ตอนที่ 458 สาวใช้ตัวแสบ362
แม้ว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะประกาศเมื่อเช้านี้ จริง ๆ แล้วหลายฝ่ายรู้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว ได้ยี้เฉียง ได้เคลียร์ห้องให้เรียบร้อยแล้ว
เซี่ยชีหรั่นหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดกับตัวเองว่า แม้ว่าจะมาอย่างกะทันหัน แต่คุณก็อย่าทำให้สับสน ต้องแกล้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาเรียกคุณตอนนี้ ต้องเป็นเรื่องงานแน่นอน
เคาะประตูห้องทำงานเย่เชินหลิน หลังจากเข้าไป รีบปิดประตูทันที เพราะเกรงว่าเขาจะทำอะไรที่ไม่เหมาะสมแล้วทำให้คนอื่นเห็น
เย่เชินหลินนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เอนกายบนที่นั่ง มองเธอด้วยรอยยิ้มที่มุมปาก
เซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้ว่าตัวเองเข้าหาเขาด้วยอารมณ์แบบไหน เธอซาบซึ้งเขา ขอบคุณสำหรับความรักที่เขามีต่อเธอ ขอบคุณที่เขาทำเพื่อเธอมากมาย แต่ในเวลาเดียวกันเธอก็รู้สึกไม่ค่อยปลอดภัย บริษัทในเครือนี้ เธอคาดหวังว่าเขาจะแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัว อย่าทำอะไรไปเรื่อยเพราะเธอ แต่เธอคิดอย่างรอบคอบแล้ว ก็รู้สึกว่าการตัดสินใจของเขาเหมาะสมที่สุดแล้ว การให้รางวัลและบทลงโทษต้องชัดเจนและยุติธรรมทุกคนถึงจะยอมรับ ถึงจะทำให้พนักงานดูมีคุณค่าขึ้น
เหล่านี้เธอก็เข้าใจ เรื่องเดียวที่เธอไม่เข้าใจคือ เขาทำไมถึงมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของสาขาที่เธออยู่ ถึงเขาไม่บอก ในความเป็นจริงเธอก็สามารถดูออก แค่ตำแหน่งประธานของกลุ่ม ก็ยุ่งพอแล้ว ตอนนี้ยังรับตำแหน่งนี้อีก เขาจะต้องเหนื่อยมากขนาดไหน
เมื่อวานเย่เชินหลินได้อ่านโครงการของเธอแล้ว เขาชอบโครงการกิจกรรมนั้นเป็นอย่างมาก คิดว่าผู้หญิงของเขาเป็นคนมีศักยภาพมาก
เขาเคยคิดว่าจะซ่อนเธอไว้ที่บ้าน ถึงแม้เธอจะออกมาทำงาน เขาก็อยากจะแกล้งเธอเล็กน้อย คิดว่าถ้าเธอทนไม่ได้ก็จะหนีกลับมา
ช่วงนี้เธอแสดงให้เขาเห็นว่าเธอให้ความสำคัญกับงานนี้มาก อารมณ์ของเธอผันผวนไปกับการทำงาน
ผู้หญิงบางคนถูกกำหนดให้เป็นคนทะเยอทะยาน เนื่องจากผู้หญิงของเขาก็เป็นคนทะเยอทะยาน ความสำเร็จของงานจะทำให้เธอมีความสุขและเติมเต็ม เขาจึงมาสอนเธอด้วยตัวเอง ดึงความสามารถเธอออกมา อาจจะมีสักวันหนึ่ง โลกของเธอยิ่งอยู่ยิ่งสูง
พวกเขาก็จะมีหัวข้อร่วมกันมากขึ้นเรื่อย ๆ
แน่นอนว่า ความเหนื่อยของเขา เขาจะไม่มีทางบอกเธอด้วยตัวเอง
“คุณเย่ คุณเรียกหาฉันมีธุระอะไรเหรอคะ” เซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปใกล้เขา ถามอย่างมีมารยาท
“โครงการของคุณ ผู้จัดการทั่วไปคิดว่ามันดีมาก กิจกรรมคริสต์มาสปีนี้ ก็ใช้โครงการของคุณละกัน ลงมือทำได้เลย” เย่เชินหลินหยิบโครงการของเซี่ยชีหรั่นออกมาจากลิ้นชัก แล้วยื่นให้เธอ
ทัศนคติในการทำงานของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกสบายใจไม่น้อย แต่เธอก็ยังมีความคิดว่า แล้วพูดกับเย่เชินหลินเบาๆว่า “โครงการที่หวูเหม่ยรายงาน เห็นได้ชัดว่ามีความคิดสร้างสรรค์มากกว่าของฉัน ทำไมไม่ใช้หล่ะ ที่จริงแล้วไม่จำเป็นต้องเพราะฉันเป็น…..” เธอพูดถึงตรงนี้แล้วหยุดไป หน้าแดงเล็กน้อย หายใจเข้าและพูดต่อ “อย่าทำเพราะเหตุผลส่วนตัว แล้วใช้โครงการของฉัน”
ถ้าเป็นเช่นนี้เธอจะไม่รู้สึกดีใจเลย เธอสู้คนอื่นไม่ได้ เธอยอมรับ เธอจะพยายามมากขึ้น ต่อไปถ้ามีคนไปซื้อของคนภายนอกมา ก็จะสู้ที่เธอออกแบบเองไม่ได้
เย่เชินหลินรู้ว่าผู้หญิงอย่างเธอไม่โลภต่อเรื่องไร้สาระ เขาซ่อนรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและพูดเบา ๆ “ ฉันไม่ใช่คนสร้างบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป คุณปู่ของฉันเป็นคนส่งต่อให้แม่ของฉัน แม่ของฉันก็ให้ฉันมาดูแล ฉันต้องมีความรับผิดชอบต่อบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป และจะต้องทำให้ใหญ่กว่าและดีกว่าเดิม ดังนั้นคุณเป็นห่วงว่าฉันจะตัดสินใจด้วยเหตุผลส่วนตัวบางอย่างซึ่งเป็นเหตุผลที่ไม่จำเป็น เหตุผลที่ไม่ใช้โครงการของหวูเหม่ย เพราะกลุ่มจะไม่โกงเพื่อผลประโยชน์ แต่โครงการของคุณเป็นโครงการที่ดีลองมาจากของหวูเหม่ยบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปสนับสนุนผู้มาใหม่เสมอ คุณเป็นผู้มาใหม่ที่มีศักยภาพ บริษัท ยินดีที่จะสนับสนุนคุณ นอกจากนี้ผู้จัดการลี่ที่มาในวันนี้ เธอเป็นคนที่มีศักยภาพในวงการการออกแบบคนหนึ่ง ต่อไปในอนาคตคุณควรตั้งใจเรียนรู้จากเธอให้มาก”
เซี่ยชีหรั่นเงียบฟัง เมื่อเขาพูดจบแล้ว เธอถึงเข้าใจเจตนาทั้งหมดของเขา แต่เดิมเธอยังกังวลว่าเซียวแย่ถูกย้ายเพราะเธอ ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับผู้อำนวยการหวังการดำเนินงานของกลุ่มก็จะมีปัญหา นึกไม่ถึงว่าเย่เชินหลินจะจัดการปัญหาทุกอย่างได้เร็วขนาดนี้ คนใหม่พร้อมใช้งานทันที ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทุกคนในกลุ่มจะยอมรับและเคารพเขา
เธอยังคงมีปัญหาเล็ก ๆ แค่ไม่อยากถามเขาในที่ทำงาน ดังนั้นจึงรับเอกสารจากเขามา พูดกับเขาว่าขอบคุณมาก แล้วก็ออกไปทำงาน
เธอวางแผนมาก่อน ถ้าโครงการของเธอถูกเลือก ขั้นตอนต่อไปเธอจะทำอะไรต่อ
เวลานี้ถูกเลือกจริงๆแล้ว เธอจึงหยิบเอาแผนงานที่วางไว้ออกมา วางแผนจะตั้งใจดำเนินการให้ดี
เมื่อเซี่ยชีหรั่นออกมาจากห้องทำงานของเย่เชินหลิน หลังจากที่เขาเงียบไปพักหนึ่ง หยิบโทรศัพท์โทรหาหยุนซาง “หยุนซางฉันจำได้ว่าคุณเคยพูดว่าอยากจะเชิญฉันไปทานข้าวที่บ้าน พอดีเย็นนี้ฉันว่าง ถ้าสะดวก ฉันจะพาชีหรั่นไปด้วย”
“จริงเหรอ” สามารถกล่าวได้ว่าจงหยุนซาง ยินดีมาก มีความสุขที่ไม่สามารถบรรยายได้ในแต่ละคำพูด
“ถ้าสะดวก”
“สะดวกสิ พอดีเลยเย็นนี้พ่อของฉันก็อยู่บ้าน หลังทานข้าวเย็นเราก็จิบน้ำชาด้วยกันนะ”
จงหยุนซางหวังเป็นอย่างยิ่งว่าอยากจะให้คุณพ่อกับประธานเย่ตกลงกันได้ นั่นเป็นความโชคดีของคนมณฑลตงเจียง และยังเป็นความโชคดีของชายชราทั้งสองคนด้วย
เธอไม่เคยบอกเย่เชินหลินว่าชอบเขา แต่เธอหวังว่าผู้ชายที่เธอชอบสามารถไปมาหาเธอได้บ่อยๆ
ได้ยินว่าเขาจะพาเซี่ยชีหรั่นมาด้วย ในใจของเธอก็ยังรู้สึกหึงหวงอยู่บ้าง แต่เธอก็สามารถห้ามตัวเองได้ เป็นคนอย่าใจแคบ เธอต้องคุ้นเคยกับการให้พรเขา
“ตกลง ฉันจะไปถึงประมาณหกโมง”
หลังจากเย่เชินหลินวางสาย สีหน้าดูไม่ดีเลย ถ้าไม่ใช่เพราะเซี่ยชีหรั่น ในชาตินี้เขาจะไม่ก้าวเข้าบ้านตระกูลจงแม้แต่ก้าวเดียว
หัวหน้าจงคนนี้กับพ่อของเขาเป็นเหมือนน้ำกับไฟ ทั้งสองต่างไม่มองหน้ากัน เย่เชินหลินกับพ่อไม่กลมกลืนกันมานานแล้ว จริง ๆ แล้วเขารู้ในใจว่าพ่อของเขาเป็นคนซื่อตรง เหมือนชื่อของเขา——เย่เฮ่าหรัน เต็มไปด้วยความชอบธรรม หัวหน้าจงสู้ความซื่อตรงอย่างของเขาไม่ได้ ปากบอกว่าทำเพื่อประชาชน แต่ลับหลังทำได้ทุกอย่าง
เพียงว่าเขาไม่เหมือนรุ่นหวีหงทาว สิ่งที่เขาทำไม่มีผลงานอะไรเลย แค่ไม่มีใครสามารถเล่นงานเขาได้
เขาไม่ชอบหัวหน้าจงที่ต่อหน้าอย่าง ลับหลังอย่าง เขาแค่ต่างเวลาก็ต่างสถานการณ์ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะเป็นพ่อผู้ให้กำเนิดของผู้หญิงของเขา
ก็แค่การคาดเดา ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานยืนยัน
ครั้งนี้ เขาตั้งใจพาเซี่ยชีหรั่นไปพบเขาสักครั้ง เพื่อสังเกตปฏิกิริยาของสุนัขจิ้งจอกเฒ่า
ตอนเย็นสี่โมงครึ่ง เย่เชินหลินโทรหาเย่เชินหลินบอกให้เธอไปขออนุญาตผู้จัดการลี่ แจ้งว่าคืนนี้มีธุระ จะขอกลับก่อน
สถานะของเซี่ยชีหรั่น แต่เดิมก็ต่างจากคนอื่นอยู่แล้ว เธอต้องออกไปกับเขาบ่อยๆ ดังนั้นครั้งนี้ก่อนที่ผู้จัดการลี่จะเข้ามารับตำแหน่ง หลินหลิงก็แอบกระซิบบอกเธอแล้ว บอกว่าเธอต้องให้อิสระเรื่องของเวลากับเซี่ยชีหรั่นด้วย
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้นิสัยของผู้จัดการลี่ท่านนี้ ตอนไปแจ้งเธอรู้สึกอึดอัดใจอยู่บ้าง
“ไปเถอะเซี่ยชีหรั่น เบื้องบนมีคำสั่ง คุณมีอิสระเรื่องเวลา ต่อไปถ้าออกไปข้างนอก แค่แจ้งฉันก็พอ” ผู้จัดการลี่ยิ้มพูด
เฮ่ย สุดท้ายเขาก็สั่งให้ดูแลเธอเป็นพิเศษ เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาหวังดีต่อเธอ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ต่อไปเธอก็จะเข้มงวดกับตัวเองมากขึ้น
เซี่ยชีหรั่นขอบคุณ เธอก็เก็บของ เดินออกจากประตู คนขับรถเทียบรับเธอแล้วบอกว่าคุณเย่รอเธอตรงจุดกลับรถ
คนขับรถเปิดประตูรถ เซี่ยชีหรั่นนั่งเข้าไป เย่เชินหลินก็เอื้อมมือจับมือน้อยๆของเธอ ถูไปมาสองสามครั้ง
ถึงแม้จะไม่ใช่การกระทำที่เกินไป แต่ก็เพราะเช่นนี้ ด้านหน้ามีคนขับรถกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอยู่ เซี่ยชีหรั่นก็หน้าแดงเขินอายนิดหน่อย
เขาก็ไม่ได้มีแผนจะทำอะไร แค่อยากเห็นเธอหน้าแดงใจเต้น ตั้งใจแกล้งเธอ
“มีธุระอะไร คุณเย่” เธอถามด้วยเสียงเบา
“เย็นนี้จะไปทานข้าวที่บ้านหัวหน้าจง ฉันจะพาคุณไปด้วย”
“หัวหน้าจง” เซี่ยชีหรั่นแปลกใจเล็กน้อย สำหรับคนทั่วไป จะทานข้าวกับผู้คณะกรรมการส่วนภูมิภาคนั้นไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย เธอพึ่งจะเป็นแฟนอย่างเป็นทางการของเขา ยังไม่สามารถปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงนี้ได้
“อืม” เย่เชินหลินตอบรับ
“ฉัน……..” เซี่ยชีหรั่นขบคิดครั้งนี้ เย่เชินหลินก็เข้าใจความหมายของเธอ กอดเธอไว้ในอ้อมแขน ลูบหัวเธอ กล่าวว่า “เรื่องพวกนี้จะเกิดขึ้นบ่อยครั้งในอนาคต คุณคงไม่อยากให้ฉันตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนเมื่อฉันไปตามที่ต่างๆ”
เซี่ยชีหรั่นยิ้ม “อย่าพูดเลย คุณจงคนนั้น เหมือนจะสนใจคุณมาก สายตาที่มองคุณมีความแตกต่าง”
เย่เชินหลินก็แค่เม้มมุมปาก พูดเบาๆ “คิดมากไปแล้ว หยุนซางไม่มีใจเช่นนั้นหรอก” คำพูดของเขาหมายถึง ถึงเธอจะคิดเช่นนั้น เธอก็ต้องรู้ตัวดีว่า เรื่องระหว่างพวกเขามันไม่มีทางเป็นไปได้
เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ต่อปากกับเขา อย่างไรก็ตามเธอรู้สึกว่ามีอะไร สัญชาตญาณของผู้หญิง ยังคงรู้สึกได้
เธอคิดแล้วคิดอีก เปลี่ยนเรื่องดีกว่า “ทำไมคุณถึงมาเป็นผู้จัดการทั่วไปของสาขาพวกเราหล่ะ คุณก็เหนื่อยมากแล้ว มีความจำเป็นต้องมารับตำแหน่งมากขึ้นอีกเหรอ ตามหลักแล้ว คุณไม่จำเป็นทำเพื่อฉัน……”
“ใครบอกว่าเพื่อคุณ ว่าไปฉันก็ไม่ได้เหนื่อยอะไร ทุกเรื่องฉันไม่จำเป็นต้องลงมือทำเอง อย่าสนใจเลย มาคิดว่าเย็นนี้จะใส่ชุดอะไรไปทานข้าวเย็นดีกว่า”
“ตกลง” เธอไม่เคยชนะเขาได้ แล้วก็ไม่พูดแล้ว
ผ่านไปสักครู่ เธออดไม่ได้จึงถามเขา “โครงการนั้นคุณเห็นด้วยจริงๆเหรอ ฉันอาจจะต้องเชิญอี๋ปิงมา คุณ คุณไม่ว่าอะไรนะ”
“ก็ไม่มีอะไร” พูดถึงอี๋ปิง ใบหน้าของเย่เชินหลินเย็นลงเล็กน้อย แต่เขาก็พิจารณาโครงการนี้แล้ว ถ้าต้องการผลลัพธ์ที่ดี เชิญอี๋ปิงกับแฟนของเธอมา ก็ได้เตรียมใจไว้แล้ว
ผู้หญิงของเธอคิดโครงการนี้จนหัวจะระเบิด เขาไม่ต้องการขัดขวางเพราะความไม่ชอบอี๋ปิงเป็นการส่วนตัว ว่าไปแล้ว เวลาเปลี่ยนโลกก็เปลี่ยน ไม่แน่อี๋ปิงอาจจะเปลี่ยนไปแล้วก็ได้ พวกเขาก็ไม่ต้องเผชิญหน้ากันด้วย
“ดีมากเลย คุณรู้ไหม โครงการของฉันตั้งแต่เริ่มแรกสิ่งที่คิดว่ายากที่สุดก็คือเรื่องนี้หล่ะ คนอย่างคุณถ้าดื้อขึ้นมา ก็จัดการยากเหมือนกัน……” เซี่ยชีหรั่นพูดถึงตรงนี้ ถูกสายตาของคนบางคนสาดมา เปลี่ยนคำพูดทันที “ดังนั้นฉันบอกว่าคุณเป็นคนฉลาดและยอดเยี่ยม คุณดูสิคุณจัดการได้ทุกเรื่องและดีมากด้วย สมบูรณ์แบบที่สุด ความนับถือที่ฉันมีต่อคุณเหมือนน้ำที่ไหลไม่มีที่สิ้นสุด…….”
