สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 753 สาวใช้ตัวแสบ 657

ตอนที่ 753 สาวใช้ตัวแสบ 657
“นอนเถอะ”
เย่เชินหลินโอบเซี่ยชีหรั่นให้นอนลง เป็นอีกครั้งที่คฤหาสน์แห่งนี้กลับมาสงบเงียบ ความสงบเงียบแบบนี้ช่างเป็นไปได้ยากยิ่งนัก
ทั้งสองคนไม่ได้หลับ แต่กลับกำลังฟังการเคลื่อนไหวด้านบน ไม่รู้ว่าเด็กจะตื่นกลางดึกและร้องไห้ไหม
โชคดีที่กินนมของส้งหลิงหลิงไปเพียงพอ จนกระทั่งถึงวันที่สองก็ไม่เกิดเหตุการณ์อะไรขึ้น
…
หลินหลิงตื่นแต่เช้า พบว่าไห่ลี่หมินจากไปแล้ว
เพราะรับคำสั่งจากประธานจง ประธานไห่เร่งรีบออกไปเพื่อเป็นประธานการประชุม ดังนั้นกลางดึกขณะที่หลินหลิงหลับใหลเขาจึงปลีกตัวออกมา
จนถึงขณะที่เขากำลังปลีกตัวออกมานั้น เขาได้อยู่กับหลินหลิงเป็นเวลากว่า24ชั่วโมงแล้ว
เพียงแค่เธอบอกให้เขาไป เขาก็กลายเป็นสัตว์ร้ายและทำร้ายเธอ
หลินหลิงจะโทรศัพท์ขอความช่วยเหลือ เขาก็โยนโทรศัพท์เธอทิ้งไป
แม้แต่กินข้าว เขายังโทรสั่งให้คนมาส่งที่หน้าประตู
ก่อนออกมา เขามองหลินหลิงที่กำลังหลับลึก เพราะถูกเขาทำร้ายติดๆ กันจนเหนื่อย
เขาใช้นาฬิกาปลุกทับบนกระดาษโน้ตที่วางไว้ตรงหัวเตียงให้เธออ่าน
หลินหลิงกวาดตามองเตียงที่ว่างเปล่า จู่ๆ เธอกลับรู้สึกหดหู่ใจ ทั้งๆ ที่ควรจะดีใจที่ได้รับอิสระ แต่เปล่าเลยเธอกลับไปรู้สึกดีใจเลยสักนิด
เธอเปิดไฟและเห็นกระดาษโน้ตใบนั้น มีข้อความเขียนไว้ว่า : เธอเป็นผู้หญิงของฉัน ฉันต้องการ มาหาฉันได้ตลอดเวลา และห้ามเธอมีความสัมพันธ์เกี่ยวข้องผู้ชายคนอื่น
ตัวอักษรของไห่ลี่หมินดูแข็งแกร่งทรงพลัง ดูจากตัวอักษรก็รู้ว่าคนเขียนเป็นยังไง จากตัวอักษรของเขาทำให้รู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้เย่อหยิ่ง
หลินหลิงขยำกระดาษแน่นด้วยความโกรธ สูดหายใจเข้าออกหลายครั้ง จากนั้นฉีกกระดาษโน้ตทิ้งไปและถอดหายใจออกมา
เธอไม่ต้องการให้เขารับผิดชอบ เธอไม่ต้องการคบค้ากับคนที่ไม่เคยให้เกียรติและไม่เคยคิดจะชอบเธอแม้แต่น้อย
แต่ทว่า เธอสูญเสียความบริสุทธิ์ไปแล้ว เธออยากจะเก็บความทรงจำที่บริสุทธิ์ไว้เพียงเล็กน้อย
งั้นเอากระดาษใบนี้เป็นของที่ระลึกแล้วกัน คิดได้แบบนี้ เธอเอากระดาษใบนี้หนีบไว้ในกระเป๋าสตางค์
เธอนั่งคิดเหม่อลอยหาวิธีที่จะหลบหนีออกไปจากเขาอยู่บริเวณหัวเตียงสักพัก
เขาน่าจะเห็นบนเตียงไม่มีรอยเลือดของเธออยู่ และรู้ว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ เขาต้องคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงง่ายๆ แน่นอน
คนคนนี้น่าแปลก ทั้งๆ ที่รู้ว่านี้ไม่ใช่ครั้งแรกของเธอ เขายังใช้คำที่ใช้อำนาจบาตรใหญ่ขนาดนั้น
อะไรคือผู้หญิงของเขา ทำไมเธอต้องเป็นผู้หญิงของคนอื่น
หลินหลิงดูถูกที่สุดคือผู้หญิงที่ไม่ทำเพื่อตัวเอง เหมือนกับแม่ของเธอ ตลอดชีวิตไม่ทำงาน อยู่ในการดูแลของผู้ชายตลอดชีวิตและใช่จมูกผู้ชายดำรงชีวิตตลอดไป
ไม่ได้ เธอต้องออกไปให้ได้ เธอมั่นใจว่าเวลาจะทำให้ไห่ลี่หมินลืมผู้หญิงที่เขาจะมีหรือไม่มีอยู่ก็ได้อย่างเธอได้
เย่เชินหลินที่เพิ่งตื่นตอนเช้าได้รับโทรศัพท์ของไห่ลี่หมินอีกครั้ง
“จะลางานให้เธออีกรึไง? คุณหาคนมาดูแลงานแทนเธอไหม? หรือว่าคุณจะชดใช้ค่าเสียหายให้บริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป?” เขาถามอย่างอารมณ์ไม่ดี
“ได้หมด! คุณให้เธอพักอีกวัน ฉันออกจากเมืองตงเจียงและกำลังกลับไปเมืองหลินเจียง กลับมาเมื่อคืนกลางดึก คุณช่วยฉันดูเธอหน่อย ผู้หญิงคนนี้ไม่อยู่ในกรอบ”
เย่เชินหลินยิ้มมุมปาก นึกถึงไห่ลี่หมินกัดฟันพูด แสดงว่าไม่สามารถเอาชนะหลินหลิงได้ ความเศร้าปนอึดอัดใจของเขาดูเหมือนจะหายไปไม่น้อย
“จะให้ฉันดูเธอยังไง? เอาเธอมาขังไว้ที่คฤหาสน์ฉันเป็นไง?” เขาจงใจหยอกล้อไห่ลี่หมิน
“นายกล้า! นายลองแตะเธอดู!” ไห่ลี่หมินจริงจัง กลัวว่าตัวเขาจะไม่สังเกตเห็น
“มีอะไรที่ไม่กล้า นายไม่รู้ว่าเธอง่ายแค่ไหน? นายคิดว่าเธออยู่กับฉันมานานขนาดนี้ จะเป็นแค่ผู้ช่วยงั้นเหรอ?”
เย่เชินหลินเติมน้ำมันเข้าไปในไฟที่กำลังร้อนของไห่ลี่หมิน และเงียบไปนานไม่พูดอะไร
“ฉันมีสายเข้า แค่นี้ก่อน” เย่เชินหลินพูดจบก็วางสายทันที
เมื่อมองหน้าจอโทรศัพท์ที่โชว์สายเรียกเข้าของหลินหลิง สองคนนี้ไม่ได้อยู่ด้วยแต่ยังโทรหาเขาในเวลาเดียวกันช่างใจตรงกันจริงๆ เขาเบ้ปากคิด
เขารับโทรศัพท์อย่างช้าๆ และหยอกล้อหลินหลิง : “คุณก็โทรมาลางานด้วยรึไง?”
หลินหลิงหน้าแดงเขินอาย เพราะใครๆ ก็รู้ว่าลางานในความหมายของเย่เชินหลินคืออะไร
เธอพยายามพูดอย่างสงบนิ่ง : “ใช่ลางาน ฉันขอลางาน10วัน พักร้อนประจำปีฉันยังมีอยู่”
หลินหลิงฟังเย่เชินหลินพูด “เธอก็โทรมาลางานรึไง?” ก็รู้ว่าไห่ลี่หมินที่น่ารังเกียจต้องโทรมาก่อนหน้านี้แล้ว
ถ้าเป็นอย่างนี้แล้ว แสดงว่าเขาไม่ยอมปล่อยเธอไปจริงๆ เธอต้องคิดหาวิธีหนีไปให้ได้
เย่เชินหลินครุ่นคิดสักครู่ หลินหลิงเริ่มร้อนใจขึ้นมาเล็กน้อย
“คุณชายเย่ รบกวนอนุญาตให้ฉันลาด้วยน่ะ ไม่งั้น…..ฉันคงต้องขอลาออก”
เธอแสดงให้เห็นชัดเจนว่าต้องการที่จะหลบหนีคนแซ่ไห่ เขาสนุกที่เห็นสองคนนี้วนไปวนมา
“ฉันตัดสินใจไม่ได้ เอางี้แล้วกัน เธอพักผ่อนสัก1เดือน”
“จริงเหรอ? ขอบคุณคุณชายเย่มากๆ! ฉันจะรีบไปจัดการงานที่บริษัท คุณก็รู้ว่าผู้ช่วยเหอเจียวของฉันก็ไม่เลว เธอสามารถทำได้แน่นอน อีกอย่างถึงฉันจะพักร้อนอยู่ แต่งานที่สมควรทำฉันก็ยังทำให้ได้”
“ฉันเชื่อ ไปเถอะ การเดินทางของเธอฉันจะเก็บเป็นความลับ” เย่เชินหลินพูดอย่างเข้าอกเข้าใจ
หลังจากหลินหลิงเข้าไปจัดการงานที่บริษัทแล้วเธอจึงไปซื้อยาคุมฉุกเฉิน หลังจากกินยาแล้วเธอซื้อตั๋วเครื่องบินเรียบร้อย เตรียมตัวเดินทางไปต่างประเทศ
ขณะนั่งรถแท็กซี่ไปสนามบินโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น เป็นสายจากพ่อของเธอ
เธอไม่รับโทรศัพท์ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ครั้งนี้ก็เช่นกัน หลังสายตัดไปไม่นานก็มีข้อความส่งเข้ามา : ถ้าแกไม่รับโทรศัพท์ฉันจะไปคุยกับไห่ลี่หมิน
หลินหลิงถอนหายใจ เธอรู้ว่าพ่อของเธอส่งคนมาตามดูเธอ ไม่อย่างนั้นคงไม่รู้เรื่องของเธอกับไห่ลี่หมินเร็วขนาดนี้
เธอไม่อยากให้ไห่ลี่หมินรู้ว่าเธอเป็นลูกของใคร และยิ่งไม่อยากให้พ่อของเธอเข้าใกล้ไห่ลี่หมิน
เขามีอำนาจ อารมณ์รุนแรงและแข็งกระด้าง ถ้าให้เขาออกหน้า เขาจะต้องบังคับให้ไห่ลี่หมินรับผิดชอบแต่งงานกับเธอแน่
เห็นได้ชัดว่าไห่ลี่หมินสนใจเธอเพียงช่วงคราว แค่ต้องการที่ปราบเธอเท่านั้น เธอมองออก เขาเป็นผู้ชายที่ยอมหักไม่ยอมงอ ถ้าพ่อของเธอบีบบังคับเขา ผลที่ตามอาจจะไม่เป็นอย่างที่คิด
ตอนนี้ไม่มีวิธีไหนเลย ทำได้แค่รับโทรศัพท์ และกล่าวอย่างเยือกเย็น : “เลขาธิการหลิน มีธุระอะไรรึเปล่า?”
“แกจะเรียกพ่อสักคำไม่ได้รึไง?” เลขาธิการหลินโกรธอย่างมาก
“ขออภัย ไม่ได้ ถ้าคุณมีธุระอะไรเชิญพูดมา ถ้าไม่มีฉันจะวาง”
สถานะของเลขาธิการหลิน ถ้าใช้คำอธิบายแบบโบราณถือว่าเป็นผู้มีอำนาจระดับสูง เมื่อไหร่ที่มีคนทำให้เขาโกรธ เขาก็จะไปลงที่ลูกสาวเขา เพราะแม่ของหลินหลิงคือผู้หญิงที่อยู่ในมุมมืดของเขา
สองปีที่ผ่าน เขาตั้งใจทำให้คนรู้ว่าหลินหลิงเป็นลูกสาวของเขา แต่เธอกลับไม่ยอม เขายังมีลูกสาวคนโตอีกคนแต่ตายจากโลกนี้ไปแล้ว ดังนั้นเขาจึงตามใจลูกสาวคนเล็กเป็นพิเศษ นั้นก็คือหลินหลิง
ไม่ค่อยรู้เรื่องเกี่ยวกับลูกสาวมากนัก เลขาธิการหลินจึงเริ่มพูดถึงเรื่องของไห่ลี่หมิน
“ไห่ลี่หมินอยู่กับแกทั้งคืน แถมอยู่ตั้งสองคืน” เลขาธิการหลินพูดอย่างมั่นใจ
หลังจากได้ทราบข่าวนี้ เขาทั้งยินดีและกังวลผสมปนเป
เขารู้มาก่อนหน้านี้ว่าหลินหลิงชอบเย่เชินหลิน ชอบถึงขนาดยอมมีสถานะต้อยต่ำ หลายครั้งที่เขาอยากเขาไปแทรกแซง หลินหลิงมีท่าทีรุนแรง เขาจึงไม่ขยับตัวทำอะไร
เขาเคยคิดจะเปิดเผยสถานะของหลินหลิง ให้เย่เชินหลินแต่งงานกับเธอ
ประสบการณ์ด้านความรักของเย่เชินหลินนั้นมากมาย ถ้าลูกสาวของเขาแต่งงานกับเขา ก็เกรงว่าจะปราบเขาไม่ได้
หลินหลิงบุคลิกเย็นชา อายุก็ไม่น้อยแล้ว กลับไม่เคยมีความรักจริงจังสักครั้ง
เขาเป็นห่วงว่าลูกสาวจะโสดไปตลอดชีวิต ต่อให้ตำแหน่งเขาสูงแค่ไหน ก็ต้องห่วงใยเรื่องการแต่งงานของลูกสาวเป็นปกติเหมือนผู้ปกครองทั่วไป
ได้ยินข่าวว่าลูกสาวอยู่กับไห่ลี่หมินทั้งคืน ที่เขาดีใจคือลูกสาวเหมือนคนปกติทั่วไปที่มีความรักแบบหนุ่มสาว แต่ที่น่ากังวลคือไห่ลี่หมินประกาศในที่สาธารณะชัดเจนว่าคนเดียวที่เขารักตลอดไปคือเซี่ยชีหรั่น
ลูกสาวเขาจะไปเป็นตัวแทนคนอื่นได้อย่างไร ไม่ต้องพูดถึงลูกสาวของเขาที่มีบุคลิกดื้อ เธอต้องไม่ยอมแน่ เขาเองที่เป็นพ่อก็ไม่อยากเห็น
“ใช่ คุณต้องการจะพูดอะไร?” หลินหลิงถามอย่างเย็นชา
“พวกเธอคิดว่ายังไง? จะแต่งงานเลยไหม?”
หลินหลิงหัวเราะเย็นชาและตอบกลับไปว่า : “อยู่ด้วยกันทั้งคืนต้องแต่งงานด้วยเหรอ? บางคนอยู่ด้วยกันมาสองปียังไม่แต่งงานเลย?”
เลขาธิการหลินขมวดคิ้วและส่งเสียงคำรามกลับไป : “หลินหลิง ระวังคำพูดหน่อย!”
“เหมือนฉันจะไม่ได้พูดผิด เลขาธิการหลินแบบนี้เรียกพาลรึเปล่า? เรื่องของฉันไม่ต้องการให้ใครมายุ่ง ลาก่อน!” พูดจบเธอตัดสายอย่างไม่สนใจไยดี
เธอมองไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่าทำไมถึงรู้สึกเจ็บปวด
เธอไม่สนใจพ่อมาตั้งแต่ไหนแต่ไร ทำไมถึงรู้สึกสับสนแปลกเมื่อเขามาใส่ใจเธอ
…
หลินหลิงไม่อยู่ เย่เชินหลินมีงานที่ไม่สามารถให้เหอเจียวทำได้ เขาจึงต้องไปหาหลินต้าฮุย
“สถานการณ์ของส้งซูหาวเป็นไงบ้าง?” หลินต้าฮุยเอางานไปส่งให้ที่คฤหาสน์ เย่เชินหลินถามเขา
“อาการป่วยคงที่”
“สำนวนของเขากับเซียวเสี่ยวลี่จัดการไปถึงไหนแล้ว?”
“วันนี้พ้นโทษก็ปล่อยได้แล้ว” หลินต้าฮุยตอบ
เย่เชินหลินคิดแล้วคิดอีก จึงถามว่า : “ทรัพย์สินของบ้านตระกูลส้งอายัดหมดรึยัง?”
“มีแค่บ้านที่ตระกูลส้งอาศัยอยู่ตอนนี้ อย่างอื่นอายัดหมดแล้ว” หลินต้าฮุยรู้ว่าเย่เชินหลินสนใจทั้งหมดที่เกี่ยวกับตระกูลส้ง ตั้งแต่ที่เขาสำรวจอย่างละเอียด
“ที่อยู่ก็อายัดให้หมด” เย่เชินหลินสั่งอย่างไร้อารมณ์
“งั้นที่คุณปล่อยพวกเขา ทั้งๆ ที่แม้แต่บ้านที่อยู่ก็ไม่มีแล้ว?” เดิมทีหลินต้าฮุยก็ไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีกับตระกูลส้ง แต่ตอนนี้เห็นคนกลุ่มหนึ่งหลังชนฝา เขากลับทนไม่ไหว ที่จะไม่ช่วยพูดให้ตระกูลส้ง
“ไปแอบซื้อบ้านที่อยู่แถบชายแดนชานเมืองอย่างลับๆให้พวกเขาอยู่ชั่วคราว ซื้อห้องประมาณ80ตารางเมตร 2ห้องนอน1ห้องนั่งเล่นก็โอเคแล้ว ให้ดูเป็นแบบทั่วไป หลังจากบาดแผลของส้งซูหาวหายดีแล้ว หางานให้เขางานหนึ่ง ให้พวกเขาใช้เดือนเลี้ยงครอบครัว”