สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 764 สาวใช้ตัวแสบ 668

ตอนที่ 764 สาวใช้ตัวแสบ 668
รอลูกกินอิ่มจนหลับไป เย่เชินหลินสั่งให้ทุกคนออกไป ภายในห้องเหลือแค่เพียงเขา เซี่ยชีหรั่นและลูก
เขาถามส้งหลิงหลิง：“นี่มันเกิดอะไรขึ้น？ ทำไมเมื่อผมไม่อยู่ คุณก็ท้องไส้มีปัญหาขึ้นมา？”
“ขอโทษค่ะ ชินหลิน วันนี้ช่วงกลางวันร้อนมาก ฉันเลยดื่มซุปถั่วเขียวไปหนึ่งชาม ไม่รู้ว่าซุปถั่วเขียวจะทำให้ท้องไส้ไม่ดี เห้อ！โชคดีที่ลูกไม่เป็นอะไร สามารถกินนมได้ คุณไม่รู้หรอกว่าฉันร้อนใจแทบแย่”
เธอพูดแบบนี้ เย่เชินหลินจะเชื่อหรือเปล่า？
เซี่ยชีหรั่นคิดว่าเขาไม่มีทางเชื่อ แต่ใครจะรู้ว่าเขากลับทำหน้าปกติ และพูดอย่างไม่สบอารมณ์：“เอาเถอะ อย่าร้องไห้เลย หลังจากนี้จะกินอะไรต้องระวัง ทุกอย่างที่คุณอยากกิน ต้องผ่านความเห็นชอบจากหมอห่าว”
เขาปล่อยเธอไปได้อย่างไร？
เซี่ยชีหรั่นต้องการเปิดโปงคำโกหกของส้งหลิงหลิงต่อหน้า เธอมองไปที่เด็กน้อยหนึ่งครั้ง และคิดว่าบางทีเด็กไม่จำเป็นต้องเข้าใจ แต่การเปิดเผยเรื่องแม่ต่อหน้าเขา เธอยังคงใจไม่แข็งพอ
“ค่ะ เชินหลิน ฉันจะฟังคุณ สุขภาพลูกของพวกเราสำคัญที่สุด เห้อ！วันนี้ลำบากชีหรั่นแย่เลย หากไม่ใช่เพราะเธอฉลาดคิดใช้ช้อนเล็กป้อนนมลูก ป่านนี้ไม่รู้ลูกจะหิวจะเป็นยังไงบ้าง”
“คุณหลับเถอะ พวกเราจะกลับแล้ว ถ้าลูกตื่นก็ให้นมลูกซะ อย่าทำให้เขาร้องไห้อีก！”เย่เชินหลินไม่พูดอะไรต่อกับเธอ หลังจากสั่งเสร็จ ก็โอบเอวของเซี่ยชีหรั่นเดินออกไป
เซี่ยชีหรั่นเงียบตลอดทาง ใบหน้าเย็นชา เธอรู้สึกว่าเย่เชินหลินเหมือนตั้งใจไม่ต้องการรู้รายละเอียด จึงไม่ได้ถามซักไซ้ไล่เลียง
“เป็นอะไรไป？ ที่รัก？”เข้ามาในห้อง เย่เชินหลินนั่งลงบนเตียง ดึงมือเล็กๆของเซี่ยชีหรั่นมาถามอย่างอ่อนโยน
ณ จุดนี้เขารู้สึกเหนื่อยล้าจริงๆ เพียงแต่เขาไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นมีความรู้สึกแย่แม้แต่น้อย เขาอยากให้เธอนอนหลับอย่างหายห่วง เขาถึงสามารถหลับได้
“อืม คุณหลี่บอกฉันว่า ส้งหลิงหลิงตั้งใจทำให้ท้องไส้ไม่ดี เธอตั้งใจรอซุปถั่วเขียวและซุปขาหมูเย็นลงก่อนจึงค่อยกิน นอกจากนี้ตอนนั้นพ่อบ้านและพี่เลี้ยงสองคนแนะนำเธอ บอกว่าเธออาจจะกินแล้วท้องไส้ไม่ดี เด็กก็จะท้องไส้ไม่ดีไปด้วย แต่เธอก็ไม่ฟัง ฉันรู้สึกว่าเธอรู้ว่าคุณไม่อยู่ ฉันจะเข้าใกล้ลูก เธอคิดอยากทำอะไร เพียงแค่ฉันอยู่ด้วยตลอด เธอจึงไม่มีโอกาสทำ เห้อ เธอมันอุบาทว์เกินไป！คุณไม่สามารถปล่อยให้เธออยู่กับลูกได้อีกแล้ว”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย ดวงตาของเย่เชินหลินมืดมน มองไม่ออกว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
ผ่านไปครู่ใหญ่ๆ เย่เชินหลินค่อยๆพูดว่า：“มีเรื่องแบบนี้ด้วย？พรุ่งนี้ผมจะไปถาม หากเธอทำแบบนั้นจริง ผมจะไม่ปล่อยเธอเอาไว้แน่”
ในที่สุดเขาก็มีท่าทีโต้ตอบแบบที่สมควร เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวอย่างโล่งอก จากนั้นถามเขาอย่างอ่อนโยน：“เออ การที่ฉันพูดแบบนี้ คุณจะคิดว่าฉันฉวยโอกาสรังแกเธอหรือเปล่า？มันไม่ใช่แบบนั้นจริงๆนะ ฉันเพียงรู้สึกแย่ต่อลูก”
เย่เชินหลินลูบไล้เส้นผมของเซี่ยชีหรั่น ยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยนและพูดว่า：“เด็กโง่ ผมจะคิดอย่างนั้นได้ยังไง ความรู้สึกที่คุณมีต่อลูก ใครต่างก็มองเห็น เอาล่ะ นอนเถอะ อย่าคิดอะไรอีกเลย เชื่อผมนะ”
“อืม！”เซี่ยชีหรั่นยิ้มหวาน ปีนขึ้นเตียง
“ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ แล้วจะมานอน คุณหลับไปก่อนได้เลย”เย่เชินหลินพูด
“ไม่เอา ตอนนี้คุณต้องนอนกับฉันบนเตียงได้แล้ว”เซี่ยชีหรั่นออดอ้อน เธอไม่อยากให้เย่เชินหลินเสียเวลาอีกแล้ว ดึกขนาดนี้ นอกจากนี้เธอก็คิดถึงเขาจริงๆ หากไม่ใช่เพราะลูกเอาแต่ร้องไห้ เธอคงกอดเขาให้หายคิดถึงและจูบเขาอย่างอ่อนโยนไปนานแล้ว
“ผมรีบกลับมาเหนื่อยมากเลย คุณไม่รังเกียจความสกปรกของผมหรอ？”เย่เชินหลินยิ้มบางๆ
“ถึงแม้จะสกปรกไปนิดหน่อย น่ารังเกียจอยู่บ้าง แต่ฉันจะแกล้งทำเป็นไม่รังเกียจ”เซี่ยชีหรั่นหยอกล้อเขา
“ได้เลย กล้ารังเกียจผู้ชายของคุณ ดูสิว่าผมจะจัดการคุณยังไง！”
เย่เชินหลินพุ่งขึ้นเตียง กดร่างบางๆของเซี่ยชีหรั่นไว้ด้านล่าง มอบจูบอันดุเดือดเป็นเวลาเนิ่นนาน
คงเป็นเพราะอยู่ห่างกันในช่วงนี้ เจอจูบแบบนี้เข้าไป ทั้งสองเริ่มควบคุมไม่อยู่
มือใหญ่ของเย่เชินหลินเคลื่อนไหวไปทั่วบนร่างกายของเธออย่างบ้าคลั่ง ลูบคลำอย่างอ่อนโยน กอดรัดไปทั่วทั้งร่างกายที่นุ่มนวลของเธอ
นึกถึงผู้ชายคนนี้ที่ยังไม่ได้นอน แถมยังเดินทางกลับมาตั้งไกลต้องเหนื่อยมากแน่นอน ดังนั้นเซี่ยชีหรั่นถึงแม้จะถูกหยอกล้อ แต่ยังคงกลั้นไว้ได้
ในขณะที่เขากำลังจะถอดชุดของเธอ เธอบิดตัวพยายามหลีกเลี่ยง พูดเสียงเบาว่า：“ฉันเหนื่อย ฉันยังไม่ได้นอนเลย วันนี้คงไม่ได้ โอเคไหม ？”
เธอชายตามองด้วยความเสน่หาเหมือนดั่งผ้าไหม เสียงนุ่มเหมือนหยดน้ำ เย่เชินหลินกำลังอยู่ในอารมณ์ที่ตื่นเต้น เต็มไปด้วยความปรารถนา เพียงแต่มองเห็นขอบตาดำของเธอ เขาทนไม่ได้ที่จะเหยียบย่ำเธอ
จูบลงบนริมฝีปากนุ่มๆ บนหน้าผากและบนจมูกสักพักหนึ่ง เขาไม่อยากปล่อยเธอไปเลย
“นอนเถอะ ที่รัก”เขาพูดอย่างอ่อนโยนด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง จากนั้นระงับความปรารถนาอันเร่าร้อนของตนเอง โอบกอดเซี่ยชีหรั่น ทำให้เธอนอนหลับ
เย่เชินหลินไม่ได้หลับตั้งแต่ต้นจนจบ สีหน้าของเขามืดมน เยือกเย็นเหมือนแช่แข็ง
เขาเห็นการแสดงต่างๆของส้งหลิงหลิง จนอยากจะตบเธอออกไปจริงๆ ทำให้เธอออกไปให้พ้นจากสายตาของเขาตลอดไป แต่เมื่อนึกถึงเย่เจิ้งเหิงที่ยังต้องพึ่งนมแม่ เขาคิดอีกที เจ้าเด็กตัวเล็กร้องไห้จนหน้าแดงอยู่หลายครั้ง ไหนจะคำพูดจากคุณหมอ เขากำหมัดแน่น และค่อยๆคลายออก
เช้าวันต่อมา เมื่อเซี่ยชีหรั่นตื่นขึ้น พบว่าเตียงว่างเปล่า เย่เชินหลินตื่นขึ้นนานแล้ว
เซี่ยชีหรั่นมองเวลา รีบลุกขึ้นไปล้างหน้าบ้วนปากเตรียมไปทำงาน
หลังจากเธอล้างหน้าบ้วนปากและอาบน้ำลวกๆในห้องนอนของเย่เชินหลิน จึงเปลี่ยนเป็นชุดทำงาน เตรียมไปกินอาหารเช้า
เมื่อผ่านห้องโถง เธอมองเห็นพี่เลี้ยงหลี่ถือกระเป๋า เช็ดน้ำตาไป เดินลงมาจากชั้นบน
ตอนนี้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแปลกใจเป็นอย่างมาก เธอพูดกับเย่เชินหลินชัดเจนมากแล้ว ทำไมคนที่ต้องออกไปกลับกลายเป็นพี่เลี้ยงหลี่ไม่ใช่ส้งหลิงหลิง？
เธอขมวดคิ้วเดินตรงเข้าไปหา พบเย่เชินหลินออกมาจากห้องของส้งหลิงหลิงพอดี ใบหน้าเย็นชา
“คุณหลี่ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณจะต้องออกไปด้วย？”เซี่ยชีหรั่นถามอย่างโมโห จงใจพูดเสียงดัง
“คุณเย่พูดว่าฉันแพร่กระจายข่าวลือ ใส่ร้ายคุณส้ง พูดว่าฉันไม่ดี ให้ฉันออกไป……”
พี่เลี้ยงหลี่มีสีหน้ากล้ำกลืนความไม่เป็นธรรม ไม่เต็มใจ ดังนั้นในขณะที่พูดกับเซี่ยชีหรั่น เสียงของเธอสะอึกสะอื้น เซี่ยชีหรั่นที่มองดูรู้สึกเป็นทุกข์อย่างมาก
เธอรายงานกับเซี่ยชีหรั่น และเซี่ยชีหรั่นพูดชื่อของเธอต่อหน้าเย่เชินหลิน เธอจึงโดนเย่เชินหลินไล่ออก
ดังนั้นการที่เธอได้รับความไม่เป็นธรรม ก็นับว่าเซี่ยชีหรั่น ทำให้เกิดขึ้น
“เธอใส่ร้ายป้ายสีเขาหรือเปล่า？”เซี่ยชีหรั่นขึ้นเสียงถาม น้ำเสียงเย็นชา จนเยือกเย็น
“ไม่นะคะ คุณนายเย่ ฉันไม่ได้ใส่ร้ายคุณส้ง ทุกอย่างที่ฉันพูดคือความจริง ฉันกล้าสาบานต่อฟ้าดิน ตอนนั้นมีพ่อบ้านและยังมีพี่เลี้ยงอีกคน รวมฉันด้วย ทุกคนต่างแนะนำคุณส้ง บอกให้เธออย่าดื่มซุปถั่วเขียว แต่เธอต้องการจะดื่มให้ได้”
ตอนนี้พี่เลี้ยงหลี่กำลังคิดว่า ไม่สำคัญว่าเธอจะโดนไล่ออกหรือเปล่า แต่เธอไม่สามารถจากไปด้วยความคลุมเครือ ปล่อยให้คนแซ่ส้งลำพองใจได้
เย่เชินหลินเดินลงมาชั้นล่างด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก เขาเดินมาข้างๆพูดกับเซี่ยชีหรั่นและพี่เลี้ยงหลี่อย่างเย็นชา：“ฉันไม่ได้ไล่เธอออกไปแล้วหรอ？ ทำไมยังอยู่ตรงนี้อีก？”
“มีสิทธิ์อะไรให้เธอไป？” เซี่ยชีหรั่นถามด้วยใบหน้าเย็นชา ไม่รอให้เย่เชินหลินตอบคำถาม เธอพูดกับพี่เลี้ยงหลี่ว่า：“คุณหลี่ เรื่องราวยังไม่ได้จัดการให้ชัดเจน เธอไม่ต้องไป เมื่อวานฉันสัญญากับเธอแล้ว เพียงแค่คุณพูดความจริง ฉันก็สามารถปกป้องไม่ให้คุณต้องออกไป ตอนนี้ ทุกคนเรียกฉันว่าคุณนายเย่ คุณเย่ของพวกเราก็เน้นย้ำ ทุกเรื่องในคฤหาสน์ต้องฟังคำสั่งของฉัน วันนี้ฉันก็อยากเห็นว่า แท้จริงแล้วคำสั่งของฉันมีค่าหรือไม่！”
เย่เชินหลินขมวดคิ้วแน่น ดูเหมือนรำคาญ ไม่พูดอะไรต่อจากเซี่ยชีหรั่น และมองหน้าพี่เลี้ยงหลี่ด้วยสายตาสุดแสนจะเย็นชา
“อะไรกัน เธอยังหน้าด้านอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหนจริงๆหรอ？ฉันได้สอบสวนเรื่องนี้อย่างชัดเจนแล้ว ถามพ่อบ้านแล้ว และถามพี่เลี้ยงคนอื่น ไม่มีใครพูดว่าส้งหลิงหลิงรู้ว่าไม่สามารถกินซุปถั่วเขียว เธอจึงกินเข้าไป คำพูดแบบนี้ มีเพียงเธอคนเดียว”
เขาตรวจสอบชัดเจนแล้ว？
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่เขาอย่างมึนงง คาดเดาว่าสิ่งที่เขาพูดคือความจริงหรือไม่
เธอเชื่อเขามาตลอด อย่างน้อยหลังจากที่พวกเขารักกัน ทุกคำพูดของเขาเธอเชื่อโดยไร้ความสงสัย ตอนนี้ แม้เขาจะอยู่ในห้องค้างคืนกับผู้หญิงคนอื่นสองต่อสอง เพียงแค่เขาพูดว่าไม่ได้ทำอะไร เธอก็เชื่อ
แต่ในตอนนี้ เธอกลับสงสัยในสิ่งที่เขาพูด
เธอไม่เชื่อว่าพี่เลี้ยงหลี่จะกล้าพูดโกหก ถึงแม้ว่าใครก็ตามที่ฉลาดมาลองคิดดู หากเธอโกหกแถมยังกล้าอ้างพ่อบ้าน สิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นจริงๆ พ่อบ้านจะปฏิเสธแน่นอน ส่วนเธอจะถูกเปิดโปง ดังนั้นเธอจะโง่ขนาดนั้นได้อย่างไร อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัวเอง？
“ไม่นะคะ คุณเย่ ฉันได้รับความไม่เป็นธรรมจริงๆ หากไม่เชื่อคุณสามารถเรียกคุณพ่อบ้านและเสี่ยวเฟิงมาถามต่อหน้าได้ ”พี่เลี้ยงหลี่พูดอย่างร้อนใจ
“ฉันเพิ่งจะพูดออกมาอย่างชัดเจนมากแล้วนะ ฉันถามพ่อบ้านแล้ว ถามพี่เลี้ยงที่เธอพูดถึงและไม่มีใครพูดสักคน” สีหน้าของเย่เชินหลินยิ่งมีความรำคาญมากขึ้น ยกมือขึ้นและพูดว่า：“เธอไปซะ！ฉันให้พ่อบ้านจ่ายเงินเดือนให้เธอแล้ว ไปรับเงินเดือนซะ ถึงแม้เธอจะทำได้ไม่เต็มเดือน แต่มองดูแล้วเธอก็ดูแลเด็กด้วยใจ เขาจะจ่ายเงินเดือนให้เธอสองเดือน”
เย่เชินหลินพูดจบ ไม่สนใจเรื่องของพี่เลี้ยงหลี่อีกต่อไป เขาหันกลับไปกอดเซี่ยชีหรั่น แต่กลับโดนเซี่ยชีหรั่นหลีกเลี่ยงด้วยใบหน้าเย็นชา
เธอรู้ว่าเย่เชินหลินใจกว้าง แต่เขาก็แยกออกระหว่างการให้รางวัลกับการลงโทษ
ถ้าพี่เลี้ยงคนนี้สร้างข่าวลืออย่างที่เขาพูดจริงๆ เขาก็นับว่าใจกว้าง และจะไม่มีการให้เงินเธอสองเดือน สำหรับการทำงานไม่เต็มเดือน
นี่หมายความว่าเขารู้ว่าเธอไม่ได้โกหก เพียงเพื่อปกปิดแทนส้งหลิงหลิง เขาถึงให้พี่เลี้ยงหลี่ออกไปอย่างไม่ได้รับความยุติธรรม และให้เงินเดือนเธอจำนวนมาก เพื่อการชดเชยการเสียความรู้สึกของเธอ
แต่ทำไมเขาต้องปกปิดแทนส้งหลิงหลิงแบบนี้？
เย่เชินหลินในสายตาของเธอไม่ใช่คนแบบนี้ เขาเกลียดชังคนเลวร้าย เต็มไปด้วยความยุติธรรม ไม่มีทางยอมให้คนอื่นได้รับความไม่เป็นธรรม
สำหรับพี่เลี้ยงหลี่เงินเดือนสองเดือนถือว่าสำคัญมาก เธอรู้สึกขอบคุณในความใจกว้างของเย่เชินหลินขึ้นมาทันที