สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 591 สาวใช้ตัวแสบ 495

ตอนที่ 591 สาวใช้ตัวแสบ 495
เธอไม่เห็นเขาขมวดคิ้ว ตอนที่เธอได้ยินเขาพูดสิ่งเหล่านี้ ตัวแข็งทันที จากนั้นเมื่อเขาจูบติ่งหูของเธอ เธอจึงหลีกเลี่ยง
“คุณบอกว่าคุณรักฉัน จะรอฉันไม่ใช่เหรอ คือรอฉันขึ้นเตียงกับคุณ คิดถึงมากใช่ไหม” เขาพูดมาอีกหนึ่งประโยค ครั้งนี้เซี่ยชีหรั่น
ร่างกายจะค่อยๆผ่อนคลาย
เธอเข้าใจแล้ว เขาปรากฏตัวเช่นนี้ และเธอก็เห็นเขา เขาต้องการเหตุผลในการปรากฏตัว ดังนั้นเขาจึงแกล้งพูดว่าเขามาเพราะเขาคิดถึงร่างกายของเธอ
เธอไม่ได้หลีกเลี่ยงเขาอีก แต่เขาเหยียดแขนของเขาโอบเอวของเขาไว้
เธอชอบฟังเสียงของเขา ถึงแม้เขาจะตั้งใจพูดให้เธอเสียใจ เธอรู้สึกได้ว่าเสียงของเขาสั่น เขาอาจจะไม่รู้ตัว ขณะที่เขาใช้คำพูดที่ทำร้ายเธอ ไม่ว่าจะพยายามปกปิดแค่ไหน แต่ก็จะมีอาการสั่นเล็กน้อย
หรือว่า จะมีแค่คนที่รักมากๆถึงจะรู้สึกได้ เขารักเธอ น้ำเสียงจะไม่สามารถโกหกได้ เธอรู้สึกได้อย่างชัดเจนมาก
แขนของเธอโอบเอวเขาไว้ ร่างกายของทั้งสองแนบชิดติดกันแน่น เธอสามารถรู้สึกถึงการเต้นของหัวใจของเขา
ทันใดนั้นเขาก็เงยหน้าเธอขึ้นมา มองลงไปแล้วจูบริมฝีปากของเธอ เขาแกล้งทำเป็นจงใจว่าเขาต้องการทำลายเธอ ทำให้เสียเกียรติเธอ เธอจะไม่รู้สึกถึงการสั่นไหวของเขาได้อย่างไร
เซี่ยชีหรั่นเขย่งเท้าขึ้น การตอบสนองอย่างพิถีพิถัน เธอไม่สนใจความเจ็บปวดที่โหดร้ายที่เขานำมาให้เธอ
เพียงไม่กี่วินาที ขณะที่เขาต้องการที่จะใส่ลิ้นของเขาเข้าไปในปากของเธอ ทันใดนั้นเขาก็ปล่อยเธอออก พูดอย่าเย็นชาว่า “ยังคงเหมือนเดิม ไม่มีการพัฒนาเลย เบื่อแล้ว”
พูดจบ เขาหันหลังแล้วเดินจากไป ไม่เห็นร่องรอยของความคิดถึงเลย
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ตามเขาไป เธอยืนอยู่กับที่ จ้องมองที่ด้านหลังของเขา ฮัมเบา ๆ ในเมื่อตัดสินใจแล้ว คนอื่นจะว่าอย่างไรฉันไม่สนใจ ตราบใดที่คุณยังเป็นเหมือนเดิม ฉันยินดีที่จะไปกับคุณทุกที่ ฉันรู้ทุกอย่างมันไม่ง่าย ใจของฉันก็พยายามปลอบใจฉันอยู่ กลัวที่สุดคือกลัวว่าคุณจะพูดว่ายอมแพ้ ความรักต้องการความกล้าหาญจริงๆ การเผชิญหน้ากับข่าวลือ ตราบใดที่ดวงตาคุณยังยืนยัน รักของฉันก็จะมีความหมาย………พวกเราล้วนต้องการความกล้าหาญ เชื่อว่าจะต้องได้อยู่ด้วยกัน ฉันสามารถรู้สึกถึงคุณได้…..วางไว้ในใจของฉัน….หัวใจที่แท้จริงของคุณ หากความตั้งใจของฉันจะทำร้ายคุณโดยไม่ได้ตั้งใจ คุณช่วยเตือนฉันอย่างอ่อนโยนได้ไหม ถึงแม้ฉันจะใจร้อน แต่ยิ่งกลัวจะเสียคุณไป…….พวกเราต้องการความกล้าหาญ เชื่อว่าจะต้องได้อยู่ด้วยกัน…….
เขาฟังออกว่าเธอกำลังร้องเพลงนี้ทั้งน้ำตา เสียงที่สำลักเล็กน้อยเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ทันใดนั้นในตาของเขาก็เต็มไปด้วยความร้อน นั่นไม่ใช่น้ำตา ลูกผู้ชายจะมีน้ำตาได้อย่างไร
เขาเดินไปข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ดูเหมือนไม่เหลือเยื่อใย เธอก็ยังคงร้องเบาๆต่อไป ทุกโน้ตและทุกคำบอกถึงความมุ่งมั่นของเธอ
สิ่งเล็กๆ ขอบคุณที่คุณอ่อนแอมาก แต่แข็งแกร่ง ไม่ต้องกังวล ผู้ชายของคุณจะพยายามให้มากขึ้นเพื่อจะได้อยู่กับคุณโดยเร็วที่สุด
หลังจากที่เย่เชินหลินกลับไปถึงห้องนอนแต่ก็ไม่ได้หลับเลย พ่อบ้านจะตื่นเช้ากว่าทุกคน เขาเรียกพ่อบ้านไปที่ห้องหนังสือ สั่งเขาว่า “ต่อไปให้เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงสวมใส่เสื้อผ้าของคนรับใช้ด้วย ทุกอย่างของเซี่ยชีหรั่นก็ทำเหมือนคนรับใช้ทุกคน ไม่ว่าจะเรื่องกิน อยู่หรือเงินเดือน อีกอย่าง การเคลื่อนไหวของเธอกับโม่เสี่ยวหนง ต้องรายงานฉันทุกอย่าง”

“ครับ คุณเย่” พ่อบ้านรู้ว่าการกระทำทุกอย่างของเย่เชินหลินต้องมีความหมาย เขาคิดออกแล้วหลังจากใช้เวลาไปหนึ่งคืน

ทั้งวิลล่าดูเหมือนเป็นโลกของส้งหลิงหลิง แต่นี่จะต้องเป็นเพียงแผนชั่วคราว เขาได้รับความช่วยเหลือจากเย่เชินหลินมามาก ในสถานการณ์เช่นนี้ควรจะให้ความร่วมมือกับเขาดีๆ ควรดำเนินการตามที่เขาต้องการ อย่าเพิ่มความวุ่นวายแม้แต่นิดเดียว

เขาตั้งใจไว้ว่า ถึงแม้คนแซ่ส้งจะชี้หน้าต่อว่าเขา ด่าว่าบรรพบุรุษของเขา เพื่อเจ้านายของเขา เขาจะยอมทน

เขาจะรอดู ผู้หญิงที่บ้าคลั่งคนนั้นจะมีจุดจบอย่างไร

ส้งหลิงหลิง ต้องมีสักวันที่คุณจะถูกไล่ออกจากที่นี่ เมื่อถึงเวลานั้น คุณก็อย่าหาว่าฉันซ้ำเติมนะ

รุ่งอรุณอย่างเป็นทางการ พ่อบ้านถือชุดของคนรับใช้สองชุดมาให้เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนง

โม่เสี่ยวหนงมองดูแล้ว จะให้เธอสวมใส่ชุดนี้เหรอ รู้สึกไม่พอใจ สีหน้าดูแย่

“เสี่ยวหนง คุณกลับไปเถอะ ฉันสมควรอยู่ที่นี่ คุณไม่จำเป็นต้องมาลำบากกับฉัน คุณไม่เห็นเหรอเวลาที่ส้งหลิงหลิงด่าฉันมักจะเอาคุณเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย คุณไม่มีความจำเป็นต้องมาทนและถูกรังแกที่นี่” เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าโม่เสี่ยวหนงไม่พอใจ เตือนเธอเบาๆ

เมื่อเซี่ยชีหรั่นพูดเช่นนี้ ไม่ใช่ว่าโม่เสี่ยวหนงไม่อยากไปจากที่นี่ เธอแค่รู้สึกว่าถ้าไปจากที่นี่ตอนนี้ เธอก็จะไม่เคยได้รับฝ่าฟันอุปสรรคกับเธอ ต่อไปก็อย่าหวังจะได้เสพสุขกับเธอเลย

กัดฟันแล้วกัดฟันอีก เธอยอมแพ้ แล้วก็ให้พ่อบ้านออกไป แล้วเธอก็สวมใส่ชุดคนรับใช้

“พี่ ฉันจะอยู่กับพี่จนกว่าพี่จะได้รับชัยชนะ ใครให้พี่มาเป็นพี่สาวฉันหล่ะ ฉันไม่ช่วยพี่แล้วจะให้ไปช่วยใคร” โม่เสี่ยวหนงกอดเซี่ยชีหรั่น พูดอย่างตรงไปตรงมา

“ขอบคุณมากเสี่ยวหนง หากคุณทนไม่ไหว ก็ไปจากที่นี่ได้ทันทีเลยนะ พี่จะไม่โกรธเธอ แค่น้องมีใจอยากจะช่วยพี่ก็ดีใจมากแล้ว ตั้งแต่เด็กคุณก็ไม่เคยได้รับความกดดันอะไร แต่ตอนนี้ยอมอดทนเพื่อพี่ พี่จะไม่มีวันลืม”

เด็กโง่ คุณไม่ต้องทำเช่นนี้ มีของพี่ก็ต้องมีของคุณด้วยเช่นกัน พี่เห็นคุณตั้งแต่เด็กจนโต จะทนเห็นคุณลำบากได้อย่างไร

ประโยคนี้เธอไม่ได้พูดออกมา เธอคิดว่าโม่เสี่ยวหนงทั้งหมดมีทั้งจริงบ้างเท็จบ้าง ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่รู้ว่าเธอต้องการอะไร เธอแค่ชอบคิดในด้านดีไว้ก่อน

ตามกำหนดการปกติ ในเวลานี้เย่เชินหลินเริ่มออกกำลังกายตอนเช้า สาวใช้ทั้งหมดต้องเข้าแถวในโรงยิมเพื่อรับใช้เขา

หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงเปลี่ยนชุดสาวใช้แล้ว ก็ไปรวมตัวกันนอกห้องสาวใช้เหมือนกับคนรับใช้คนอื่นๆ หลิวเสี่ยวเจียวมองเซี่ยชีหรั่นกับโม่เสี่ยวหนงแล้วหันไปอย่างเมินเฉย

ในห้องออกกำลังกาย เย่เชินหลินไปถึงแล้ว กำลังวิ่งอยู่บนลู่วิ่ง

เซี่ยชีหรั่นเข้าแถวกับกลุ่มสาวใช้ เดินเข้าไปในห้องออกกำลังกายอย่างเบาๆ แล้วยืนรอ

เธอมีความมึนงงเล็กน้อย เมื่อก่อนมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นในห้องออกกำลังกายแห่งนี้มากมาย ข้างๆลู่วิ่งของเย่เชินหลิน ลู่วิ่งเล็กๆเครื่องนั้นยังคงอยู่ เธอเคยวิ่งเป็นเพื่อนเขา

เธอยังคงจำได้หลังจากวิ่งเสร็จ ภาพที่เย่เชินหลินหยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเหงื่อให้เธอ

แต่เย่เชินหลินในเวลานี้ใบหน้าเย็นชาและจริงจัง ใบหน้าไร้ความรู้สึก เพียงแค่ออกกำลังกายต่อไป

เขาไม่เหล่มอง ไม่มองเซี่ยชีหรั่นแม้แต่นิดเดียว ทั้งๆที่เธอเดินเข้ามาพร้อมกับคนอื่นๆ เขาก็รู้ว่าเธออยู่ในกลุ่มคนเหล่านั้น เขาพยายามไม่มอง

เซี่ยชีหรั่นเหมือนคนอื่นๆ ถือถาดในมือ ในถาดมีผ้าเช็ดหน้าสีขาววางอยู่

เธอรู้ เขาวิ่งจนเหงื่อออกเยอะมาก แต่ก็คงจะไม่ใช้ผ้าเช็ดหน้าของเธอเช็ดแน่นอน เหมือนเมื่อก่อน ไม่แน่เขาอาจจะใช้ของฟางลี่น่า

เธอยืนอยู่ตรงนี้เงียบๆ สามารถมองเห็นเขาได้ แล้วยังสามารถทำให้เขาใจสั่นได้ สำหรับเธอแล้ว ในเวลานี้ไม่ได้เจ็บปวดเหมือนอย่างที่คิดไว้ ตรงกันข้างเธอเห็นเขาเหงื่อท่วมตัวเขา ท่าทางของเขามีเสน่ห์มาก เธอรู้สึกภาคภูมิใจและมีความสุขมาก อาจจะเป็นเพราะคนแซ่ส้งไม่ปรากฏตัว เธอถึงได้ยืนอยู่ตรงนี้อย่างสงบ

แต่ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่คนแซ่ส้งจะประสบความสำเร็จ เธอจะไม่ซื่อสัตย์ เธอเตรียมใจพร้อมแล้ว

ในที่สุด เธอกำลังคิดถึงจุดนี้ ประตูห้องออกกำลังกายก็เปิดออก ส้งหลิงหลิงอุ้มท้องใหญ่ค่อยๆเดินเข้ามา

“เชินหลิน” เธอเดินไปข้างลู่วิ่งของเย่เชินหลิน เรียกด้วยเสียงหวานไพเราะ เย่เชินหลินหยุดวิ่ง ยิ้มอย่างอ่อนโยนแล้วถาม “ทำไมตื่นเช้าจัง ไหนบอกว่าคนท้องต้องพักผ่อนมากๆไง”

เขาอ่อนโยนกับเธอขาดนี้ เธอจะไม่ดีใจได้อย่างไร

“ไม่นะ คนท้องไม่จำเป็นต้องพักผ่อนมากเกินไป เพียงแค่ทำให้ร่างกายและจิตใจมีความสุขก็พอแล้ว การออกกำลังกายที่เหมาะสมจะส่งผลดีต่อตอนคลอดลูกด้วย ดังนั้นฉันจึงอยากจะเดินเล่น เชินหลิน คุณเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันได้ไหม ฉันคิดว่า ลูกชายของพวกเราก็คงอยากจะให้พ่อเดินเล่นเป็นเพื่อนแม่นะ”

เซี่ยชีหรั่นไม่ได้มองไปทางพวกเขา เธอก้มหน้าอย่างเงียบๆ ในใจรู้สึกเจ็บเล็กน้อย

เธอมีความกล้าหาญ มีความตั้งใจ เธอจะต้องอดทน ไม่ได้หมายความว่าเธอจะไม่มีอารมณ์ด้านลบ

เย่เชินหลินไม่อยากให้ส้งหลิงหลิงเหมือนแมลงวันที่ปรากฏตัวได้ทุกที่ทุกเวลา แต่จะไม่ให้เธอปรากฏตัวก็เป็นไปไม่ได้ ส่วนนี้เขากับเซี่ยชีหรั่นก็เข้าใจ

“ได้ เช่นนั้นก็ไปเดินเล่นด้วยกันนะ” เย่เชินหลินลงมาจากลู่วิ่ง ส้งหลิงหลิงเดินเข้ามากอดแขนของเขา แต่เขาหลบออก แล้วพูดอย่างอ่อนโยนว่า “เหงื่อเต็มตัวเลย อย่าต้องทำให้คุณไม่สบายตัวเลย”

ใบหน้าส้งหลิงหลิงแสดงถึงความอับอาย แล้วเปลี่ยนกลับมาเหมือนปกติอย่างรวดเร็ว

เธอจะอับอายแค่ไหน ก็ไม่อายเท่าคนชั่วคนนี้ มองเซี่ยชีหรั่นที่ใส่ชุดสาวใช้ยืนอยู่ตรงนั้น เธอก็รู้สึกสบายใจมาก

เดี๋ยวก่อนเถอะ คนชั่ว นี่เพิ่งเริ่มต้น หลังจากนี้มีอีกเยอะที่จะให้คุณได้ลิ้มรสความเจ็บปวด

ทั้งๆที่มีครอบครัวที่ดีขนาดนั้น คุณยังไม่ยอมกลับไป จะอยู่เป็นคนไร้ค่าที่นี่ อย่ามาโทษฉันละกัน

เย่เชินหลินเดินไปด้านหน้าสาวใช้ เหลือบมองหน้าของทุกคน เขาฉวยโอกาสแอบมองผู้หญิงของเขาสักครู่ แต่ดวงตาของเขาไม่ได้หยุดอยู่ที่เธอ

เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาในถาดของคนที่อยู่ใกล้ๆเธอ หลังจากเช็ดเสร็จก็โยนผ้าเช็ดหน้ากลับไป

ส้งหลิงหลิงอยู่ด้านหลังเขา มองทุกคนหนึ่งรอบเหมือนกำลังคัดเลือกทหาร

คืนนี้เธอก็คิดทบทวนแล้วไม่น้อย ไม่จำเป็นต้องแกล้งเซี่ยชีหรั่นต่อหน้าเย่เชินหลิน จะทำให้เขารู้สึกว่าเธอเป็นคนไม่ดี เธอต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีในสายตาเขา เธอคิดว่าเมื่อวานนี้เธอมีความทะเยอทะยานเล็กน้อย ทำไมทำอะไรตรงเกินไปเช่นนั้น ไม่ใช่เพราะหาความสุขให้กับตัวเองเหรอ

แต่เธอก็ไม่ได้กังวลว่าเย่เชินหลินจะมองเธอไม่ดีเพราะเรื่องนี้ เธอรู้ใจของคนมาก จิตใจของคนเราเวลาที่จะแย่มากถึงจะทำให้คนจดจำ

ถ้าเธอดีตลอดเวลา เขาจะมีความคาดหวังทางด้านจิตใจของเธอสูงมาก

ถ้าเธอแสดงตัวไม่ดี ในใจของเขา เธอก็จะกลายเป็นคนชั่วร้ายมาก เหมือนว่าถ้าเธอทำเรื่องไม่ดีก็เป็นเรื่องปกติ ดังนั้นถ้าเธอทำเรื่องดีหนึ่งเรื่อง เขาก็จะรู้สึกช็อก

ดังนั้นเธอจึงต้องชั่งน้ำหนัก เลือกช่วงเวลาที่เหมาะสมจัดการกับเซี่ยชีหรั่น

เธอเดินไปข้างๆเซี่ยชีหรั่น ยกมุมปากขึ้นแล้วยิ้ม ความหมายของรอยยิ้มนี้มีมากมาย