สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 673 สาวใช้ตัวแสบ 577

ตอนที่ 673 สาวใช้ตัวแสบ 577
ไม่พูดถึงอย่างอื่น แต่เธอก็ดื่มจนเมาแล้ว ถ้าเขาละเมิดเธอ ก็จะน่ารังเกียจมาก
“ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลยเหรอ” เย่เชินหลินถามอีกครั้งโดยไม่พอใจ ไห่ลี่หมินล้างคอของเขา แล้วพูดกับเย่เชินหลินด้วยเสียงต่ำสารภาพ “ความผิด”ของเขา
“ก็ไม่เชิงว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ฉันก็เกือบจะ……เธอแล้ว”
“จะเหลืออีกนิดไว้ทำไม ทำอะไรทำแค่ครึ่งเดียวเหรอ”
สีหน้าไห่ลี่หมินยิ่งอึดอัด เขาว่าเขาสุภาพบุรุษที่สุด เขาไม่ใช่เย่เชินหลินที่ใช้ความคิดของตัวเองเป็นใหญ่ ดูสิ ทั้งๆที่ในใจชอบเซี่ยชีหรั่น แต่เกือบจะพัวพันกับผู้หญิงอื่นเพราะความเมา นี่คืออะไร
ถึงแม้ไม่ประสบความสำเร็จ ไห่ลี่หมินก็โทษตัวเองมากพอแล้ว
ทั้งสองกำลังคุยกัน ประตูห้องรับรองแขกก็เปิดออก หลินหลิงออกมาจากห้อง มองไห่ลี่หมินอย่างเย็นชา แล้วมองไปทางเย่เชินหลิน
การแสดงออกของเธอได้กลับไปสู่รูปลักษณ์ปกติของเธอแล้ว หลังจากมองพวกเขาแล้ว พูดกับเย่เชินหลินว่า “คุณเย่ ถ้าไม่มีอะไร ฉันจะกลับตงเจียงตอนนี้เลย”
เย่เชินหลินมองไห่ลี่หมิน ไห่ลี่หมินขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองไปทางหลินหลิง
แม้ว่าคุณจะไม่ได้ทำขั้นตอนสุดท้ายก็ตาม อย่างไรก็ได้จูบเธอแล้ว เขาไม่สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นไม่ได้
เขารู้ว่าชาตินี้เย่เชินหลินจะไม่มีทางปล่อยมือเซี่ยชีหรั่นแน่ๆ ดังนั้นเขาควรจะขอโทษหลินหลิงสำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ และถามเธอว่าเธอจะลองคบหากับเขาไหม
“เชินหลิน คุณยังไม่ได้ล้างหน้าล้างตาใช่ไหม คุณไปทำธุระส่วนตัวก่อนเถอะ ฉันกับหลินหลิงมีเรื่องต้องคุยกัน” ไห่ลี่หมินพูดเสียงเบาๆ
“ขอโทษ คุณไห่ ฉันไม่มีธุระอะไรจะคุยกับคุณ” หลินหลิงใบหน้าเริ่มเย็นลง
ไม่ใช่เพราะเธอจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่ตอนตื่นมาตอนเช้า เธอก้มมองและเห็นรอยจูบบนหน้าอกของเธอ สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกอับอายและกลุ้มใจมาก
เธอรู้ว่าไห่ลี่หมินกับเธอไม่ได้มีเรื่องนั้นเกิดขึ้น แต่ได้จูบแล้ว เธอดูเหมือนจะชอบความรู้สึกนั้นมาก
ในสมองของเธอ เธอยังจำวินาทีที่ถูกเขากดไว้ใต้ร่างได้ ความงามของการถูกเขาจูบอย่างดุเดือด
เธอรู้สึกว่าเธอเหมือนเป็นบ้าไปแล้ว และสูญเสียภาคภูมิใจในตนเองไปแล้ว
ดังนั้นเธอจึงจงใจทำให้ตัวเองดูเย็นชา หลังจากเธอตกหลุมรักเย่เชินหลินแล้ว ก็ไม่อยากตกหลุมรักผู้ชายคนอื่นในทันที เธอเคยพูดกับตัวเองตั้งนานแล้ว เธอจะรักเขาเพียงคนเดียว ผู้หญิงคนหนึ่งจะทำเป็นวันนี้รักผู้ชายคนนี้ พรุ่งนี้รักผู้ชายคนโน้นได้อย่างไร
“ต้องคุย” ไห่ลี่หมินพูดอย่างจริงจังเมื่อเห็นหลินหลิงกำลังจะเดินจากไป เอื้อมมือรั้งเธอไว้
เย่เชินหลินแกล้งทำเป็นไม่เห็นอะไรเลย ไม่เห็นว่ามีคนกำลังรังแกผู้ช่วยของเขา เขาหันหลังแล้วเดินกลับห้องไป มีรอยยิ้มที่มองไม่เห็นที่มุมปาก
ในเวลานี้ รองประธานส้งที่ไม่ได้นอนเกือบทั้งคืนมาถึงหน้าประตูวิลล่าของตระกูลเย่แล้ว
หลังจากเย่เชินหลินกลับห้องไป นั่งอยู่ข้างเตียงของเซี่ยชีหรั่น จ้องมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่หลับใหลของเธอ ถอนหายใจเงียบ ๆ ในใจ
ที่รัก วันนี้พวกเราจะต้องแยกออกจากกันแล้ว
คืนนี้คุณคงไม่มีโอกาสได้นอนหลับสนิทเหมือนเวลานี้แล้ว
อยากจะอยู่กับคุณเช่นนี้ทุกคืน กอดคุณ ทำให้คุณนอนหลับฝันดีทุกวัน และฝันด้วยรอยยิ้ม
จะต้องมีวันนี้ และอีกไม่นาน รอฉันก่อนนะ
เขาโน้มตัวลง จูบบนหน้าผากของเธอเบาๆ
“หลิน……อย่าไป…….” เซี่ยชีหรั่นพึมพำในฝัน เย่เชินหลินนึกว่าเธอตื่นแล้ว เขาตอบเบาๆ “ที่รัก วันนี้ที่บริษัทมีธุระ ฉันจำเป็นต้องกลับไป”
พูดจบ เขาถึงสังเกตเห็นว่าเธอกำลังหลับตาอยู่ ยังไม่ตื่น
“หลิน…..อย่าไป…..ฉันคิดถึงคุณ…..” เธอพูดอีกครั้ง
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว กำหมัดแน่น จนข้อนิ้วดังแก๊กๆ
เย่เชินหลิน คุณดูสิ เธออาลัยอาวรณ์คุณแค่ไหน คุณจะใจร้ายขนาดให้เธอทุกข์ทรมานเพราะคิดถึงเช่นนั้นเหรอ
ถ้าไม่ใช่เพราะอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อรองประธานส้ง เขาก็อยากจะอยู่ดูแลเธอสักสองสามวัน แต่ไม่ได้ ในเวลานี้เขาควรจะอยู่ที่ตงเจียง เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดสิ่งที่ไม่คาดคิดขึ้น
เขาทำงานอย่างลับๆอยู่หลายเรื่อง จิ้งจอกเฒ่าทั้งสองก็คงจะไม่อยู่เฉยๆแน่ ถ้าเกิดพวกเขาทำอะไรเขาไม่ได้แล้วไปทำร้ายคนชราที่บ้านเขา จะทำอย่างไร
โชคดีที่พ่อของเขาเป็นคนซื่อตรง เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะได้หลักฐานอะไรไป แต่ก็ต้องระวังเสมอ เพราะประชาชนอีกมากมายยังไม่รู้ความจริง รับฟังจากรายงานของประชาชนทั่วไปเท่านั้น เขาจะต้องปกป้องดูแลคนชราที่บ้านให้ดี ไม่ให้ใครมาทำร้ายชื่อเสียงที่เขาอุตส่าห์สะสมมาทั้งชีวิต
หลังจากเย่เชินหลินจูบหน้าผากของเซี่ยชีหรั่นแล้วก็ปีนขึ้นไปบนเตียง จากนั้นกอดเธอไว้ในอ้อมกอดอีกครั้ง
กอดไว้สักพัก ให้เธอได้สัมผัสความอบอุ่นของเขา สำหรับเขาและเธอแล้วเป็นสิ่งที่น่ายกย่อง
เขาเข้าใจดีว่าบนโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน ตอนนี้แยกจากกัน แล้วจะได้เจอกันอีกเมื่อไหร่ก็ยังไม่รู้ได้
ถ้าเกิดจิ้งจอกเฒ่าสองคนบ้าขึ้นมา แล้วคิดที่จะฆ่าเขาหล่ะ เขากลัวว่าจะไม่ได้เจอผู้หญิงที่เขารักมากที่สุดอีก
……
ไห่ลี่หมินจับแขนของหลินหลิงไว้ พาเธอไปจนถึงห้องของเขาถึงจะยอมปล่อยมือ
“คุณไห่ คุณทำเช่นนี้เสียมารยาทมาก” หลินหลิงต่อว่าเขาอย่างเย็นชา อารมณ์ของไห่ลี่หมินก็เย็นชาเหมือนกัน
“ฉันทำเช่นนี้ถือว่าไม่มีมารยาท เมื่อคืนนี้ฉันเสียมารยาทยิ่งกว่านี้อีก ฉันว่าผู้ช่วยหลินก็ไม่น่าเบื่อเท่าไหร่นะ”
ไห่ลี่หมินพูดเช่นนี้ เพราะเขาโกรธมาก เมื่อคืนพวกเขาจูบกันเหมือนถูกติดด้วยกาว และไม่ใช่ว่าเขาจะไม่มีความรู้สึก การโต้ตอบของหลินหลิงบอกเขาว่า เธอไม่ได้รังเกียจที่เขาจูบเธอและแตะต้องตัวเธอเช่นนั้น
อย่าว่า แต่ตอนนั้นเลย นึกย้อนไปถึงฉากที่พวกเขาทับกันอยู่ เขาก็ไม่สามารถสงบลงได้
แต่ตั้งแต่เช้าตรู่ ผู้หญิงคนนี้ทำเป็นไม่รู้จักกัน เย็นชา เหมือนเธอเท่มาก เหมือนเรื่องเมื่อคืนไม่ได้เกิดขึ้นอะไรขึ้น
นี่เป็นการตอกย้ำความนับถือตัวเองในฐานะผู้ชายคนหนึ่งมากเกินไป
หลินหลิงหน้าแดง เธอกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว โทษตัวเองกับปฏิกิริยาที่ทำเมื่อคืน
ต้องโทษที่เธอดื่มมากเกินไป ไม่เช่นนั้นเธอคงจะไม่ขาดสติขนาดนั้น
เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอกำลังโกรธอะไรอยู่ อย่างไรก็ตามเมื่อเธอตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเธอก็เห็นว่าตัวเองอยู่ในชุดที่เรียบร้อยอยู่ มีเพียงเสื้อผ้าตรงอกที่ถูกไห่ลี่หมินดึงออกจากกัน ส่วนอื่นๆยังอยู่ในสภาพเดิมอยู่ เธอรู้ว่าพวกเขาไม่ได้มีอะไรกัน
ทั้งสองก็ถึงขั้นนั้นแล้ว แต่เขาก็ยังไม่ทำอะไรเธอ
สิ่งนี้แสดงให้เห็นถึงอะไร แสดงให้รู้ว่าเขาไม่ได้มีความรู้สึกเช่นนั้นกับเธอเลย
ครั้งนั้นถ้าไม่ใช่เพราะเขาโดนวางยา เขาจะไปสัมผัสกับร่างของเธอเช่นนั้นได้อย่างไร
ความรู้สึกเช่นนี้ทำให้หลินหลิงหงุดหงิดมาก ในขณะที่หงุดหงิดเธอถามตัวเอง หรือว่าคุณหวังว่าเขาจะทำอะไรคุณ ความคิดนี้ยิ่งทำให้เธอโกรธ ความคิดเหล่านี้ที่มาปะติดปะต่อกัน ถ้าเธอไม่ทำเย็นชากับเขาก็คงจะแปลกแล้ว
เหมือนเธอจะโกรธแล้ว ไห่ลี่หมินเห็นหลินหลิงกัดริมฝีปาก ก็โทษตัวเองทันที เขาต่อว่าผู้หญิงตรงๆเช่นนี้มันเกินไปหรือเปล่า
“ขอโทษ คำพูดของฉันอาจจะไม่เหมาะสม” ไห่ลี่หมินรู้ว่าผิด จึงยอมรับทันที แล้วก็กล่าวขอโทษ หลินหลิงยังแข่งขันกับตัวเองอยู่
“ไม่มีอะไรต้องขอโทษ และไม่มีอะไรไม่เหมาะสม คุณไห่ คุณพูดถูกแล้ว เมื่อคืนฉันอาจจะไม่ได้รังเกียจที่คุณทำเช่นนั้น นั่นเป็นเพราะฉันดื่มมากไป คุณน่าจะเคยได้ยินประโยคที่ว่าเมาแล้วนิสัยเปลี่ยนนะ ตอนนี้ฉันมีสติแล้ว เมื่อย้อนคิดแล้วฉันรู้สึกว่าพฤติกรรมดังกล่าวน่ารังเกียจมาก ฉันไม่ได้ชอบคุณ คุณก็ไม่ได้ชอบฉัน ทั้งสองต่างไม่มีความรู้สึกที่ดีต่อกัน ทำเรื่องเช่นนั้น แล้วต่างอะไรกับสัตว์หล่ะ ไม่รู้สึกรังเกียจเหรอ ดังนั้น ฉันจึงไม่อยากจะคุยอะไรกับคุณ และจะขอให้คุณลืมเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้นพวกนั้นด้วย คุณก็ไปเป็นผู้พิทักษ์ให้กับคุณเซี่ยเหมือนเคย ฉันก็ยังคงทำหน้าที่ผู้ช่วยที่แอบชื่นชมของประธานเย่ต่อไป ต่อไปพวกเราก็ต่างคนต่างอยู่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน ลาก่อน”
หลินหลิงพูดอย่างเย็นชาจนจบ เชิดหน้า หันหลังแล้วเดินออกไป ถูกไห่ลี่หมินที่ใบหน้าเย็นชารั้งไว้อีกครั้ง
ผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ชอบเขาไห่ลี่หมินก็ไม่เป็นไร แล้วจำเป็นต้องพูดว่าแอบชื่นชมเย่เชินหลินต่อหน้าเขาด้วยไหม
เขาเป็นอะไรของเขา เขาชอบเซี่ยชีหรั่น เซี่ยชีหรั่นชอบเย่เชินหลิน แม้ว่าเขาจะไม่ชอบหลินหลิงก็ตาม แต่ทั้งสองก็มีความสัมพันธ์พิเศษบางอย่างต่อกัน เธอก็ยังคงชอบเย่เชินหลิน
ตั้งแต่พื้นฐานครอบครัวจนถึงหน้าตา และความสามารถ พฤติกรรมของไห่ลี่หมิน ก็คงจะไม่แตกต่างจากเย่เชินหลินมากมั้ง
ถ้าหลินหลิงไม่พูดเช่นนี้ เขาอาจจะปล่อยมือจริงๆก็ได้ ผู้หญิงก็พูดแล้วว่าไม่ชอบ เขายังจะวุ่นวายกับคนอื่นเขาอีกเหรอ
เธอพูดอย่างนั้น เขาก็เลยไม่พอใจ เขาก็อยากให้เธอเห็น เขาไห่ลี่หมินก็เป็นผู้ชายที่มีน่าดึงดูดไม่แพ้ใครเช่นกัน
“ปล่อยนะ คุณไห่ ประธานไห่ อย่างน้อยคุณก็เป็นคนมีหน้ามีตาคนหนึ่ง คุณจะปล้นสาวชาวบ้านเช่นนั้นหรือ” หลินหลิงขมวดคิ้ว ดุเขาอย่างไม่พอใจ
ไห่ลี่หมินยิ้มเยาะที่มุมปากของเขา พูดเบาๆว่า “ฉันอยากจะปล้นสาวชาวบ้าน แล้วคุณจะทำไม”
พูดจบ เขาเอนตัวไปหาริมฝีปากของหลินหลิงโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เขาไม่เชื่อว่าผู้หญิงที่เขาจูบเมื่อคืนนี้จะไม่มีความเสน่หาหลังจากตื่นมาเช้านี้
ขณะที่เขาเข้ามาจูบเธอ หลินหลิงจงใจขัดขืนเหมือนทุกอย่างพังลงในพริบตา
หัวใจของเธอเต้นแรง เต็มไปด้วยความคาดหวังและความวิตกกังวลอีกครั้ง
ไห่ลี่หมินไม่เกรงใจเลย จับคอของเธอด้วยมือ จิกและจูบปากน้อย ๆ ของเธออย่างแม่นยำ
ช่วงเวลาแห่งการสัมผัส เหมือนมีการจุดพลุขึ้น สมองของหลินหลิงว่างเปล่าในทันที
แต่เดิมต้องการแค่ตักเตือน แต่ไห่ลี่หมินไม่พอใจ หลังจากที่จูบปากเธอ ตื่นตระหนกโดยไม่รู้ตัว อดไม่ไหวเพิ่มแรงเข้าไปอีก
ขณะที่จูบเธอ เท้าของเขาก็เคลื่อนไหวแล้วพาเธอไปที่เตียง
เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเขา ดูเหมือนว่าร่างกายจะมีความคิดและแรงกระตุ้นบางอย่างสำหรับผู้หญิงคนนี้เป็นพิเศษ
ขณะที่จูบเธออย่างดุเดือดในหัวก็คิดถึงคำพูดของเย่เชินหลิน เขาพูดว่า จะเหลืออีกนิดเดียวทำไม ทำอะไรทำแค่ครึ่งเดียว
ตอนนี้เช้าแล้ว เธอมีสติมากขึ้นแล้ว ถ้าเขาจะทำส่วนที่เหลือไว้ครึ่งหนึ่งต่อ ก็ไม่ถือว่ารังแกเธอแล้วไหม