สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 754 สาวใช้ตัวแสบ 658

ตอนที่ 754 สาวใช้ตัวแสบ 658
หลินต้าฮุยที่เพิ่งจะทราบว่าเย่เชินหลินได้วางแผนหลังจากนี้เกี่ยวกับตระกูลส้งไว้หมดแล้ว เขาตอบกลับคำเดียว ได้ จึงเตรียมตัวไปจัดการ
เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมถึงได้จัดให้ไปอยู่ชายแดนชานเมือง แถมยังเป็นความลับ เพื่อที่จะปกป้องตระกูลส้ง
“รอเดี๋ยว ประกาศออกไป ใครที่ทำร้ายตระกูลส้งฉันเย่เชินหลินจะไม่ปล่อยไว้”
“ได้ คุณชายเย่!”
วันนี้เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้ไปทำงาน เธอมาหาเขาที่ห้องหนังสือและบังเอิญได้ยินที่เย่เชินหลินคุยกับหลินต้าฮุย
เธอไม่ได้รู้สึกไม่ดีกับการที่เย่เชินหลินปกป้องตระกูลส้ง กลับกัน เธอรู้สึกว่าผู้ชายที่เธอรักเป็นคนที่ดูเย็นชาและเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใย
หลินต้าฮุยเดินออกมาจากห้องหนังสือ ก้มหัวให้เซี่ยชีหรั่นและกล่าวทักทายเล็กน้อยก่อนเดินจากไป
เซี่ยชีหรั่นเปิดประตูเดินเข้า โทรศัพท์ของเย่เชินหลินดังขึ้น เธอจึงเดินออกไปอีก
“เข้ามา แม่ฉันโทรมา” เย่เชินหลินพูด เซี่ยชีหรั่นยิ้มและเดินเข้าไปอย่างเชื่อฟัง
เย่เชินหลินรับสาย เสียงในสายของฝู้เฟิ่งหยีดูมาสบายใจ
“ได้ข่าวว่าเด็กคลอดออกมาแล้ว การเป็นแม่ลูกของเรากลายเป็นคนนอกไปแล้ว ต้องได้ยินจากคนอื่นถึงจะรู้”
“ไม่ใช่แม่ ผมกลัวแม่ไปมาจะเหนื่อย”
“บ่ายวันนี้ฉันกับพ่อแกจะไปเยี่ยม” ฝู้เฟิ่งหยีกล่าว
เย่เฮ่าหรันก็มา ทำให้เย่เชินหลินรู้สึกแปลกใจ ตั้งแต่แรกเขาไม่ยินดีให้เก็บเด็กไว้ สงสัยเลือดจะข้นกว่าน้ำ สุดท้ายแล้วพ่อของเขาก็ยอมรับเด็กคนนี้
เย่เชินหลินไม่อยากให้พ่อแม่เห็นว่าเด็กมีปัญหา หลังจากคิดทบทวนจึงพูดออกไปว่า : “ผมไม่อยู่ ต้องทำธุระ2-3วัน คุณกับท่านประธานเย่รอสักไม่กี่วันค่อยมาเถอะ”
“ฉันมาเยี่ยมเด็ก ไม่ใช่แก” ฝู้เฟิ่งหยีกล่าวอย่างเย็นชา
“ผมรู้ ผมแค่ไม่อยากให้พวกอยู่ใกล้ส้งหลิงหลิงตามลำพัง แม่ อีกสัก2วันค่อยมา ผมไปรับ โอเคไหม?”
น้ำเสียงของเย่เชินหลินปกติดี ฝู้เฟิ่งหยีเข้าใจว่าลูกน่าจะมีเหตุผลของตัวเอง จึงไม่บีบบังคับมากเกินไป
หลังจากเขาวางสาย เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจและไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ยอมให้พ่อแม่ของเขามาเยี่ยมเด็ก
“นี่ ทำไมไม่ยอมให้พวกเขามาล่ะ? คุณก็อยู่บ้านไม่ใช่เหรอ?” เซี่ยชีหรั่นถาม
เย่เชินหลินยิ้มอย่างอบอุ่นแต่ก็ไม่ตอบคำถามเธอ และถามเธอกลับว่า : “วันนี้ดีขึ้นไหม? ปวดท้องรึเปล่า?”
เซี่ยชีหรั่นส่ายหน้า เธอเข้าใจว่าเขาไม่อยากพูด และเธอจะไม่ถามซ้ำ
ยังไงก็ตาม ไม่ว่าเขาจะทำอะไรย่อมมีความคิดของตัวเอง เขาไม่อยากพูด เธอจะบีบบังคับถามทำไม
หลายวันมานี้ ส้งหลิงหลิงต้องใช้วิธีการเปิดท่อน้ำนมของคุณหมอห่าวช่วยถึงจะได้ผล
เย่เชินหลินรู้อยู่แก่ใจ ถ้าเขาบอกเธอว่าตระกูลส้งไม่มีปัญหาอะไรแล้ว คนอย่างส้งหลิงหลิงต้องสงสัยแน่นอน และอาจจะไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด เขาคิดแล้วคิดอีก และให้หลินต้าฮุยจัดการพาเซียวเสี่ยวลี่มาที่คฤหาสน์หลังนี้
หลายวันมานี้ส้งหลิงหลิงดูหดหู่ไม่สดใส ไม่ค่อยพูด นอกจากให้นมลูกแล้ว เธอมักจะเหม่อเลย
วันนี้ มีคนเคาะประตู เธอกลับพูดด้วยเสียงเบาเพียง : “เข้ามา!”
เซียวเสี่ยวลี่เปิดประตูเข้ามา ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมา เธอเห็นท้องของเซียวเสี่ยวลี่ในแวบแรก
แน่นอนเธอโทษเซียวเสี่ยวลี่ที่พยายามแจ้งอย่างลับๆ แต่ว่าเธอมีลูกของตระกูลส้งแล้ว ตอนนี้เธอเองก็ให้อภัยเธอแล้ว คิดว่าที่เธอทำแบบนั้นเพื่อปกป้องตัวเองและลูก
เธอเข้าใจเซียวเสี่ยวลี่ ถ้าไม่สุดวิสัย เธอจะไม่ขายเธอ
“พี่หลิงหลิง ฉันมาแล้ว!” เซียวเสี่ยวลี่น้ำตาไหลอาบแก้มเมื่อเห็นส้งหลิงหลิง
เมื่อเธอมีลูก ความสัมพันธ์กับตระกูลส้งพัฒนาขึ้นอีกขั้น
เธอเองก็รู้อาจจะเป็นเพราะเธอท้องอยู่ เย่เชินหลินถึงให้คนปล่อยเธอออกมา ดังนั้นเด็กคนนี้เธอต้องคลอดออกมาให้ได้
“เธอสบายดีไหม?” ส้งหลิงหลิงถาม เซียวเสี่ยวลี่พยักหน้า และพูดว่า : “สบายดี ซูหาวก็สบายดี”
“แผลเขาเป็นยังไงบ้าง? หายดีรึยัง? ได้ออกจากโรงพยาบาลรึยัง?” ส้งหลิงหลิงห่วงใยเรื่องของส้งซูหาว จึงถามอย่างร้อนใจ
“อาการบาดเจ็บคงที่ ตอนนี้ยังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ แต่ไม่มีปัญหาอะไร คุณชายเย่ได้จัดการให้เขาพ้นผิดแล้ว หลังจากแผลเขาหายดีก็จะไม่กลับเข้าไปอีก พี่ ถึงแม้ว่าตระกูลส้งของจะไม่ได้ดีอย่างเมื่อก่อน แต่ยังดีที่ตอนนี้ แม่ ฉัน ส้งซูหาวและลูกของพวกเราตระกูลส้งได้อยู่ด้วยกันแล้ว พี่คะ ฉันก็หวังพี่จะมีความสุข” เซียวเสี่ยวลี่สะอึกสะอื้น
ที่แท้เย่เชินหลินปล่อยส้งซูหาวไปแล้ว แน่นอนส้งหลิงหลิงดีใจจนหาที่เปรียบไม่ได้และร้องไห้ไปพร้อมๆ กันกับเซียวเสี่ยวลี่
“ครั้งก่อนเย่เชินหลินบอกว่าเธอให้คนมาบอกว่ารู้ความลับที่ยิ่งใหญ่ของฉัน ทำไมถึงพูดมั่วๆ แบบนั้น?” ขณะที่ส้งหลิงหลิงพูดประโยคนี้ แววตาของเธอมองเซียวเสี่ยวลี่อย่างลึกลับ เขาเข้าใจและรีบตอบกลับด้วยความเกรงกลัว : “พี่ ฉันจะไปรู้ความลับอะไรของพี่ ฉันก็แค่ต้องการปกป้องลูกไว้ เลยพูดอะไรไปมั่วๆ แค่นั้นเอง?”
ถ้าเช่นนั้น เธอคิดไม่ผิด เซียวเสี่ยวลี่ไม่ได้แฉอะไรเธอ เธอคิดแล้วว่าถ้าเย่เชินหลินรู้ว่าเธอทำอะไรกับผลตรวจ เย่เชินหลินจะปล่อยเธอง่ายแบบนี้ได้ยังไง?
เย่เชินหลินไม่ใช่คนโง่ ทำไมทั้งที่รู้ว่าเธอมีเรื่องปิดบังเขา เขาแค่ถามหาคำตอบจากเซียวเสี่ยวลี่ก็รู้แล้ว ทำไมถึงไม่ถาม?
ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้วและเงียบไปนาน
เธอยิ่งคิดยิ่งรู้สึกว่าเย่เชินหลินแปลก ว่าตามเหตุผลแล้วลูกคลอดออกมาแล้ว แยกออกจากเธอแล้ว
เขาสามารถหาแม่นมแทนเธอได้ หรือใช้นมผงเลี้ยงเด็กได้
ทำไมเขาถึงทำเรื่องน้ำนมเป็นเรื่องใหญ่โต ต้องให้เด็กกินนมจากแม่ผู้ให้กำเนิดเท่านั้น
อีกอย่าง แต่ไหนแต่ไรเขาไม่อยากให้เด็กร้อง พอเด็กร้องเขาก็ร้อนรนเหมือนมดที่โดนไฟในหม้อร้อนๆ
ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างเขา ในด้านการตลาดเขาผ่านมามากมายหลายรูปแบบ จิตใจของเขาแข็งแกร่งกว่าปกติ ทำไมเมื่อมีลูกที่ไม่ใช่และลูกที่เขาหวังไว้ เขากลับเหมือนเปลี่ยนเป็นอีกคน
“พี่หลิงหลิง คิดอะไรอยู่?” เซียวเสี่ยวลี่ถาม
“ไม่ได้คิดอะไร ฉันกำลังคิดว่ารอบนี้ดีหน่อย หลายวันมานี้สภาพจิตใจฉันไม่ดี น้ำนมไม่พอ แต่ละวันเหิงเหิงกินไม่อิ่ม ร้องไห้รุนแรง เด็กคนนี้ถ้าร้องขึ้นก็หยุดยาก แค่เขาร้องฉันก็ลนลานและปวดใจ”
ส้งหลิงหลิงพูดจบ ใจเธอก็คิดอะไรแปลกๆ ขึ้นมาได้
หรือว่าลูกของเธอมีปัญหา?
ถ้าเด็กมีปัญหาจริงๆ เย่เชินหลินพบสิ่งผิดปกติจะต้องแก้ไขไปเรียบร้อยแล้ว
ตอนที่เธอผ่านประสบการณ์มากมาย ก็มีลูกหลังจากที่เธอดื่ม และตอนที่ท้องเธอแอบกินยาบางอย่าง มีปัญหาก็สามารถแก้ไขได้
ส้งหลิงหลิงขมวดคิ้ว ความเป็นไปได้นี้ ทำให้เธอกลัวอยู่ลึกๆ
จะเป็นปัญหาใหญ่ไหม?
ถ้าเกิดลูกมีปัญหาใหญ่จริงๆ ขนาดถึงชีวิตได้ ถ้าเด็กตาย ระหว่างเธอกับเย่เชินหลินก็ไม่มีอะไรผูกมัดกันไว้ เรื่องที่เธอพยายามมาทั้งหมดจะสูญเปล่า
เธอรีบร้อนลุกขึ้น วิ่งไปที่ข้างเตียงของลูกอย่างเร็วและก้มหน้ามองใบหน้าลูก
เธอนึกขึ้นได้ว่าตอนที่คลอดลูก เด็กได้รับการตรวจอย่างรอบคอบแล้ว หรือเธออาจจะคิดมากไปเอง
จากการมองของเธอ นอกจากเด็กจะมีนิสัยใจร้อนกว่าเด็กคนอื่นๆ ก็ไม่เห็นปัญหาอะไรแล้ว
ต่อให้มีโรคอะไรก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่มากมาย เธอคิดอย่างนี้ค่อยโล่งใจขึ้นมาหน่อย
ท่าทางรีบร้อนของเธอทำให้เซียวเสี่ยวลี่ตกใจ และรีบเดินตามเธอมาถึงเตียงนอนเด็ก พลางถามว่า : “พี่ มีอะไร?”
“ฉันเข้าใจว่าลูกตื่นแล้ว จึงมาดู เธอไม่รู้ เย่เชินหลินไม่ชอบเห็นลูกร้อง”
เซียวเสี่ยวลี่ยิ้ม : “โอ๊ย ไม่คิดว่าพี่เขยจะให้ความสำคัญกับลูกขนาดนี้ ลูกร้องจะร้อนใจอะไรขนาดนี้ ที่บ้านพวกเราว่ากันว่าเด็กๆ ต้องร้องดังๆ”
ส้งหลิงหลิงเคยได้ยินเรื่องนี้ ว่าไม่ต้องกลัวเด็กร้อง
ชายผู้ยิ่งใหญ่อย่างเย่เชินหลิน ไม่น่าจะให้ความสนใจกับเด็กร้อง เธอรู้สึกแปลกมาตลอด
ไม่ได้ ตกลงแล้วเด็กมีปัญหาอะไรรึเปล่า เธอจะต้องรู้ให้ได้
ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น เธอกำลังลืมไปว่าเธอคือแม่แท้ๆ ของเด็ก เธอควรจะคิดถึงความเจ็บปวดจากการเจ็บปวดของลูกเป็นสิ่งแรก 
ขณะนั้นเธอแค่คิดว่าถ้าลูกมีปัญหาจริงๆ เธอจะทำอะไรที่สามารถเอาชนะเซี่ยชีหรั่นได้ ถ้าหากลูกไม่ได้มีปัญหาอะไร แล้วเธอควรทำยัง
เธอเข้าใจว่าคนตระกูลส้งไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เธอจึงคิดจะแก้แค้นเซี่ยชีหรั่นและเย่เชินหลิน
จนถึงวันนี้เธอเห็นแล้วว่าเซียวเสี่ยวลี่ถูกปล่อยตัวแล้ว ส้งซูหาวก็พ้นผิด เธอก็วางมือได้แล้ว เธอกลับไม่สบายใจ เธอคิดว่าเพียงแค่ออกจากเย่เชินหลิน ตระกูลส้งก็จะไม่มีหลักประกันใดๆ เลย
หลายปีมานี้ส้งซูหาวเป็นอันธพาลรังแกคนอยู่ด้านนอก มีคนได้รับโทษมากมาย ครั้งนี้รักษาชีวิตไว้ได้ ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อของเย่เชินหลินช่วยไว้ ชีวิตหลังจากนี้ของเขาต้องลำบาก
ไม่ใช่แค่เขา แม้แต่ลูกของเซียวเสี่ยวลี่ก็กลัวจะรักษาไว้ไม่ได้
ดังนั้นถึงเธอจะเหนื่อยมาก แต่เธอกลับไม่หยุดที่จะต่อสู้เพื่อตระกูลส้ง และตัวเธอเอง
ส้งหลิงหลิงฝืนยิ้มและมองลูกอีกครั้ง พลางพูดว่า : “เธอดูสิ เย่เจิ้งเหิงของพวกเราดูดีขนาดไหน หล่อเนอะ?”
เซียวเสี่ยวลี่รู้ว่าใครๆ ก็ชอบให้ชมลูกของตัวเอง เธอรีบพูดตามติดๆ กัน : “หล่อ หล่อแน่นอน ฉันว่าเหมือนพี่เขยแป๊ะเลย พอโตแล้วไม่รู้จะมีสาวๆ ติดมากขนาดไหน”
ส้งหลิงหลิงตั้งใจพูดแบบนี้ เพื่อให้เซียวเสี่ยวลี่รับคำ จริงๆ แล้วเธออยากอุ้มลูกของเธอ
เด็กถูกอุ้มโดยคนแปลกหน้าต้องร้องแน่ๆ เธอต้องลองดู ถ้าเย่เชินหลินได้ยินเสียงเด็กร้องจะรีบมาดูไหม
“โอ๊ย เด็กน้อยเหมือนจะตื่นแล้ว น่าจะหิวแล้ว” ส้งหลิงหลิงพูด และยื่นมือไปอุ้มลูกขึ้นมาจากเตียง
เซียวเสี่ยวลี่ตกใจเล็กน้อย และคิดในใจ เด็กไม่ขยับสักนิด จะตื่นแล้วได้ยังไง?
ทุกครั้งที่เด็กหลับ ส้งหลิงหลิงจะให้พี่เลี้ยงและคนรับใช้ทั้งหมดออกไป มีแค่สองคนที่จะเฝ้าอยู่หน้าประตู เธอจะเรียกเมื่อต้องการและจะมีคนเข้ามาทันที