สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 684 สาวใช้ตัวแสบ 588

ตอนที่ 684 สาวใช้ตัวแสบ 588
เย่เชินหลินขมวดคิ้วอย่างค่อนข้างลำบากใจ พูดด้วยเสียงเข้มขรึมว่า “อันที่จริง ผมก็อยากช่วย เขาเป็นคุณตาของลูกผม ลูกมีคุณตาที่มีชื่อเสียงถือเป็นเรื่องดี ใครๆต่างก็พูดผมรู้จักของคณะกรรมการแห่งชาติเพื่อการตรวจสอบวินัยนั้น เป็นแค่ข่าวลือ ที่จริงผมพูดอะไรไม่ได้เลย อีกอย่าง ตอนนี้คณะกรรมการกลางพรรคตรวจจับระเบียบวินัย จับการต่อต้านคอร์รัปชั่นอย่างแน่นหนา เวลานี้ อย่าว่าแต่ผมไม่มีอำนาจที่แข็งแกร่ง ต่อให้มีก็ทำอะไรไม่ได้”
เย่เชินหลินเพิ่งพูดถึงตรงนี้ ก็ได้ยินพ่อบ้านพูดอยู่ตรงหน้าประตูว่า “คุณหนูส้ง คุณเย่กำลังมีแขก ดึกแล้ว ท่านรีบขึ้นตึกไปพักผ่อนดีกว่าครับ”
“หลิงหลิง？ลุงเป็นลุงจง ลุงมีเรื่องสำคัญจะคุยกับหนู” จงหวีฉวนรีบลุกขึ้นยืน เย่เชินหลินอยากห้ามก็ห้ามไม่ทันแล้ว
เขาขมวดคิ้วเข้ม คิดอยู่ว่าพ่อบ้านเป็นอะไรไป ทั้งๆที่ให้เขาเฝ้าดูดีๆ อย่าให้ส้งหลิงหลิงลงมา
ห้ามไว้ไม่ได้ก็ลองพยายามอย่างที่สุดสิ เย่เชินหลินเดินก้าวเท้ายาวๆมาถึงข้างประตูก่อน พูดเสียงเบากับจงหวีฉวนว่า “ท่านเอาเรื่องทุกอย่างไปพูดกับคนท้องเลย รอให้เธอคลอดเสร็จก่อนแล้วค่อยพูด”
“ไม่ได้ เกิดเรื่องกับพ่อของเธอ ผมจะไม่บอกเธอได้อย่างไร? ผมยังต้องถามเธอว่าเมื่อก่อนพ่อของเธอติดต่อกับใครบ้าง สามารถหาคนมาช่วยได้ไหม คุณก็รู้ รองประธานส้งเป็นผู้ช่วยคนสำคัญของผม ผมจะนิ่งดูดายไม่ได้ รอเมื่อเด็กคลอดแล้ว รออยู่เดือนอีก ผมรอได้ นายท่านส้งรอได้ไหม?”
“ปัง” ดังขึ้นหนึ่งที ประตูถูกเปิดออก ส้งหลิงหลิงบุกเข้ามา เสียงสั่นเครือถามจงหวีฉวนว่า “ท่านพูดว่าอะไร? พ่อของหนูเป็นอะไร? เกิดเรื่องกับพ่อของหนูหรือ?”
สีหน้าส้งหลิงหลิงค่อนข้างขาวซีด ต่อให้เธอโกรธพ่อยังไง ยังไงพ่อก็คือพ่อ ตระกูลส้งล้มละลาย เธอก็กลายเป็นหงส์ตกกระป๋อง ต่อไปเดินไปถึงไหน เธอก็จะไม่ใช่คุณหนูส้งผู้สูงศักดิ์อีกต่อไปแล้ว
ท่าทางตกใจของเธอ ไม่เหมือนเป็นการแสร้ง ยังไงเธอก็ยังท้องโต เด็กก็เป็นลูกเย่เชินหลิน ตอนนี้เห็นเธอเป็นแบบนี้ ในใจเย่เชินหลินก็ค่อนข้างเจ็บปวด เขารีบเดินไปข้างหน้า โอบไหล่เธอไว้ พูดปลอบเธออย่างอ่อนโยนว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ถูกตรวจแค่นั้นเอง ผมว่าไม่แน่อาจจะเป็นการใส่ร้ายก็ได้ ใจเย็นๆ”
คิดไม่ถึงว่าเจ้าคนแซ่เย่จะมีความรู้สึกกับส้งหลิงหลิงอยู่บ้าง ในใจจงหวีฉวนเย้ยหยัน แล้วเขาก็เดินไปข้างหน้า พูดอย่างเป็นห่วงว่า “ขอโทษด้วยนะหลิงหลิง หนูจะคลอดอยู่แล้ว ลุงยังจะมาพูดพวกนี้ให้หนูเครียด…”
เขายังอยากพูดกระตุ้นอีก เย่เชินหลินหันไปมองเขาอย่างเยือกเย็น และพูดอย่างเย็นชาว่า “งั้นท่านก็ไม่ต้องพูดแล้ว ผมว่าหลิงหลิงไม่ค่อยสบาย ผมต้องดูแลเธอ ขอตัวก่อนนะครับ พ่อบ้าน ส่งแขก”
เย่เชินหลินโกรธมากแล้วจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะไม่ทำเรื่องไม่ไว้หน้าจงหวีฉวนแบบนี้
สีหน้าจงหวีฉวนไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ มองดูสีหน้าเย่เชินหลินที่ดำทมึนแล้วก็สะบัดแขนจะเดินออกไป
ส้งหลิงหลิงหายใจเข้าลึกๆ สงบลงมากแล้ว เธอเงยหน้าขึ้น พูดกับเย่เชินหลินว่า “เชินหลิน อย่าทำแบบนี้ ฉันไม่เป็นไร ฉันรับเรื่องทุกอย่างได้ ฉันอยากฟังลุงจงจะพูดอะไร ลุงจง รบกวนท่านแล้ว ท่านเล่าเรื่องของพ่อให้หนูฟังเถอะ”
จงหวีฉวนมองดูแล้ว นอกจากสีหน้าส้งหลิงหลิงจะซีดขาวแล้ว ดูเหมือนจะไม่เห็นมีปัญหาอะไร
ผู้หญิงคนนี้ ใจจะแข็งแค่ไหน โหดแค่ไหน ผู้หญิงปกติ เกรงว่าได้ยินเรื่องที่ครอบครัวตัวเองล้มละลาย คงเป็นลมไปแล้ว ลูกก็คงคลอดออกมาแล้ว
เย่เชินหลินก็รู้สึกได้ว่าอารมณ์ของส้งหลิงหลิง เธอรับเรื่องนี้ได้แล้วอย่างรวดเร็ว
มองจากจุดนี้ จะไม่ชื่นชมเธอ คงไม่ได้แล้ว
เย่เชินหลินอมยิ้มอย่างเย็นชา มองดูจงหวีฉวน ดวงตากำลังพูดว่า “เป็นยังไง คุณคิดแล้วคิดอีก ก็คิดไม่ถึงว่าเธอมีจิตใจที่เข้มแข็งดีขนาดนี้ อีกอย่าง ลูกของผมเย่เชินหลิน ต้องเป็นเด็กที่เข้มแข็งและกล้าหาญที่สุด จะถูกกระตุ้นจากคำพูดเพียงไม่กี่ของคุณแล้วแท้งหรือ?”
เขาก็ไม่รีบร้อนที่จะไล่จงหวีฉวนกลับไปแล้ว แต่แสดงรอยยิ้มขอโทษปลอมๆ แล้วพูดขึ้นว่า “ขออภัยจริงๆ ท่านประธานจง ผมเป็นห่วงลูก พูดจาไม่เหมาะสม ในเมื่อหลิงหลิงสามารถยอมรับได้ พวกเราก็มานั่งคุยกันเถอะ”
จงหวีฉวนจะพูดอีก ก็แค่พูดเรื่องที่รองประธานส้งถูกจับให้ฟังดูรุนแรงก็แค่นั้นเอง ข้ออ้างต่อหน้าก็ยังจะพูดว่าจะช่วยตระกูลส้ง บอกว่าเขาเป็นห่วงส้งหลิงหลิงส้งซูหาว ไม่อยากเห็นตระกูลเย่ตกอับ
ตอนนี้ส้งหลิงหลิงยิ่งสงบเงียบ เธอนั่งอยู่ด้านข้างเย่เชินหลิน ในใจกำลังคิด จงหวีฉวนพูดน่าฟัง จริงๆแล้วที่ครั้งนี้พ่อของเธอถูกจับ จะต้องเป็นฝีมือเขาแน่
เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการใช้พ่อของเธอเพื่อกำจัดลูกน้อยของเธอ พ่อของเธอทำไม่สำเร็จ จงหวีฉวนโกรธเขา รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนของตัวเองอีกต่อไป จึงกำจัดทิ้ง หรือเขาอาจจะกลัวว่าตระกูลเย่กับตระกูลส้งดองกันแล้วมาร่วมมือกันล้มล้างเขา และไม่เป็นผลดีกับแผนการที่จะให้จงหยุนซางของเขาแต่งงานกับเย่เชินหลิน
จงหวีฉวนเห็นว่ากระตุ้นอีกแค่ไหน ดูเหมือนส้งหลิงหลิงก็ไม่มีท่าทีใดๆตอบสนอง ในใจรู้สึกเศร้า จึงคิดว่าต้องวางแผนระยะยาว ไม่อยู่ไม่นานแล้วก็ลุกขึ้นลากลับไปแล้ว
“คุณเป็นอย่างไรบ้าง? ท้องไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?” เย่เชินหลินถามส้งหลิงหลิง เธอส่ายหัว พูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “เปล่าค่ะ”
“ไม่มีก็ดี ไปพักผ่อนเถอะ”
เย่เชินหลินเพียงแค่พูดแบบนี้ กลับไม่ได้พูดว่าเขาจะช่วยเหลือเธอ ในใจส้งหลิงหลิงเย็นเฉียบ
เธอถอนหายใจยาวๆหนึ่งที มองดูเย่เชินหลินอย่างน่าสงสาร น้ำตาไหลเองอย่างไม่พูดไม่จา
“เชินหลิน คิดไม่ถึงเลยว่า บ้านของฉันจะล้มง่ายๆแบบนี้ ฉันรู้ ฉันรู้อยู่แล้ว พ่อของฉันถูกจับแล้ว ไม่ว่าใครก็อย่าคิดที่จะช่วยเขาออกมาได้อย่างผู้บริสุทธิ์ ผลที่ดีที่สุดก็คือถูกต้องโทษสถานเบา ยังไงก็เป็นคณะกรรมการแห่งชาติเพื่อการตรวจสอบวินัยลงมือ คนอื่นยากที่จะช่วยได้ ฉันก็ไม่ขอร้องคุณ ไม่ทำให้คุณต้องลำบากใจ”
ส้งหลิงหลิงพูดเรื่องพวกนี้ เหมือนเป็นการทำให้รู้สึกเอ็นดู นี่เป็นความรู้สึกที่เมื่อก่อนจะไม่มีทางรู้สึกกับเธอเด็ดขาด
คนเราต่างก็มีความรู้สึก เธอชอบเขามาตั้งนานขนาดนี้ ยอมเสี่ยงอย่างมากขนาดนี้เพื่อให้ได้มีลูกให้เขา ต่อให้เธอเลวแค่ไหน ครั้งนี้ก็เหมือนการตกลงมาจากสวรรค์ ยังไงก็น่าสงสาร
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ไม่พูดอะไร นี่หากเป็นเซี่ยชีหรั่น เขาจะต้องโอบเธอมากอดไว้แนบอกอย่างปลอบโยน
“เชินหลิน ต่อจากนี้ไป ฉันก็จะเป็นแค่สามัญชนธรรมดาแล้ว ไม่ ฉันเทียบกับสามัญชนธรรมดาก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ ฉันเดินไปถึงไหน ใครๆก็จะหาว่าฉันเป็นลูกสาวข้าราชการทุจริต จะมีคนมากมายหัวเราะเยาะ เย้ยหยันฉัน คุณก็รู้ เมื่อก่อนฉันอยู่ตงเจียง นอกจากจงหยุนซาง ใครที่ไม่เทิดทูนฉันบ้าง เลียแข้งเลียขาฉัน? เฮ้อ ล้วนผ่านไปแล้ว ทุกอย่างผ่านไปแล้ว เป็นเหมือนดั่งฝัน ฉันอายุแค่ยี่สิบกว่าเอง สถานการณ์ที่น่าเศร้าที่สุดในชีวิตกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว”
ส้งหลิงหลิงไม่ได้ร้องไห้อย่างหนัก แต่น้ำตาไหลอยู่อย่างเงียบๆ พูดอยู่อย่างสงบ
เธอยังอยากพูดอะไรอีก ไม่เพียงต้องการตั้งใจเรียกร้องความเห็นใจจากเย่เชินหลิน ในใจเธอก็รู้สึกทรมานจริงๆ
“อย่าคิดมากขนาดนั้น สิ่งที่คุณพูดล้วนไม่มีจริง คุณเป็นแม่ของลูกผม ผมไม่ปล่อยให้คุณลำบากหรอก” เย่เชินหลินให้คำมั่นสัญญา
“จริงๆหรือ? เชินหลิน? ฉันไม่ใช่ลูกสาวรองประธานส้งอีกต่อไปแล้ว คุณยังจะดีกับฉันหรือ?” น้ำตาส้งหลิงหลิงยิ่งไหลเยอะขึ้น เย่เชินหลินก้มตัวหยิบทิชชูมาสองแผ่น ยื่นให้เธอ
“ผมดีกับใคร ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องว่าเธอเป็นลูกสาวของใคร ขอแค่ต่อไปคุณไม่คิดทำร้ายใคร คิดเพียงทำหน้าที่เป็นแม่ที่ดี ก็พอแล้ว ขอเพียงคุณทำพวกนี้ได้ ผมจะทำให้ชีวิตของคุณสุขสบายยิ่งกว่าเมื่อก่อนตอนที่เป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลส้ง”
เขาพูดเพียงว่าให้เธอทำหน้าที่แม่ที่ดี ไม่ได้พูดว่าให้เธอเป็นภรรยาของเขา แสดงว่าเขายังอยากที่จะอยู่กับเซี่ยชีหรั่น? ในใจส้งหลิงหลิงมีความคิดเช่นนี้เกิดขึ้น
เธออยากถามออกไปมาก แต่ก็ไม่กล้าถาม วันนี้เธอได้รับการกระตุ้นแล้ว เธอกลัวว่าหากรู้ว่าเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นยังแอบติดต่อกันอยู่ เธอจะรับไม่ไหว
อีกอย่าง หากพวกเขายังคบกันจริง ตอนนี้เธอก็ทำอะไรไม่ได้ เธอคิดถึงปัญหาของตระกูลส้งดีกว่า และเป็นเรื่องที่สำคัญที่สุด
เธอก็ถอนหายใจยาวๆอีก พูดกระซิบกับเย่เชินหลินว่า “ต่อให้คุณดีกับฉันแค่ไหน หากบ้านฉันล้มละลายแล้ว จะมีความสุขได้อีกอย่างไร? เชินหลิน ฉันรู้ว่าคุณมีอำนาจ ฉันขอร้อง ช่วยซูหาวได้ไหม คนอื่นไม่เป็นไร เขาเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูลส้ง”
ส้งหลิงหลิงรู้ ในเวลาคับขัน พ่อของเขายอมเสียสละภรรยา ยอมเสียสละลูกสาว ก็จะไม่ยอมเสียสละลูกชายของเขา
ปกป้องผู้ชายตระกูลส้ง ก็เท่ากับว่าตระกูลส้งยังมีความหวัง ถึงแม้ลูกชายของเขาคนนี้จะไม่ค่อยได้เรื่องก็ตาม
“ผมจะพยายาม” เย่เชินหลินทำใจไม่ได้ สุดท้ายก็ยังคงรับปากเธอ
ก่อนอื่นคือ นับต่อจากนี้ไปเขาจะไม่กระทำความผิด ผมก็จะช่วยเขา หากเขายังทำเรื่องแย่ๆ ก็อย่าหาว่าผมแล้งน้ำใจ คำพูดตอนท้ายนี้ เขาเก็บไว้ในใจ
“ผมส่งคุณขึ้นตึก ไม่ต้องคิดอะไร ตอนนี้รักษาลูกไว้สำคัญที่สุด” เย่เชินหลินพูดเสร็จ แล้วก็ลุกขึ้นมาประคองส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงเองก็เข้าใจ ตอนนี้ลูกสำคัญที่สุดจริงๆ หากเธอไม่มีลูกแล้ว ก็จะสูญสิ้นทุกสิ่งอย่าง ต่อไปจะต้องตกอับแค่ไหน ก็ยังไม่รู้
เช้าวันที่สอง ไห่ลี่หมินมาเรียกเซี่ยชีหรั่นแล้วก็ออกเดินทางไปด้วยกัน
“พ่อของคุณบอกว่าต้องการเจอหน้าเรา อยากเห็นเราอยู่ด้วยกัน ความหมายของเขาก็คืออยากให้เรากำหนดวันแต่งงานให้ชัดเจน ผมปรึกษากับเชินหลินแล้ว ควรที่จะเล่าความจริงให้กับพ่อแม่ของผมรับรู้” ไห่ลี่หมินพูดอธิบายให้เซี่ยชีหรั่นฟังอย่างสั้นๆ
“ได้ พวกคุณจัดการได้เลย ฉันจะให้ความร่วมมือ” แววตาเซี่ยชีหรั่นมุ่งมั่น เพื่อให้เธอกับผู้ชายคนที่รักจะได้อยู่ด้วยกันในที่สุด ให้เธอทำอะไร เธอก็ยอม
“งั้นพวกเราไปพบคุณลุงไห่กับคุณน้าก่อน หรือว่าไปหาประธานจงก่อน? ฉันเองก็อยากกราบขอโทษคุณลุงไห่กับคุณน้าด้วยตัวเอง ช่วงเวลานี้ พวกท่านจะต้องเป็นกังวลกับเรื่องของเรา” เซี่ยชีหรั่นรู้สึกผิดต่อพ่อแม่ของไห่ลี่หมินมาก มีหลายครั้งที่เธออยากอธิบายให้พวกท่านเข้าใจมาก แต่ไห่ลี่หมินไม่ยอม
เขามักพูดว่า ไม่เป็นไร คุณสมบัติทางจิตใจของพ่อแม่เขาเป็นเลิศ เรื่องกังวลแค่นี้เดี๋ยวก็หายแล้ว
“พวกเรากลับเมืองหลินเจียงก่อน แล้วค่อยไปตงเจียง คาดว่าไปถึงตงเจียงก็ค่ำแล้ว ผมรับปากประธานจงแล้ว ว่าคืนนี้จะเข้าไปพบ คืนนี้พวกเราไปพบเขาก่อนแล้วกัน พบเขาเสร็จแล้ว คืนนี้ผมจะพาคุณกลับไปพักที่บ้านผม”