สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่539 สาวใช้ตัวแสบ 443

ตอนที่539 สาวใช้ตัวแสบ 443
เขาก้าวเท้าช้าลง แต่เซี่ยชีหรั่นกลับก้าวเท้าเร็วขึ้น รีบเดินขึ้นห้อง
ถึงแม้ว่าจะไปตอนดึกไม่ได้ แต่เธอจะไม่นอนห้องเดียวกับเขา ในวิลล่ามีห้องต้อนรับแขก ห้องนอนชั้นหนึ่งของเขาก็มี
ถ้าเขายืนกรานที่จะนอนกับเธอในห้องชั้นสอง งั้นเธอก็จะหาห้องต้อนรับแขกนอนคืนหนึ่ง รอฟ้าสว่างแล้วเธอไปทำงานค่อยหาวิธีจากไป
ยังจะคิดเรื่องไปอีกเหรอ ดูไร้เดียงสาขนาดไหน!
เซี่ยชีหรั่นเดินเข้าห้องกำลังจะปิดประตู ขายาวของเย่เชินหลินยื่นไป บังไว้ก่อน
“ถอยไป!”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างอารมณ์เสีย
เขายื่นมือไปเปิดประตู วาบเข้าในห้อง จากนั้นก็ปิดประตูลง
ในขณะนี้สีหน้าเขายังคงโกรธจัด ราวกับว่าเธอไม่ทำเรื่องอะไรเข้าไม่น่าให้อภัย
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกตลก คนที่โกรธควรเป็นเธอ ไม่ใช่เหรอ?เขามีเหตุผลอะไรมาโกรธ หรือว่าเขามีผู้หญิงข้างนอก ไปมีลูกกับเขา เขายังมีเหตุผลอีกเหรอ?
“นี่เป็นห้องของนาย ถ้านายจะนอนที่นี่ ฉันไปเอง นายถอยไป!”เซี่ยชีหรั่นสีหน้าเย็นชา อยากผลักเขาออก
แต่ไม่คิดว่าเย่เชินหลินจะยิ่งเข้าใกล้เธอ จนเธอติดกับประตู เข้าใกล้หน้าเธอ หรี่ตาพูดอย่างเย็นชากับเธอว่า “นี่คุณกล้ามาก ให้ผู้ชายคนอื่นมาเช็ดน้ำตาได้ยังไง ยังอยากจะไปกับเขาอีก!”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างไม่แยแส ถามเขากลับ “ไม่ได้เหรอ?ฉันชอบให้เขาเช็ดน้ำตา ฉันอยากไปกับเขา ไม่ได้เหรอ?”
“โธ่เอ้ย!คุณรู้ไหมว่าเขาอยากได้คุณ เขาเอาแต่จ้องมองคุณ เขาอยากนอนกับคุณ คุณดูไม่ออกเหรอ?”เย่เชินหลินหรี่ตาลง ในสายตาเต็มไปด้วยแสงไฟอันตราย
ช่วงก่อนหน้านี้เขาไม่รู้สึกว่ามีอันตราย ดังนั้นเขาถึงอ่อนโยนมาตลอด
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนกัน หลี่เหอไท้ได้ทิ้งคำพูดไว้แล้ว เขาจะหักหน้าอำนาจและศักดิ์ศรีของความเป็นผู้ชายของเขา
การสงสัยของเขา ท่าทางของเขาทำให้ใจของเซี่ยชีหรั่นอธิบายความรู้สึกนั่นไม่ถูก เขาแคร์เหรอ?เขายังรู้ว่าเธอมีการสัมผัสลึกซึ้งกับผู้ชายคนอื่น เขาไม่สบายใจ?
ก็แค่เช็ดน้ำตาเท่านั้น อีกอย่างหลี่เหอไท้แต่เป็นแค่คนที่เหมือนพี่ชายคนหนึ่ง เอ็นดูเธอเลยเช็ดน้ำตาให้ ไม่ได้มีความคิดอะไรเลยด้วยซ้ำ
แต่เขาล่ะ?เขาไปลูบท้องผู้หญิงคนนั้น ลูกของเขากับคนอื่นก็จะกำเนิดแล้ว
เธอไม่กล้าคิดเรื่องนี้ พอคิดเธอก็รู้สึกโกรธจนหายใจไม่ออก
เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มอย่างดูแคลน เงยหน้าขึ้นมองเขา ถามเขาแต่ละคำ “ก็ดูออกอยู่แล้วสิ”
“คุณ!”เย่เชินหลินโกรธจนกัดฟัน ยื่นมือมาจับคางเธอ ดวงตาจ้องมองไปที่ตาคู่นั่นของเธอ ถามเสียงเย็นชาว่า “คุณรู้ว่าเขามีความหมายอื่น คุณยังจะไปกับเขาอีก?คุณบ้าไปแล้วเหรอ!”
เซี่ยชีหรั่นยังคงทำท่าทาไม่แยแส พูดกับเขาช้าๆว่า “เย่เชินหลิน ฉันมีสติมากกว่าวันปกติทั่วไปอีก ฉันไปกับเขา อย่างน้อยเขาไม่ได้ท้องกับผู้หญิงคนอื่น เขาเป็นแค่ของฉันคนเดียว”
“เซี่ยชีหรั่น!”เย่เชินหลินโกรธจนมือสั่น เขายิ่งบีบแรงขึ้น ความรู้สึกเจ็บเล็กน้อยตรงคางของเธอส่งเขาไปในสมองของเธอ
เจ็บอีกนิดก็ดีขึ้นแล้ว เธอบอกกับตัวเอง ถ้าเขาไม่ทำแบบนี้ เธอเกือบจะจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อก่อนเขาทำยังไงกับเธอ
“ฉันไปแน่ๆ เย่เชินหลิน ไม่ว่าจะใช้วิธีอะไร ฉันก็จะไปจากนาย”นายไม่ให้เกียรติฉัน ไม่รักฉัน ฉันก็ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่เคียงข้างนายต่อไปอีก
ท่าทีแน่วแน่ของเซี่ยชีหรั่นทำให้ใจของเย่เชินหลินรู้สึกเศร้าและโกรธมากเหมือนกัน
“คุณจำไม่ได้แล้วเหรอว่าคุณบอกจะรักผมตลอดไป?”เขาพยายามให้ตัวเองใจเย็น แรงบนมือก็เบาลง ในน้ำเสียงแฝงด้วยความจำใจเล็กน้อย
ความเศร้าวาบผ่านสายตาของเซี่ยชีหรั่น จากนั้นเธอก็กลับสู่ท่าทีที่ไม่แยแส
“ฉันจำได้ ฉันก็จำได้เหมือนกันว่านายบอกว่า นายจะรักแค่ฉันตนเดียว แต่ในพริบตานายก็ไปรักผู้หญิงคนอื่น ไม่เพียงแต่รักเธอ ยังรักลูกเธอด้วย นายไม่รักฉันได้ ฉันก็มีสิทธิ์ไม่รักนายแล้วเหมือนกัน”
ความใจเย็นของเธอทำให้ใจของเย่เชินหลินเย็นไม่ลง เขาอยากจะปรับเส้นประสาทที่ผิดเพี้ยนของเธอให้ดีขึ้นมา
เธอจะไม่รักเขาได้ยังไง?
เขาเป็นผู้ชายของเธอ และเพียงแค่ผู้ชายคนเดียวของเธอ เธอเป็นของเขา ตั้งแต่ที่เธอโผล่มาทั้งชีวิตก็ลิขิตไว้แล้วว่าเป็นผู้หญิงของคนเขาได้อย่างเดียว
“คุณไม่มีสิทธิ์ คุณเป็นของผม!นอกจากว่าผมตาย ไม่งั้นคุณอย่าคิดไปจากผมแม้แต่ครึ่งก้าว!”สีหน้าของเย่เชินหลินมีความโหดเหี้ยม ความอ่อนโยนในก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว
เธอยิ่งเข้าใจเลยว่า ความอ่อนโยนพวกนั้นเป็นแค่วิธีที่เขามารั้งเธอไว้
ถ้าหากอ่อนโยนไม่ได้ผล เขาก็จะเปิดเผยนิสัยที่แท้จริงของเขา เขาจะใช้วิธีที่แข็งแกร่งครอบครองเธอไว้
ยังดีที่ฟ้ามีตา เธอไม่ใช่ผู้หญิงโดดเดี่ยวที่ปล่อยให้เขารังแกอีก เธอมีบ้านมีครอบครัวให้พึ่ง เธอมีที่ให้หลบซ่อน สามารถหนีได้แล้ว
“อย่าพูดเด็ดขาดเกินไป เย่เชินหลิน นอกจากว่านายจะขังฉันไว้ในห้อง ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ปล่อยฉันออกไป ไม่งั้นฉันก็จะไปแน่ๆ”
เขาพูดถึงแบบนี้แล้ว เธอยังพูดจะไปอีก
โธ่เอ้ย!
“ไป?ผมจะทำให้คุณไม่มีแรงเดินสักก้าวเลย”เย่เชินหลินพูดเสร็จ ก็ประกบปากเธออย่างรุนแรงปนไปด้วยความโกรธ
รู้ว่าเธอจะหลบหนี เขาเลยกดคางเธอไว้ ทับลงริมฝีปากที่อ่อนนุ่มของเธอหนักๆ
เขาเหมือนกับหมาป่าที่โหดร้ายทำกับเหยื่อของเขา ไม่ให้โอกาสเธอหายใจ เขาจูบเธออย่างเอาแต่ใจ จูบเธอให้ถึงที่สุด
ร่างกายเขาแนบชิดกับเธอ ทับเธอไว้บนประตู เธอขยับตัวไม่ได้เลย
เธอจะกัดเขาอีกครั้ง แต่ลิ้นของเขาคล่องแคล่วมาก เธอทำอะไรเขาไม่ได้เลย
แรงกำลังเธอก็สู้เขาไม่ได้ พอสักพัก เธอก็ถูกเขาจูบจนขาดลมหายใจ พิงตรงประตูอย่างไร้เรี่ยวแรง
ลิ้นของเขายิ่งเข้าไปใหญ่ อยู่ในปากของเธอ กระตุ้นลิ้นน้อยๆของเธออยู่เรื่อยๆ ทำให้ลิ้นเธอตอบรับกับเขา นั่นเป็นความรู้สึกที่ทำให้เธอเจ็บใจแต่ก็ไร้ความช่วยเหลือ ร่างกายเธอสั่นคลอนเบาๆ
เธอรู้ว่าร่างกายเธอเข้าใจผู้ชายคนนี้ดี แม้ความประสงค์เธอไม่ยอมแพ้ แต่ร่างกายเธอกลับไม่เข้าใจสิ่งนี้
เธอเข้าใจจุดนี้ เย่เชินหลินก็รู้ดีเหมือนกัน
ยังจำได้ว่ามีครั้งหนึ่งเขาทะเลาะกับเซี่ยชีหรั่น หลินต้าฮุยเคยแอบบอกเขาว่า ไม่ว่าผู้หญิงจะโกรธมากแค่ไหนก็แค่ง้อสักแปป ถ้าไม่หายจริงๆก็จูบเธอ กอดเธอ ความโกรธเธอก็จะหายไป
เย่เชินหลินรู้ว่า ยังมีคำพูดหนึ่งที่เขายังไม่ได้พูด นั่นก็คือพิชิตเธอด้วยร่างกาย
เขาจะทำให้เธอรู้ว่า เธอและเขาเป็นที่พึ่งของกันและกัน เริ่มต้นที่ใจ จนไปถึงร่างกาย
ในขณะที่เธอปิดใจ เธอควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ เขาก็ต้องบุกรุกร่างกายเธอก่อน แล้วค่อยรุกเข้าในใจเธอใหม่อีกครั้ง
ในที่สุดเขาก็ผละออกจากปากเธอ เซี่ยชีหรั่นได้สูดออกซิเจนอีกครั้ง สมองได้สติขึ้นมาทันที
“นายปล่อยฉัน!นายทำแบบนี้ยิ่งทำให้ฉันเกลียดชังนาย”เธอพยายามคุยกับเขาเสียงเย็นชา แต่กลับถูกเขาจูบจนหอบ
เขาชอบที่ได้ฟังเสียงหมดแรงแบบนั้นของเธอ มันยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากได้เธอมากขึ้น
“ตามใจ”
เขาพูดทิ้งท้ายแค่สองคำ ก็ยกเธอขึ้น เดินก้าวใหญ่มาที่เตียง โยนเธอลงไป
เตียงนุ่มๆที่ทำมาจากปุยฝ้าย ไม่ว่าจะโยนยังไง ร่างกายเธอก็จะไม่รู้สึกเจ็บ
แต่เธอเจ็บใจมากกว่า เธอไม่ชอบที่เขาไม่ให้เกียรติเธอแบบนี้ เธอบอกกับตัวเองว่า เธอจะไม่ยอมแพ้ต่อเขา
ริมฝีปากเขาเข้าใกล้เธออีกครั้ง ครั้งนี้ไม่จูบที่ปาก แต่คือไปจูบที่คอ ในขณะที่จูบ มือใหญ่ของเขาใช้แรงดึงชุดกระโปรงสีเขียวอ่อนของเธอขาด
“นายจะทำอะไร?นายทำอย่างนี้จะยิ่งทำให้ฉันเกลียดนาย!ไอ่สารเลว นายปล่อยฉัน!”นี่เป็นครั้งแรกที่เซี่ยชีหรั่นด่าเขา ในสมองของเขาคิดเพียงแต่คำพูดพวกนั้นที่เธอพูดกับเขา อิจฉาจนทำให้เขาบ้าคลั่ง
เขาแค่ต้องการประกาศอำนาจครอบครอง เขาจะครอบครองเธอ ให้เธอได้รู้สักทีว่า เธอเป็นได้แค่ของเขา
ไม่สนว่าเธอพูดอะไร มือของเขาอ้อมไปข้างหลังเธอ แม้ว่าเธอจะดิ้นรนขนาดไหน เขาก็ปลดตะขอเสื้อในเธอออกได้อย่างง่ายดาย
“เย่เชินหลินถ้านายทำแบบนี้กับฉันอีก ฉัน……ฉันจะไม่ให้อภัยนายไปตลอดชีวิต”
ถ้าผมไม่ทำแบบนี้กับคุณ คุณก็พูดไม่ยอมให้อภัยผม คุณยังจะไปกับผู้ชายคนอื่นอีก คุณยังให้ผู้ชายคนอื่นเช็ดน้ำตาให้คุณอีก
ตั้งแต่ที่เขาเห็นฉากที่หลี่เหอไท้เช็ดน้ำตาให้เธอ เขาก็คอยระงับความโกรธนี้มาตลอด
ในขณะนี้ เขาจะไม่ทนอีกแล้ว
เซี่ยชีหรั่นใช้แรงบิดร่างกาย ไม่ให้เขาแตะต้อง แค่เขากดตัวลง ทับร่างกายเธอไว้บนเตียงแน่นมากขึ้น
เธอกัดริมฝีปากแน่น น้ำตาก็ไหลลงมาอย่างไร้ซึ่งความช่วยเหลือ
เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้ เกลียดที่ร่างกายตอบสนองเขา
เธออยากจะควบคุมตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นใจ หรือร่างกาย
รับรู้ถึงการสั่นบนตัวเธอแตกต่างจากปกติ เย่เชินหลินไม่ได้ทำต่อ เขาเก็บมือ แขนพยุงร่างกายของตัวเองขึ้นมองเธอ
ในตอนที่เขาเห็นน้ำตา ความโกรธทั้งหมดของเขาก็ดับลง
ไอ่สารเลวเย่เชินหลิน นายกำลังทำอะไรอยู่?นายรู้ว่าทำให้เธอเสียใจมามากแล้ว นายยังจะมาขมขื่นเธออีก นายยังเป็นคนอยู่ไหม?
เย่เชินหลินด่าตัวเองในใจอย่างหนักๆ ถึงจะก้มลงจูบซับน้ำตาเธอ
“ที่รัก อย่าร้องแล้ว ผมไม่ดีเอง ผมไม่ทำแบบนี้แล้ว พวกเรามาคุยกันดีๆได้ไหม?”น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนลง อ่อนโยนเหมือนกับวันก่อนหน้านี้
“ไม่ได้!ฉันไม่อยากคุยกับนาย!นายจะขมขื่นฉันใช่เหรอ?หยุดทำไมล่ะ?นายทำต่อสิ ดูซิว่าฉันจะเกลียดนายได้มากแค่ไหน”
ริมฝีปากของเย่เชินหลินจูบบนหน้าเธอ ดูกดน้ำตาเธออย่างอ่อนโยน ค่อยๆซับเข้าปากให้หมด ท่าทางแบบนั้นทั้งเซ็กซี่ชวนหลงใหล
ในขณะนี้ เซี่ยชีหรั่นที่น้อยใจไปทั้งตัวกลับไม่รู้สึกถึงความอ่อนโยนของเขา เธอรู้แค่ว่าเธอน่าโกรธ และน่าเกลียดไปหมด เธออยากจะไม่เจอเขาไปตลอดชีวิตเลย ไม่เจอเขาอีกตลอดไป!
ท่าทางดื้อรั้นของเซี่ยชีหรั่นทำให้เย่เชินหลินทำไรไม่ได้ แต่ก็รักมากเหมือนกัน