สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 769 สาวใช้ตัวแสบ 673

ตอนที่ 769 สาวใช้ตัวแสบ 673
เสียงโทรศัพท์ดังอยู่นาน ไม่มีคนรับสาย เซี่ยชีหรั่นเริ่มรู้สึกแปลกใจ ปกติเย่เชินหลินจะไม่เพิกเฉยต่อสายของเธอ
เขาคงจะไปอาบน้ำ มารับสายไม่ทัน？
ผ่านไปสักพัก เซี่ยชีหรั่นโทรหาอีกครั้ง ก็ยังไม่มีคนรับสาย
เขาอยู่ในประเทศฝานหลายที่ไกลแสนไกล ฝานหลายยังมีเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยที่สวยงามและทรงเสน่ห์……ทันใดนั้นเซี่ยชีหรั่นรู้สึกไม่สบายใจ
หรือว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยทำอะไรกับเย่เชินหลินจริงๆ？ในตอนนี้เธอรู้สึกเสียใจที่ตนเองไม่ยอมไปฝานหลายกับเขา หากเธอไป เรื่องของส้งหลิงหลิงก็ไม่มีทางเกิดขึ้น ตอนนี้เธอก็ติดต่อเย่เชินหลินไม่ได้แล้ว
เซี่ยชีหรั่นนอนไม่หลับทั้งคืน เมื่อเวลาผ่านไปสักพักหนึ่งจึงโทรออกหาเย่เชินหลินอีกครั้ง แต่เขายังคงไม่รับสาย
เธอเริ่มวิตกกังวล เขาไม่รับสาย เธอจึงอาศัยช่วงเวลาหนึ่งส่งข้อความหาเขา ข้อความมากมาย เหมือนก้อนหินที่จมลงท้องทะเลกว้างใหญ่ ไม่มีข่าวคราวเลยแม้แต่น้อย
หลังจากนั้น เธอโทรหาอีกครั้ง แต่กลับกลายเป็นว่าโทรศัพท์ปิดเครื่อง
เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงแจ้งว่าปิดเครื่องดังมาจากปลายสาย ทันใดนั้นรู้สึกว่าเส้นบางๆที่เชื่อมโยงสองคนเข้าหากันได้ขาดลง เธอนอนอยู่บนเตียงไม่ได้อีกต่อไป และไม่สามารถนั่งเฉยได้
เธอลงจากเตียงสวมใส่รองเท้า ก้าวเดินไม่ยอมหยุด ส่วนมือยังคงกดโทรออกต่อไปเรื่อยๆ หวังว่าเขาจะชาร์จโทรศัพท์ สามารถรับสายเธอได้ทันที
จนกระทั่งท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีขาว ยังคงไม่มีข่าวคราวจากเขา
ในตอนนี้ท้องฟ้าเริ่มสว่าง ก็ยังคงไม่มีข่าวคราวจากเขาเหมือนเดิม
เซี่ยชีหรั่นไม่อยากให้แม่เป็นห่วง จึงรีบล้างหน้าบ้วนปากตั้งแต่เช้า ลงรองพื้นนิดหน่อย ใช้คอนซีลเลอร์ เพื่อกลบรอยคล้ำใต้ตาหลังจากไม่ได้นอนมาทั้งคืน
“ลูกรัก เมื่อคืนนอนหลับดีไหม？”จ้าวเหวินอิงถาม เซี่ยชีหรั่นพยักหน้ายิ้ม พูดว่า：“หลับสบายค่ะ คุยโทรศัพท์กับเขาเสร็จ ยังลงมานั่งคุยกับพี่เหอไท้ที่ห้องโถงต่ออีกนิดหน่อย กลับเข้าห้องก็นอนเลย”
“ทำไมแม่ถึงรู้สึกว่าลูกไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเลย？”จ้าวเหวินอิงขมวดคิ้ว
“ลูกตื่นเช้าไงค่ะ แม่ ตอนเช้ากินอะไรดี？”
จ้าวเหวินอิงไม่ได้ถามต่อ เธอก็ไม่ใช่ว่าไม่เคยคิดถึงใคร รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นอาจจะหลับไม่ค่อยสนิทมากนัก
เธอนอกจากจะรู้สึกสงสาร ก็ทำได้เพียงช่วยในเรื่องอาหารเพื่อบำรุงเธอ ให้เธอได้กินของที่ทำให้จิตใจสงบ
“แม่เตรียมอาหารเช้าไว้เยอะเลย ลูกดูว่าชอบกินอะไรก็กินอันนั้น เสิร์ฟไว้ที่โต๊ะแล้ว ลูกไปดูสิ”
“ค่ะ แม่น่ารักที่สุดเลย”เซี่ยชีหรั่นจูงมือแม่ เดินไปที่โต๊ะกินข้าวด้วยกัน หลี่หมิงจุ้นและหลี่เหอไท้ก็อยู่ที่นั่นแล้ว
ทุกคนนั่งคุยกันที่โต๊ะสักพัก ทุกนาทีทุกวินาที เซี่ยชีหรั่นกระวนกระวายใจเหมือนโดนแผดเผา
เจ็ดโมงกว่าแล้ว เธอคิด ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เย่เชินหลินน่าจะรู้ว่ามือถือของตนเองแบตหมด เขาควรชาร์จแบตและติดต่อกับเธอ
เซี่ยชีหรั่นเหลือบมองโทรศัพท์เป็นครั้งคราว ทุกคนต่างสังเกตเห็น
เธอรอสายจากใครอยู่ ไม่จำเป็นต้องพูด ทุกคนรู้ดี
“ลูกรัก เที่ยงนี้ลูกกับเหอไท้กลับมากินข้าวที่บ้านนะ เที่ยงนี้แม่จะต้มซุปเม็ดบัวให้ลูกๆ หลังจากดื่มเสร็จก็งีบที่บ้านแล้วไปทำงานตอนบ่าย”
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่หลี่เหอไท้ เขาคือเจ้านายของเธอ ดังนั้นเธอควรจะขออนุญาตสักหน่อย
หลี่เหอไท้แค่เพียงยิ้มอย่างอ่อนโยน พูดว่า：“เธอไม่รู้ว่าในบ้านของพวกเรา คำพูดของแม่มีอำนาจมากที่สุด คำสั่งของเธอแม้แต่พ่อก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะต่อต้าน？”
“ไอ้ลูกเวร！”หลี่หมิงจุ้นด่าเสียงดัง จ้าวเหวินอิงขมวดคิ้ว ค่อยๆพูดกับสามี：“เช้าแบบนี้จะพูดอะไรระวังหน่อย”
“ได้ได้ได้ ถือว่าฉันพลั้งปากพูดแล้วกัน ไอ้ลูกคนนี้！”
หลี่เหอไท้มองหน้าพ่อด้วยรอยยิ้ม คิดในใจ ลองพูดว่าไอ้ลูกเวรอีกสิ ฮาฮา มีคนรอจัดการพ่ออยู่
ครอบครัวพูดคุยกันอย่างมีความสุข ความจริงเซี่ยชีหรั่นมีความสุขอย่างไม่มีอะไรมาเทียบได้ เพียงแต่ตอนนี้ หัวใจของเธอผูกติดกับเย่เชินหลิน แม้ว่าจะยิ้ม ก็เป็นยิ้มที่ฝืนใจ
หลังจากอาหารเช้า เซี่ยชีหรั่นกับหลี่เหอไท้บอกลาหลี่หมิงจุ้นกับจ้าวเหวินอิงไปทำงาน
ออกจากประตูบ้าน เซี่ยชีหรั่นโทรศัพท์หาเย่เชินหลินอีกครั้ง แต่ยังคงปิดเครื่อง เธอขมวดคิ้วอย่างไม่อยากเชื่อ จึงลองโทรออกอีกครั้ง
เธอรู้ว่าเย่เชินหลินอยู่ที่ฝานหลาย อาจเป็นเพราะทำงานยุ่งมาก เพียงแต่กำลังยุ่ง เขาจะไม่ทำงานตลอดทั้งคืน ？
เขาเคยพูดว่า มือถือของเขาเปิด 24 ชั่วโมงเพื่อเธอ ไม่มีทางปิดเครื่อง ตอนแยกกันเธอสามารถโทรหาเขาได้ทุกเมื่อ เขาจะรับสายเธอเป็นอันดับแรก
ดังนั้น ครั้งนี้ไม่สามารถติดต่อเขาได้มันผิดปกติมาก
ตอนแรกเขาไม่รับสาย เธออาจจะขุ่นเคืองเล็กน้อย รอเขารับสาย เธอจะต้องถามเขาแน่นอนว่าทำไมถึงไม่รับสายจากเธอ รู้หรือเปล่าว่าเธอกังวลมากแค่ไหน？
ตอนนี้เธอยิ่งกังวลมากกว่าเดิม เธอไม่สามารถถามเขาได้ เธอเพียงขอให้เขารับสาย เธอเพียงอยากได้ยินเสียงของเขา
เซี่ยชีหรั่นกลัวจริงๆ เธอกลัวเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยต้องการได้เย่เชินหลินเป็นคู่รัก หากเขาไม่ยินยอม เธอคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟและลงมือกับเขา
เขาจะต้องปลอดภัย มันจะต้องเป็นแบบนั้น
“ทำไมไม่สบายใจแบบนี้ ติดต่อเย่เชินหลินไม่ได้หรอ？”หลี่เหอไท้ถามเธอเบาๆ
วันนี้เซี่ยชีหรั่นยังคงนั่งรถของเขาไปทำงาน สองคนนั่งเคียงข้างกันที่เบาะหลัง เขามองออกว่าเธอจิตใจว้าวุ่น เมื่ออยู่ใกล้เธอจึงดูแลเธอได้
“ใช่ค่ะ พี่เหอไท้ เมื่อคืนฉันยังคุยโทรศัพท์กับเขาอยู่เลย หลังจากคุยกับพี่เสร็จกลับเข้าห้องฉันโทรหาเขาอีกครั้ง แต่เขาไม่รับสาย ตอนแรกฉันยังคิดว่าเขาโกรธฉันจึงไม่รับสาย จากนั้นโทรไปหลายครั้ง เขาก็ยังไม่รับ ฉันกลัว ฉันกังวลว่าจะเกิดเรื่องขึ้นกับเขา พี่เหอไท้ บอกฉันทีว่าควรทำอย่างไร？”
สายตาทำอะไรไม่ถูกของเซี่ยชีหรั่นทำให้หลี่เหอไท้รู้สึกสงสารจับใจ เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถนำเย่เชินหลินมาให้เธอได้ในตอนนี้ทันที
“พี่จะลองดู”หลี่เหอไท้พูดอย่างใจเย็น จากนั้นกดโทรออก แต่ก็ปิดเครื่อง
“เขายังมีโทรศัพท์เครื่องอื่นไหม？”หลี่เหอไท้ถาม
“มี ยังมีโทรศัพท์ทำงาน”เซี่ยชีหรั่นหาเบอร์โทรศัพท์ทำงานของเย่เชินหลินออกมา ดูเหมือนว่าเบอร์นี้เธอจะไม่เคยโทรไป กลัวจะรบกวนการทำงานของเขา
แต่เมื่อคืนเธอก็ลองโทรไป ปรากฏว่าโทรศัพท์ทำงานของเย่เชินหลินก็ปิดเครื่องเช่นกัน
ติดต่อเย่เชินหลินไม่ได้ ฝานหลายก็อยู่ไกล ไม่มีทางอื่นที่จะติดต่อเขาได้จริงๆ
ในใจของหลี่เหอไท้ก็รู้สึกร้อนรน เพียงแค่ไม่แสดงออกมา เขาดูใจเย็นมาก ก็เพื่อทำให้เซี่ยชีหรั่นสามารถใจเย็นได้
“ไม่เป็นไร ใจเย็นก่อนนะ เธอต้องเชื่อในความสามารถของเย่เชินหลิน และเชื่อในการวางตัวของเขา”
“ฉันเชื่อมาตลอด ถ้าอยู่ในตงเจียง ไม่มีใครทำอะไรเขาได้ง่ายๆแน่นอน แต่ตอนนี้เขาอยู่ต่างประเทศ อยู่ภายใต้กำมือของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เธอคือเจ้าหญิง เธอมีอำนาจสูงสุด เธอสามารถทำอะไรกับเขาได้สบายๆ ไม่ใช่หรอ？”
หลี่เหอไท้รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนฉลาดมาก และมีความรู้สึกไว เธอพูดมาไม่ผิดเลยสักนิด ตอนนี้ไม่สามารถพูดได้ชัดเจนว่าเกิดอะไรขึ้นกับเย่เชินหลิน
เกี่ยวกับวัฒนธรรมของประเทศฝานหลายและเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยคนนี้ หลี่เหอไท้ก็ได้ยินผ่านหูมาบ้าง ว่ากันว่า ผู้ชายที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพอใจ อย่างไรก็ตามเธอต้องการมีเพศสัมพันธ์ด้วย เพื่อพิสูจน์เสน่ห์ของเธอ
เธอเป็นคนที่มีเสน่ห์จริงๆ เกิดในชนชั้นสูง พูดจาไพเราะ พร้อมกับหุ่นอ้วนท่วนสมบูรณ์ และความเร่าร้อน ในอดีตผู้ชายที่เธอพอใจ ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ยอมจำนน ครั้งนี้มาตงเจียง สำหรับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย นับว่าเป็นสถานที่เล็กๆ คิดไม่ถึงว่าเธอกลับสามารถหว่านเมล็ดในมือของเย่เชินหลินลงในสถานที่เล็กๆแบบนี้
เย่เชินหลินไม่เพียงแต่ไม่ชอบเธอ แต่ยังปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชา ดูแลผู้หญิงคนอื่นมากกว่าเธอ พูดและทำอะไรด้วยเหตุผลเธอยอมไม่ได้
“ชีหรั่น อย่ามองโลกในแง่ร้ายเกินไป แท้จริงเขาเป็นอย่างไร พวกเรายังไม่รู้ อย่าเพิ่งคิดในแง่ร้ายสิ ไม่แน่ เขาอาจลืมพกโทรศัพท์ตอนออกไปข้างนอก”หลี่เหอไท้ปลอบโยนเธอ แต่เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถใจเย็นได้เหมือนเดิม เธอส่ายหน้า พูดว่า：“เป็นไปไม่ได้ เขาไม่มีทางลืม เขาจะต้องเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นแน่นอน ”
“ชีหรั่น ในชีวิตของทุกคนไม่สามารถราบรื่นไปได้ตลอด ถึงแม้จะเกิดเรื่องขึ้นกับเขา เธอคิดว่าเขาหวังให้เธอเป็นอย่างไร？”หลี่เหอไท้ถาม คราวนี้เขาเก็บรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า เปลี่ยนเป็นจริงจัง
เขามองเซี่ยชีหรั่นอย่างกดดัน เซี่ยชีหรั่นหันมามองเขาอย่างที่คิด หลังจากผ่านไปสองวินาที เธอรู้สึกสงบอย่างน่าประหลาดใจ
“ฉันเข้าใจแล้ว พี่เหอไท้ ไม่ว่าเขาจะเจอกับอะไร เขาไม่หวังให้ฉันลุกลี้ลุกลนและเป็นห่วงเขาแบบตอนนี้ เขาให้ฉันรอเขากลับมา ฉันก็ควรรอเขากลับมาอย่างใจเย็น เขาไม่ชอบเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เขาจะไม่ทรยศฉัน แม้ว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจะใช้วิธีแบบไหนกับเขา……กับเขา……”เซี่ยชีหรั่นพูดไม่ออก เธอกำลังคิด ติดต่อเย่เชินหลินไม่ได้ สิ่งที่เป็นไปได้มากที่สุดคือเขาและเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยนอนอยู่บนเตียง
“ตราบใดที่เขาไม่ตั้งใจทรยศฉัน ฉันสามารถรับได้ ถ้าเขามีประสบกับเรื่องอื่น……ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดก็คือฉัน……”เซี่ยชีหรั่นพูดถึงตรงนี้ น้ำตาไหลลงมาสองหยดเงียบๆ
ผลลัพธ์ที่แย่ที่สุด ถ้าเขาตาย เธอจะยอมตายเพื่อเขา พวกเขายังสามารถอยู่ด้วยกันตลอดไป
ดังนั้นเธอไม่กลัว ไม่จำเป็นต้องกังวลอีกต่อไปแล้ว
“เด็กโง่！”หลี่เหอไท้ถอนหายใจ ยื่นมือออกมาสวมกอดเซี่ยชีหรั่นอย่างอ่อนโยน ปล่อยให้เธอพักพิงเขาเมื่อเธอหมดหนทางที่สุด หาแรงกำลังสักหน่อย
เซี่ยชีหรั่นไม่ปฏิเสธ เธอซบไหล่ของหลี่เหอไท้เงียบๆ หลับตาลง ไม่พูดอะไรตลอดทางที่มาบริษัทของหลี่เหอไท้
วันนี้ตอนเช้าเธอพักงานที่มีอยู่ในมือชั่วคราว มาพักที่ห้องพักผ่อนของพี่สักหน่อย พี่จะอยู่เป็นเพื่อนเธอเอง”หลี่เหอไท้พูดอย่างอ่อนโยนและเชื่อในตัวเธอ
เซี่ยชีหรั่นพยักหน้า ดวงตาหมองคล้ำเล็กน้อย
ใช่ ถึงแม้เธอจะคิดถึงผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดแล้ว ถึงแม้จะทำให้ตนเองสงบลงได้ ถึงอย่างไรเธอยังไม่อาจปล่อยวางผู้ชายคนนั้น กลัวตอนนี้เขาตกอยู่ในอันตราย ไม่รู้กำลังลำบากแค่ไหน
หลี่เหอไท้พาเซี่ยชีหรั่นไปห้องพักผ่อนในห้องทำงานของเขา ส่วนเขาเองก็สั่งให้เลขายกเลิกตารางงานช่วงเช้าทั้งหมด