ตอนที่ 508 สาวใช้ตัวแสบ 412
มาแบบนี้ เขาก็ถึงกับงง ในใจคิด จิ้งจอกแก่สรุปอยากจะพูดอะไรกันแน่ วกไปวนมาอยู่นั่นแหละ
เขาคงจะไม่ให้จับคู่กับจงหยุนซางหรอกนะ? การคาดเดานี่ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
มีอยู่ระยะนึง ประธานจงกับภรรยามีแนวโน้มจะยกจงหยุนซางให้ เขามองออก
แต่ที่จงหยุนซางชอบคือเย่เชินหลิน แล้วเขาชอบเซี่ยชีหรั่น พวกเขาทั้งสองถึงแม้จะมีความรู้สึกที่ดี แต่เป็นแค่ความรู้สึกระหว่างเพื่อนเท่านั้น เป็นไปได้ยากที่จะเลื่อนไปขึ้นแฟน
จงหยุนซางนั้นกตัญญู ตอนนี้ยอมตอบรับคำที่พ่อจัดการ มาเจอกับไห่ลี่หมินสองต่อสองอยู่หลายครั้ง
จากนั้นภรรยาของประธานจงก็เห็นว่าทั้งสองไม่เหมาะสมกัน ไม่รู้ว่าพวกเขาคิดยังไง เลยไม่ได้บังคับต่อ
วันนี้ถ้าหากจะรื้อฟื้นเรื่องเก่า ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
ไห่ลี่หมินอยู่ในวงการมาเป็นเวลานาน ความสามารถในการยิ้มรับก็ถือว่าใช้ได้ ตอนที่ยังไม่รู้ว่าประธานจงมีเรื่องอะไร เขาก็ได้แต่หัวเราะเหอะๆ
“ขอบคุณที่ประธานจงเป็นห่วง ที่แท้องค์กรก็เห็นความสำคัญเรื่องชีวิตส่วนตัวของผม ผมรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างมาก แต่ว่าตอนนี้ยังไม่เจอผู้หญิงคนไหนที่ถูกใจ เพราะงั้นปัญหาส่วนตัวนี้คงจะทำให้พวกท่านเป็นกังวลไปอีกระยะหนึ่งเลยครับ”
สมแล้วที่เป็นคนใต้บังคับบัญชา คำตอบของไห่ลี่หมินทำเอาประธานจงค่อนข้างพอใจ
เขาหัวเราะเหอะๆ พูดกับไห่ลี่หมิน： “ไม่ซื่อสัตย์ต่อผู้นำใหญ่ ฉันได้ยินมาว่านายชอบผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยชีหรั่นใช่มั้ย? ”
“ฮ่าๆ ที่แท้ท่านหมายถึงเธอ เคยชอบครับ แต่ก่อนก็เคยคิดจะจีบ ท่านก็รู้ ตอนนั้นเราส่งเธอไป เพราะเธออยากจะแก้แค้นให้แฟนเธอ เพราะงั้นผมเลยคิดว่าเธอคงจะไม่ไปตกหลุมรักเย่เชินหลิน ต่อมาความรู้สึกขอทั้งคนก็ยิ่งดีขึ้น ไม่ใช่ว่าเมื่อก่อนที่พวกเขาหมั้นกัน พวกเราก็ไปร่วมนี่ครับ? ผมกับเย่เชินหลินก็เป็นเพื่อนกัน มีคำพูดว่าภรรยาของเพื่อนจะไม่ยุ่ง ตั้งแต่พวกเขาหมั้นกัน ผมก็พับเก็บความคิดพวกนั้นไปครับ”
ก่อนที่ไห่ลี่หมินจะตอบเขาก็รู้ความหมายของประธานจงที่ต้องการจะสื่อแล้ว คืออยากจะให้เขาออกหน้าไปจีบเซี่ยชีหรั่น ทำให้พวกเขาเลิกกัน เย่เชินหลินก็จะโสด
ประธานจงดื่มเหล้าอยู่นิ่งๆ จากนั้นจึงพูดขึ้น： “ไห่ลี่หมินที่ฉันรู้จักไม่ใช่คนที่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ นี่ ชอบผู้หญิงคนนึงก็จะคิดหาวิธีการเอาเธอมาเป็นของตัวเอง ให้ความสุขเธอ แน่ล่ะ ไม่ใช่ว่าฉันจะสนับสนุนให้นายไปแย่งของของคนอื่นมา โดยเฉพาะภรรยาของเพื่อน นายยิ่งไม่ควรทำ ฉันแค่……กลัวว่านายจะยังไม่รู้ ส้งหลิงหลิงตั้งครรภ์อยู่หกเดือน เด็กในท้องเป็นลูกของเย่เชินหลิน เย่เชินหลินก็ยอมรับเด็กคนนี้ แถมพาส้งหลิงหลิงไปโรงพยาบาลด้วยตัวเอง อีกทั้งยังเตรียมสถานที่ให้เธอสำหรับคลอดเป็นอย่างดี เซี่ยชีหรั่นเด็กคนนั้น ถึงแม้ฉันจะเคยพูดคุยด้วยไม่มาก แต่ฉันก็คิดว่าเป็นเด็กที่ดีคนหนึ่ง คิดไม่ถึงจริงๆ ว่าเย่เชินหลินจะทำกับเธอแบบนี้……ฉันรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ แล้วก็นาย แน่นอนว่า นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของนาย ในฐานะที่ฉันเป็นหัวหน้าของนาย ฉันก็ยุ่งด้วยไม่ได้มาก”
พอพูดจบ ประธานจงก็ไม่ได้พูดเรื่องนี้อีก แต่เขาเริ่มจะพูดเรื่องของเด็กสาวของบ้านตระกูลต่างๆ ในตงเจียง ราวกับว่าเป็นห่วงเรื่องชีวิตคู่ของไห่ลี่หมินจริงๆ
สภาพจิตใจของไห่ลี่หมินนั้นถือว่าดี แต่พอรู้ข่าวว่าส้งหลิงหลิงท้อง ใจเขาก็วุ่นวาย ต่อมาก็รับมือประธานจงได้ยากขึ้นหน่อย
ดีที่ประธานจงไม่ได้ยื้อเขาไว้ เมื่อถึงที่หมาย ก็พูดคุยกันอีกสักครู่. จากนั้นก็แยกกับเขา
ก่อนจะไป เขาตบไปที่ไหล่ของไห่ลี่หมินพูด： “ลี่หมินนายตัดสินใจดีๆ แล้วกัน ยังหนุ่มอยู่ อนาคตยังสดใส อย่าเอาคำพูดของคนในองค์กรมาทำให้เครียดล่ะ”
“ขอบคุณครับท่านประธาน ผมจะพยายามครับ！ “ไห่ลี่หมินตอบพร้อมยิ้มให้
เขาเข้าใจว่าประโยคที่เขาบอกว่าอย่าเครียดก็คือจะยัดเหยียดความเครียดให้ ให้เขาทำตามสิ่งที่เขาสื่อถึง
เย่เชินหลินส่ายขวดเหล้าไปมา แล้วพูดกับไห่ลี่หมิน：” ฉันรู้ว่านายเจอเรื่องยาก มาดื่ม！ “
ไห่ลี่หมินก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ชนขวดกับเขา แล้วกระดกเหล้าเข้าปากไปครึ่งขวด
เขาไม่กลัวประธานจง เขาต้องการจะทำเรื่องที่มีประโยชน์ต่อผู้คน เขาไม่อยากอุทิศตนทำงานเพื่อเรื่องส่วนตัวเหล่านี้
“เรื่องนี้นายไม่ต้องห่วง ฉันมีทางแก้ไข นายไปจดจ่อเป็นเจ้าหน้าที่ที่ดีของนายเถอะ อย่างอื่นฉันจัดการเอง” เย่เชินหลินพูดเสียงเข้ม จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เปิดอีเมลเขาแล้วให้ไห่ลี่หมินดู
“นายนี่ยังมีวิธีนี้ ดูท่าจะเล่นกับไอ้จิ้งจอกแก่ ฉันคงเทียบนายไม่ติด” ไห่ลี่หมินพูดอย่างชมเชย
“ไม่ใช่นายเทียบฉันไม่ติด เพราะนายเป็นเจ้าหน้าที่ ไม่เหมือนฉันที่ทำอะไรได้อิสระ ไม่มีขอบเขต” เย่เชินหลินพูดนิ่งๆ เขายอมรับ ประธานจงจะคิดร้ายกับใคร เขาคงไม่ใช้วิธีที่ธรรมดา
เขาเริ่มจากไปเป่าหูแม่ของเซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลินไม่ต้องคิดก็รู้ ว่าเขาคงแกล้งทำเป็นคุณพ่อที่เมตตา บอกว่าเพราะเป็นห่วงลูกสาวถึงเอาเรื่องนี้ไปบอกจ้าวเหวินอิง
จากนั้นก็หลอกใช้ไห่ลี่หมิน ที่ไห่ลี่หมินชอบเซี่ยชีหรั่น เขาก็คิดไว้แล้ว
เขาแค่ประเมินความสัมพันธ์ตั้งแต่เล็กจนโตของไห่ลี่หมินกับเขาต่ำเกินไป ถึงแม้ไห่ลี่หมินจะเป็นคนของประธานจง ถึงแม้เขาจะชอบเซี่ยชีหรั่น แต่คนซื่อสัตย์แบบเขาจะไม่ขายเพื่อนหรอก
บางทีประธานจงอาจจะมองพวกลูกกระจ๊อกเยอะไป จนกระทั่งลืมไปว่าบนโลกนี้ยังมีความจริงใจอยู่ ไม่ว่าจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนหรือคนรัก บางคนอาจจะหักหลัง บางคนอาจจะซื่อสัตย์ก็ได้
เย่เชินหลินดื่มเป็นเพื่อนไห่ลี่หมินอยู่สักพัก ก่อนจะจากกัน ไห่ลี่หมินก็ทุบไปที่ไหล่ของเย่เชินหลินแรงๆ สองที แล้วด่าเขา：” นายมันไม่ใช่คน！ฉันไม่เอาเรื่องแย่ที่แกทำไว้ไปบอกเธอ ก็เพราะว่าฉันชอบเธอ ถ้าหากแกปิดไว้ไม่อยู่ทำให้เธอเสียใจ เมื่อไหร่ก็ตาม แกระวังตัวไว้ฉันจะตีท้ายครัวแก”
“นายไม่มีโอกาสหรอก！ ”เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา แล้วเดินออกไปนิ่งๆ
ไห่ลี่หมินมองเงาหลังของเย่เชินหลินอย่างมึนๆ เขาคิดว่าตัวเองไม่ควรคิดไปใหญ่ ยังไงก็ตามในใจเขา มีบางทีที่คิดว่าเย่เชินหลินมีลูกกับคนอื่น เขาก็ยังไม่คู่ควรกับเซี่ยชีหรั่น เขาคิดมากไปที่จะได้เซี่ยชีหรั่นมาครอบครอง
ไอ้นี่ นายต้องทำกับเธอดีๆ ถ้านายทำให้เธอเสียใจ จนเธออยากไป ฉันก็จะไม่เกรงใจ ฉันจะต้องพยายามจีบเธอแน่ๆ
เย่เชินหลินดูเวลา สามทุ่มกว่าแล้ว
พอขึ้นรถ ก็สั่งให้คนขับรถพาไปที่โรงพยาบาลสูตินารี
“ระวังด้วย ถ้าหากข้างหลังมีรถตามมา ก็อ้อมเอาหน่อย”
คนแซ่จงนั้นรอบคอบมาก เพราะงั้นเขาจะทำอะไรก็ต้องเตรียมตัวรับมือไว้
เมื่อถึงโรงพยาบาลสูตินารี เย่เชินหลินก็ไปตามข้อความที่หลินต้าฮุยส่งเลขเตียงผู้ป่วยมา เดินตรงไปหาส้งหลิงหลิงที่โดนให้ยาอยู่
อยู่นอนเงียบอยู่ตรงนั้นจริงๆ พอเห็นเขามา นัยน์ตาของเธอก็มีความสุข
“เชินหลิน ขอโทษนะ ฉันก็คิดไม่ถึงว่าจะไม่สบาย จนทำให้นายต้องมาเยี่ยมฉัน เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่านายมา ใช่มั้ย? ถ้าเธอรู้ว่านายมา ฉันก็ยิ่งมีความผิด ฉันแอบตั้งท้องลูกของนายก็รู้ผิดต่อเธอแล้ว ถ้าหากให้เธอรู้ ก็ทำลายความสัมพันธ์ของพวกนาย ฉันยิ่งสมควรตาย”
สีหน้าของเย่เชินหลินนั้นเย็นชา เขามองไปที่เธออย่างเย็นชา ก่อนจะหันกลับไปให้หลินต้าฮุยออกไป
หลังจากที่หลินต้าฮุยออกไป เย่เชินหลินจึงก้าวเข้าไปใกล้ส้งหลิงหลิง แล้วถามอย่างเย็นชา： “อยากจะยื้อเวลา ยืดเวลาออกจากประเทศใช่มั้ย? นายคิดว่าจะใช้เวลาไม่กี่วันนี้ มาทำอะไรได้? คิดว่าฉันจะให้โอกาสเธอ ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้เรื่องของเธอเหรอ? ”
ส้งหลิงหลิงรีบส่ายหัว ตามท่าท่าของเธอ น้ำตาของความน้อยใจก็ไหลเอ่อเต็มดวงตา
“ไม่ใช่นะ เชินหลิน นายคิดแบบนั้นได้ยังไง ฉันรู้ว่านายเกลียดฉัน ฉันรู้ว่านายที่จริงนายไม่ต้องการเด็กคนนี้ แล้วฉันก็รู้ว่านายมีแผน นายอยากให้ฉันคลอดเด็กคนนี้ ฉันคิดว่าจะไม่มีโอกาสที่จะให้กำเนิดเขา แต่นายก็ใจดี เพราะงั้นเลยยอมให้ฉันเก็บลูกไว้ ฉันรู้สึกขอบคุณมาก ฉันจะไม่ทำลายความสัมพันธ์ของพวกนาย จริงๆ นะ ฉันพูดจริง จนฉันมาป่วยครั้งนี้ ฉันไม่ระวังจนไม่สบายจริงๆ นายก็รู้คนตั้งครรภ์กลัวร้อน เหงื่อฉันออกมากไป ตอนกลางคืนดึงผ้าห่มออก เป็นฉันที่ไม่ดี ฉันเองที่ไม่ระวัง ถ้าจะโทษก็โทษฉันเถอะ ทั้งหมดก็เป็นเพราะฉันแอบท้องลูกของนาย ทำให้นายไม่ไว้ใจฉัน ถึงได้สงสัยฉันแบบนี้ เป็นฉันที่ไม่ดี……” ส้งหลิงหลิงคำก็ว่าตัวเองไม่ดีสองคำก็ว่าตัวเองไม่ดี พูดซะตัวเองน่าสงสาร
พูดไป เธอก็น้ำตาไหลไป
หัวคิ้วของเย่เชินหลินกระตุกอยู่ครู่ ไม่ใช่ว่าเขาเชื่อที่เธอโกหก แต่เป็นเพราะมันทำให้เขาขยะแขยงผู้หญิงคนนี้มากกว่าเดิม เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสงสารเด็กที่อยู่ในท้องของเธอ
“ไม่ต้องร้องแล้ว！อย่าลืมสิ ตอนนี้เธอเป็นแม่คนนึง ฉันไม่อยากจะมาเดาว่าเธอจงใจป่วยรึเปล่า ฉันคิดว่า มนุษย์ ไม่ต้องพูดว่าเป็นมนุษย์ แม้แต่สัตว์เดรัจฉานก็ไม่เอาชีวิตลูกของมันมาเล่นตลก เธอกับเด็กคนนี้มีเวลาร่วมกับอีกไม่มาก ตั้งแต่ตอนนี้ ก็อีกเก้าเดือน ทำให้มันดีๆ เถอะ”
เย่เชินหลินพูดจบ ก็ไม่อยากจะพูดอะไรมากแล้ว ส้งหลิงหลิงได้ยินคำพูดของเขา ก็แทงใจดำเธอมากๆ
เพื่อที่จะให้ตัวเองป่วย เธอพยายามคิดหาวิธี
ลมของเดือนพฤษภาคมก็เย็นอยู่ เธอเปิดหน้าต่างไว้ทั้งคืน แถมยังไม่ห่มผ้า ติดต่อกันสองคืนเธอถึงมีไข้
เมื่อคืนในฝัน เธอหนาวจนสั่น จนเธอฝันว่าเห็นลูกชายกำลังร้องไห้แล้วพูดกับเธอ： “แม่ฮะ ผมหนาว แม่ฮะ ผมทรมานมากเลย”
เธอตื่นมาพร้อมน้ำตา เป็นแม่คน เธอคงจะไม่เจ็บปวดกับลูกไม่ได้
เธอลุกขึ้นเดินไปยังหน้าต่าง อยากจะปิดหน้าต่าง แต่เธอก็หยุดเดินที่ตรงหน้าต่าง
เธอพูดกับตัวเอง แล้วก็ลูก เพื่อให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า และมีความสุขตลอดไป ตอนนี้จำเป็นต้องทำแบบนี้
“เชินหลิน ฉันขอโทษนาย แล้วก็ลูกด้วย ขอโทษ！” ครั้งนี้ส้งหลิงหลิงร้องไห้จริงกว่าเก่าเยอะเลย
เธอปวดใจ ปวดจนเปรียบไม่ได้ แต่ลูกมาอยู่ในท้องเธอแล้ว ถ้าเธอไม่กัดฟันสู้ เธอจะมีทางเลือกอะไรอีก
