ตอนที่527 สาวใช้ตัวแสบ431
เย่เชินหลินตอบด้วยสีหน้านิ่งๆ :“ เรารีบคุยกันเถอะ เดี๋ยวคุณจะเสียเวลาเอา”
เซี่ยชีหรั่นเดินออกมาจากห้องรับแขก ยังคิดอยู่ว่า ทำไมประธานจงพูดถึงส้งหลิงหลิงตั้งสองครั้ง
หรือว่าส้งหลิงหลิงกับเย่เชินหลินยังติดต่อกันอยู่ เขาเลยใช้เรื่องนี้มาขู่เย่เชินหลิน ให้เขาทำตาม ไม่ เธอส่ายหัวเบาๆ พูดกับตัวเอง ห้ามคิดไปเอง พ่อเธอไม่รู้สึกอะไรกับเธอ แค่อยากหลอกเธอ แต่เย่เชินหลินไม่มีวันทำแบบนั้น
ความจริงใจของเขา เธอสัมผัสได้ตลอดเวลา ไม่น่าจะปลอมได้
ขณะที่เธอกำลังคิดอยู่ จิ่วจิ่วเดินเข้ามาแล้วเรียกน้ำเสียงหวานๆ :“ คุณนางเย่”
“ไม่โกรธแล้วเหรอ?” เซี่ยชีหรั่นถามเธอแบบยิ้มๆ
ตั้งแต่ครั้งนั้นเรื่องของโม่งเสี่ยวหนง ทุกครั้งที่จิ่วจิ่วพูดกับเธอ ก็จะพูดเหมือนเจ้านายกับลูกน้อง
เซี่ยชีหรั่นง้อเธอสองรอบแล้ว เธอก็ยังงอนอยู่
“ใครโกรธคุณกัน ฉันไม่กล้าหรอกค่ะ คุณเป็นถึงคุณนางเย่ เผื่อคุณไม่พอใจขึ้นมา ฉันคงต้องตกงานแน่เลย” จิ่วจิ่วพูดจบก็ทำปาก อม ลม เซี่ยชีหรั่นเลยแกล้งไปบีบแก้มเธอ พูดเสียงต่ำ :“ ทำไมฉันดูไม่ออกเลยว่าฉันคือคุณนางเย่อะไรนั้น แต่เป็นมากกว่าเวลาชักสีหน้าให้ฉันนี่เหมือนเธอเป็นคุณนาง ฉันเป็นบ่าวเลยนะ”
จิ่วจิ่วหัวเราะคึกคัก
“ฉันเป็นคุณนาง ถ้าฉันเป็นคุณนางจริงๆ คุณคงได้แทงฉันให้ตายแน่ มองดูอ่อนโยน แต่ถ้าใครกล้าที่จะแย่งผู้ชายกับคุณ ฉันคิดว่าคุณคงกลายเป็นเสือตัวเมียแน่ๆ ”
“ไปไกลๆ เลย เธอสิเสือตัวเมีย” เซี่ยชีหรั่นดึงจิ่วจิ่วแล้วพูดไปด้วย ขณะที่กำลังเดินไปที่ห้องโถง
หลังจากที่คืนดีกับจิ่วจิ่วแล้ว ทำให้อารมณ์กดดันในใจของเธอดูเหมือนจะผ่อนคลายลงเล็กน้อย ยังไงจิ่วจิ่วเข้ามาดีด้วยก่อน เธอก็ต้องแสดงความโปรดปรานของเธอ เธอมักจะแกล้งมีความสุข แต่พอนานเข้าเธอก็มีความสุขจริงๆ
หลังจากเซี่ยชีหรั่นเดินออกไป เย่เชินหลินก็หยิบบุหรี่ออกมาวางมันไว้บนโต๊ะกาแฟในห้องรับรองเล็ก แต่ไม่ได้ส่งมอบให้กับประธานจง
เหลือแค่เขาสองคนนั้น เย่เชินหลินไม่จำเป็นที่จะทำหน้าที่ดีให้เขาดูเลย
ประธานจงเป็นคนที่งอได้ยื่นได้ เวลาที่ไม่มีบุคคลที่สามอยู่ เขาจะไม่สนใจเรื่องหน้า เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดไฟเองแล้วมองไปที่เย่เชินหลิน เพื่อรอให้เขาพูด
“คุณนี่เลวจริงๆ เธอให้ความสำคัญกับพ่ออย่างคุณมากขนาดไหน แต่คุณกลับใช้สิ่งนี้เพื่อหลอกใช้เธอ คุณต้องได้รับกรรมที่คุณทำไว้” เย่เชินหลินจุดบุหรี่แล้วสูดเข้าปอดแล้วพ่นออกมาแล้วพูด
“แกสิที่ต้องได้รับกรรม พูดกับพ่อตาอย่างนี้” ใบหน้าของจงหวีฉวนได้เปลี่ยนไปในทันที และพูดอย่างไม่เกรงใจอีกต่อไป
เวลาที่ต้องอยู่ต่อหน้าเซี่ยชีหรั่น พวกเขาทั้งคู่ยิ้มเพื่อต่อต้านซึ่งกันและกัน ในเวลานี้พวกเขาทั้งสองดูเหมือนจะเป็นสิงโตสองตัว พร้อมที่จะฆ่าซึ่งกันและกัน
“พ่อตาของผมคือเสนาธิการหลี่ และต้องเป็นคนที่เห็นผู้หญิงของผมเป็นลูกสาวจริงๆ ถึงจะคู่ควรเป็นพ่อตาผม” คำพูดของเย่เชินหลินทำให้จงหวีฉวนขมวดคิ้วเล็กน้อย และพูดอย่างไม่พอใจ:“ ไอ้เด็ก เธอไม่กลัวฉันพาส้งหลิงหลิงมาด้วยหรือไง ถึงเวลานั้นฉันคิดว่าแกคงจะร้องไห้ด้วยซ้ำ”
เย่เชินหลินยิ้มให้เขาอย่างสง่างามด้วยใบหน้าที่เป็นธรรมชาติ
“คุณไม่พามาหรอก ถ้าคุณคิดจะพามา ในเวลานี้ชีหรั่นคงรู้แล้วล่ะ คุณแค่อยากทำผมตกใจและทำให้เรื่องที่จะตรวจสอบคุณจบลง คุณขู่ผมไม่ได้หรอก เพราะผมไม่กลัว อย่างมากก็แค่ชีหรั่นรู้ แต่ด้วยความรักของเธอที่มีต่อผมรวมถึงการที่ผมปกป้องหัวใจของเธอ คุณก็น่าจะคาดเดาได้ว่ามันมีผลกระทบต่อความรู้สึกของเราเพียงเล็กน้อย ผมไม่ใช่ไม่กล้าบอกให้เธอรู้ แค่ไม่อยากให้เธอมีเรื่องให้มา รกสมองอีก ยังไงคุณก็คือพ่อเธอ ถ้าคุณต้องการให้ลูกสาวของคุณมีชีวิตที่ไม่มีความสุข … ” เย่เชินหลินพูดมาถึงตรงนี้ หยุดสักครู่ หรี่ตามองจงหวีฉวนแล้วพูดอย่างเย็นชา :“ สักวันหนึ่งจะเป็นคุณเองที่ได้ใช้ชีวิตอย่างไม่มีความสุข”
“จะทำให้ฉันกลัวเหรอ แกอ่อนเกินไป” จงหวีฉวนหรี่ตาลงแล้วจ้องไปที่เย่เชินหลิน
เขาเป็นใคร เขาคิดว่าเขานี่แหละคือกษัตริย์ ที่ตงเจียงไม่มีใครกล้ามาพูดคำว่าไม่กับเขา แต่ตอนนี้เขากลับโดนไอ้เด็กนี่คุมเกม เขาทนไม่ได้อีกแล้ว
“คุณกล้าทำอะไรพ่อของผม ผมสู้กับคุณจนสุดชีวิตแน่! ผมไม่กลัวความตาย คุณก็ไม่กลัวงั้นเหรอ? ” เย่เชินหลินมองจงหวีฉวนด้วยการกดขี่แบบหนึ่ง จงหวีฉวนเองก็ยอมรับว่าตอนที่เขายังเป็นหนุ่มๆ เหมือนเย่เชินหลิน คงไม่ใช่ศัตรูเขาแน่นอน
ไอ้สุนัขจิ้งจอกแก่ยิ้มอย่างเจ้าเลห์ “ฉันแก่แล้ว ฉันจะกลัวทำไม ถึงตายไปก็ถือว่าคุ้มแล้ว เป็นแกเถอะ ถ้าแกตายไปเซี่ยชีหรั่นก็ต้องตกอยู่ในมือของส้งซูหาว แกคงทนไม่ได้จนต้องกระโดดออกจากพื้นดิน! ”
“แก! ” เย่เชินหลินกำหมัดแน่น โกรธจนตาเริ่มแดง
เขาไม่คิดเลยว่าจงหวีฉวนจะเลวได้ขนาดนี้ ขนาดเอาลูกสาวตัวเองมาขู่เขา มือของเย่เชินหลินสั่นจนอยากจะซัดหน้าผีของจงหวีฉวนแรงๆ
“เอาหน่าไอ้เด็กหนุ่ม ยังไงฉันเป็นก็พ่อตาของแกอยู่แล้ว ทำไมฉันถึงต้องการทำให้แกอึดอัดใจล่ะ แกรู้ดีว่าฉันอยากจะทำอะไร แม้ว่ามันจะทำลายคู่ชีวิตของแกกับชีหรั่น ฉันก็ทำเพื่อหยุนซางลูกสาวฉัน สุดท้ายก็ต้องเป็นพ่อตาของแกอยู่ดี จงเย่สองตระกูลยังก็ต้องเป็นญาติทางการแต่งงาน แล้วฉันก็จะไม่จัดการพ่อแกง่ายๆ หรอกนอกเสียจากว่าแกจะทำอะไรที่มันเกินเลย”
เย่เชินหลินสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วทำให้ตัวเองสงบลง
ไอ้สุนัขจิ้งจอกแก่นี้ เดี๋ยวก็พูดว่าเขาจะจัดการกับพ่อของเขา เดี๋ยวก็บอกว่าเขาจะมอบเซี่ยชีหรั่นให้กับส้งซูหาว จงหวีฉวนแค่อยากยั่วโมโหเขา
เขาต้องมีสติ สงครามเพิ่งเริ่มต้นขึ้นและถ้าเขาไม่มีสติที่มากพอ เขาก็ไม่สามารถพูดคุยเกี่ยวกับเงื่อนไขได้
ความสามารถในการควบคุมอารมณ์ของเย่เชินหลินนั้นถือว่าดีมาก ความโกรธที่กำลังลุกเป็นไฟก็ถูกระงับทันที
พวกเขาสองคนไม่มีใครพูด ในห้องมีแต่ความเงียบและเวลาก็ผ่านไปเรื่อยๆ
“ปล่อยส้งหลิงหลิงไปซะ” ในที่สุดก็เป็นเย่เชินหลินที่พูดก่อน
“แกจะเอาแลกเปลี่ยนอะไรกับฉัน” จงหวีฉวนถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“ถ้าคุณปล่อยเธอไป ผมจะให้ประธานกรรมการเมืองฮุ่ยเจียงยกฟ้อง แล้วนั้นจะไม่ส่งผลกระทบต่ออนาคตของคุณอีกต่อไป”
นี่คือสิ่งที่จงหวีฉวนต้องการ แต่เขาไม่ได้แสดงออกมาว่าเขาสนใจกับข้อเสนอนี้มากนัก
“ถ้าคุณรับปากผม ว่าจะปล่อยส้งหลิงหลิงไปและหลังนั้นจะต้องไม่ยุ่งกับเรื่องนี้อีกต่อไป และห้ามใช้เธอเพื่อทำให้ผมกับเซี่ยชีหรั่นมีความขัดแย้งกัน ผมยังสามารถสัญญากับคุณได้ว่าจะช่วยให้ลูกของคุณหยุนซางกับหลี่เหอไท้อยู่ด้วยกัน คุณคิดว่าผมไม่รู้เหรอว่าคุณคิดอะไรอยู่คุณไม่อยากเข้ารัฐบาลกลางหรือไง? ถ้าเสนาธิการหลี่ช่วยคุณพูดโอกาสในการชนะของคุณจะสูงขึ้นมาก ในเวลาเดียวกันคุณก็ต้องเข้าใจด้วยว่าคำพูดของคุณถูกต้อง ไม่ว่าคุณจะคาดหวังยังไง หยุนซางก็จะไม่ฟังคุณ ฉันสามารถชักชวนให้เธอทำตามความปรารถนาของคุณได้แน่นอน แต่ผมจะไม่ใช้วิธีสกปรกเหมือนคุณหรอก ถ้าเธอไม่เต็มใจผมจะไม่บังคับเธอ อย่างน้อยเธอก็น่าจะลอง”
จงหวีฉวนก็ยังไม่พูด เย่เชินหลินรู้ว่าเขากำลังวิเคราะห์เลยพูดเพิ่มเติมว่า : “อย่าคิดว่าผมกำลังยอมคุณ ส้งหลิงหลิงผมสามารถแย่งกลับมาได้ตลอดเวลา แค่แย่งไปแย่งมามันไม่มีประโยชน์อะไร เธออยู่ในมือของคุณไม่มีค่าอะไรนอกจากทำลายผมกับชีหรั่น คุณปล่อยส้งหลิงหลิงไปซะ ในเวลาเดียวกันผมก็จะช่วยหยุนซางกับหลี่เหอไท้คุณมีผมกับหลี่เหอไท้เป็นลูกเขยทั้งสองคน สำหรับคุณมีแต่ผลดีทั้งนั้น ”
จงหวีฉวนต้องยอมรับจริงๆ ว่าเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขา เห็นรูปแบบระหว่างพวกเขาได้อย่างชัดเจน
สิ่งที่เขาพูดนั้นเป็นความจริง สิ่งที่เขาต้องการจริงๆ แค่ทำลายเขากับเซี่ยชีหรั่น และแผนต้องทำสำเร็จเท่านั้นถึงจะทำให้เซี่ยชีหรั่นตายใจจากเย่เชินหลิน ซึ่งมันยากมาก
เงื่อนไขของเย่เชินหลินนี่ดีมาก ทั้งยังสามารถแก้ไขวิกฤติที่อยู่ตรงหน้าได้ทันที และยังสามารถสร้างโอกาสให้หยุนซางแต่งงานกับหลี่เหอไท้ สองข้อนี้สำหรับเขา เป็นสิ่งที่เขาต้องการอยู่แล้ว
ที่เขาพูดเกี่ยวกับเงื่อนไข ก็แสดงว่าเย่เชินหลินรู้ว่าตัวเองต้องชนะแน่นอน
เรื่องที่เขาต้องการมันเรียบง่ายมาก ไอ้สุนัขจิ้งจอกแก่อยู่ดีๆ ก็มีลูกเขยที่มีอำนาจทั้งสองคน เขารู้ว่าเขาไม่มีเหตุผลแต่ไม่เขาสามารถคัดค้านได้
“สิ่งนี้คงไม่จำเป็นต้องพิจารณามั้ง คนของคณะกรรมการแห่งชาติเพื่อการตรวจสอบวินัยอาจไม่รอเสมอไป คุณคิดเอาเองก็แล้วกัน”
ทันทีที่สิ้นเสียงของเย่เชินหลิน จงหวีฉวนยังไม่ทันได้ตอบรับ โทรศัพท์มือถือของจงหวีฉวน ที่วางอยู่บนโต๊ะกาแฟดังขึ้นทันที
เป็นโทรศัพท์จากลูกน้องของเขาเอง เขาไม่ต้องการที่จะรับสายต่อหน้าเย่เชินหลิน ไม่รับสาย ลูกน้องของเขากลับโทรมาอีกครั้ง
โดยทั่วไปไม่มีเรื่องสำคัญอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ เขาจะไม่กล้าโทรซ้ำถ้าจงหวีฉวนไม่รับโทรศัพท์
“หากคุณรู้สึกไม่สะดวก ผมสามารถออกไปก่อนได้” เขาเย่เชินหลินแย่จนต้องแอบฟังคนอื่นคุยกันถึงจะแก้ปัญหาได้
พอเขาพูดแบบนี้ จงหวีฉวนจึงโบกมือแทน พูดว่า: “ไม่มีเรื่องอะไรที่ควรหลีกเลี่ยง”
หลังจากพูดจบ เขากดปุ่มตอบรับพร้อมเสียงกระวนกระวายของลูกน้องก็มาถึง :”ท่านประธาน คุณหญิงมาหาส้งหลิงหลิงถึงที่นี่ พาคนมาเพื่อที่เธอจะพาเธอออกไป”
“อะไรนะ? ” จงหวีฉวนขมวดคิ้วเล็กน้อย เสียงของเขาเต็มไปด้วยความโกรธ
“เธอยืนอยู่ข้างหน้า ต้องการให้เราเปิดประตู มิฉะนั้นจะใช้กำลัง เรากลัวคุณหญิงจะได้รับบาดเจ็บและไม่กล้าทำร้ายเธอ ท่านว่าควรทำยังไงดีครับ? ”
“ให้หยุนซางรับโทรศัพท์ฉัน! ” จงหวีฉวนพูดอย่างเย็นชาและลูกน้องของจงหวีฉวนก็ส่งโทรศัพท์ให้เธอ เธอเลยเรียกมาออกก่อนว่า: “คุณพ่อ! ”
“ลูกรักของฉัน! เธอจะทำอะไร” จงหวีฉวนไม่ได้พูดแบบนี้กับจงหยุนซางเป็นเวลาหลายปี
ส่วนใหญ่คนที่อบรมสั่งสอนมักจะเป็นคนรักของเขาเยว่มู่หลาน เวลาที่เขาพูดสอน เยว่มู่หลานมักมีความคิดเห็นที่แตกต่าง เขาเลยเลือกที่จะไม่สอนเธอ
“คุณพ่อ หนูรู้ว่าที่พ่อจับส้งหลิงหลิงเพียงเพราะอยากให้หนูได้อยู่กับเชินหลิน หนูเคยบอกแล้ว ว่าหนูก็มีศักดิ์ศรี หนูไม่ชอบแบบนี้ แต่พ่อก็ยังเอาเธอมาขู่เชินหลิน หนูเลยต้องทำแบบนี้ ถ้าพ่อไม่ให้หนูพาเธอไปหาเชินหลินพ่อต้องเสียใจแน่! ”
มือของจงหวีฉวนกำลังสั่นเทา ลูกสาวของเขา ลูกสาวแสนดีของเขา ถ้าเขาไม่ได้ทำเพื่อเธอ เขาคงไม่ทำให้ตัวต้องมาโดนแบบนี้หรอก
