ตอนที่ 475 สาวใช้ตัวแสบ 379
เย่เชินหลินกลับไม่คิดแบบนี้ การปฏิบัติตัวของพานหยูเขาพอจะรู้ ไม่แน่ใจเรื่องคราวที่แล้วที่ส้งหลิงหลิงให้ส้งชูหาวทำกับเซี่ยชีหรั่นเรื่องนั้น เธออาจไม่รู้เรื่องก็ได้
“ไปแบบนี้ คนอื่นอาจคิดว่าพวกเราเป็นคนไม่มีเหตุผล ไปบีบบังคับเธอได้ พวกเราต้องการให้พานหยูอธิบายเรื่องเมื่อกี้ให้กระจ่าง” เย่เชินหลินอยู่กับที่ไม่ขยับ จ้องมองพานหยูอย่างไม่ละสายตา
พานหยูขอโทษรู้สึกเสียใจเหมือนมีคนเอามีดกรีดหน้าเธอ คำขอร้องของเย่เชินหลิน ยิ่งทำให้เธอไม่อยากห่วงอะไรทั้งนั้น อยากจะเหยียบหยามเซี่ยชีหรั่นให้ถึงที่สุด แต่เสียดายเธอไม่กล้า
คนยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ ไห่ลี่หมินซึ่งเป็นเจ้าของบ้านสมัยที่สามของบ้านตระกูลไห่ เดิมทีไม่อยากให้มีเรื่องไม่สบายใจในวันเกิดของคุณปู่ แต่เรื่องเกี่ยวพันถึงชื่อเสียงของเซี่ยชีหรั่น เขาไม่อยากให้เธอถูกประณามไปตลอดชีวิต เพราะฉะนั้นเขาจึงไม่ได้ควบคุมสถานการณ์เหมือนกับเย่เชินหลิน มองพานหยูอย่างเย็นชา
พานหยูถูกนายหญิงส้ง บงการให้มา วินาทีนั้นเธอรู้สึกอึดอัดที่สุด
มองไปที่รองประธานส้ง สองสามีภรรยา อย่างขอความช่วยเหลือ พวกเขาก็กำลังเดินมาทางนี้ แต่ดูไม่ออกว่ามีท่าทีที่จะช่วยเธอสักนิด
เย่เชินหลินยังบีบบังคับเธออยู่ คำพูดที่เมื่อกี้เธอพูดไปนั้นเธอไม่เคยคิดว่าจะไกล่เกลี่ยยังไง คำพูดนี้เดิมทีก็ไกล่เกลี่ยยาก ถ้าจะไกล่เกลี่ยให้ดี ก็ต้องเริ่มพูดที่ส้งหลิงหลิงทำอะไรกับเซี่ยชีหรั่น คงยากที่จะพูดจากปากเขาว่าส้งหลิงหลิงทำอะไรกับเซี่ยชีหรั่น อย่างน้อยเมื่อก่อนเขาเคยเป็นคู่รักกัน แต่เขาก็ไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นไปไหนก็มีแต่คนซุบซิบนินทาลับหลัง เรื่องนี้ยังไงเขาก็ จำเป็นต้องให้พานหยู ให้คำอธิบายที่สมเหตุสมผล พอสายตาเขากวาดมองที่รองประธานส้ง สองสามีภรรยาที่กำลังเดินมาภายใต้สายตา เขาปรากฏรอยยิ้มแห่งความเย็นชาขึ้น คราวนี้คงสนุกแน่ พานหยู เอ้ยพานหยู เธอนี่ช่างโง่เขลาจริงๆ!
พานหยูมองทั้งคู่ตระกูลส้งอีกครั้ง พวกเขาเดินมาถึงข้างหน้าแล้ว แต่แค่มองมาเฉยๆ แม้แต่จะออกมาไกล่เกลี่ยสักนิดก็ไม่มี
ชั่วพริบตานั้น พานหยูมีความรู้สึกว่ากำลังถูกหลอกใช้ เธอเสียใจเหลือล้น ชั่งใจสักพัก คิดว่าล่วงเกินเย่เชินหลินน่ากลัวกว่าจะล่วงเกินคนในตระกูลส้ง
ท่ามกลางผู้คนเธอพูดอย่างเสียงสูง “ที่จริงเพราะฉันผิดเอง ฉันกับหลินหลิงเป็นเพื่อนรักกัน พวกคุณเลิกกันแล้วฉันรู้สึกไม่พอใจแทน ตอนนั้นหลินหลิงรับเซี่ยชีหรั่นเป็นน้องสาวก็ไม่เคยมีความจริงใจสักนิด เขาก็แค่อยากให้สถานะนี้พัวพันกับเธอ อีกทั้งตอนนั้นก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้อง ฉันรู้ว่าพวกคุณพึ่งจะมารักกันหลังจากที่คุณเย่ ล้มเลิกการแต่งงานแล้ว อีกอย่างหลินหลิงยังเคยทำกับเซี่ยชีหรั่นเรื่อง…”
“เพี้ยะ!” พานหยูพูดถึงตรงนี้ นายหญิงส้งตบหน้าเธอทันที ขมวดคิ้วถามด้วยน้ำเสียงที่โกรธสุดขีด “ ทำไมเธอถึงพูดอะไรไม่รับผิดชอบเหยียบหยามชื่อเสียงหลินหลิงแบบนี้ได้ไง ทั้งๆ ที่เมื่อกี๊เธอพูดกับฉันหยกๆว่าเธอเห็นเขาขวางหูขวางตา บอกว่าเชินหลินชอบเขา ไห่ลี่หมิน ก็เพราะเขาถึงเลิกกับเธอ เธอเห็นเขาจะถามเขาให้รู้เรื่อง ฉันห้ามเธอยังห้ามไม่อยู่ เธอต้องรู้ไว้ว่า ถึงแม้หลินหลิงกับเชินหลิน จะเลิกกันแล้วก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันเธอพูดแบบนี้เท่ากับยุแหย่ให้ตระกูลส้งกับตระกูลเย่ ผิดใจกัน เรียกพ่อแม่เธอมาสิ! ฉันอยากถามพวกเขาเหมือนกัน สอนลูกสาวแบบไหนกันแน่”
เรื่องราวกลับตาลปัตร เดิมทีคิดว่าเซี่ยชีหรั่นความประพฤติไม่ดี เวลานี้เห็นพานหยูใช้ชื่อเสียงของส้งหลิงหลิงมาด่าว่าเซี่ยชีหรั่น ขณะนี้ก็เป็นการล่วงเกินคนตระกูลส้งจนวุ่นวายไปหมด
“ไปเถอะที่รัก เราไปหาอะไรทานดีกว่า” เย่เชินหลินเอาพานหยูโยนให้กับทั้งคู่ตระกูลส้งตัวเองกลับกอดเซี่ยชีหรั่นเดินไปทางที่มีคนน้อยๆ
เขารู้ว่าไห่ลี่หมินไม่ห้ามพวกเขาแน่ อารมณ์ร้อนอย่างพานหยู พอรู้ว่าถูกทั้งคู่ตระกูลส้งหลอกใช้ ต้องไม่ยอมแน่สองฝั่งปะทะ เรื่องที่ควรพูดไม่ควรพูดก็จะพูดออกมาหมด
ต่อแต่นี้ก็จะไม่มีใครสงสัยความประพฤติของเซี่ยชีหรั่นอีก
โม่เสี่ยวจุนมองเซี่ยชีหรั่นด้วยความเป็นห่วง เห็นเธอปลอดภัยแล้วใช้สายตาเย็นชามองมาที่เย่เชินหลิน แววตานั้นหมายถึง คุณดูแลเธอยังไง? ปล่อยให้เธออยู่ที่นี่คนเดียว ทำให้คนบ้ารังแกเธอได้?
โม่เสี่ยวจุนไม่รู้เรื่องน้องสาวของส้งหลิงหลิงมันเป็นเรื่องอะไรกันแน่? แต่เขาเข้าใจเซี่ยชีหรั่น และเขาเชื่อว่า ฝ่ายตรงข้ามคงด่าแบบไม่ไว้หน้าแน่
เซี่ยชีหรั่นหันไปยิ้มให้โม่เสี่ยวจุนบอกเป็นนัยๆว่า เธอไม่เป็นไรแล้ว เธอคิดตอนนั้นแผนที่ส้งหลิงหลิงรับเธอเป็นน้องสาวร้ายกาจมาก ช้าหรือเร็วต้องมีวันนั้นอยู่แล้ว
เย่เชินหลินเขามีธุระของเขา เป็นเพราะเธอไม่ได้อยู่ข้างกายฝู้เฟิ่งหยีไม่ได้โทษเขาว่าไม่ได้ดูแลเธอ อีกหน่อยงานเลี้ยงแบบนี้ก็คงมีอีกเยอะถึงแม้ว่าวันนี้จะดูแลได้ดี ช้าหรือเร็วก็ต้องมีเรื่องอยู่ดี
แม่ของเซี่ยชีหรั่นก็มองเธอด้วยความเป็นห่วง เธอรู้สึกอุ่นใจ แล้วก็พยักหน้ายิ้มกับท่าน ให้ท่านรู้ว่าเธอไม่ได้เป็นไร
ความห่วงใยแบบนั้น ถึงแม้ว่าจะแค่แววตา เธอก็สามารถรู้สึกได้ เทียบกับเธอแล้วประธานจงที่อยู่ไม่ไกลจากเธอ ไม่ว่าเธอจะตกอยู่ในสถานการณ์อึดอัดแค่ไหน เขาก็ไม่รู้สึกอะไรสักนิด
ในใจรู้สึกสับสนวุ่นวาย มีคนมากมายที่เป็นห่วงเธอ เธอรู้สึกขอบคุณมาก และอบอุ่น แต่การไม่สนใจของพ่อ ทำให้เธอรู้สึกเศร้าโศก
ความคิดนี้ถูกเย่เชินหลินเชยคางเธอขึ้นจูบปากเธอเขา ทำให้ความคิดทั้งหมดนี้หายไปทันที
เดิมทีเขาแค่ปลอบใจเธอ จูบแล้วก็ปล่อยเธอออก แต่กลับทำให้เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงจนรู้สึกร้อน
เขาเลยใช้โอกาสนี้เพื่อประกาศให้ทุกคนรู้ว่า เขาจริงจังกับเซี่ยชีหรั่นนะ
เย่เฮ่าหรันกับฝู้เฟิ่งหยี ก็กำลังเดินมาจากที่ยืนอยู่ไกลๆ มองเธออย่างเป็นห่วง ถามเธอ ”ไม่เป็นไรนะ?”
“ขอโทษ ไม่เป็นไรค่ะ” การปรากฏตัวของเธอทำให้เกิดปัญหานี้ เธอรู้สึกละอายใจผิดต่อเย่เฮ่าหรันสองสามีภรรยาอย่างมาก ผู้เฟินหยีจับมือเธอไว้ ตีเบาๆ
“เด็กโง่ ไม่ต้องขอโทษ ครอบครัวเดียวกัน เธอนิสัยอ่อนแอเกินไป ต่อไปถ้ามีใครพูดกับเธออย่างนี้อีกสวนกลับไปเลย”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า เธอรู้สึกอยากร้องไห้ เธอมองหน้าที่เต็มไปด้วยความเมตตาเอ็นดูของฝู้เฟิ่งหยีแล้วมองเย่เฮ่าหรันที่ไม่ออกเสียง แต่มองเธอด้วยสีหน้าเป็นห่วง แล้วมองไปที่เย่เชินหลิน เธอรู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่เคยมีคนที่รักเธอมากมายได้ขนาดนี้ มีความรักเหล่านี้แล้ว ถึงแม้ที่ผ่านมาเคยทุกข์ลำบากแค่ไหนก็คุ้มค่า นายหญิงส้งถกเถียงกับพานหยูเสร็จ ในที่สุดก็เรียกพ่อแม่ของพานหยูมา แน่นอนประธานกรรมการพานต้องกลัวรองประธานส้งอยู่แล้ว รีบขอโทษด้วยน้ำเสียงที่เกรงอกเกรงใจ แล้วด่าสั่งสอนพานหยูยกใหญ่ แล้วก็ขอโทษไห่ลี่หมิน ตระกูลพานทั้งครอบครัวขอตัวออกจากงานอย่างอึดอัดเสียหน้าที่สุด
ก่อนกลับพานหยูมองไปที่เย่เชินหลิน ความแค้นในแววตายิ่งเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
หลังจากเธอไปแล้ว นายหญิงส้งหาโอกาส โทรหาส้งหลิงหลิง พูดกับเธอ “ลูกวันนี้เย่เชินหลินถึงกับพาเซี่ยชีหรั่น ออกหน้าร่วมงานเลี้ยงตระกูลไห่” นอกจากนั้นเขายังหาต้นตอพานหยู เย่เชินหลินบีบบังคับเธอเรื่องที่ขอโทษเซี่ยชีหรั่นให้พูดออกมา
“หลิงหลิงลูกรัก หนูจะละทิ้งหรอ? คุณแม่กับคุณพ่อหนูยังรู้สึกว่าหนูไม่ได้เป็นคนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆแบบนั้นนะ หรือหนูกำลังใช้วิธีแกล้งถอยจากไปสักพักเหรอ? ถ้าหนูยังอยากอยู่กับเขา ก็รีบกลับมาเร็วหน่อย พวกเขาสนิทรักกันขนาดนั้นดูท่าคงใกล้จะหมั้นแล้ว”
เขาพาเธอเข้าร่วมงาน? ยังให้คนขอโทษเธอต่อหน้าผู้คน? ส้งหลิงหลิงกำมือถือไว้แน่นสักพักถึงหายใจออกมา
เขาพูดกับตัวเองว่า ต้องสงบอย่ากระทบลูก
“คุณแม่คะ หนูขออวยพรการหมั้นของเขา หนูจะไม่กลับไป อยู่ทางนี้สบาย อากาศที่นี่ดีมาก คนน้อย ทุกวันก็ชมวิวทิวทัศน์ ดูต้นไม้ ดูดอกไม้ รู้สึกชีวิตมีคุณค่า ไม่เห็นจำเป็นต้องชิงดีชิงเด่น”
คุณแม่ส้งรู้สึกได้ทันที นั่นมันไม่เหมือนลูกสาวของเขาเลย แล้วรู้สึกได้ถึงลูกสาวเขาที่รู้จักปล่อยวาง แต่เธอยังมีความกล้าหาญ เพราะฉะนั้นการกระทำของส้งหลิงหลิงทำเอาคุณแม่ของเธองุนงง
วางโทรศัพท์ สีหน้าของส้งหลิงหลิงเปลี่ยนทันที เธอเอามือวางบนท้อง ท้องอ่อนๆยังเห็นไม่ชัด เธอกังวลมาก แทบอยากให้ลูกโตในค่ำคืน แม้แต่ในฝัน เธอยังคิดถึงเหตุการณ์ตอนเธอท้องโตอุ้มท้องกลับไปตระกูลเย่ พวกเขาคงจ้องจงตาค้างแน่
หมั้นหรอ ให้พวกเขาหมั้นไป ขอแค่ยังไม่แต่งงาน แต่ถึงแต่งงานแล้ว เธอมีลูกก็สามารถแยกเขาให้เลิกกันได้
รักกันมากใช่มั้ย? พวกเขารักจนตายเลย เขาถึงบอกยิ่งปีนสูงยิ้งล้มลงมายิ่งเจ็บ? คนแซ่เซี่ย หล่อนก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปเถอะ หวานชื่นใช่มั้ย รอเวลาที่จะให้เธอน้ำตาเช็ดหัวเข่า
อย่ารับความกระทบกระเทือนไม่ไหวจนบ้าไปก่อนล่ะ!
งานฉลองวันเกิดของท่านปู่ไห่จบลง ความผูกพันของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นยิ่งลึกซึ้งขึ้น
หลายวันนี้ทุกอย่างสงบมาก นอกจากยุ่งกับงานคริสมาสต์ใกล้เข้ามา เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น มีเรื่องให้ทำเยอะแยะ เย่เชินหลินเคยชินแล้ว แต่เซี่ยชีหรั่นกลับดูยุ่งมากกว่า
คืนนี้ เซี่ยชีหรั่นทิ้งเย่เชินหลินอยู่บนห้องรับแขก ตรวจสอบเอกสาร เตรียมตัวที่จะเคลื่อนไหวด้วยวิธีการใหม่ๆ
เย่เชินหลินรอคอยเหมือนสนมที่รอเรียกเข้าเฝ้า หวังให้เวลาผ่านไปเร็วๆ ตั้งใจจะออกกำลังกายให้อบอุ่นสักหน่อย ไม่ควรให้ตัวเล็กนี้หนาวอยู่อย่างนี้นะ
พ่อบ้านรายงานอยู่หน้าประตูบ้านพักตากอากาศ
“คุณเย่ มีคุณหลี่กับคุณจ้าว อยู่หน้าประตูบ้านพักตากอากาศ เชิญเข้ามามั้ยครับ?”
คุณหลี่ คุณจ้าว?
เย่เชินหลินชะงักนิดๆ นึกออกทันทีน่าจะเป็นเสนาธิการหลี่กับจ้าวเหวินอิงสามีภรรยา
พวกท่านมาทำไม? คงไม่ใช่…
“เชิญ รีบเชิญ!” พ่อบ้านดูเหมือนจะไม่เคยได้ยินแขกคนไหนมาหาแล้วทำให้คุณเย่มีพิรุธมากขนาดนี้”
รีบตอบสั่งผ่านเครื่องกระจายเสียงให้รปภ.
“คุณเย่บอกเชิญพวกท่านเข้ามาได้! พวกเธอกิริยามารยาทก็ต้องนอบน้อมนะ!”
เย่เชินหลินรีบลุกขึ้น เปลี่ยนชุดอยู่กับบ้านให้เป็นชุดที่ใส่ปกติทันที
นั่นคือแม่ยายในอนาคตมานะแน่นอนเขาต้องให้เกียรติต้อนรับอย่างดี
เสร็จเรียบร้อย เขาถึงไปเปิดประตูห้องเซี่ยชีหรั่น เธอยังไม่อาบน้ำยังใส่ชุดทำงานอยู่ ใส่หูฟัง ฟังเพลง และตรวจสอบเอกสาร
เห็นเขาเข้ามา เซี่ยชีหรั่นรู้สึกละอายใจ ช่วงนี้เธอมีเวลาให้เขาน้อยเหลือเกิน เธอเม้มปาก ยิ้มให้เขาอย่างอ่อนหวานพูดว่า “หลิน ขอโทษนะ เดี๋ยวฉันทำงานอีกแปปเดียวค่อยอยู่เป็นเพื่อนคุณนะ ดีมั้ยคะ? อืมทำไมดึกขนาดนี้ออกไปข้างนอกหรอคะ?”
