ตอนที่ 566 สาวใช้ตัวแสบ 470
ท่าทางของเซี่ยชีหรั่นนั้น ทำให้เย่เชินหลินแทบจะอดใจไว้ไม่ไหว อยากที่จะเข้าไปกระโดดกอดเธอ
เขาแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของเหล้า เวลาที่เขามองเธอ ก็ยิ่งทำให้เขานั้นอยากจะกลืนกินเธอ
“คุณจะทำอะไร？รีบดื่มซุปซะ！”เซี่ยชีหรั่นยังคงไม่ลืมที่จะให้เขาดื่มซุปแก้สร่างเมา
“ไม่ไป？ในเมื่อคุณไม่ไป ผมก็จะจัดการกับคุณเดี๋ยวนี้แหละ！” เนื่องจากเซี่ยชีหรั่นมัวแต่ห่วงสุขภาพของเขา จึงไม่ได้เอะใจในสิ่งที่เขากำลังเตือนเธออยู่แม้แต่นิดเดียว
“ปล่อยฉันนะ เย่เชินหลิน ให้ฉันลุกขึ้น อย่าทำแบบนี้ ดื่มซุปก่อน คุณ……คุณ……”ริมฝีปากของเธอนั้นถูกเขากัดไว้แน่น
เหมือนกับตอนที่อยู่ในผับ เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม ก่อนที่จะปล่อยเธอไป
ร่างกายของเขานั้นคิดถึงเธอจนแทบจะอดใจไว้ไม่ไหวแล้ว อยากจะคิดหาทุกวิถีทางที่จะได้เธอกลับคืนมา
“รีบกลับไปเถอะ ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว อย่าบีบบังคับผมอีกเลย”
เซี่ยชีหรั่นจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา ตลอดการเดินทางมาคฤหาสน์หลังนี้ เธอนั้นรู้สึกเป็นห่วงเขาอย่างมาก
หลังจากที่เธอกัดริมฝีปากของตนเองอย่างแรงและถอนหายใจเฮือกใหญ่ และพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า：“อย่าไล่ฉันไปไหนอีกเลย เย่เชินหลิน ฉันไม่อยากเห็นคุณทุกข์ทรมานเช่นนี้เลย พวกเรา พวกเรากลับ……”
คำพูดของเซี่ยชีหรั่นติดๆขัดๆ บอกให้รู้ว่าเธอนั้นรู้สึกละอายใจ อีกทั้งยังเป็นการบอกเป็นนัยว่า เธอนั้นรักเย่เชินหลินเป็นอย่างมาก เพื่อความรักนี้ เธอสามารถยอมทุกอย่าง
“พวกเราคืนดีกันเถอะเย่เชินหลิน ฉันรักคุณ！ฉันพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณ！”
ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็เงยหน้าขึ้น และพูดทุกสิ่งทุกอย่างที่อยู่ในใจของเธอออกมาจนหมดสิ้น
หลังจากที่พูดออกมาแล้ว เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้น เหมือนกับว่าหินก้อนใหญ่ที่กดทับหัวใจของเธอเขาไว้ได้แตกสลายไปจนหมดสิ้น
เธอรักเขามาก มากเสียจนเธอก็ไม่อาจที่จะจินตนาการได้
ในเวลานี้เอง ภายในใจของเย่เชินหลินก็รู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก
ผู้หญิงของเขา เซี่ยชีหรั่น เป็นผู้หญิงที่รักเขามากที่สุดในโลก ผู้หญิงที่ยอมสละชีวิตที่สวยงาม แต่เลือกที่จะใช้ชีวิตที่ไม่สมบูรณ์แบบร่วมกับผม
เขาจ้องมองเธอครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า：“รักผมเหรอ รักผม แล้วทำไมพอคุณทราบข่าว คุณถึงจากผมไป？รักผม แล้วทำไมต่อให้ผมสัญญากับคุณแค่ไหน คุณก็ไม่ยอมรับฟังล่ะ？คุณพูดว่า ไม่ว่าผมจะพูดยังไง คุณก็ไม่สนใจ คุณไม่สามารถที่จะยอมรับเด็กคนนั้นได้ คุณกลัวไม่ใช่เหรอ？กลัวว่าจะมีปัญหากับส้งหลิงหลิงไม่หยุดหย่อน กลัวว่าผมจะจัดการอย่างไม่ยุติธรรม แล้วทำไมตอนนี้ถึงคิดได้แล้วล่ะ？”
น้ำเสียงของเย่เชินหลินเต็มไปด้วยการเสียดสี ทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจ เธอคิดว่าหากเธอบอกกับเขาว่าเธอจะกลับไปอยู่ข้างกายเขา เขาจะไม่เสียใจอีกต่อไป เขาจะสามารถยิ้มได้ แต่ที่ไหนได้ เขาไม่เพียงแต่ไม่ยิ้ม แต่กลับพูดคำพูดเช่นนั้นออกมา
หรือการที่เธอตัดสินใจเช่นนี้ มันเป็นการทำลายศักดิ์ศรีของเขา？
ขณะที่เซี่ยชีหรั่นกำลังจะเอ่ยปากอธิบาย เย่เชินหลินก็พูดขึ้นว่า：“ผมเข้าใจแล้ว ผมน่าสงสาร เห็นผมดื่มเหล้า ก็เลยคิดว่าผมใช้เหล้าในการแก้ปัญหางั้นหรือ？เซี่ยชีหรั่น คุณเป็นผู้หญิงที่ใจอ่อนที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา กลัวคนอื่นจะเสียใจ ก็เลยยอมสละความสุขของตนเอง ผมนั้นนับถือคุณจริงๆ”
เมื่อพูดจบ สายตาของเขาก็จับจ้องอยู่ที่ดวงตาสีดำคู่นั้นของเธอ ริมฝีปากค่อยๆเผยยิ้มออกมา
เขาใช้มือเงยคางของเธอขึ้น
“ท่าทางของเธอเช่นนี้มันช่างเซ็กซี่เสียจริง ผมนั้นชอบมาก ให้เมื่อคุณตัดใจจากผมไม่ได้ ถ้าเช่นนั้นก็ใช้ร่างกายของเธอปลอบใจเขาหน่อยเถอะ”
“นี่ คุณทำอะไรของคุณ？ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้？ฉัน……”เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว เมื่อพูดมาถึงครึ่งหนึ่ง เธอก็ถูกเย่เชินหลินประกบริมฝีปาก
จูบของเขานั้นร้อนแรงมาก
เขาไม่เพียงแต่จูบเธอ ยังลูบไล้ร่างกายของเธออย่างดูแคลนอีกด้วย
เซี่ยชีหรั่นพยายามผลักเขาออกอย่างสุดแรง แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยเธอ ยังคงจูบเธออย่างไม่หยุดยั้ง
“ลุกขึ้นมา！อย่าทำแบบนี้！”ในที่สุดขณะที่เขาปล่อยริมฝีปากของเธอ เซี่ยชีหรั่นก็ร้องออกมาเสียงแหลม เธอผลักเขาออกสุดแรง เย่เชินหลินใช้มือฉีกกระโปรงของเธอขาด จนทำให้ขาอ่อนของเธอเผยออกมา
เธอรู้ดีว่า เขาดื่มเยอะเกินไปเสียแล้ว แต่ว่าเขาก็ยังมีสติดีอยู่ เขาไม่ควรที่จะทำเช่นนี้？
เธอผลักเขาไปพลาง พร้อมถามเขาตลอดเวลาว่าเขาต้องการอะไร ส่วนเขานั้นก็ไม่ยอมรับฟังสิ่งที่เธอพูดเลย เขาจบลงไปที่หน้าอกของเธออย่างบ้าคลั่ง
แม้ว่าภายในใจของเขานั้นจะเจ็บปวด กำลังเลือดไหล แต่เขาก็ยังไม่หยุดที่จะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ
“เย่เชินหลิน คุณบ้าไปแล้วเหรอ？ปล่อยฉันนะ！คุณทำแบบนี้หมายความว่ายังไง？”เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้น
เขายังคงจูบเธออย่างไม่หยุดยั้ง ร่างกายของเซี่ยชีหรั่นถูกเขาย่ำยีจนแทบจะไม่รู้สึกอะไรแล้ว
“คุณต้องการอะไรกันแน่？ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้……ปล่อย……”
เมื่อมาถึงจุดนี้ เขาก็หยุดการกระทำของเขาลง และจ้องมองไปที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของเธอ
บัดซบ！ภายในใจของเขานั้นอยากจะจูบเธออย่างดูดดื่มอีกสักรอบ น่าเสียดายที่……
เขาตั้งใจที่จะพูดจาเสียดสีเธอ เขาไม่อยากที่จะคืนดีกับเธอแล้วใช่ไหม？
เพราะอะไรกัน？ เขาก็รอคอยที่จะคืนดีกับเธอไม่ใช่เหรอ เขาเป็นคนพูดเองว่าไม่อยากให้เธอจากเขาไป
เวลาเพียงไม่กี่วัน พอเธอตกลง เขากลับไม่เห็นด้วยเสียแล้ว มันน่าแปลกจริงๆ
“คุณอย่าพยายามใช้คำพูดที่ไม่น่าฟัง มาบีบบังคับฉันอีกเลยเย่เชินหลิน คุณคิดยังไงของคุณกันแน่ คุณลุกขึ้นมาคุยกันดีๆได้ไหม？”
เย่เชินหลินลุกขึ้นนั่ง เขาไม่มีท่าทีที่จะล้อเล่นอีกต่อไปแล้ว แต่กลับมีแววตาที่เคร่งขรึม
เซี่ยชีหรั่นก็ลุกขึ้นนั่ง จากนั้นก็รีบหยิบผ้าห่มมาปกคลุมร่างกายของเธอไว้
แม้ว่าทั้งสองคนนั้นจะคุ้นเคยกันเป็นอย่างดีแล้ว แต่เธอก็ไม่คุ้นเคยที่จะแก้ผ้าสนทนา
เขาจ้องมองไปที่เธอและพูดขึ้นว่า：“คุณเห็นผมเป็นอะไร อยากจะอยู่ด้วยก็อยู่ ไม่อยากอยู่ด้วยก็จากไป ตอนนี้พอคุณใจอ่อน อยากจะกลับมาเพราะสงสารผม คุณคิดว่าผมจะยอมรับคุณเหรอ？ตอนนี้ผมแค่สนใจในเรือนร่างของคุณก็เท่านั้น หากว่าคุณเต็มใจ ผมก็ยินดี แต่ว่าหากคุณจะให้ผมรักคุณเหมือนเมื่อก่อนนี้ ให้ความสำคัญกับคุณ มันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว”
เซี่ยชีหรั่นจ้องมองเขาอย่างตะลึงงัน ท่าทางของเขาไม่เหมือนกำลังโกหกเลยแม้แต่น้อย แต่เธอก็ยังเชื่อว่าเขานั้นกำลังโกหกคุณอยู่
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หากเขานั้นไม่รักเธอแล้ว แล้วเขาจะดื่มเหล้าจนเมามายขนาดนี้ทำไม แล้วทำไมเขาถึงนอนไม่หลับ แล้วทำไมเขาจะต้องมอบทรัพย์สมบัติให้เธอมากมายเช่นนี้？
เธอไม่เชื่อว่าเพราะไม่อยากเสียศักดิ์ศรีถึงได้พูดกับเธอเช่นนั้น แล้วเป็นเพราะอะไรกันล่ะ？หรือว่าเขาจะดูออกว่าเธอก็ยังคงรู้สึกรังเกียจเด็กคนนั้นอยู่？
ก็เป็นไปได้ เย่เชินหลินเป็นผู้ชายที่หยิ่งในตัวเอง การที่เธอกลับมานั้น แน่นอนว่าเขาก็คงจะดีใจ แต่ไม่อยากให้คนอื่นมาจูงจมูกเขาง่ายๆเช่นนี้
เซี่ยชีหรั่นยิ้มอ่อน ไม่ได้ใส่ใจรอยยิ้มที่เย็นชาของเขาแม้แต่น้อย เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า：“ทำไมคุณโง่อย่างงี้？เป็นเพราะฉันรักคุณ ถึงยอมรับเงื่อนไขของคุณในทุกเรื่อง รวมทั้งเรื่องลูกของคุณ ใครสงสารคุณ คุณมีอะไรให้สงสาร มีผู้หญิงมากมายอยากจะแต่งงานกับคุณ ฉันลืมคุณไม่ได้จริงๆ ก็เลย ……”
“พอได้แล้ว！”เย่เชินหลินรีบพูดขึ้น เพื่อขวางไม่ให้เธอพูดต่อ
มีเพียงฟ้าเท่านั้นที่รู้ การที่เธอพูดออกมาต่างๆนานา นั้นทำให้เขารู้สึกหวั่นไหว
แต่ว่าเขาจะยอมรับในความหวังดีของเธอเหรอ？
“ผมไม่อยากฟังว่าคุณนั้นคิดยังไง คุณจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ เดี๋ยวผมจะให้คนรถไปส่ง หรือว่าคุณจะถอด ร่วมรักกับผมให้เสร็จก่อนแล้วค่อยกลับไป”
ท่าทางของเย่เชินหลินนั้น ทำให้เซี่ยชีหรั่นทั้งโมโหทั้งร้อนใจ
“ฉันไม่กลับ！”
“ถ้างั้นก็ให้ผมได้ร่วมรักกับคุณก็แล้วกัน！”เมื่อเย่เชินหลินพูดจบเขาก็รีบถอดเสื้อของตนเองออก กล้ามแขนและหน้าอกของเขามันช่างเย้ายวน เซี่ยชีหรั่นอดไม่ได้ที่จะหน้าแดง รีบหันหน้าไปทางอื่นไม่กล้ามองเขา
“จะอายอะไร คุณชอบไม่ใช่เหรอ？”เขาพูดขึ้นอย่างช้าช้า ขณะที่มือกำลังจะดึงเข็มขัดออก
ท่าทางของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกตึงเครียด เธอกัดริมฝีปากของตนเอง แล้วพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า：“คุณอย่าทำแบบนี้ได้ไหม？เป็นเพราะดื่มเหล้ามากเกินไปใช่ไหม ถึงได้เป็นแบบนี้ ？คุณมีอะไรก็พูดออกมาสิ”
“สิ่งที่ผมอยากจะพูดก็คือ อยากจะร่วมรักกับคุณ”
หากจะไล่ให้เธอกลับไป ก็คงจะต้องดูแคลนเธอให้ถึงที่สุด มิเช่นนั้นแล้ว เธอก็คงจะยังไม่ยอมกลับไป
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากแน่น
เธอรู้ว่าเขาต้องการใช้วิธีการนี้เพื่อบีบบังคับเธอ เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของเขา หนวดของเขาเริ่มยาวขึ้นแล้ว เขาไม่ได้ดูแลตนเองเอง ยิ่งทำให้เธอนั้นรู้สึกสงสารเขาเข้าไปอีก
เย่เชินหลิน คุณดูถูกความสามารถของฉันเกินไปแล้ว อย่าคิดนะว่าจะใช้วิธีนี้บีบบังคับฉันได้ ฉันไม่ยอมโดนคุณหลอกง่ายๆหรอก？
ร่างกายที่อ่อนนุ่มของเธอนั้น เขาจะไม่อยากทะนุถนอมได้อย่างไร เพียงแต่ตอนนี้เขาแค่ต้องการที่จะแสดงออกถึงความบ้าระห่ำก็เท่านั้น ซึ่งสำหรับเขาแล้วมันก็ไม่ง่ายเลย
เขาอย่างจะร่วมรักกับเธออย่างทะนุถนอม ให้เธอนั้นได้ดื่มด่ำความสุขนี้ไปพร้อมๆกับเขา
“ฉันรู้ว่าคุณไม่ได้โกรธฉันจริงๆหรอก……”
หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ร่างกายของเซี่ยชีหรั่นก็ถูกเขาย่ำยีจนระบมไปหมด
ในช่วงเวลาที่ผ่านมานี้ เขาไม่ค่อยได้นอนพักผ่อนเต็มที่ เธอนั้นก็เช่นกัน จึงทำให้กิจกรรมที่ต้องใช้พลังงานสูงเช่นนี้ สำหรับเธอนั้นไม่ง่ายเลย
เธอไม่พูดไม่จา นอนอยู่บนเตียงอย่างหมดแรง พร้อมกับอาการหอบไม่หยุด
