สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 742 สาวใช้ตัวแสบ 646

ตอนที่ 742 สาวใช้ตัวแสบ 646
จุดสำคัญไม่ได้อยู่ตรงนี้ แต่คือถ้าหลินลาออกแล้ว ไม่อยากเจอเขาแล้ว ความคิดที่เขาอยากจะเอาชนะพิชิตหลินได้ก็จะไม่มีวันเป็นจริงล่ะสิ
“เธอลาออกแล้ว? คุณตกลงแล้ว? เธอไปหรือยัง เดี๋ยวฉันไปคุยกับเธอหน่อย อะไรกันเนี่ย งานก็ส่วนงาน ส่วนตัวก็ส่วนส่วนตัวสิ แค่นี้ยังแยกไม่ออก ยังจะเป็นผู้ช่วยอยู่ที่บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปได้อีก”
“ฉันก็ต้องตกลงเธออยู่แล้ว จะฝืนบังคับเธอได้ยังไง ถ้านายจะไปคุยก็รีบไป ตอนนี้เธอน่าจะถึงบริษัทแล้ว กำลังทำเรื่องลาออกอยู่” เย่เชินหลินพูดด้วยความจริงจัง
ความฉลาดและรอบคอบในยามปกติของไห่ลี่หมินไม่รู้ไปไหนหมด พูดขึ้นมาทันทีว่า”ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้ ให้ฝ่าย hr รอแป๊บนึง”
“ได้ นายรีบหน่อยนะ”เย่เชินหลินวางโทรศัพท์ลง แล้วขำออกมาเพราะกั้นไม่ไหว
เป็นไงล่ะไห่ลี่หมิน นายคิดว่าผู้ช่วยฉันเป็นผู้หญิงที่ไม่มีใครเอา คราวนี้ร้อนรนเลยล่ะสิ ให้นายไปเดินเล่นที่บริษัทฉันเอาละกัน
อีกสักพักหลินหลิงก็มาถึง เย่เชินหลินไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ ไห่ลี่หมินไปหาเธอ แต่เริ่มสั่งงานให้เธอทำทันที
เย่เชินหลินออกไปกับเจ้าหญิงไปเที่ยวสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่ออีกแห่งหนึ่งของตงเจียง
ช่วงตอนใกล้ๆเที่ยง เย่เชินหลิน ได้รับโทรศัพท์จาก หลินต้าฮุยเขาบอก ช่วงเช้าสอบปากคำ เซียวเสี่ยวลี่ระหว่างสอบปากคำเธอคลื่นไส้จนอ้วก ถึงพาไปตรวจร่างกาย พบว่าเธอนั้นท้องอยู่
“คุณเย่ครับ เซียวเสี่ยวลี่รู้ความลับอะไรบางอย่าง แต่เธอจะต้องเจอคุณถึงจะพูด เธอยังพูดอีกว่า เธอมีลูกแล้ว เธอจะไม่โกหกและเล่นเล่ห์เหลี่ยมอีก”เย่เชินหลินเงียบไปสักพักแล้วพูดว่า”โอเคฉันรู้แล้ว นายให้เธอรอหน่อย รอฉันเคลียร์งานบนมือเสร็จแล้วจะไปหาเธอ”
“ได้ครับ คุณเย่”หลินต้าฮุยวางโทรศัพท์ลง เย่เชินหลินมองดูมือถือและครุ่นคิดอยู่สักพัก ก็ได้ยินผู้ติดตามของเจ้าหญิงเรียกเขา
เย่เชินหลินหันหลังไป ก็เห็นว่าเจ้าหญิงมาอยู่ตรงหน้า เจ้าหญิงพูดด้วยรอยยิ้มที่สง่างามว่า “คุณเย่เชินหลิน คะ ขอบคุณการต้อนรับของคุณนะคะ ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากพ่อฉันว่าคุณน้าของฉันกำลังป่วย ฉันต้องรีบกลับประเทศทันที ขอลาก่อนนะคะ”
ถึงแม้เธอกำลังยิ้ม แต่เขาคนรู้สึกได้ถึงความร้อนรนของเธอ
คาดเดาได้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับน้าของเธอนั้นคงจะแน่นแฟ้นทีเดียว เธอถึงได้ร้อนรนขนาดนี้
“รอสักครู่นะครับเจ้าหญิง ผมจะเตรียมเฮลิคอปเตอร์ส่งเจ้าหญิงกลับทันทีครับ”เย่เชินหลินพูด
“ขอบคุณมากๆนะ!”
เย่เชินหลิน เรียกหลินหลิงมา แล้วบอกให้เตรียมเฮลิคอปเตอร์ให้เจ้าหญิงทันที หลินหลิงรีบโทรศัพท์เพื่อเตรียมตัวทันที
แค่แป๊บเดียว เฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงแล้ว ทุกคนส่งเจ้าหญิงขึ้นเฮลิคอปเตอร์
ก่อนที่จะออกเดินทาง เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมองเย่เชินหลินด้วยสายตาที่ไม่อยากจากลา ต่อให้ไม่ได้พูดอะไร เย่เชินหลินก็สามารถรู้ได้ถึงเนื้อความบางอย่างในสายตาเธอ
เป้าหมายในการมาถึงครั้งที่ของเธอคือต้องการมัดใจ เย่เชินหลิน แต่กลับพบว่า เย่เชินหลินมีผู้หญิงรู้ใจอยู่ข้างกายถึงหลายคน
แต่ว่าต่อให้เป็นแบบนี้ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็จะไม่ยอมแพ้ เธอเชื่อว่าชีวิตยังอีกยาวไกล เธอยังต้องมีโอกาสอีกมากในตอนที่เขาและผู้หญิงของเขาเหล่านั้นจากลากัน แล้วตอนนั้นโอกาสของเธอก็มาถึง
หลังจากที่เฮลิคอปเตอร์เริ่มบิน เย่เชินหลินเสร็จภารกิจ ก็โทรหาอธิบดี รายงานต่อเขาว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยได้กลับประเทศแล้ว
“ขอบคุณนายมากนะ เย่เชินหลิน ถ้านายมีอะไรอยากให้ฉันช่วยก็บอกได้เลยนะ”อธิบดีบอก
“ขอบคุณท่านมากครับ ถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยผมจะบอกแน่นอนครับ แต่ตอนนี้ยังไม่มีครับ”
“ได้ มีเรื่องแล้วค่อยบอก”
หลังจากวางโทรศัพท์ มือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้นอีกครั้ง เขาโก่งคิ้วดูมือถือ พบว่าเป็นไห่ลี่หมิน
ถ้าไอ้นี่มันดื้อรั้นขึ้นมา ก็พอทนอยู่เหมือนกัน
ไห่ลี่หมินไปบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปตั้งแต่เช้า ไปที่ฝ่าย hr ทันที ไม่เห็นแม้แต่เงาของหลินหลิง
เขาโทรหาเย่เชินหลิน ถามเขาว่ามั่นใจแล้วใช่มั้ยว่าหลินหลิงมีไปบริษัท เย่เชินหลินบอกว่า เขาก็ไม่รู้ ได้ยินคนบอกว่าไปแล้ว
ไห่ลี่หมินถามฝ่าย hr ว่า หลินหลิงทำเรื่องลาออกแล้วใช่มั้ย เพราะมีการกำชับจากเย่เชินหลิน ผู้จัดการของฝ่าย hrพูดด้วยความเย็นชาว่า “ขอโทษครับคุณไห่ อันนี้เป็นเรื่องภายในของบริษัทเรา ถือเป็นความลับไม่สามารถเผยแพร่ได้ครับ”
ไห่ลี่หมินโกรธมาก แต่ทำไงได้เขากำลังขอร้องคนอื่นอยู่ ก็ต้องวางตัวให้น้อยหน่อย เขาเลยพูดค่อนข้างมีมารยาทกับผู้จัดการ hr ว่า “นายก็รู้ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเย่เชินหลินเป็นยังไง ต่อให้ฉันถามเขา เขาก็จะบอกฉัน”
ผู้จัดการของฝ่าย hrคิดในใจว่า หลอกคนโง่รึไง ถ้าแกถามเขาแล้วเขาจะบอกแก แล้วทำไมยังต้องมาถามฉันละ
อีกอย่างประธานเย่มีบอกไว้แล้วว่าห้ามพูด ดูทรงแล้วน่าจะจงใจให้แกร้อนรน “ขอโทษด้วยครับคุณไห่ พวกเราได้ยินมาว่า คุณเป็นเพื่อนสนิทกับคุณเย่ของพวกเรา แต่ว่าตามกฎของบริษัท พวกเรายังไงก็ต้องปฏิบัติตาม ขอให้คุณอย่าทำให้ผมลำบากเลย ถ้าคุณรีบจริงๆก็ไปถามคุณเย่ตรงๆก็ได้”
พอเป็นแบบนี้ ไห่ลี่หมินก็ได้แต่รอที่ข้างนอกของฝ่าย hr แต่ก็ไม่เห็นหลินหลิงเลย
เขาเริ่มรู้สึกได้ว่า ต้องเป็นไอคนที่แซ่เย่แกล้งเขาอยู่แน่ๆ
ไห่ลี่หมินก็เลยโทรหาเย่เชินหลินรอบแล้วรอบเล่า แต่เย่เชินหลินก็ไม่รับสายเลย มันทำให้เขาโกรธจนต้องกัดฟัน อยากจะเอาเย่เชินหลินมาต่อยให้หนำใจ
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไปแล้ว เย่เชินหลินรู้สึกสบายตัวขึ้นมาทันที และมีความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก
“พวกเรากลับไปเถอะ” เย่เชินหลินพูดกับหลินหลิงแบบนี้
“ได้ค่ะ คุณเย่”
ทั้งสองคนขึ้นรถพร้อมกับรปภ.ที่ส่งมาชั่วคราวอีกหลายคน ไห่ลี่หมินก็โทรมาอีกครั้ง เย่เชินหลินถึงยิ้มขยับมุมปาก และรับโทรศัพท์อย่างช้าๆ และพูดว่า “ฮาโหล ไห่”
“นายตายแล้วหรอ?โทรศัพท์ก็ไม่รับ” ไห่ลี่หมินรู้สึกโกรธมาก ตะคอกด้วยน้ำเสียงโทนทุ้ม
“กำลังออกไปเที่ยวกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยนายมีเรื่องอะไรรีบขนาดนั้น โทรสายมาเยอะขนาดนี้”
เย่เชินหลินพูดทั้งๆที่รู้
ไห่ลี่หมิน หึ ด้วยความเย็นชา “ฉันถามนาย หลินหลิงอยู่กับนายรึเปล่า?”
น้ำเสียงของไห่ลี่หมินยังคงมีความไม่พอใจ เย่เชินหลินกวาดสายตาไปมองหลินหลิง ตั้งแต่เธอได้ยินคำแรกว่าไห่ ในใจก็ไม่สงบขึ้นมาทันที
แต่เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินดูออกถึงความคิดและความสะเทือนของเธอ หลินหลิงจงใจทำหน้านิ่ง ทำเป็นไม่รู้ว่า คนที่พวกเขาพูดถึงอาจจะเป็นเธอ
“ไม่มีหนิ เธอลาออกแล้ว นายไปที่บริษัทฉันหาเธอไม่เจอหรอ?” เย่เชินหลินไม่ค่อยพูดโกหก แต่เวลาเขาพูดโกหกนั้นนิ่งมาก ฟังไม่ออกเลยว่ามีพิรุธ
ถ้าเป็นคนอื่นอาจจะหลอกได้ง่ายๆ แต่ฝั่งตรงข้ามคือไห่ลี่หมิน เป็นคนที่โตกับเขามาด้วยกัน เขาพูดแบบนี้จะมาหลอกเขาได้อย่างไร
“เลิกมาเสแสร้งกับฉันสักที ผู้จัดการของฝ่าย hr คนนั้นของนาย โดนนายสั่งมาใช่มั้ย ถึงจงใจมากลั่นแกล้งฉัน ไม่บอกฉัน? พวกนายตอนนี้อยู่ไหน ฉันจะไปคุยกับเธอ”
ไห่ลี่หมินพูดด้วยคำพูดที่มั่นใจมาก เหมือนกับรู้อยู่แล้วว่าหลินหลิงต้องอยู่ข้างๆเย่เชินหลิน
ตอนเช้านั้นเพราะว่าเขารีบเกินไปเลยสะเพร่า หลินหลิงอยู่กับเขาตั้งกี่ปี เป็นเหมือนแขนซ้ายมือขวาของเขามาตั้งนานแล้ว อยากแค่บอกว่าเขาไม่ค่อยใส่ใจเรื่องอื่นๆ แต่ถ้ามันกระทบต่อผลประโยชน์ของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปเมื่อไร เขานั้นไม่ว่าเทียบกับใครก็ฉลาดกว่า
ถึงแม้ในทางตำแหน่ง หลินหลิงจะเป็นแค่ผู้ช่วยตัวน้อยๆ แต่ใครๆก็รู้ว่าความสามารถของเธอนั้นเก่งกว่าพวกผู้จัดการใหญ่ของบริษัทสาขาของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปอีก
ถ้าเกิดว่าไม่มีเธอ และหลินต้าฮุย ในแต่ละวันเย่เชินหลินจะต้องงานเยอะยิ่งกว่าลูกสว่าน เขาจะยอมปล่อยให้เธอไปนั่นหน่ะสิแปลก
“ผู้ช่วยหลินไม่อยากจะเจอนาย เธอบอกว่าเกลียดนายมาก เธอเป็นพนักงานบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ฉันมีหน้าที่ที่จะต้องปกป้องเธอ ถ้านายมีเรื่องอื่นอยากจะหาฉัน ฉันยินดีต้อนรับ แต่ถ้าจะมาเพื่อเรื่องนี้ ก็เชิญอย่ามารบกวน” เย่เชินหลินพูดด้วยคำพูดที่เย็นชา และก็ตัดสายทันที
เขานึกภาพได้ว่า ไห่ลี่หมินที่อยู่ในโทรศัพท์อีกฝั่งนั้นจะโกรธจนคลั่งยังไง แค่คิดก็รู้สึกฟินแล้ว
หลินหลิงมองไปที่เย่เชินหลินด้วยสีหน้าเย็นชา ดูเขาที่กำลังอดกลั้นหัวเราะ เธอมีความรู้สึกสงสัยจริงๆ เขานั้นมองไห่ลี่หมินเป็นเพื่อนสนิทจริงๆหรอ หรือเป็นเพียงแค่เพื่อนยามจำเป็น
เธอนั้นพูดอยู่ก็จริงว่าไม่อยากเจอไห่ลี่หมิน แต่ก็ไม่คิดว่าเย่เชินหลินจะช่วยเธอปฏิเสธขนาดนี้ แต่ว่าทำไมเธอกลับรู้สึกถึงความหดหู่เล็กน้อย
ไม่รู้ว่าทำไมคนเราถึงได้ขัดแย้งแบบนี้ หรือว่าเธอนั้นเป็นคนที่แปลกจริงๆ?
แน่นอนว่าเย่เชินหลินไม่พลาดเห็นสีหน้าที่ซับซ้อนและแปรปรวนบนใบหน้าของเธอ เขาก็รู้ว่าหลินหลิงนั้นปากไม่ตรงกับใจ ผู้หญิงที่อนุรักษนิยมขนาดนี้ ถ้าเกิดเสียพรหมจรรย์ขึ้นมา และยังเสียพรหมจรรย์ให้กับผู้ชายที่โปรไฟล์ดีแบบนั้น เธอจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร
เย่เชินหลินมองไปข้างหน้า พูดด้วยเสียงเบาว่า “ถ้าเกิดเธอไม่อยากเจอเขา ฉันจะปกป้องเธออย่างแน่นอน ให้เขาไม่สามารถเจอเธอได้ เธอจะได้ทำงานได้อย่างสบายใจ เรื่องการแต่งงานของฉันยังต้องยืมแรงเธอช่วยเต็มที่เลย”
“ได้ค่ะ คุณเย่ ฉันจะพยายามอย่างเต็มที่แน่นอนค่ะ ขอบคุณคุณเย่นะคะ” หลินหลิงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
ในขณะเดียวกันเสียงริงโทนมือถือของเย่เชินหลินก็ดังขึ้น เป็นข้อความนึง เขาเปิดขึ้นมาดู เป็นไห่ลี่หมินที่ส่งมา ข้างบนเขียนว่า “นายนึกว่า ถ้านายไม่บอก ฉันก็จะหาเธอไม่เจอหรอ?”
รู้ว่านายนั้นหาเจอ แต่ว่าหาเจอแล้วเธอจะสนใจนายรึเปล่า นั้นก็พูดยาก
เย่เชินหลินเอาโทรศัพท์ยื่นให้หลินหลิงพูด “เธอดูข้อความนี้สิ”
หลินหลิงรับโทรศัพท์มาดู หน้าก็แดงระเรื่อขึ้นมาทันที
เธอนั้นไม่ได้พูดอะไร ยื่นโทรศัพท์คืนให้เย่เชินหลินอย่างช้าๆ แต่ในใจก็ไม่สามารถสงบนิ่งได้อีกต่อไป
เขาจะหาเธอ นั้นสามารถพิสูจน์ได้ใช่มั้ยว่า อย่างน้อยเขาก็ยังมีความชอบเธอบ้าง?
เมื่อตอนที่เธอกำลังคิดแบบนี้ เย่เชินหลินก็พูดขึ้นมาว่า “ถ้าเขาสามารถหาเธอเจอได้ด้วยความสามารถของเขาเอง งั้นก็โทษฉันไม่ได้แล้วนะ”
“ฉันรู้แล้วค่ะ คุณเย่” น้ำเสียงของหลินหลิงมีความถอนหายใจเบาๆ
“ไอไห่ลี่หมินเนี่ย ความต้องการที่จะทำอะไรท้าทายนั้นสูงจริงๆ เดี๋ยวฉันต้องลองคุยกับเขาดีๆแล้ว” เย่เชินหลินพูดเหมือนไม่ได้คิดอะไรมาก
เขาจงใจจะพูดว่า ไห่ลี่หมินหาหลินหลิงก็เพราะความอยากท้าทาย ก็เพราะอยากให้หลินหลิงนั้นเย็นชากับเขามากขึ้นอีก ให้เป็นแบบนี้ไปอีกสักพัก อย่าถลำตัวเข้าไปเร็วเกินไป
เขานั้นรู้จักผู้ชายดีมาก ของที่ยิ่งยากที่จะได้มา เขาก็ต้องยิ่งอยากจะได้มันมา
แน่นอนว่า ระดับของเรื่องนี้ก็สำคัญมาก ถ้าเกิดผู้หญิงคนนึงเย็นชาจนเกินไป ผู้ชายก็จะกลัวจนวิ่งหนี