ตอนที่ 487 สาวใช้ตัวแสบ 391
คำพูดของคุณนางเย่ นี้เทียบเท่ากับคำพูดที่มืออาชีพเลย ทันทีที่เธอพูดจบ ไม่รอให้พ่อบ้านได้ปรบมือก่อน ทุกคนต่างก็พร้อมกันปรบมืออย่างเป็นธรรมชาติแล้ว
เย่เชินหลินมองสิ่งเล็กๆ ของเขาด้วยความเสน่หา เป็นอีกครั้งที่ทำให้นึกถึงบทความในแผนผังแปดทิศ: จักรพรรดิซวนในทางเท้า
แน่นอนว่าเธออยู่ในเส้นทางที่ถูกต้อง ในวันนี้ดูเหมือนว่า ลูกสาวของประธานจงแห่งหอการค้าจังหวัด จะพิเศษจริงๆ มีความสามารถมากมายที่เธอนั้นเหมือนจะมีมาตั้งแต่เกิด ของเพียงแค่ให้เธอมีพื้นที่เล็กๆ เพื่อเรียนรู้ เธอก็จะสามารถก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว
มีใครบางคนรู้สึกกดดันมาก โชคดีที่เธอเริ่มก้าวเดินช้ากว่าเขา ไม่อย่างนั้นคงได้เป็นผู้นำเขาแน่
เซี่ยชีหรั่นควงแขนของเย่เชินหลินๆ ไว้ มีเสียงปรบมือดังขึ้นเกือบจะตลอดทางที่เดินกลับไปที่บ้านใหญ่ เธอไม่ได้กลับมานานหลายเดือนแล้ว บ้านใหญ่ได้เปลี่ยนไปมาก ไม่แปลกใจเลยที่เธอเคยบอกกับเย่เชินหลินถึงสองครั้งแล้ว ว่าอยากกลับมาดูเสี่ยวหนง แต่ปรากฏว่าได้ถูกเขายกเลิกไป ที่แท้ก็กำลังเตรียมเซอร์ไพรส์ไว้ให้เธอนี่เอง บ้านใหญ่เป็นเพียงตึกเล็กๆ ที่มีไม่กี่ชั้นเท่านั้น ก่อนหน้านี้เธอเคยทำงานอยู่ที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น พวกเขาทั้งหมดทุกคน รวมไปถึงเย่เชินหลินเองก็ทำกิจกรรมต่างๆ ที่ชั้นหนึ่งเท่านั้น ส่วนชั้นอื่นๆ เขาไม่เคยได้ไปเหยียบเลยสักครั้ง
ครั้งนี้ เย่เชินหลินได้สั่งให้คนจัดการรับแต่งซ่อมแซม และทำความสาดห้องนอนบนชั้นสองใหม่ อีกหน่อยห้องนอนที่ใหญ่ที่สุดทางด้านทิศใต้จะใช้เป็นห้องนอนสำหรับพวกเขาทั้งคู่
ห้องนอนห้องนั้นมีพื้นที่ค่อนข้างกว้าง โดยเฉพาะเตียงนอน ซึ่งได้สั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษ ทันทีที่เซี่ยชีหรั่นได้เห็น
แทบจะไม่อยากเชื่อเลยว่าบนโลกใบนี้จะมีเตียงที่มีขนาดใหญ่เท่านี้มาก่อน
“พวกคุณไปทำงานเถอะ! จิ่วจิ่ว โดยเฉพาะเธอ ลองไปทำความคุ้นเคยกับบทบาทของผู้นำสักหน่อย ” เย่เชินหลินพูดเยาะเย้ย จิ่วจิ่วเผยให้เห็นลักยิ้มขนาดใหญ่
เธอนั้นรู้สึกดีใจจริงๆ เพื่อนสนิทแต่งงานแล้ว เธอมีความสุขมาก อีกหน่อยเพื่อสนิทก็จะได้เป็นเจ้านายในวิลล่าแห่งนี้แล้ว เธอดีใจมาก ตัวเธอเองที่ได้เลื่อนตำแหน่ง ก็ดีใจเหมือนกัน
“คุณเย่ พวกเราไปทำงานก่อนนะคะ แล้วพวกคุณสองคนจะทำอะไรหละ?” จิ่วจิ่วจงใจพูดล้อเล่นขึ้นมา มองเซี่ยชีหรั่นที่เริ่มหน้าแดงขึ้นมา บนใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
“พวกเราจะลองเตียงหลังนี้ดู” เย่เชินหลินยอมรับอย่างไม่ปิดบัง เซี่ยชีหรั่นเขินอายจนต้องก้มหน้าลง อยากจะเตะเย่เชินหลินจริงๆ
พ่อบ้านลากจิ่วจิ่วจากไปแล้ว และยังปิดประตูห้องนอนให้อย่างสนิทอีกด้วย
เย่เชินหลินยังไม่ทันได้พาเซี่ยชีหรั่นไปเที่ยวชมห้องอื่นเลย หลังจากชั้นสองทั้งหมดเป็นต้นไปได้เป็นโลกของเซี่ยชีหรั่นแล้ว
ห้องหนังสือส่วนตัวของเธอ เขาได้เตรียมหนังสือไว้ให้เธอมากมาย นอกจากนี้ยังได้ติดตั้งคอมพิวเตอร์รุ่นล่าสุดไว้ให้เธออีกด้วย ทางทิศใต้ยังมีห้องนอนเด็กอีกสองห้อง ห้องหนึ่งสีฟ้า และอีกห้องหนึ่งเป็นสีชมพู นั่นเป็นแผนที่เย่เชินหลินวางเอาไว้ ในอนาคตอย่างน้อยก็อยากจะได้ลูกผู้ชายหนึ่งคนลูกหญิงหนึ่งคน
ที่เหลือเก็บไว้อีกหน่อยค่อยไปเที่ยวชม ตอนนี้เรื่องที่เย่เชินหลินอยากทำมากที่สุด ก็คือการลองเตียง
เขาค่อยๆ เข้าไปหาเซี่ยชีหรั่นทีละก้าว ร่างกายของเธอราวกับว่าได้รับความทรงจำคืนมาแล้ว นึกถึงความบ้าคลั่งที่เกิดขึ้นบนเรือยอชท์ ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าร่างกายยังคงปวดเมื่อยอยู่
“อย่าเข้ามานะ ฉันไม่อยากได้แบบนั้น……” เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ข่มขู่ และโจมตีเข้ามา ยิ่งเธอกลัวมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งอยากได้
เธอขยับถอยหลังไม่หยุด เขาก็เดินเข้าไปใกล้ๆ ไม่หยุด ท้ายที่สุด ก็ผลักเธอลงไปนอนราบบนเตียง
นั่นเป็นเตียงฟื้นคืนความทรงจำที่เด้งชา ทันทีที่เธอล้มลงไป ก็ถูกดูดเขาไปช้าๆ
“วันนี้คุณได้พูดอะไรกับแม่ของผมไว้นะ? ” เขากระซิบถามที่ข้างหูของเธอ
“ฉันพูดอะไรไปเหรอ?” ลมหายใจของเขาร้อนมาก หัวใจของเซี่ยชีหรั่นเต้นแรงขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ ตามสัญชาตญาณต้องการจะหลีกเลี่ยง แต่แล้วก็รู้สึกเสียดาย ถูกเขาหยอกเย้าแบบนี้ เธอก็ไม่สามารถคิดอะไรได้แล้ว
“คุณบอกว่าผมปกติดีมาก” เขาพูดเตือนเธอหนึ่งประโยค จากนั้นก็มองดูใบหน้าที่แดงก่ำของเธอ เขายักคิ้วแล้วก็ยิ้มที่มุมปาก
“คุณยังจะพูดอีก คุณร้ายนี่ที่สุดเลย ก็คุณไม่อธิบายเอง และโยนปัญหามาให้ฉัน ……อื้อ…..อื้อ……” เขาประกบจูบไปที่ริมฝีปากเล็กๆ ของเธอ มือใหญ่ถอดเสื้อผ้าของเธอออกจนหมดอย่างไม่เกรงใจ
หลังจากเสร็จเรื่อง ใครบางคนก็ถอนหายใจยาว เตียงใหญ่นี่ดีที่สุดจริงๆ กลิ้งไปได้ทุกที่ตามใจชอบเลย ไม่ต้องกลัวว่าจะแสดงฤทธิ์ไม่ได้
เขาได้แสดงฤทธิ์สมใจแล้ว เซี่ยชีหรั่นที่เดิมก็เหนื่อยล้ามากอยู่แล้ว จึงทำได้เพียงเอนอิงในอกกว้างๆ ของเขา และหอบหายใจหนักอย่างหมดแรง
เธอคิดถึงแม่ของเธอแล้ว อยู่ข้างๆ แม่ของเธอถึงจะปลอดภัยที่สุด ร่างกายที่แข็งแรงก็ไม่ถูกบีบอัด
“หลิน ฉันมีข้อเสนอ อีกหน่อยพวกเราก็มาพักที่นี่ทุกๆ อาทิตย์ละสองวัน เวลาที่นอกเหนือจากนั้น ไปอยู่ที่บ้านแม่ของฉันดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน
แต่น่าเสียดายที่ถึงเธอจะอ่อนโยนมากแค่ไหน แผนการเล็กๆ ของเธอ ก็ไม่อาจหนีรอดไปจากสายตาของเย่เชินหลินได้
“ได้” เขาตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
“จริงเหรอ? คุณดีกับฉันมากจริงๆ !” เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างประจบ และเย่เชินหลินก็พูดขึ้นเบาๆ : “ข้อกำหนดเบื้องต้นเป็นแบบนี้ สองวันที่อาศัยอยู่ที่นี่ ต้องทำ 7 ครั้งต่อวัน สองวันก็สามารถทำได้ครบจำนวนหนึ่งสัปดาห์พอดี”
“คุณ! ไร้ยางอาย! ขี้โกง!” กำปั้นสีชมพูของเซี่ยชีหรั่นหล่นลงบนหน้าอกของเย่เชินหลินอย่างไม่เกรงใจ จากนั้นมือเล็กๆ ก็ถูกเขาจับไว้ เป็นอีกครั้งที่ถูกเขาพลิกตัวกดลงไปด้านล่าง
คราวนี้ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นลึกมากยิ่งขึ้น ยังคงมีความปรารถนาลึกอยู่ภายในสายตา
“เด็กน้อย ผมอดไม่ได้ที่อยากจะบดขยี้คุณ และกินคุณซะ” หลังจากที่เขาถอนหายใจแล้ว ก็จูบไปที่ใบหน้าของเธออีกครั้ง ประกบจูบริมฝีปากของเธอ
เขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองเป็นอะไรไป ก็คิดอยากจะทำแต่เรื่องไม่ดีกับเธอ แม้ว่าจะเป็นเวลาทั้งวันไม่ต้องไปทำอะไรเลย ขอเพียงแค่ได้ทำเรื่องแบบนี้กับเธอ เขาก็มีความสุขมากแล้ว บางที การที่ต้องห่างเหินกันหลายเดือน สำหรับเขาแล้วมันอาจจะยาวนานมากเกินไป
“ขอร้องหละ ให้ฉันได้พักสักหน่อยเถอะ เรามาคุยเรื่องสำคัญกัน ดีไหม?” เซี่ยชีหรั่นหอบหายใจอย่างรวดเร็ว หลีกเลี่ยงการโจมตีของเขา
ต้องรู้ไว้ว่าร่างกายของเธอดูเหมือนจะฟังคำสั่งของเขามาก อย่างไรก็ตามไม่ว่าเธอจะเหนื่อยแค่ไหน เขาก็จะมีวิธีทำให้ร่างกายของเธอตกอยู่ในกำมือเขา ดังนั้นเธอกลัวมากจริงๆ
อยากยับยั้งชั่งใจ อีกหน่อยก็สามารถนอนกับเธอได้ทุกวัน ไม่รีบ เย่เชินหลินเกลี้ยกล่อมตัวเองแบบนี้ ถึงจะพลิกตัวกลับ นอนตะแคงและกอดเธอ
“มีเรื่องอะไร พูดเถอะ!”
“หลิน ฉันดูออกว่าพ่อกับแม่พวกเขาอยากจะให้พวกเรามีลูกด้วยกันเร็วๆ หรือว่าตอนนี้พวกเราก็……ก็ตั้งท้องกันเถอะ? ฉันอยากมีลูกให้คุณ” คำพูดนี้ถึงแม้จะฟังดูน่าอายไปหน่อย แต่เซี่ยชีหรั่นก็ยังพูดมันออกมาจนหมด
“ไม่รีบ หลังจากครึ่งปีแล้วพวกเราค่อยมีก็ได้ ยังไงก็ลองเรียนรู้ไปก่อนดีกว่า” เย่เชินหลินพูดอย่างจริงจัง
ทำเหมือนว่าเขาไม่รู้เหรอ ทันทีที่ตั้งครรภ์ หลังจากนั้นเขาก็ต้องใช้ชีวิตเยี่ยงนักพรตแล้ว นั่นเป็นเวลาเกือบตลอดทั้งปีเลยนะที่เขาอาจจะไม่มีหนทางที่จะสามารถสร้างความสัมพันธ์กันเหมือนในตอนนี้ได้อีก
เขาเพิ่งจะได้ดื่มไปเพียงครึ่งปี ปล่อยให้เขาได้ดื่มติดต่อกันอีกสักหนึ่งปี นั่นจะทำให้เขาอดกลั้นจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว
นอกจากนี้ ที่เขายังไม่อยากรีบให้ตั้งครรภ์ยังมีเหตุผลที่สำคัญอีกหนึ่งอย่าง การหมั้นนั้นหมั้นไปแล้วก็จริง แต่ยังไงก็ไม่ใช่การแต่งงาน เขาอยากจะให้เซี่ยชีหรั่นได้สวมใส่ชุดแต่งงานที่สวยที่สุด ทำหน้าที่เจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกก่อนค่อยเป็นแม่คน
ในช่วงเวลานี้ ก็ปล่อยให้พวกเขาได้พลอดรักกันไปก่อนเถอะ
“แต่ดูเหมือนพ่อกับแม่จะรีบมากเลยนะ” เซี่ยชีหรั่นพูดเสียงเบา
“พวกเขารีบมาตั้งหลายปีแล้ว ไม่เป็นไรหรอก ถึงแม้ว่าพวกเขาอยากจะอุ้มหลาน แต่ก็หวังว่าพวกเราจะมีความสุขมากกว่านะ หรือว่าคุณไม่อยากจะลองใช้ชีวิตร่วมกันกับผมสองคนดูบ้างเหรอ ไปเที่ยวด้วยกัน? เมื่อมีลูกก็เหมือนมีห่วง ช่วงเวลาในอนาคตจะไม่ใช่แค่สำหรับพวกเราสองคนอีกแล้วนะ”
เย่เชินหลินเข้าใจเรื่องพวกนี้ เพราะว่าหลินต้าฮุยมักจะเล่าให้เขาฟัง ลูกของเขาใกล้จะคลอดเร็วๆ นี้แล้ว มีความสุขมันก็มีความสุขอยู่นะ แต่ทว่ามันก็ขาดความสนุกสนานเหมือนเมื่อก่อนลงไปบ้าง
“แน่นอนว่าฉันก็อยาก แต่ว่าอายุของคุณก็มากขนาดนี้แล้ว ……” ประโยคนี้โพล่งออกมา ใครบางคนฉวยโอกาสเพื่อพิสูจน์ให้เธอรู้ ว่าเขาไม่ได้อายุมากเลยสักนิด แต่เป็นช่วงของพละกำลังที่เหลือล้านต่างหาก
……
รองประธานส้งกับภรรยา และส้งซูหาว หลังจากที่กลับมาจากงานหมั้น ทันทีที่ผ่านประตูเข้าไปก็ถูกส้งหลิงหลิงที่พวกเขามองเห็นชะงักไปเลย เห็นเพียงมือทั้งสองของเธอจับเอวไว้ อุ้มท้องยืนอยู่ตรงนั้น และมองพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
“พ่อคะ แม่ค่ะ ซูหาว”
“คุณพระ นี่เธอ นี่คือลูกของเย่เชินหลิน? ” นายหญิงส้งรนลานจนลืมแม้แต่ต้องเปลี่ยนรองเท้า รีบวิ่งตรงเข้าไปหาลูกสาว จ้องเขม็งไปที่ท้องของเธอ
“แน่นอนว่าเป็นลูกของเขา”
“เธอท้องลูกของเขา ทำไมถึงเพิ่งจะกลับมา เธอรู้ไหมว่าเขาหมั้นไปแล้ว? ลูกของเธอ ทำไมถึงต้องปิดบังเรื่องทุกอย่างกับพวกเราด้วย! เขาหมั้นไปแล้วนะ! เธออุ้มท้องลูกของเขาโดยไร้ชื่อ มันจะมีความหมายอะไร? ฟังแม่นะ รีบไปทำแท้งซะ!”
ส้งหลิงหลิงส่ายหน้า พูดอย่างมันใจว่า: “ไม่ แม่คะ ถ้าฉันคิดจะเอาเด็กคนนี้ออก ฉันก็คงไม่คิดที่จะอุ้มท้องตั้งแต่แรก ฉันรักเขา ฉันจะคลอดลูกให้เขา”
รองประธานส้งก็ตกใจจนชะงักไปแล้ว แต่ทว่าไม่นานเขาก็สงบลง
ลูกสาวของเขา เขาจะไม่รู้จักเหรอ? รักเขาอะไรกัน เธอเพียงแค่ไม่พอใจก็เท่านั้น
แต่ทว่าในมือของลูกสาวมีลูกของเย่เชินหลินอยู่ นี่ไม่ใช่เรื่องที่เลวร้ายอะไร
การตั้งครรภ์ก่อนแต่งงาน เรื่องแบบนี้มันขึ้นอยู่กับว่าลูกในท้องเป็นของใครกันแน่ เป็นของเย่เชินหลิน แม้ว่าชื่อจะไม่เป็นที่รู้จัก แต่เด็กคนนี้ก็มีมรดกที่มากมายมหาศาล
ส้งหลิงหลิงมีผู้สืบทอดของเขาแล้ว ไม่ต้องพูดถึงว่าตัวเธอเอง และลูก ของเธอปราศจากความกังวลในเรื่องความเป็นอยู่ไปตลอดชีวิต แม้แต่พ่อแม่ของเธอเองก็จะได้รับการดูแลเป็นอย่างดีอีกด้วย
“ไม่ได้นะ! เขาหมั้นไปแล้ว เธอไม่รู้หรอกว่าเขาดีกับผู้หญิงที่นามสกุลเซี่ยคนนั้นมากแค่ไหน ฉันว่าเขาไม่มีทางหันหลังกลับอย่างแน่นอน ถึงเธอจะมีลูกก็ไม่มีประโยชน์” นายหญิงส้งขมวดคิ้ว
การคาดการณ์ของส้งหลิงหลิงนับประสาอะไร ส่วนมากคงน่าจะมาจากพ่อมากกว่า แม่ของเธอก็คงจะคิดถึงความสุขของลูกสาวเสียมากกว่า ดังนั้น การกระทำของส้งหลิงหลิงนั้นเธอไม่มีทางเห็นด้วยแน่นอน
“แม่คะ ฉันไม่สนว่าเขาจะกลับมาไหม ชาตินี้ทั้งชาติฉันก็รักเพียงแค่เขาคนเดียวเท่านั้น ฉันอยากจะคลอดลูกให้เขา”
“ถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังตั้งท้องลูกของเขาอยู่ เขาจะให้เธอคลอดเหรอ? คงจะให้เธอไปเอาออกอยู่ดี? ทำไมเธอถึงได้ไร้เดียงสาขนาดนี้!” นายหญิงส้งเกือบจะตะโกนใส่เธอไปแล้ว ส้งหลิงหลิงลูบๆ ท้องของตัวเอง พูดขึ้น: “ในเมื่อฉันตั้งท้องแล้วก็ต้องมีวิธีคลอดออกมาให้ได้ ถ้าหากว่าฉันไม่มีความมั่นใจ แล้วทำไมฉันถึงไม่คลอดที่ต่างประเทศให้เสร็จแล้วค่อยกลับมาหละ? คุณไม่ต้องมาสนใจฉัน ฉันจะรับผิดชอบชีวิตนี้ของฉันเอง”
“เธอ! เธอจะรับผิดชอบยังไง? เมื่อถึงตอนนั้นลูกมีพ่อแต่ไม่มีแม่ มีแม่แต่ไม่มีพ่อ จะมีวันที่คุณได้ร้องไห้แน่นอน!”
นายหญิงส้งโกรธจนกัดฟันกรอด ส้งหลิงหลิงก็ไฟลุกขึ้นมาแล้วเหมือนกัน
มีเพียงฟ้าเท่านั้นที่รู้ว่าหลายเดือนที่ผ่านมานี้ เธอเตือนสติตัวเองยังไง ให้ผ่านความกลัวเหล่านี้ไปได้ เพียงทันทีที่เธอมองเห็นคนจีนปรากฏตัวขึ้น ก็จะรีบไปหาที่ซ่อนตัวทันที และรีบย้ายหนีทันที
เธอไม่รู้จักความเหี้ยมโหดของเย่เชินหลิน? ก่อนที่ท้องจะโตขึ้น เธอมั่นใจเลยว่าจะปล่อยให้ลูกของเธอไหลออกไป เธอไม่คิดจะเก็บไว้
“คุณใช่แม่ของฉันจริงหรือเปล่า? คุณไม่สามารถพูดคำอวยพรให้สักสองประโยคหน่อยเหรอ? ” ทำไมลูกของฉันถึงมีแม่แต่ไม่มีพ่อ มีพ่อแต่ไม่มีแม่ ฉันจะให้ลูกของฉันได้อยู่กับทั้งพ่อและแม่ให้ได้ ฉันมีวิธีของฉันเองอยู่แล้ว รอจนกระทั่งเย่เชินหลินยอมรับลูกคนนี้ และขอฉันแต่งงานอย่างเป็นทางการ เมื่อไหร่ ถึงตอนนั้นคุณจะต้องขอโทษแน่!”
