ตอนที่524 สาวใช้ตัวแสบ428
ประธานจงเงียบไปชั่วขณะ จนลูกน้องรู้สึกกลัวเล็กน้อย
“แกนี่ ทำงานกับฉันมาตั้งหลายปี ทำไมถึงไม่พัฒนาเลย วิธีโง่ๆ แบบนี้ แกคิดได้ แล้วคิดว่าฉันคิดไม่ได้? รู้หรือเปล่า ไม่ว่าเรื่องอะไรต้องให้มันได้ผลลัพธ์ที่ดีที่สุด แค่ให้มันรู้ข่าวนี้แล้วมีประโยชน์อะไร ผู้หญิงใจอ่อนง่าย แค่เย่เชินหลินปลอบนิดหน่อยเธอก็หายแล้ว ผู้หญิงใจอ่อนเมื่อไหร่ ก็จะเชื่อฟังแต่เขา เรื่องนี้ก็จะไม่มีความรุนแรงอะไร เข้าใจไหม? ถ้าอยากให้เรื่องนี้มีผลลัพธ์ที่ดีที่สุด ก็ต้องส่งส้งหลิงหลิงไปยื่นอยู่ตรงหน้าเธอ ยังต้องให้เธอรู้สึกว่าเย่เชินหลินมีอะไรปิดบังเธอไว้ ดีที่สุดคือทำให้เธอรู้สึกว่าเย่เชินหลินกับส้งหลิงหลิงและลูกที่อยู่ในท้องสมควรจะอยู่ด้วยกัน แกคิดว่าแบบนี้มันง่ายไหม?”
“ขอโทษครับ ท่านประธาน ผมคิดน้อยเกินไป” ลูกน้องเขาขอโทษเสียงดัง ประธานจงส่ายหัว แล้วสั่งกับลูกน้องว่า :“ต่อไปไม่ว่าฉันจะไปไหน เตรียมรถไว้สองคันแต่ให้ไปคนละทาง ต้องระวังว่ามีรถของคุณนายตามอยู่หรือเปล่า จำได้หรือยัง?”
“จำได้แล้วครับ ท่านประธาน”
“ไปเถอะ” จงหวีฉวนโบกมือไล่
ลูกน้อยคนนี้ถ้าพูดถึงความฉลาดของเขาคงจะไม่มี แต่ดีที่เขาเป็นคนซื่อสัตย์ ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ไม่เคยเปิดเผยออกไป ในเวลานี้จงหวีฉวนอยากหาคนที่เก่งกว่านี้ ว่าไปไห่ลี่หมินเมื่อก่อนถือว่าไม่เลวเลยนะ คิดได้รอบคอบ นอกจากให้เขาจัดการตระกูลเย่แล้ว เรื่องอื่นยังสามารถทำตามคำสั่งได้ดีเลยล่ะ แต่เพราะเขาเป็นคนที่นิ่งๆ เดาไม่ออก จงหวีฉวนเลยรู้สึกว่าสั่งให้เขาไปทำงานนอกดีกว่า อย่าถึงช่วงเวลาสำคัญแล้วเขากลายเป็นคนของตระกูลเย่นั้นจะเป็นปัญหาใหญ่
เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นอยู่ที่โรงแรมเกือบสองชั่วโมง สุดท้ายเซี่ยชีหรั่นจึงบอกว่าต้องกลับไปเตรียมอาหารที่คฤหาสน์แล้ว เย่เชินหลินถึงยอมพาเธอกลับไป
ประธานจงดูเวลาหลังเสร็จงาน จึงสั่งให้ผู้ช่วยหลิวเตรียมรถ เขาจะไปพบส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงอาศัยอยู่ในที่ที่จงหวีฉวนหาให้อย่างเงียบสงบ ลูกน้องของเขาได้ส่งชุดคลุมท้องมาให้เธอแล้วสองสามชุด อาหารที่ส่งมาให้ก็มีแต่อาหารที่มีประโยชน์ล้วนๆ
ดูจากมุมนี้ ส้งหลิงหลิงก็มั่นใจแล้วว่าตัวเองยังมีประโยชน์ต่อจงหวีฉวนอยู่ ยิ่งเธอมีประโยชน์เท่าไหร่ เธอก็ยิ่งสบายใจมากเท่านั้น
เธอรู้ดี ต่อให้ตอนนี้เธอออกไปได้ เย่เชินหลินก็จะส่งคนมาจับเธอ และส่งเธอไปอยู่ต่างประเทศ อยู่ตรงนี้และรอโอกาสไปก่อนดีกว่า ในขณะที่เธอกำลังคิดเรื่องพวกนี้ เสียงเคาะประตูดังขึ้นและตามมาด้วยเสียงทุ้มเข้มของจงหวีฉวน เธอจึงรีบเปิดประตูต้อนรับเขาเข้ามา
“ลุงจง”
“อืม ฉันมาดูเธอ อยู่ที่นี่ชินบ้างหรือยัง? ร่างกายเป็นยังไงบ้าง ถ้าไม่สบายก็รีบบอกให้บอดี้การ์ดที่อยู่หน้าประตู ให้พวกเขาแจ้งให้ฉัน ฉันจะหาคนมาดูแลเธอเอง”
ส้งหลิงหลิงยิ้มและตอบว่า :“ ฉันสบายดีค่ะ ขอบคุณลุงจงที่เป็นห่วงค่ะ”
“นอกจากมาดูเธอ ฉันยังมีอีกเรื่องที่จะบอกเธอ”
“เชิญค่ะ มีอะไรเรามานั่งลงคุยดีกว่าค่ะ” ส้งหลิงหลิงแบกท้องที่ใหญ่โต ยังมาเลื่อนเก้าอี้ จงหวีฉวนจึงรีบโบกมือบอกไม่ต้อง เขาเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้และพูดขึ้นอย่างช้าๆ :“ คืนนี้ฉันจะไปตระกูลเย่”
“จริงหรือคะ? ดีจังเลย! คุณมาบอกฉันโดยเฉพาะ แสดงว่า คุณจะพาฉันไปใช่ไหมคะ?” เสื้อโค้ตลิงหลิงพูดเดา เรื่องนี้เป็นข่าวดีสำหรับเธอจริงๆ
เธออดที่จะนึกไม่ได้ ถ้าจงหวีฉวนพาเธอไปปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น ฉากนั้นคงน่าตกใจไม่เบา
มีจงหวีฉวนอยู่ เย่เชินหลินอยากทำอะไรเธอก็คงทำไม่ได้
“เธอฟังฉันพูดนะ……” จงหวีฉวนลดเสียงลงและพูดกับส้งหลิงหลิงต่อ ส้งหลิงหลิงพยักหน้ารัวๆ
“เธอรอคนขับรถฉันมาก็พอ เรื่องอื่นฉันจะจัดการเอง ไม่ต้องกังวล” ก่อนที่จงหวีฉวนจะจากไปได้พูดกับส้งหลิงหลิง ส้งหลิงหลิงจึงรีบตอบกลับ:“ ขอบคุณค่ะลุงจง ขอบคุณลุงจงจริงๆ ค่ะ ท่านคิดได้รอบคอบมาก มีท่านค่อยจัดการแบบนี้ ฉันก็ไม่กังวลอะไรแล้วค่ะ”
หลังจากที่จงหวีฉวนจากไป คิดๆ ดู จึงตัดสินใจกลับบ้านก่อน
ภรรยาของเขา เขาแค่สั่งให้ลูกน้องตัวเองอย่าให้คนของเธอติดตามได้เด็ดขาด ตอนนี้เธอไม่เชื่อใจเขาอีกต่อไป เธอไม่ส่งคนตามคงเป็นไปไม่ได้
ผู้หญิง นี่ปัญหาเยอะจริงๆ
เมื่อจงหวีฉวนกลับถึงบ้าน คุณนางจงเยว่มู่หลานกำลังช่วยแม่บ้านเตรียมอาหาร
“หยุนซางล่ะ?”
“ไม่รู้ เด็กคนนี้ไม่รู้สองสามวันนี้ยุ่งอะไรอยู่ วันๆ ไม่เห็นแม้แต่เงา แต่ฉันว่าแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ให้แกออกไปเที่ยวบ้าง ไปพบปะผู้คน ดีกว่าเอาแต่คิดเรื่องของเย่เชินหลิน”
“อ่อ” ประธานจงตอบแค่คำเดียว แล้วกวักมือเรียกเยว่มู่หลานให้เธอตามเขาเข้าไปในห้องนอน
“มีอะไรงั้นเหรอ?” เธอถามด้วยสีหน้านิ่งๆ
นับตั้งแต่ที่เธอเห็น เขากับจ้าวเหวินอิงนัดเจอกัน เวลาที่อยู่ด้วยกันสองคน เยว่มู่หลานมักจะชักสีหน้า ดีที่เธอไม่ได้ให้แม่เธอทำอะไร เธอกลัวว่าถ้าจงหวีฉวนล้มลง ลูกสาวเธอจะลำบากไปด้วย
“ผมจะบอกคุณว่า เรื่องห้าปีที่แล้ว เย่เชินหลินพบหลักฐานบางอย่าง เขากับหัวหน้าของคณะกรรมการแห่งชาติเพื่อการตรวจสอบวินัยรู้จักกันเป็นการส่วนตัว เขาส่งข้อมูลนั้นผ่านความสัมพันธ์นี้ ตอนนี้ด้านบนเริ่มตรวจสอบผมแล้ว” จงหวีฉวนพูดด้วยสีหน้าจริงจัง หลังจากฟังจบสีหน้าของเยว่มู่หลานก็เปลี่ยนทันที
“งั้นจะทำยังไง? นั้นไม่ใช่เรื่องเล็กเลยนะ ต่อให้ครอบครัวฉันจะรักษาตำแหน่งคุณไว้ได้ ถ้าจะปีนขึ้นไปอีก มันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายอีกต่อไป”
“คุณก็รู้ความร้ายแรงของเรื่องนี้ใช่ไหม? ผมเลยกลับมาปรึกษาคุณไง ตอนนี้ผมคิดว่ามีวิธีที่ดีที่สุดอยู่ทางเดียว”
“วิธีอะไร? คุณอย่ามาอ้อมค้อม รีบพูดมาเลยดีกว่า!”
จงหวีฉวนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะพูดว่า:“ เรื่องนี้เกิดจากเย่เชินหลิน ก็ต้องให้มันเป็นคนช่วยผมแก้ไขสิ ตอนนี้ผมจะเอาการขู่และบุญคุณมารวมกัน ผมบอกให้คุณนะ ตอนนี้ส้งหลิงหลิงอยู่ในมือผม นี่คือการขู่ เซี่ยชีหรั่นอยากยอมรับผมเป็นพ่อ วันนี้ผมเป็นฝ่ายติดต่อเซี่ยชีหรั่นไปก่อนว่าจะไปทานข้าวที่บ้านเขา นี่คือบุญคุณ ถ้าคุณยังอยากให้ผมทำต่อไป คุณก็อย่าสงสัยอีกว่าที่ผมเข้าใกล้พวกมันเพราะเรื่องส่วนตัว ผมยังยืนยันคำเดิม ไม่ว่าผมจะทำอะไร ผมทำเพื่อประโยชน์ของครอบครัวนี้”
เยว่มู่หลานไม่พูดอีกต่อไป
“เอาหน่า อย่าเสียใจเลย ผมรับปากคุณ หลังจากเสร็จเรื่องนี้ผมจะติดต่อกับพวกมันน้อยลง” จงหวีฉวนพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
สีหน้าของเยว่มู่หลานยังคงไม่สู้ดีนัก แต่เธอก็รู้สึกหมดหนทางที่จะเลือกแล้ว
“ถ้าคุณจำเป็นที่ต้องไปจริงๆ ฉันขอเตือนคุณไว้ก่อน คุณไปเจอเซี่ยชีหรั่นได้ แต่ห้ามไปเจอจ้าวเหวินอิง คุณไปเจอเซี่ยชีหรั่นอ้างเรื่องบุญคุณได้ แต่จ้าวเหวินอิงคงไม่มีเหตุผลที่ต้องเจอแล้วใช่หรือเปล่า?”
“ไม่เจอ ไม่เจอ ผมจะไปเจอเธอทำไมกัน ไม่จำเป็น และอีกอย่าง นั้นมันเป็นเรื่องสมัยหนุ่มเสื้อโค้ตแล้ว คุณยังเก็บไว้ในใจอีก ตอนหนุ่มๆ สาวๆ มีใครบ้างที่ไม่เจ้าชู้ ผมแค่ทำผิดพลาดครั้งเดียว คุณก็จำไม่เคยลืม จ้าวเหวินอิงก็แก่ขนาดนี้แล้ว คุณคิดว่ายังสวยเหมือนตอนสาวๆ อยู่เหรอ ถ้าตอนนั้นไม่ใช่เพราะเรื่องของหยุนซาง ผมไม่มีวันที่จะอยากเจอเขาแน่นอน แต่ผมชอบผู้หญิงที่เก่งแบบคุณมากกว่า ผู้หญิงแบบนั้นก็เป็นแค่ผู้หญิงที่ไม่มีค่าอะไรเลย เวลาผ่านไปแล้วมาคิดดู นอกจากสวยก็ไม่มีอะไรเลย ไม่สามารถทิ้งความประทับใจไว้ได้”
จงหวีฉวนพูดจบ เขาก็คอยสังเกตสีหน้าของภรรยาอย่างระมัดระวัง เห็นสีหน้าของเธอเริ่มคลายลงบ้าง จึงรีบพูดต่อว่า :“ ผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปเจอเซี่ยชีหรั่นหรอก แค่บอกเธอว่ามีคนให้เสื้อโค้ตหนังเสือดาวกับผมมา และเก็บไว้ให้เธอเป็นพิเศษ ถ้าผมไม่แสดงให้เขาเห็นว่าผมก็รักเขา ไม่มีทางที่จะบรรลุเป้าหมายแน่นอน”
ผู้หญิงมักชอบเงินทองของใช้นอกกาย เยว่มู่หลานรู้สึกมีความสุขเมื่อได้ยินสามีพูดถึงจ้าวเหวินอิงอย่างไม่มีชิ้นดี ดังนั้นแค่เสื้อโค้ตตัวเดียวก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร
“คุณไปดูเองละกัน ในตู้เสื้อผ้ามีเยอะแยะ แต่ห้ามเอาตัวที่หยุนซางชอบไปล่ะ”
“เรื่องแค่นี้ยังต้องให้คุณบอกเหรอ”
ประธานจงคุยต่อรองกับภรรยาเสร็จ สำหรับเขา หลังจากนี้ก็ไม่ต้องกังวลอะไรอีกต่อไป
เขาได้จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เกมนี้เขาชนะอย่างไม่ต้องสงสัย
เมื่อประธานจงมาถึง เซี่ยชีหรั่นทำอาหารเสฉวนภายใต้การดูแลของเย่เชินหลินเสร็จพอดี
“คุณเย่ครับ ท่านจงมาถึงแล้วครับ จะให้เชิญเข้ามาเลยไหมครับ?” พ่อบ้านเข้ามารายงานที่ห้องครัว เย่เชินหลินตอบว่า :“ ไม่ต้องเชิญ ฉันไปรับด้วยตนเอง”
เขากลัวจงหวีฉวนจะเล่นตุกติก พาส้งหลิงหลิงมาด้วย
เขาจึงต้องไปดูให้แน่ใจว่ามันมาคนเดียว เขาถึงจะปล่อยให้มันเข้ามา
“ฉันจะไปกับคุณ” เซี่ยชีหรั่นเช็ดมือพร้อมกับถอดผ้ากันเปื้อนออกแล้วพูดพร้อมกับยิ้ม
“เด็กโง่ ผมเพิ่งนึกออกว่า ประธานจงเหมือนจะชอบกินขนมหวานมากเลย คุณจะทำให้เขาไหม? ถ้าจะทำ คุณก็ให้อาจารย์เหลี่ยวสอนคุณ ถ้าไม่ทำคุณก็ไปรับเขาพร้อมผม” เย่เชินหลินยกมือขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ แล้วพูดอย่างอ่อนโยน ดูไม่ออกเลยว่าเขาไม่อยากให้เธอไปด้วย
เป็นไปตามคาด เซี่ยชีหรั่นหยิบผ้ากันเปื้อนมาใส่ใหม่ แล้วหันไปพูดกับอาจารย์เหลี่ยวว่า :“ อาจารย์เหลี่ยว รบกวนด้วยนะคะ”
จงหวีฉวนมาถึงคฤหาสน์ของเย่เชินหลิน แต่กลับเข้าไปไม่ได้ เขานั่งโมโหอยู่ในรถ สักครูประตูถูกเปิดออกพร้อมกลับปรากฏหน้าของเย่เชินหลินเดินออกมา
พ่อบ้านเดินตามหลังมา พร้อมกับเปิดประตูรถของจงหวีฉวนให้เขา เย่เชินหลินนั่งเข้าไป พร้อมดูว่าไม่มีรถตามจงหวีฉวนมาและก็ไม่มีส้งหลิงหลิงอยู่ในรถเขา เขาจึงกล่าวทักทายเขา
“ชีหรั่นล่ะ?”
“เตรียมอาหารอยู่ที่ห้องครัว ในฐานะลูกสาว ผมรู้สึกเธอเป็นลูกที่กตัญญูจริงๆ ล้วนแต่ใครก็ตามที่รู้ความผิดชอบชั่วดี ก็ไม่ควรมาใช้เธอเป็นเครื่องมือ”
เย่เชินหลินไม่สนว่าในรถยังมีคนขับรถของจงหวีฉวนอยู่ คำพูดของไม่ไว้หน้าใครเลยจริงๆ สีหน้าของจงหวีฉวยอึดอัดเล็กน้อย แต่เพราะในรถค่อนข้างมืด จึงไม่มีใครสังเกตสีหน้าเขา
เมื่อเข้ามาถึงบ้านใหญ่ พ่อครัวเดินนำเย่เชินหลินและจงหวีฉวนไปที่ห้องรับประทานอาหาร
