สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 500 สาวใช้ตัวแสบ 404

ตอนที่ 500 สาวใช้ตัวแสบ 404
แล้วเซี่ยชีหรั่นหล่ะ ? ช่วงนี้เธอกำลังยุ่งอะไร ? หาวิธีเข้าใกล้เธอ เอาข่าวที่ส้งหลิงหลิงท้องบอกเธอทุกตัวทุกอักษร !หัวหน้าจงสั่ง จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงกดดันของลูกน้อง
ขอโทษครับหัวหน้า พวกเราแทบจะไม่มีโอกาสเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นเลย ทำงานและเลิกงานเธอก็ไปกลับกับเย่เชินหลินหมด และมีบอดี้การ์ดคอยตามอยู่สามคน ท่านว่า ถ้าต้องการให้เธอรู้จริง จะลักพาตัวเหมือนครั้งที่แล้วไหม ? แต่ยากหน่อย บอดี้การ์ดเยอะเกินไป
รอฉันคิดก่อนค่อยบอก ! หัวหน้าจงกดสายทิ้ง คิ้วก็ขมวดทันที
เขาก็ไม่ใช่ว่าไม่มีผู้แฝงตัวในตระกูลเย่ แต่แค่หลิวเสี่ยวเจียวคนนั้นเข้าใกล้เซี่ยชีหรั่นแล้วบอกข่าวที่ส้งหลิงหลิงท้องให้กับเธอ ตัวเธอเองก็คงต้องเปิดเผยหมด
เธอโดนเปิดเผยไม่ได้สำคัญนัก ประเด็นคือเย่เชินหลินตอนนี้ต้องระวังมากขึ้นแน่นอน เขายังคงอยู่ข้างเซี่ยชีหรั่น หลิวเสี่ยวเจียวก็ไม่สามารถเข้าใกล้ได้แล้ว
ดูท่าแล้วอยากจะเผชิญกับเย่เชินหลิน ไม่ใช่เรื่องง่าย
เขาหยิบบุหรี่ออกมาสูบสักพัก ในระหว่างควันบุหรี่เต็มไปทั่ว เขาคิดวิธีใหม่ได้ขึ้นมา
ช่วงเย็นเซี่ยชีหรั่นลากับผู้จัดการลี่ อยากไปทำแบบสอบถามการตลาดที่ถนนคนเดิน แต่กลับโดนวางแผนให้ทำภารกิจแบบอื่น เย่เชินหลินเคยสั่งให้หลินหลิงสั่งผู้จัดการลี่ ให้ภายในสามวันนี้ ห้ามอนุญาตเซี่ยชีหรั่นออกไปทำงานข้างนอก
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้พวกนี้ แต่แค่ทำตามข้อแม้ของผู้ใหญ่ ทำหน้าที่ที่ผู้จัดการลี่สั่งไว้
กลางคืนเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินสองคนได้ไปบ้านเสนาธิการหลี่ ที่อยู่ในเมืองตงเจียงด้วยกัน เห็นลูกสาวและลูกเขยมา ลงมือทำอาหารให้พวกเขาเอง
แม่ครับ ผมทำเถอะ ฝีมืออาหารของผมก็ไม่แย่นะ เย่เชินหลินพับแขนเสื้อ แล้วพูดกับแม่บุญธรรม
ท่านก็ให้เขาทำเถอะ แม่ ฉันคิดถึงท่านแล้ว อยากคุยกับท่าน เซี่ยชีหรั่นอ้อน จ้าวเหวินอิงก็หัวเราะแล้วยอมให้เย่เชินหลินทำ เธอดึงมือลูกสาวไว้ ทั้งสองไปคุยกันที่ห้อง
เวลาทานข้าว เสนาธิการหลี่ชมฝีมืออาหารของเย่เชินหลินไม่ขาดปาก หลี่เหอไท้ก็บอกว่าเย่เชินหลินดีกว่าเขาเยอะ เขาต้มเป็นแค่เส้น
เป็นเพราะแม่ดีกับฉันเกินไป เพราะฉะนั้นฉันจึงทำอะไรไม่เป็น หลี่เหอไท้พูด จ้าวเหวินอิงยิ้มด้วยความรัก พูดอย่างอ่อนโยน : แม่ก็ไม่ได้ทำอะไร ปากเธอยิ่งอยู่ยิ่งหวานแล้วนะ
จริงด้วย ฉันเลิกกับลูกสาวของประธานกรรมการพาน พานหยูแล้ว หลี่เหอไท้พูดอย่างไม่มีเจตนาใด ความจริงเขาอยากตั้งใจพูดตอนอยู่โต๊ะทานข้าว
เขาอยากให้จ้าวเหวินอิงรู้ ลูกชายเขาคนนี้แคร์ความรู้สึกของแม่ เพียงเพราะท่านส่งสายตามา เขาก็เลิกกับพานหยูทันที คิดว่าท่านก็คงจะรู้สึกดีใจ
แน่นอน เขาก็สืบตัวตนของพานหยูแล้ว ไม่ได้ดีมากจริงๆ
บวกกับเมื่อก่อนตอนที่พานหยูรักกับไห่ลี่หมิน แล้วยืนกินบนสองเรือ มีความสัมพันธ์กับเลขาชายตัวใหญ่คนนั้นของเธอ เขาก็รู้หมดแล้ว
เขารู้สึกขอบคุณสายตาของจ้าวเหวินอิงวันนั้น ไม่งั้นเขาก็สับสนและโดนพานหยูหลอกแล้ว
ทำไม？ จ้าวเหวินอิงถาม เธอรู้ว่าหลี่เหอไท้กตัญญู แต่เธอไม่อยากให้ความดีชั่วของเธอไปขัดขวางความคิดและการตัดสินใจของเขา
แม่ ฉันเลิกกับเธอเพราะเห็นว่าแม่ไม่ค่อยชอบเธอก็จริง แต่ฉันได้รู้จักตัวตนของเธอหมดแล้ว เธอไม่เหมาะที่จะแต่งงานมีครอบครัวจริงๆ และครั้งที่แล้วที่เธอหาเรื่องให้น้องชีหรั่น ฉันก็รู้แล้ว ขอโทษที่ฉันพาเธอไปงานหมั้นของน้องชีหรั่น
เขาสนใจความรู้สึกของแม่เขาขนาดนี้ ! เซี่ยชีหรั่นมองหลี่เหอไท้อย่างซาบซึ้งใจ แล้วพูด : คุณก็ไม่รู้นี่ ไม่ต้องขอโทษอะไรหรอก ฉันเองที่ควรขอบคุณคุณ หลายปีนี้ ฉันไม่ได้อยู่ข้างแม่ ก็เป็นคุณที่คอยกตัญญูกับท่าน ฉันไม่รู้จริงๆว่าควรขอบคุณยังไง ฉันก็ไม่ได้ช่วยอะไรคุณด้วย
ความจริงใจของเธอ หลี่เหอไท้ก็มองออกแล้ว สายตาก็อ่อนลงกับคำพูดของเธอแล้ว
ตอนหลี่เหอไท้เจอเซี่ยชีหรั่นครั้งแรกก็ตกใจกับหน้าตาเธอแล้ว เขาแค่ไม่ได้เผยท่าทีออกมา
เขาเป็นลูกสาวของแม่เลี้ยงเขา ไม่มีระบบเครือญาติอะไรกับเธอ
ถ้าไม่ใช่ตอนที่เขารู้จักเธอ เธอมีเย่เชินหลินแล้ว เขาสงสัยว่าเขาจะชอบน้องสาวคนนี้ได้ ใสซื่อ ดูไม่มีพิษมีภัย ก็เหมือนหยกงามสว่างสดใส
เธอสวย เมตตา อ่อนโยนเหมือนแม่ของเธอ บางครั้งยังเผยความน่ารักและใสซื่อออกมา ต้องเป็นผู้ชายแบบไหนถึงจะไม่หวั่นไหวกับเธอ ? ผู้ชายที่ไม่หวั่นไหวกับเธอ ก็คงไม่ปกติแล้ว
ฉันจะช่วยเธอขอบคุณเขาเอง เย่เชินหลินต่อคำพูด มือจับไปที่มือนุ่มเล็กของเซี่ยชีหรั่น เสียงก็มีความอ่อนโยนมาก
เสนาธิการหลี่มองจ้าวเหวินอิง ทั้งสองมองสื่อสายตากัน : ดูคนที่ชื่อเย่คนนี้ ขี้หึงจริงๆ ก็เหมือนตอนวัยหนุ่มของเสนาธิการหลี่
แน่นอนหลี่เหอไท้ก็มองออกว่าเขาคนชื่อเย่บางคนอยากประกาศว่าเขามีสิทธิในตัวเธอ แสดงให้เห็นว่าเขาและเซี่ยชีหรั่นคือร่างเดียวกัน ผู้หญิงของเขาห้ามใครแตะต้อง
ตั้งแต่เขาได้ทักทายจับมือกับเซี่ยชีหรั่นครั้งแรก คนชื่อเย่บางคนก็เห็นว่าเขาเป็นศัตรูเล็กน้อยแล้ว เขาก็เหมือนสัตว์ที่คอยเฝ้าคู่ของตัวเอง พอเห็นศัตรูมา ก็จะโหดขึ้นมา แสดงให้เห็นว่าเขาอยู่
ไม่ต้องแล้ว เธอเป็นน้องสาวฉัน เป็นคนในครอบครัวฉัน จะกล้ารบกวนคุณมาขอบคุณแทนเธอได้ยังไง หลี่เหอไท้ค่อยๆพูด
เธอเป็นคนข้างหมอนฉัน อยู่กับฉันใกล้ที่สุด เพราะฉะนั้นเรื่องของเธอก็คือเรื่องของฉัน ไม่ต้องเกรงใจ คราวหลังมีอะไรต้องการให้น้องเขยช่วย ก็พูดมาได้เลย แน่นอน พี่ใหญ่คงไม่ค่อยต้องการอยู่แล้ว ฉันว่า มีแต่เรื่องพรหมลิขิตนี้แหละ ที่ฉันช่วยได้ ถ้ามีโอกาสฉันจะหาแฟนสาวสวยและเป็นคนดีให้
เก็บตาคุณหน่อยเถอะ กวาดมองมาที่ผู้หญิงของฉันตลอดเวลา เย่เชินหลินคิดในใจ
หลี่เหอไท้กำลังจะโต้ตอบเขากลับ แต่เสนาธิการหลี่กลับรีบชิงหน้าตอบทันที : ไม่เลว เรื่องนี้แกต้องรีบหน่อยแล้ว ฉันก็อายุไม่น้อยแล้ว ใครจะไปรู้ว่าจะมีชีวิตถึงวันไหน ฉันอยากอุ้มหลานเร็วเร็ว
เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลิน คิดในใจ คราวนี้คุณก็ชนะแล้วสินะ ?
ได้ คุณพ่อ ฉันรีบไปจัดการ ! พรุ่งนี้ก็ได้เจอแล้ว ! เย่เชินหลินเรียกเสนาธิการหลี่ว่าพ่ออย่างสบายใจ ดูจากจุดนี้ ก็รู้ว่าเขาแคร์ผู้หญิงของเขามากแค่ไหน และมองออกว่าเขาสนใจอารมณ์คนอื่นมากแค่ไหน จุดนี้เป็นจุดที่เขาเปลี่ยนเยอะที่สุด ตั้งแต่อยู่กับเซี่ยชีหรั่นมา
เขาและเซี่ยชีหรั้นก็เรียกว่าพ่ออย่างสนิทสนม ก็เพื่อไม่รบกวนความสัมพันธ์ของพวกเขา
เวลานี้ คนทั้งครอบครัวก็ทานข้าวด้วยกันอย่างมีความสุข ทางหัวหน้าจงได้หาช่องทางเจอแล้ว
เขาไม่คิดที่จะให้เซี่ยชีหรั่นรู้เรื่องนี้ก่อน เพราะฉะนั้นเขาจะชะลอเรื่องลง วิธีเดียวคือลงมือจากส้งหลิงหลิง
เย่เชินหลินเหมือนสั่งทหารคอยเฝ้าไว้อย่างเข้มงวด เขาเป็นคนหาคนเอง เขาก็ต้องรู้สึกไม่มีอะไรผิดพลาดอยู่แล้ว
หัวหน้าจงให้คนคอยจับตามอง เห็นแม่บ้านที่ทำหน้าที่ซื้อผักผลไม้ออกไป แล้วไม่มีคนตาม จึงให้คนคุมตัวเธอไว้แล้วขู่เธอเล็กน้อย ให้เธอเอากระดาษที่พิมพ์ไว้แล้วเอาไปให้ส้งหลิงหลิง
แม่บ้านโดนเขาใช้ชีวิตในการขู่ ตอนกลับก็ไม่ได้ทำท่าทางแปลกอะไร
คำสั่งที่บอดี้การ์ดพวกนั้นได้รับก็คือขังส้งหลิงหลิงไว้ที่นี่ห้ามออกมา แม่บ้านก็ชอบพูดคุยกับส้งหลิงหลิงในห้องบ่อยครั้ง เพราะฉะนั้นพอแม่บ้านเข้าห้อง ก็คุยกับส้งหลิงหลิงทันที พวกเขาจึงไม่ได้สังเกตมาก
คุณส้ง มีคนให้ฉันเอากระดาษนี้ให้คุณ แม่บ้านพูดเสียงเบา เอากระดาษออกจากกระเป๋าเสื้อให้ส้งหลิงหลิงแม่บ้าน
ดีจังเลย ! ส้งหลิงหลิงคิดว่าเป็นแผนของคุณพ่อ เธอสั่งให้แม่บ้านไปทำอาหารที่เธอชอบทานอย่างดีใจแล้วรีบเปิดกระดาษ
ในกระดาษเขียนด้วยคำสั้นๆ: เย่เชินหลินได้เตรียมตั๋วเครื่องบินไปต่างประเทศ หลังจากสองวัน เธอต้องหาวิธีดึงเวลาไว้ อย่างเช่นป่วย
ไม่มีชื่อผู้ส่ง เธอก็ไม่มั่นใจว่าเป็นคุณพ่อเธอไหม แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร การเตือนนี้ก็ทำให้เธอตื่นทันที ทำให้เธอมีความคิดขึ้นมาใหม่
เธอฉลาดทั้งชีวิตแต่โง่ช่วงเดียวจริงๆ แม้แต่วิธีนี้ก็คิดไม่ถึง
เย่เชินหลินจะโหดขนาดไหน จะยอมให้คนท้องที่ไม่สบายขึ้นเครื่องงั้นหรอ ?
แต่เธออยู่ที่นี่ กินดีนอนอิ่ม ร่างกายเธอก็ดีมาก จะอยู่ดีดีแล้วป่วยขึ้นมาได้ยังไง ?
เธอวางมือไว้บนท้อง แล้วพูดกับลูกในท้องอย่างเบาเสียง : ลูกว่า แม่ต้องทำยังไงถึงจะให้ลูกอยู่ในประเทศได้ จะทำยังไงให้ลูกกลับไปอยู่ข้างพ่อได้ ?
ตั้งแต่กลับมาจากโรงพยาบาล เธอก็คิดทบทวนคนเดียว
แม้คนคนนี้จะไม่ส่งกระดาษให้เธอ เธอก็ต้องหาวิธีอยู่ต่อในเมืองตงเจียงให้ได้ ออกนอกประเทศไม่ได้ถ้าออกนอกประเทศ เด็กคลอดแล้ว เธอก็ไม่มีโอกาสแล้ว
ตอนนี้เย่เชินหลินจะเอาลูก ก็ต้องเอาแม่ด้วย เขาน่าจะไม่ทำอะไรกับเธอมาก
เธอเกลียดตัวเองจริงๆ ที่ไม่ให้เซี่ยชีหรั่นรู้เรื่องที่เธอท้องก่อน ตอนนี้อยากให้เธอรู้ ก็ยากยิ่งกว่ายาก
พ่อเธอไม่มีทางกล้าบอกเซี่ยชีหรั่นหรอก เธอเองก็โดนคุมตัวไว้ จะมีวิธีอะไรอีก ?
เธอคิดซ้ายคิดขวา เห็นว่าครั้งนี้เย่เชินหลินคิดรอบคอบมากจริงๆ ให้เธอไม่สามารถทำอะไรต่อได้เธอขมวดคิ้ว คิดในใจ ยังไงตอนนี้ก็รีบหาวิธีป่วยก่อน ดึงเวลาไว้แล้วค่อยตัดสินใจ
ลูกรัก แม่คงต้องป่วยสักพักแล้ว ลูกต้องรู้ อยากอยู่กับพ่อและแม่ให้นาน ก็ต้องลำบากกับแม่ก่อน ลูกรัก ลูกต้องทนไว้นะ ! ลูกดูสิ ลูกเกิดมาในตอนที่พ่อกับแม่เมาทั้งคู่ แม่ยังใช้ยาในการจะท้องลูก แต่คุณหมอเขาบอกตรวจแล้ว พบว่าลูกไม่มีปัญหาอะไร นี่ก็หมายความว่าลูกรักของแม่สามารถทนกับความลำบากแบบนี้ได้ เราจะสู้ไปด้วยกัน ! เธอพูดพึมพำ ในตอนที่เห็นหน้าต่างกันขโมย เธอก็มีความคิดขึ้นมา
เซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลินอยู่ในตระกูลหลี่เป็นเวลานาน เย่เชินหลินเล่นหมากรุกเป็นเพื่อนเสนาธิการหลี่ ส่วนเซี่ยชีหรั่นก็กลับห้องไปคุยกับคุณแม่อีก
หลังจากหมั้นแล้ว เขายังดีกับลูกเหมือนเมื่อก่อนไหม ? ที่จริงจ้าวเหวินอิงเห็นว่าเย่เชินหลินดีกับเธอยังไงแล้ว แต่ก็ยังถามเธออย่างไม่ไว้ใจ
ดี ดีกว่าเมื่อก่อนมากค่ะ แม่ ก็เหมือนที่พ่อดีกันท่าน