สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 741 สาวใช้ตัวแสบ 645

ตอนที่ 741 สาวใช้ตัวแสบ 645
พี่เลี้ยงหลี่ยังไม่ไป แต่เธอได้วางแผนที่จะเก็บข้าวของและออกเดินทางทันที แม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจ แต่ก็ไม่ควรที่จะอยู่ตรงนี้ต่อ
ถ้าไปเวลานี้ คุณ​เย่สัญญาว่าจะให้เธอออกไปพร้อมกับเงินเดือนหนึ่งเดือน
“ คุณหลี่ คุณลองอยู่ต่ออีกครั้งดูมั้ย เมื่อคืนผมได้พิจารณา​แล้ว เมื่อคืนคุณก็อาจจะไม่ได้ตั้งใจ แต่ต่อไปทุกคนก็ควรพยายามทำหน้าที่ส่วนตัวให้ดีที่สุด อย่าปล่อยให้เด็ก ๆ ร้องไห้ แน่นอนว่าอย่าตื่นเต้นเกินเหตุจนทำให้เด็กเกิดความวิตกกังวล” เย่เชินหลินอธิบายและทุกคนก็ตอบพร้อมเพรียงกันว่า ได้ คุณ​เย่
“ฉันอยู่ต่อได้อีกจริงๆหรอ?” ความดีใจของพี่เลี้ยงหลี่ปริ่มล้นออกมา แต่ในใจส้งหลิงหลิงไม่ดีใจพอสมควร
เมื่อคืนเธอและคนแซ่หลี่ปะทะกันอย่างต่อหน้าต่อตา หากเขาเชื่อคนแซ่หลี่ก็เท่ากับว่ากำลังสงสัยเธออยู่สิ
เห็นได้ชัดว่าเขาขับไล่คนแซ่หลี่อย่างไม่ปรานีเลยแม้แต่น้อย ทำไมเวลาแค่คืนเดียว บอกจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนล่ะ? ดูเหมือนว่าเซี่ยชีหรั่นจะสร้างความกระทบกระเทือนให้กับสามี ผู้หญิงชั่วคนนี้ ดูท่าทางเธอยอมรับฉันไม่ได้จริงๆ 　　
แน่นอนว่า พี่เลี้ยงหลี่ก็เข้าใจเธอต้องขอบคุณคุณ​นายเย่ที่อ่อนโยนท่านนั้น เธอคิดว่าควรหาเวลาขอบคุณเธอดีๆ
เซี่ยชีหรั่นก็ตื่นแล้ว หวีผมหลังสระผมเสร็จ และเปลี่ยนชุดทำงานที่เข้ารูปมือ เธอไปห้องรับแขกที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย พักแรมอยู่เพื่อทักทายเธอ
“เจ้าหญิงพักผ่อนสบายมั้ย? วันนี้ฉันต้องไปทำงาน อยู่เป็นเพื่อนเจ้าหญิงไม่ได้ หวังว่าวันนี้เจ้าหญิงจะมีความสุขนะคะ” เธอพูดเบา ๆ และล่ามประจำตัวของเจ้าหญิงก็อยู่ ช่วยเซี่ยชีหรั่นถ่ายทอดคำพูดของเธอให้อีกรอบนึง
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เห็นว่าเซี่ยชีหรั่นในวันนี้ต่างจากเมื่อคืน วันนี้เหมือนสาวออฟฟิศที่มีความสามารถมากกว่า แต่อาชีพของเธอก็ไม่ได้ขาดความอ่อนหวาน เธอยังคงชื่นชมมัน
ในเวลานี้พอดี เรื่องที่กำชับคนที่ดูแลหลังการคลอดไว้ เย่เชินหลินก็มาหาเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย 　
“เมื่อคืนฉันเหมือนได้ยินเสียงเด็กทารกร้องไห้ พวกคุณ​มีลูกกันแล้ว?” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยถามเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินใช้ภาษา​บรูไนตอบกลับด้วยความเคารพ “เจ้าหญิง ข้ามีบุตรชาย”
เขาไม่ได้บอกว่าใครเป็นผู้ให้กำเนิดบุตร แค่บอกว่าเขามีลูกชาย จากการสนทนาเมื่อคืน เขาตระหนักว่าหาก ไม่ให้ เซี่ยชีหรั่น เลี้ยงดูเด็ก เธอจะมีความคิดมากมาย ไม่ดีเท่าการให้เด็กกับเธอไป ยิ่งดีกับเด็ก และยังช่วยให้เธอไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน ดังนั้นในอนาคตเขามีแนวโน้มที่จะทำให้ทุกคนคิดว่าเด็กคนนี้คือลูกของเซี่ยชีหรั่น และตอนนี้เขากำลังปูแผนนี้
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าพวกเขากำลังพูดถึงอะไร และเธอก็ไม่ได้ถาม หลังจากที่พวกเขาพูดจบ เธอก็ทักทายเย่เชินหลิน และพูดว่า “ฉันจะไปทำงานแล้ว”
“กินข้าวเช้าแล้วยัง?” เย่เชินหลินถาม
“ยังเลย วันนี้ฉันอยากกินซาลาเปาตรงข้างๆบริษัท ฉันไปละ” เซี่ยชีหรั่นพูด
เย่เชินหลินรู้ว่าเธออาจไม่อยากทานอาหารเช้าร่วมกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยดังนั้นเขาจึงไม่บังคับ
ทุกวันเย่เชินหลินส่งเธอไปทำงาน วันนี้เพื่อร่วมรับประทานอาหารและออกเที่ยวกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเย่เชินหลิน จำใจต้องปล่อยให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดตามเธอ และให้เซี่ยอี้ชิงไปเป็นเพื่อนเธอ
“เดินทางระวังตัวด้วย” เย่เชินหลิน จูบหน้าผากของ เซี่ยชีหรั่น และพูดเบา ๆ การเคลื่อนไหวของเขาดูสนิทสนมและเป็นธรรมชาติเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอิจฉาเล็กน้อย แต่เธอไม่แสดงออกมา
“เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอาหารเช้าพร้อมแล้วครับ โปรดเปลี่ยนไปที่ร้านอาหาร” เย่เชินหลิน พูดเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพยักหน้าและยื่นมือออกไป
ที่นี่ไม่มีหลี่เหอไท้ ด้วยความมีมารยาท เย่เชินหลินจึงต้องปกป้องเธอ
เซี่ยชีหรั่น ไม่สนใจการกระทำนี้
พวกเขาเดินออกไปข้างหน้าแล้ว เซี่ยชีหรั่น ถึงจะกลับไปที่ห้องนอนของ เย่เชินหลิน และหยิบกระเป๋าถือของเธอออกมา ทันทีที่เธอเดินเข้าไปในทางเดินเธอก็เห็น พี่เลี้ยงหลี่วิ่งเข้ามา
เธอวิ่งอย่างเร่งรีบ เซี่ยชีหรั่น สิ่งแรกที่คือ เกิดเรื่องอะไรกับเด็กรึเปล่า
“เด็กเป็นอะไรไป คุณกำลังตามหาคุณเย่เหรอ? เขาไปที่ร้านอาหาร” เซี่ยชีหรั่นพูด
“เปล่าค่ะ คุณนายเย่ ฉันมาเพื่อขอบคุณท่าน คุณเย่ให้ฉันอยู่ และบอกว่าเขาจะให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันรู้ว่าถ้าหากไม่มีท่าน ฉันก็จำเป็นต้องไป”
ที่แท้มันเป็นเรื่องนี้ เธอพูดไปแล้วเมื่อคืน เขาก็เปลี่ยนการตัดสินใจเลย ดูเหมือนว่าเธอยังคงมีอิทธิพลต่อเขาบ้าง เซี่ยชีหรั่นคิดอย่างมีความสุข
เพราะเรื่องนี้ นางจึงขอบคุณเธอเป็นพิเศษ จะเห็นได้ว่าสาวใช้ที่ดูแลหลังคลอดคนที่แซ่หลี่คนนี้เป็นคนใจดี เซี่ยชีหรั่นยิ้มเล็กน้อยและพูดว่า“ ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอก จริงๆแล้วคุณเย่ อาจร้องไห้อย่างวิตกกังวลกับเด็กเมื่อคืนนี้ ปกติเขาไม่ได้ปฏิบัติกับคนงานแบบนี้ เธออยู่ที่นี่ต่อไปจะรู้เอง เขาเป็นคนดีมาก”
“เขามีลูกกับคนอื่น และท่านยังคุ้มครองเขาขนาดนี้ ท่านเป็นคนดีจริงๆ” พี่เลี้ยงหลี่ยกย่องเธออย่างเต็มหัวใจ เซี่ยชีหรั่น แค่ยิ้ม เย่เชินหลินดีกับเธอคนอื่นจะรู้ได้อย่างไร
“เธอรีบกลับบ้านเถอะ ฉันกลัวว่าเด็กจะร้องไห้ เดี๋ยวคุณส้งจะกังวลเอา” เซี่ยชีหรั่นพูดพี่เลี้ยงหลี่กัดริมฝีปากของเธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้สักครู่และตัดสินใจที่จะก้าวไปอยู่ข้างกาย เซี่ยชีหรั่น และกระซิบกับเธอ “คุณนายเย่ ฉันต้องการบอกอะไรท่านเรื่องนึงค่ะ” ด้วยสีหน้าเคร่งเครียดเช่นนี้ เซี่ยชีหรั่น จึงถามเธออย่างจริงจัง “มีอะไรเหรอ?”
“ เมื่อคืนตอนที่คุณชายน้อยร้องไห้ ฉันก็บอกว่าเด็กอาจจะหิว เพราะว่าเด็กหิวปั๊บ ใครกอดเค้า เค้าก็ดึงเสื้อใคร คุณส้งยืนยันว่าเขาไม่หิว และขอให้ฉันเล้าโลมเขาต่อมาตอนที่คุณเย่ไป เขาก็บอกว่าฉันเป็นคนบอกว่าคุณชายน้อยไม่หิว จริงๆฉันไม่ได้พูด แต่เป็นเธอเองที่ไม้ให้คุณชายน้อยดูดนม”
เธอเป็นแบบนี้! นั่นมันลูกของเธอเขาจะโหดขนาดนี้ได้ยังไง!
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วขึ้น สูดลมหายใจสองครั้งโดยไม่รู้ตัว ให้ตัวเองสงบสติอารมณ์ ถึงมาคิดแล้วพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณที่บอกฉันเรื่องนี้ หากต่อไปมีเรื่องอย่างนี้อีก เธอมีโอกาสก็มาบอกฉันนะ”
เด็กคนนี้เป็นลูกของเย่เชินหลิน เธอต้องช่วยเขาเอาใจใส่ ถ้าส้งหลิงหลิงปฏิบัติต่อเด็กอย่างดีก็จะปล่อยไปแล้ว หากแต่เธอปฏิบัติต่อเด็กเช่นนี้เสมอ เธอเองจะไม่ปล่อยให้เธออยู่ในบ้านพักตากอากาศอีก เธอจะบอกกับเย่เชินหลินนี้ทั้งหมด
“โอเค ฉันจะบอกท่านค่ะ คุณนายเย่ ฉันบอกกับคุณส้งว่าฉันจะออกมาเข้าห้องน้ำ อยู่นานเกินไปไม่ได้ ฉันไปก่อนนะคะ”
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้าและดูการจากไปของเธอ ในใจเธออดไม่ได้ที่จะโกรธ ตอนนี้อยากจะบอกการกระทำทุกอย่างของส้งหลิงหลิงให้กับเย่เชินหลินมาก
แต่เธอทำแบบนี้ไม่ได้ ประการแรกเลยคือเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยยังคงอยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงไม่เป็นการดีที่เธอจะฟ้อง ประการที่สองส้งหลิงหลิงทำเพียงแค่ครั้งเดียวหรือหลังจากที่พี่เลี้ยงหลี่ถูกขับไล่ถ้ามันเกิดขึ้นหรือหากพี่เลี้ยงหลี่ต้องการที่จะตอบโต้ส้งหลิงหลิงก็คงเป็นการไม่ดีที่เธอจะบอกกับเย่เชินหลิน
เธอเงียบไปชั่วขณะ ระงับอารมณ์ และออกไปทำงาน
เย่เชินหลินไปร่วมงานกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเพื่อรับประทานอาหารค่ำและจัดให้เธอกลับไปที่ห้องพักเพื่อพักผ่อนสักครู่ โดยบอกว่าเธอจะออกเดินทางค่ำหน่อย
ทุกอย่างของหลินหลิง เมื่อคืนนี้ถูกจัดวางไว้อย่างดีเธอออกเดินทางไปกับไห่ลี่หมินในตอนเย็น เย่เชินหลินอยากรู้ความคืบหน้าของพวกเขาเป็นอย่างไรแล้ว อย่างไรก็ตามหลินหลิงถูกขอให้ทำตามกระบวนการทั้งหมดในวันนี้ มีเรื่องอะไรก็ให้เธอไปจัดการ
เขาโทรไป และหลินหลิงก็กำลังจะโทรมา ดังนั้นจึงรับสายเขาเป็นสายแรก
“หลินหลิง คุณมาที่บ้านของฉันเดี๋ยวนี้” เย่เชินหลินพูด
“คุณเย่ ฉันต้องการลาออก คุณคิดว่าฉันทำเรื่องลาออกตอนนี้เสร็จแล้วใช่หรือไม่ ส่งให้คุณเลยมั้ย?” น้ำเสียงของหลินหลิงเย็นชาซึ่งทำให้เย่เชินหลินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ถ้าเกิดไห่ลี่หมินเมื่อวานจัดการเธอได้ เด็กสาวเมื่อเริ่มมีความรัก น่าจะมีน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความสุขใจ ต่อให้ตอนนี้จงใจจะทำแบบนี้อย่างมากก็แค่นิ่งเหมือนตอนปกติ ไม่น่าจะเย็นชาขนาดนี้“ ลาออกทำไม เพื่อธุรกิจหรือส่วนตัว?” เย่เชินหลินถามเธอด้วยความเงียบชั่วขณะ
“ ด้วยเหตุผลส่วนตัว การทำงานให้ท่านเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะได้พบกับคุณไห่ ฉันไม่อยากเจอเขาอีก” หลินหลิงตอบอย่างตรงไปตรงมา
เย่เชินหลินเบะปากของเขาอย่างเงียบ ๆ คิดในใจว่าดูเหมือนว่าไห่ลี่หมินเพื่อนที่เห็นแก่ตัวเองคนนี้ไม่ทุ่มแรงเลย ไม่เพียงแต่คุมคนไม่ได้แล้ว ยังทำให้คนเกลียดชังเขามากขนาดนี้
“ ต้องการลาออกแน่นอนใช่มั้ย?” เย่เชินหลินถามอีกครั้ง
ครั้งนี้หลินหลิงไม่ได้พูด เธอทำงานให้กับบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปมานานแล้ว และหลายอย่างเป็นสิ่งที่เธอทำเองด้วย แล้วเธอจะเต็มใจจากไปได้อย่างไร
เพียงแค่เป็นไอ้ลี่หมินคนนั้นที่ฉวยโอกาสข่มขืนเธอเมื่อคืน
เธอไม่อยากเจอเขา ไม่อยากเจอเขา ไม่อยากเจอเขาตลอดไป ไม่อยากติดต่อกับเขาอีกตลอดไป
“คุณเย่ ฉันไม่อยากออกไปจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปเลย ถ้าท่านสัญญาว่าต่อไปจะไม่ให้ฉันเจอคน ๆ นั้นอีก ฉันก็จะไม่ลาออก”
“ฉันสัญญา อยู่ที่นี่ต่อเถอะนะ ตอนนี้ก็มาเลย” เย่เชินหลินเคยพูด เขาจะไม่เก็บใครไว้ และใครที่อยากไปจากบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ก็จะไม่บังคับ แต่วันนี้พูดให้เธออยู่ต่อ หลินหลิงรู้สึกซาบซึ้งมาก
ดูเหมือนว่าความยืนหยัดของเธอที่อยู่มานานนี้ไม่มีผิดเลย แม้ว่าเย่เชินหลินจะไม่รักเธอ แต่ในใจของเขา เธอก็ยังคงมีความสำคัญอยู่บ้าง หลังจากวางสายแล้วยังมีเวลาอีก ดังนั้น เย่เชินหลิน จึงโทรหา ไห่ลี่หมิน
เมื่อคืนไห่ลี่หมิน ฝันถึงหลินหลิง ยังคงมีความฝันในฤดูใบไม้ผลิที่มีเสน่ห์มาก หลังจากนั้นเขาก็สดชื่น ที่แท้เขาได้ทำมันในความฝันของเขา
เมื่อตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เขารู้สึกรำคาญเล็กน้อยคิดว่าเขามีความปรารถนาในตัวผู้หญิงแบบนี้ แต่เธอไม่ไว้หน้าเขาเลย
ไห่ลี่หมิน นายจีบเซี่ยชีหรั่นไม่ติดก็มีข้ออ้างได้ ไม่ใช่เรื่องน่าอายอะไร
แต่ผู้ช่วยผู้จัดการตัวเล็กๆ นายยังคุมไม่ได้ นายยังมีหน้าบอกว่าเป็นลูกผู้ชายหรอ?
ไม่มีทาง! เขายืนกรานที่จะเอาชนะผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เชื่อว่าเขาไม่น่าดึงดูดไปกว่าผู้ชายในยุโรปและอเมริกา
เขากำลังคิดๆ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เป็นเย่เชินหลินโทรมา
เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เขารู้แล้วว่าเมื่อคืนเขาไม่ประสบความสำเร็จในการจับหลินหลิงอยู่ และใบหน้าของเขาก็ทนไม่ได้จริงๆน้ำเสียงของเขาก็แย่มากเช่นกัน
“ มีเรื่องอะไรรีบพูดมาเร็วๆ ฉันยุ่งมาก” เขาพูดอย่างไม่ไยดี
“เมื่อวานนายไปทำอะไรเนี่ย ทำไมผู้ช่วยของฉันจะลาออก และยังบอกว่าหลังจากนี้จะไม่เจอนายอีกแล้ว บอกว่านายเป็นคนที่น่ารังเกียจมาก นายทำอะไรไปถึงทำให้เค้าเกลียดนายแบบนี้?” คำพูดเย่เชินหลินตอนถาม เต็มไปด้วยความอยากกลั่นแกล้ง สีหน้าของไห่ลี่หมินหมองคล้ำขึ้นมาทันที อยากจะโต้ตอบเขา แต่พอนึกถึงการกระทำที่เหมือนสัตว์เดรัจฉานของตัวเองเมื่อวาน เขาก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไงดี