ตอนที่ 467 สาวใช้ตัวแสบ371
เห็นว่าเป็นเขา เธอก็หยุดกังวลว่าจะถูกละเมิด
ปวดหัวมาก เธอนวดที่ขมับด้วยแล้วพยุงตัวลุกขึ้นมานั่ง
“ประธานจง ทำไมเป็นท่าน”
เธอรู้ว่าสถานะของเขาไม่ธรรมดา หรือว่าเขาจะนับญาติก็ไม่สามารถทำเหมือนคนปกติทั่วไปได้ เขาคงไม่เชิญเธอไปที่บ้าน แล้วประกาศต่อหน้าคนรักของเขาและลูกสาวว่าเธอเป็นลูกสาวของเขามั่ง
ดังนั้น การพาตัวเธอมาครั้งนี้ เป็นเพียงว่าเขาต้องการรู้จักเธออย่างลับๆ ใช่ไหม
แม้ว่าวิธีนี้ทำให้เธอรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก แต่ขอให้พ่อยอมรับเธอ ไม่เกลียดเธอ เธอก็รู้สึกดีใจ และซาบซึ้งแล้ว
เพราะเธอไม่ได้คิดที่จะทำให้เขาลำบากใจอยู่แล้ว ไม่เคยคิดทำลายครอบครัวของเขา ถ้าเขาไม่ยอมรับ เธอก็จะยอมทำเป็นไม่รับรู้ว่าพ่อของตัวเองเป็นใคร
เขาไม่ได้ตอบคำถามเธอ เซี่ยชีหรั่นมองประธานจงด้วยความตะลึง สีหน้าของเขาดูแย่มาก เธอไม่สังเกตเห็นส่วนนี้ตั้งแต่แรก
หรือว่าเขาไม่อยากยอมรับ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกไม่สบายใจ
ถ้าไม่อยากยอมรับ เขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่องก็พอ ทำไมต้องจงใจสั่งให้คนไปจับเธอมาด้วย หรืออยากเตือนเธอว่า อย่าคิดปรารถนาที่จะตามหาบรรพบุรุษของเธอ
ไม่ใช่ ตอนนี้เธอไม่ควรคิดถึงสิ่งที่ประธานจงต้องการอะไร ไม่ว่าจะต้องการอะไร จับตัวเธอมาเช่นนี้ ไม่แน่ตอนนี้เย่เชินหลินอาจจะรู้แล้วก็ได้
เขาจะต้องร้อนใจมากแน่ๆ
เธอต้องรีบบอกเขาก่อนว่า เธอปลอดภัยดี แล้วค่อยมาคุยเรื่องอื่น
คิดถึงตรงนี้ เธอเอื้อมมือหาโทรศัพท์มือถือ เสื้อคลุมไม่อยู่ โทรศัพท์ก็ไม่อยู่ เธอเริ่มเป็นกังวลแล้ว
“ประธานจง ท่านมีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันหรือเปล่า ให้ฉันโทรหาเย่เชินหลินก่อนได้ไหม ฉันเกรงว่าฉันหายไป เขาจะเป็นห่วงฉัน” เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าเขาต้องการจะทำอะไร แต่ก็ยังไม่อยากคิดว่าเขาจะทำเรื่องไม่ดี ถึงแม้เธอจะร้อนใจมาก แต่ก็ยังมีสัมมาคารวะอยู่
“ฉันมีเรื่องจะคุยกับคุณ พูดจบคุณก็จะได้กลับไปหาเขา” ประธานจงดับบุหรี่ที่เขี่ยบุหรี่ พูดเสียงต่ำ
“เชิญท่านพูดเลย” เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ ระงับความวิตกกังวลลง
สิ่งที่เธอควรคิดคือ อยู่ๆเขาก็ให้คนไปจับตัวเธอมา แล้วจะให้เธอคุยโทรศัพท์กับเย่เชินหลินได้อย่างไร
“คุณเริ่มต้นที่ประตูของหอการค้าจังหวัด ถือป้ายเพื่อให้แฟนของคุณยกเลิกการตัดสิน ฉันก็รู้ ไม่เพียงแต่ฉันรู้ เย่เฮ่าหรันก็รู้ ทำไมสุดท้ายเขาไม่ได้สนใจ ฉันให้ไห่ลี่หมินจัดการให้คุณเข้าไปอยู่ในบ้านเย่เชินหลิน คุณรู้ไหม”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้า เธอไม่สามารถเปลี่ยนความคิดของเธออย่างรวดเร็ว เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่พูดถึงเรื่องชีวิตของเธอเลย แต่พูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง
“เรื่องบางเรื่องฉันก็ไม่สะดวกที่จะพูดหมด คุณกลับไปค่อยๆคิดเกี่ยวกับพฤติกรรมของพวกเขา ในวิลล่าของเย่เชินหลินมีผู้หญิงทั้งหมดกี่คน คุณรู้ดี เขาจะจริงจังกับคุณจริงหรือ คุณควรรู้อยู่แก่ใจดี”
ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นค่อยๆเข้าใจบ้างแล้ว ที่แท้เขาไม่อยากให้เธออยู่กับเย่เชินหลิน เพราะกลัวว่าเธอจะถูกหลอก
เขาเป็นห่วงเธอ ใช่ไหม
“ท่านเป็นห่วงฉันหรือ ประธานจง เย่เชินหลินจริงใจต่อเธอจริงๆ ฉันสามารถสัมผัสได้ เมื่อก่อนในวิลล่ามีผู้หญิงมากมาย แต่นอกจากคุณส้งแล้ว เขาไม่เคยมีความสัมพันธ์ที่แท้จริงกับใครเลย ดังนั้น ท่านไม่ต้อง……..”
“ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องเป็นห่วงคุณ คุณเซี่ย อย่าคิดว่าเย่เชินหลินบอกคุณว่า คุณอาจจะเป็นลูกสาวของฉัน คุณเป็นลูกสาวของฉันจริงๆ ฉันกับเย่เฮ่าหรันไม่ค่อยลงรอยกัน ฉันมักจะแสวงหาสวัสดิการที่ดีสำหรับประชาชน แต่เขามักจะทำสิ่งที่ไม่ถูกต้อง ตอนนี้เป็นเวลาที่เราจะแข่งกัน เธออย่าไร้เดียงสาเกินไป ถูกคนหลอกใช้เป็นหมากเพื่อจะโค่นล้มฉัน ยังคิดว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นความรัก”
คุณเซี่ย…….สองคำนี้ เรียกเซี่ยชีหรั่นทันใดนั้นทำให้เธอรู้สึกถึงใจเยือกเย็น
เธอเคยคิดว่าเขายอมรับเธอ และเคยคิดว่าเขาไม่ยอมรับเธอ แต่ไม่เคยคิดว่าเขาอยากจะแยกความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เชินหลินออกจากกัน
ใช่ ในวิลล่าตระกูลเย่มีคนของเขาอยู่ ดังนั้นเย่เชินหลินกับเธอไม่เคยไว้ใจเลย เขาน่าจะรู้ ดังนั้นเขาเริ่มลงมือจากความเชื่อใจของทั้งสองคน พยายามทำให้เธอเกลียดเขาและทิ้งเขาไป
ถ้าเธอทิ้งเขาแล้วจะดีสำหรับเขาอย่างไร เธอคิดและทำความเข้าใจแล้ว น่าจะเป็นเพราะว่าเขารู้ว่าพวกเขาเป็นพ่อลูกกัน กลัวเย่เชินหลินจะออกหน้า ให้เขายอมรับเธอมั่ง
ประธานจง ประธานจง ท่านมีความตั้งใจดีจริงๆ
แต่ทำไมคุณถึงทำให้ผิดหวังเช่นนี้ ทำไมถึงมีความรู้สึกอยากร้องไห้ ทำไมต้องรู้สึกไม่สบายใจ ดวงตาของเซี่ยชีหรั่นค่อยๆหลั่งน้ำตาออกมา เธอมองจงหวีฉวนอย่างอ้างว้าง พูดเบาๆว่า “ท่านกลัวเรื่องที่ฉันเป็นลูกสาวของท่าน กระทบอนาคตท่านใช่ไหม ท่านเอาเส้นผมของฉันไป ไปตรวจสอบใช่ไหม ผลออกมาแล้ว ดังนั้นท่านจึงกังวล ใช่ไหม ท่านกังวลมากเกินไปแล้ว ถึงแม้ฉันจะเป็นลูกสาวของท่านจริงๆ ถ้าท่านไม่อยากยอมรับ ฉันก็จะไม่เอ่ยถึงมันอีก และจะไม่ให้เย่เชินหลินทำอะไรเพื่อฉันทั้งนั้น ฉันเป็นคุณเซี่ย เซี่ยชีหรั่น ไม่ใช่จงชีหรั่น ฉันเซี่ยชีหรั่นพูดคำไหนคำนั้น จะไม่ทำให้ท่านต้องลำบากในใจเรื่องนี้แน่นอน”
ขณะที่เซี่ยชีหรั่นพูด รู้สึกเจ็บปวดในใจ เจ็บจนเกือบหายใจไม่ออก เธอยังพยายามอดกลั้นไว้
เธอไม่ควรร้องไห้ ไม่ควรขายหน้าเช่นนั้น เขาไม่ต้องการเธอ ถ้าเขาต้องการเธอ เธอคงจะไม่ได้อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าแล้ว
เธอเข้าใจจุดนี้มานานแล้ว ดังนั้นเธอจะไม่เสียใจ
จงหวีฉวนไม่คิดว่าเซี่ยชีหรั่นจะพูดจี้ถูกใจดำเช่นนี้ ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย แค่ไม่กี่วินาทีกลับมาในสภาพเดิมแล้ว ถ้าเธอเป็นลูกสาวของเขาจริง ในตัวมีเลือดของเขาอยู่ ก็ไม่น่าจะโง่ขนาดนั้น หรือว่าเขาใจร้อนเกินไปก็เลยลืมจุดนี้ไป ดูถูกเธอ
“ฉันขอตัวก่อนนะ ถ้าฉันกลับช้า เย่เชินหลินก็จะสงสัย จะไม่มีผลดีสำหรับคุณด้วย” เซี่ยชีหรั่นเช็ดน้ำตาจนแห้ง ลงมาจากเตียง ยืดหลังให้ตรง ก็จะออกไปแล้ว
เธอกำลังเสียใจ แสดงว่าเธอใส่ใจความสัมพันธ์ระหว่างพ่อกับลูกมาก
ประธานจงรับราชการมาหลายปีแล้ว ก็ต้องกลัวมากกว่าคนอื่น ดังนั้นเขาจึงเปลี่ยนความคิดและแผนการอย่างรวดเร็ว มีข้างหนึ่งดึงแขนเซี่ยชีหรั่นไว้ แล้วถอนหายใจ
“เด็กโง่ เพื่อผู้ชายเพียงคนเดียว คุณจะไม่สนใจความรู้สึกของพ่อผู้ให้กำเนิดคุณเลยหรือ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะยอมรับคุณ ตอนนั้นฉันก็รักแม่ของคุณด้วยความจริงใจจริงๆ ขณะนั้นฉันไม่รู้ว่าเธอกำลังตั้งท้องมีคุณแล้ว ถ้าฉันรู้ คุณก็ไม่ต้องอยู่ที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและลำบากขนาดนั้น เด็กน้อย ฉันเป็นพ่อแท้ๆของคุณ ฉันจะไม่ยอมรับคุณได้อย่างไร ในตัวของคุณมีเลือดของตระกูลจง นี่เป็นเรื่องจริงที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้”
เขายิ้มรับเธอแล้ว เซี่ยชีหรั่นตะลึงอีกครั้ง
ขณะที่เธอรู้สึกว่าเขาใจดำมาก ไม่ยอมพูดว่าพวกเขาเป็นความสัมพันธ์แบบพ่อลูก สุดท้ายเขาก็ยอมรับเธอ เช่นนี้จะไม่ทำให้เธอแปลกใจได้อย่างไร
“ท่าน…….” ขณะที่เซี่ยชีหรั่นมองไปทางประธานจง สังเกตเห็นว่าสีหน้าของเขาไม่เหมือนตอนแรกแล้ว
การแสดงออกของเขาเปลี่ยนเหมือนพ่อคนหนึ่ง และน้ำตาก็ปรากฏให้เห็นอย่างแผ่วเบาในดวงตา
เซี่ยชีหรั่นสำลักนิดหน่อย หรือว่าความฝันในหลายปีที่ผ่านมาจะเป็นจริงแล้ว เธอตื่นเต้นมาก เริ่มแยกไม่ออกว่าเขาจริงใจหรือกำลังหลอกเธออยู่
“เด็กน้อย ฉันไม่เคยคิดว่าฉันจะมีลูกสาวที่สวยขนาดนี้อีกหนึ่งคน ฉันเกลียดตัวเองจริงๆตอนที่คุณร้องเรียนอยู่หน้าประตูหอการค้าจังหวัดแต่ฉันไม่ได้ออกไปพบคุณ ไม่เช่นนั้นฉันก็คงจะรู้ตั้งนานแล้วว่าคุณเป็นลูกสาวของฉัน” เห็นว่าเซี่ยชีหรั่นกำลังคล้อยตาม น้ำตาไหล ประธานจงก็ยิ่งพูดจริงใจมากขึ้นเรื่อยๆ
“เพราะพ่อไม่ดีเอง หลายปีที่ผ่านมาทำให้หนูต้องลำบาก ต่อไปพ่อจะชดเชยให้ดีที่สุด หนูไม่ต้องอยู่ข้างกายเย่เชินหลินแล้ว เขาเป็นผู้ชายแบบไหนหนูรู้ดีกว่าฉันแน่นอน ฉันรู้จักเขามานานแล้ว รับปากพ่อนะ ให้โอกาสพ่อได้ดูแลหนูสักครั้ง ฉันจะให้คนซื้ออพาร์ตเมนต์ที่ดีในเมืองให้คุณ และจะจัดให้คุณทำงานที่มีรายได้ดี ต่อไปคุณก็ไม่ต้องกังวลเรื่องความเป็นอยู่อีก ใช้ช่วงเวลาหนึ่งเพื่อลืมเย่เชินหลินแล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ อย่าเข้าไปมีส่วนร่วมในการต่อสู้ทางการเมือง มันไม่มีผลดีต่อคุณเลย หลายคนคิดว่าเป็นลูกสาวของข้าราชการชั้นสูงนั้นน่าอิจฉา ฉันจะบอกให้ ความจริงมันไม่ได้เหมือนที่ทุกคนคิดเลย ลูกหลานของคนใหญ่คนโตมีความเสี่ยงสูงกว่าลูกคนธรรมดาทั่วไปมาก”
ส่วนหลังที่เขาพูดเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ฟังเข้าหูเลย เธอรู้แค่ว่าเขากำลังคัดค้านเธอกับเย่เชินหลินที่อยู่ด้วยกัน
เซี่ยชีหรั่นส่ายหัวซ้ำแล้วซ้ำอีก “ไม่ ฉันรักเย่เชินหลิน เขาก็รักฉัน ฉันจะไม่มีวันทิ้งเขาไป”
“จริงจังมาก จะต้องอยู่กับเขา” ประธานจงถามอีกครั้ง เซี่ยชีหรั่นมองเขา พูดอย่างจริงจังว่า “ใช่ ฉันจะอยู่กับเขา”
ประธานจงถอนหายใจยาวๆ ตบมือเธอเบาๆ
“ชีหรั่น คุณพูดเช่นนี้ คนเป็นพ่อจะทำอย่างไรได้ มีใครบ้างที่ไม่อยากเห็นลูกสาวของตัวเองมีความสุข แต่คุณไม่รู้จักคนอย่างเย่เชินหลินจริง เขาจะต้องบังคับให้คุณยอมรับพ่อคนนี้แน่นอน เขากับพ่อของเขาเกลียดฉัน ตอนนี้รู้แล้วว่ามีคราบบนร่างกายของฉัน เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้เล่นงานเขา”
ประธานจงมองดูสีหน้าของเซี่ยชีหรั่น เธอเหมือนจะไม่รีบ เหมือนตอนพูดว่าที่จะไปหาเย่เชินหลิน แสดงว่าแผนความสัมพันธ์ของเขานั้นได้ผลดี
“หลายปีมานี้ ฉันสามารถมาถึงจุดนี้ได้ คุณรู้ไหมว่าผ่านความยากลำบากของคนธรรมดาไม่สามารถจินตนาการได้ผู้คณะกรรมการส่วนภูมิภาค
มองขึ้นไปดูดี ที่จริงฉันก็เหมือนเดินบนหน้าผา กลัวความผิดพลาด ถ้าให้คนอื่นรู้ว่าคุณเป็นลูกสาวของฉัน ภรรยาของฉันก็จะมีปัญหากับฉัน หยุนซางก็จะไม่ให้อภัยฉัน ผู้คนก็จะเอาไปนินทา ว่าพฤติกรรมของฉันไม่ดี คุณคิดดู เดี๋ยวนี้มีข้าราชการชั้นสูงหลายท่านก็ร่วงจากหลังม้า ล้วนเกี่ยวกับผู้หญิงทั้งนั้น ถ้าเรื่องของฉันหลุดออกไป ฉันจะเสียตำแหน่งไปหรือเปล่านั้นไม่สำคัญว่า ฉันเกรงว่าจะทำให้แม่ของเธอเดือดร้อนไปด้วย เธออ่อนแอมาก พอถึงเวลานั้นเธอจะถูกกล่าวหาว่าเป็นคนไม่ดี พฤติกรรมไม่ดี เธอก็จะสูญเสียครอบครัวที่สมบูรณ์ของเธอไป เมื่อตอนหนุ่มๆฉันเคยทำผิดต่อเธอไปแล้ว ตอนนี้อายุมากแล้วฉันไม่อยากทำร้ายเธอซ้ำอีก สิ่งที่พ่อพูด หนูเข้าใจใช่ไหม”
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจแน่นอน ก็เพราะเธอไม่อยากทำร้ายครอบครัวของแม่ ถึงตัดฟันไม่ยอมรับเธอ
แต่การที่เห็นญาติของตัวเองอยู่ต่อหน้า แต่ไม่สามารถนับญาติกันได้จะรู้สึกอึดอัดมากขนาดไหน
เธอกัดริมฝีปากของเธออย่างแรง ไม่อยากร้องไห้ออกมา เธอนิ่งไปเป็นเวลานานแล้วพยักหน้าอย่างช้าๆ แล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจ ฉันจะไม่ทำให้ท่านทั้งสองเดือดร้อนแน่นอน ฉันจะไม่พูดออกไป จะไม่ให้ใครรู้ความสัมพันธ์ของพวกเรา ความจริงถ้าท่านไม่พูด ฉันก็รู้ว่าควรทำอย่างไร หลังจากที่ผลตรวจของฉันกับแม่ออกมาแล้ว ฉันกับเธอก็ไม่ได้นับญาติกัน ฉันบอกเธอว่า เป็นเพราะเราเข้าใจผิด”
