ตอนที่ 582 สาวใช้ตัวแสบ 486
คุณทนเจ็บปวดไปก่อนระยะหนึ่ง รอให้ผมจัดการปัญหาทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผมค่อยชดใช้ให้คุณ
คุณจะด่าผมต่อหน้าผู้คนก็ได้ สามารถถอดแหวนในมือของผมแล้วใช้เท้าเหยียบ คุณจะทำอะไรผมก็ได้ ตอนนี้ผมขอเพียงคุณไม่ต้องบีบบังคับผมแล้ว ยัยโง่ ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง ทำยังไง ผมก็จะให้คุณเสียงอันตรายต่อไปอีกไม่ได้แล้ว
เย่เชินหลินยกมือขึ้น อยากที่จะโยนแหวนทิ้งไป หากเป็นแบบนั้น เกรงว่าเซี่ยชีหรั่นคงต้องเจ็บปวดไปตลอดชีวิต
“เศษเหล็กพังๆนี้ ให้เจ้า” เย่เชินหลินพูดกับหลินต้าฮุยเสร็จ แล้วก็โยนไปด้านข้าง หลินต้าฮุยรับไว้อย่างตกอกตกใจ
โอ้พระแม่เจ้า เจ้านายของเขาให้งานเขายากมาก ดีที่เขาไหวตัวเร็ว หากรับแหวนไว้ไม่ได้ เขาต้องถูกด่าตายแน่
หลินต้าฮุยรับแหวนไว้ได้อย่างมั่นคง เก็บ “เศษเหล็กพังๆ” นี้ไว้ในมืออย่างระมัดระวัง เขารู้ว่าเดี๋ยวพอขึ้นรถแล้ว ต้องรีบคืนให้เจ้านาย ต้องระวังให้ดีห้ามทำหายเด็ดขาด
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ ไม่ว่ายังไง เขาก็ไม่ได้โยนแหวนทิ้งไปจริงๆ
เธอเช็ดน้ำตา เตรียมที่จะตามไปต่อ
“คุณพาหลิงหลิงกลับไปก่อน ผมยังต้องกลับไปที่บริษัท จำไว้ บ้านพักของผม อย่าให้หญิงบ้าคนนี้ก้าวเข้าไปเด็ดขาด” เย่เชินหลินสั่งเสร็จ แล้วก็ก้าวเท้ายาวๆจากไป
ส้งหลิงหลิงมองดูเซี่ยชีหรั่นอย่างหยิ่งยโส พูดขึ้นอย่างเหน็บแนมว่า “โอ้ย น้องหรั่น ฉันว่าวันนี้เธอช่างหน้าไม่อายจริงๆ ปล่อยมือเถอะ อย่ามารบกวนครอบครัวพวกเราสามคนเลย”
มือของเธอวางอยู่บนท้อง เซี่บชีหรั่นกวาดมองดูอย่างเย็นชาแว็บหนึ่ง พูดตอบกลับอย่างเฉยเมยว่า “ระวังคำพูดของเธอด้วย อย่าสอนเด็กในท้องให้เหลวไหล เจ้าจะไม่ได้สมหวังหรอก เพราะฉันจะไม่ยอมปล่อย”
พูดเสร็จ เธอก็รีบเดินตามเย่เชินหลินไป
เธอรู้ คำสั่งของเย่เชินหลิน เธออยากที่จะเข้าไปในบ้านพักเย่เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แล้ว
เธอจะต้องทำงานของเขาให้เสร็จก่อน คนคนนั้นทั้งร้ายทั้งแข็ง เธอจะต้องอดทนถึงเมื่อไหร่เขาถึงจะยอมปริปาก? เธอโกรธมาก และเธอก็ร้อนใจมาก
เย่เชินหลินเดินเร็วมาก เหมือนดั่งลม เธอตามทันที่ไหน
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เชินหลินขึ้นรถไปแล้ว เธอจึงต้องขึ้นรถที่เย่เชินหลินเตรียมไว้ให้เธอ พูดกับคนขับอย่างเกรงใจว่า “รบกวน พาฉันไปที่บริษัท”
“ขออภัย คุณหนูเซี่ย คุณเย่เพิ่งสั่งไว้ว่า ข้อแรกห้ามพาท่านไปที่บริษัท ข้อสองห้ามพาท่านไปบ้านพัก สถานที่อื่นๆ ท่านจะไปไหนก็ได้”
คุณหนูเซี่ย
พวกเขาเปลี่ยนคำเรียกขานแล้ว
เย่เชินหลิน คุณช่างละเอียดจริงๆ บีบบังคับทุกวิถีทางเพื่อให้ฉันถอยออกไปเองหรือ?
ฉันยิ่งจะไม่ถอย ดูสิคุณจะทำยังไง
ตอนที่เธอกำลังคิดพวกนี้อยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน เธอมองดู เป็นโม่เสี่ยวหนงโทรมา
“พี่สาว เกิดเรื่องใหญ่แล้ว” เธอกดรับสาย ก็ได้ยินโม่เสี่ยวหนงพูดอย่างร้อนอกร้อนใจ ในใจก็สั่นไหวขึ้นมาทันที
ถึงโม่เสี่ยวหนงจะมีนิสัยใจร้อน ก็ไม่ถึงกับจะเอะอะไปทุกเรื่อง เธอบอกว่าเกิดเรื่องใหญ่ ปกติเรื่องแบบนี้ก็ไม่ถือว่าเล็ก
เซี่ยชีหรั่นรีบถามต่อว่า “เกิดเรื่องใหญ่อะไร? ค่อยบอกพี่มา อย่ารีบร้อน”
“พี่สาว พี่ได้ข่าวหรือยัง? ส้งหลิงหลิงท้องแล้ว วันนี้ฉันกลับมาถึงตงเจียงตอนที่ทานข้าวอยู่ก็ได้ยินเรื่องนี้เข้า? พี่กับพี่เขยเป็นยังไงบ้าง? เขายังปิดบังพี่อยู่หรือเปล่า? เห็นไหมฉันบอกพี่แล้ว ผู้ชายไม่มีอะไรเลย เฮ้ย ฉันว่าเขาก็คงไม่คิดที่จะบอกพี่หรอก”
ที่แท้ก็พูดถึงเรื่องนี้เอง เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึกๆ เธอยังนึกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับโม่เสี่ยวหนงหรือว่าพ่อบุญธรรมแม่บุญธรรมเสียอีก
ช่วงนี้เธอมัวแต่วุ่นวายอยู่กับส้งหลิงหลิง จิตใจปั่นป่วน ไม่ค่อยได้โทรศัพท์กลับไป เห็นทีเธอยังทำได้ไม่ดีพอ
โม่เสี่ยวหนงไม่รู้ว่าที่เซี่ยชีหรั่นเงียบนั้นหมายความว่าอย่างไร ยังคิดว่าเธอถูกข่าวที่ได้รับรู้อย่างกะทันหันกระทบกระเทือน
“พี่สาว นี่พี่ไม่รู้จริงๆหรือ เรื่องนี้ฉันเดาถูกแล้ว ไม่อย่างนั้นจะมีข่าวออกมาได้อย่างไร ตอนนี้คนทั้งโลกคงรู้แล้ว มีพี่เพียงคนเดียวที่ยังถูกปิดบังอยู่ในกะลา ไม่ต้องเป็นห่วง พี่เดี๋ยวฉันไปคิดบัญชีคนแซ่เยาเป็นเพื่อนพี่ เขาทำเกินไปแล้วจริงๆ”
โม่เสี่ยวหนงเต็มไปด้วยความแค้นเคืองต่อความไม่เป็นธรรม ในใจเซี่ยชีหรั่นรู้สึกอบอุ่น ไม่ต้องสนใจว่าปกติโม่เสี่ยวหนงเป็นอย่างไร เมื่อถึงเวลาคับขัน เธอก็ยังคงยืนอยู่ข้างพี่สาว ไม่ใช่หรือ?
ที่โม่เสี่ยวหนงโกรธขนาดนี้ นอกจากรู้สึกไม่เป็นธรรมต่อพี่สาวแล้ว เธอก็ยังมีความคิดเป็นของตัวเอง
พี่สาวพี่เขยกีดกันเธอ เธอรู้ดีแก่ใจ ดังนั้นช่วงนี้หลังจากเธอไปกับผู้กำกับ ก็ตั้งใจไม่กลับมา ไม่อยากให้พวกเขารู้สึกว่าเธอมีความหมายแอบแฝงอย่างชัดเจน
ครั้งนี้ระหว่างทั้งสองคนเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ เป็นจังหวะดีที่เธอจะได้ใกล้ชิดเซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง เธอจะปล่อยไปได้อย่างไร?
หากเธอเป็นห่วงเซี่ยชีหรั่นจริงๆ เธอก็จะไม่เอาเรื่องนี้มาพูดให้เซี่ยชีหรั่นฟัง เธอจะหยั่งเชิงก่อน ดูว่าเธอจะสามารถรับได้ไหม
ยังไงโม่เสี่ยวหนงก็ยังคงเป็นคนที่ซับซ้อน เธออิจฉาพี่สาวและริษยาพี่สาว เธออยากได้ทุกอย่างมาเป็นของเธอ ในขณะเดียวกันก็ไม่ได้อยากให้พี่สาวลำบากมาก ยังไงคนเราก็มีความรู้สึก เซี่ยชีหรั่นรักและเอ็นดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ภายในใจของเธอยังคงมีความรู้สึกดีดีต่อเธอ
ดังนั้น ความเสียใจของเธอจึงไม่ได้ปลอมไปเสียซะทั้งหมด
เช่นนี้ ความกีดกันที่เซี่ยชีหรั่นมีต่อเธอก็แทบกลายเป็นศูนย์ เพราะเธอคาดหวังที่จะเห็นแต่ในส่วนดีของโม่เสี่ยวหนงมากกว่า แต่ก็จะคิดไปในด้านที่ดีเสมอ
“พี่สาว ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน? อยู่ในบ้านพักหรือ? ฉันจะไปหาพี่เดี๋ยวนี้ ฉันจะไปหาเขากับพี่” โม่เสี่ยวหนงยิ่งใส่น้ำใส่ไฟเพิ่มขึ้นอีกรอบ
“เสี่ยวหนง พี่รู้หมดแล้ว เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด เอาแบบนี้ เธอมาหาฉันตอนนี้ เรามาเจอกันที่ถนนเจี่ยฟ้าง ฉันจะไปรอเธอที่ร้านลู่เต่าของถนนเจี่ยฟ้าง”
“รู้แล้ว? พี่ พี่รู้แล้วทำไมยังเฉยอยู่แบบนี้? พี่รักเขาขนาดนั้น พี่รับเรื่องนี้ได้อย่างไร?” โม่เสี่ยวหนงรีบถามผ่านทางโทรศัพท์ เซี่ยชีหรั่นจึงตอบเธอด้วยเสียงเบาว่า “ยัยโง่ พี่รู้เรื่องนี้ไม่ใช่วันสองวันแล้ว ตอนที่ไม่สงบก็ผ่านมาแล้ว เธอมาเถอะ เจอกันแล้วค่อยคุยกัน”
เธอพยายามเรียกให้โม่เสี่ยวหนงมา เพราะในตงเจียงโม่เสี่ยวหนงมีเธอเป็นญาติคนเดียว ไม่ว่าเธอจะกลับบ้านพักก็ดี หรือว่ากลับไปอยู่กับแม่ของเธอก็ดี เธอก็ต้องเอาโม่เสี่ยวหนงไปด้วย
อีกอย่าง โม่เสี่ยวหนงมีนิสัยใจร้อน เธอเพิ่งรู้เรื่องก็เรียกร้องความไม่เป็นธรรมให้กับพี่สาวคนนี้แล้ว ไม่แน่หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา เธอยังคงต้องทำความหวังที่ตั้งใจทำไว้ให้ดี
เย่เชินหลินไม่ให้เธอไปหาเขาที่บริษัท และก็ไม่ให้เธอไปที่บ้านพัก เซี่ยชีหรั่นคิด เธอต้องใช้เวลาคิดสักพักว่าควรจะรับมือยังไง
“ก็ได้ พี่สาว อีกสักประมาณยี่สิบนาทีฉันจะไปถึงร้านลู่เต่า”
“อืม”
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นกดวางสายโทรศัพท์ แล้วก็พูดกับคนขับรถอย่างสุภาพว่าไปร้านลู่เต่าของถนนเจี่ยฟ้าง นี่ไม่ได้อยู่ในสถานที่ที่เย่เชินหลินจำกัดไว้ ดังนั้นคนขับรถจึงพยักหน้าทันที ตอบอย่างให้ความเคารพว่า “ครับ คุณหนูเซี่ย”
ได้ยินคุณหนูเซี่ยสามคำนี้อีกครั้ง ในใจเซี่ยชีหรั่นก็หนักอึ้งขึ้นมาอีก
มือของเธอลูบนิ้วนางของมืออีกข้างอย่างไม่รู้ตัว บนนั้นว่างเปล่าขึ้นมาในทันใด ไม่คุ้นเคยเลย เหมือนดั่งสัมผัสกับอากาศ ตำแหน่งตรงนั้นเยือกเย็นกว่าส่วนอื่นๆอย่างมาก
ในเวลานี้ เธอก็คิดขึ้นมาได้ว่า บางทีตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่เคยคิดที่จะจากผู้ชายคนนี้ไปจริงๆ ต่อให้เสียใจแล้วก็ไป เธอก็จะเก็บสิ่งของที่เย่เชินหลินซื้อให้เธอไว้ รวมถึงมือถือนี้ แต่เธอกลับไม่เคยคิดที่จะเอาแหวนหมั้นคืนให้เขา
ภายในใจ เธอยังคงทำใจไม่ได้ ทำตามคำสัญญาไม่ได้
ในขณะที่เธอกำลังคิดถึงเย่เชินหลิน เย่เชินหลินก็คิดถึงเธออยู่เช่นกัน
ภาพภายในห้องโถงในโรงพยาบาล ในใจเย่เชินหลินเจ็บปวดยิ่งกว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นพันเท่าเป็นหมื่นเท่า เขาอยากที่จะลากจงหวีฉวนกับรองประธานส้งหมาจิ้งจอกสองคนนี้ออกมาฉีกเป็นชิ้นๆถึงจะดี แบบนี้เขาก็จะได้ไม่ต้องทำให้ผู้หญิงของเขาต้องมาทนทุกข์แม้เพียงวินาทีเดียว
น้ำตาเธอไหลตอนที่เธอร้องไห้ ในใจเขากลับนองไปด้วยเลือด
ระหว่างทางที่กลับไปยังบริษัท สีหน้าเขาเคร่งเครียด มองดูน้ำตาของเซี่ยชีหรั่นครั้งแล้วครั้งเล่า เขาอยากที่จะเข้าไปปลอบโยนเธอมาก
…………
บ้านพักตระกูลเย่
ตอนที่หลินต้าฮุยพาส้งหลิงหลิงกลับมาถึงบ้านพัก ก็เกิดความโกลาหลในบ้านพักขึ้นมาทันที
ตอนที่รถเพิ่งขับเข้ามาถึงในบ้านพักส้งหลิงหลิงก็พูดกับหลินต้าฮุยว่า เธอต้องการเดินเล่น จึงขอเดินเข้ามาเอง
หลินต้าฮุยรู้ ความหมายของเย่เชินหลินก็คือให้เรื่องที่ส้งหลิงหลิงกลับมายังบ้านพัก เป็นที่ล่วงรู้กันทุกคน
พอดีกับที่เธออยากโดดเด่น เขาในฐานะคนรู้ใจของเย่เชินหลิน ต้องทำตามความหมายของเขาอยู่แล้ว จึงสั่งคนขับรถจอดรถ เขาประคองส้งหลิงหลิงลงจากรถด้วยตัวเอง
ตลอดทาง พบเห็นทุกๆคน ส้งหลิงหลิงล้วนเข้าไปทักทายก่อน ดูเหมือนดั่งเธอได้กลับมาเป็นคุณนายของตระกูลเย่ใหม่อีกครั้ง
ถึงแม้ทุกคนจะผ่านการฝึกฝนมาอย่างเคร่งครัด ไม่มีใครกล้าพูดไปเรื่อยสักคน แต่ในใจทุกคนต่างก็ไม่สงบเงียบแล้ว
คิดถึงตอนนั้น ส้งหลิงหลิงเดินจากไปอย่างสีหน้าเศร้าหมอง ใครๆต่างก็คิดว่าในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็ได้รับชัยชนะ จากการเปรียบเทียบของพวกเขา หลังจากนั้นต่างก็รู้แล้วว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนดีมีเมตตาจริงๆ คิดทุกๆอย่างเผื่อทุกๆคนไปหมด
ช่วงก่อนหน้านี้ เซี่ยชีหรั่นไปอย่างกะทันหัน ตอนนี้ส้งหลิงหลิงอุ้มท้องโตเข้าประตูมา ทุกคนค่อยเข้าใจ ที่แท้ก็เหตุผลนี้นี่เอง เย่เซี่ยสองคนถึงได้แยกจากกัน
ใครก็ไม่กล้าพูดอะไร ในใจทุกคนกลับเรียกร้องความไม่เป็นธรรมให้กับเซี่ยชีหรั่น แล้วก็แอบคิดว่าคนแซ่ส้งคนนี้ไม่ธรรมดา
เห็นที สถานการณ์แบบนี้คงจะไม่มีหนทางแก้ไขแล้ว ลูกก็มีแล้ว ไม่ว่ายังไง คุณเย่ก็คงไม่ยอมรับลูกก็ไม่ได้?
อีกอย่าง หากไม่ยอมรับ ตอนนี้คนอื่นก็ได้เข้ามาอย่างโจ่งแจ้งแล้วไม่ใช่หรือ?
“ผู้ช่วยหลิน สองวันนี้รบกวนคุณช่วยฉันเตรียมของหน่อย ชุดคลุมท้อง นมสำหรับคนท้อง…ต่างๆ ทั้งของกินทั้งที่อยู่ คุณช่วยฉันคิดหน่อย จัดเตรียมให้ครบ ยังไงก็ยังเหลืออีกสองเดือนก่อน”
หลินต้าฮุยไม่ชอบส้งหลิงหลิงที่ชอบวางท่าแบบนี้ แต่เธอเป็นลูกสาวของรองประธาน คงเรียกใช้คนอื่นจนชินแล้ว
อีกอย่าง วันนี้เป็นวันที่ได้แสดงอำนาจ จึงลงมือกับเขาเป็นคนแรกเลย
เพื่อแผนการใหญ่ หลินต้าฮุยทำได้เพียงอดทนไว้ พูดขึ้นอย่างสุภาพว่า “ครับ คุณหนูส้ง ผมจะสั่งคนไปจัดการให้ครบถ้วนเลยครับ”
