สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 775 สาวใช้ตัวแสบ 679

ตอนที่ 775 สาวใช้ตัวแสบ 679
“ได้ คุณอยากเห็นกับตาใช่ไหม ฉันจะให้คุณดู” โม่เสี่ยวจุนยืนขึ้น แล้วหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าออกมา
เย่เชินหลินเหลือบมองโม่เสี่ยวจุนอย่างเย็นชา พูดอย่างเย็นชา “ไม่ต้องรบกวนคุณ ฉันจะให้เธอดูเอง”
เขาปล่อยมือเซี่ยชีหรั่น แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมา เปิดหน้าจออย่างรวดเร็ว เปิดรายงานในเน็ตแล้วยื่นให้เซี่ยชีหรั่น
เขายื่นโทรศัพท์ให้เซี่ยชีหรั่น เธอหยิบมันด้วยมือที่สั่น สายตาจ้องไปที่หน้าจอของโทรศัพท์
ภาพชัดมาก เธอกลัวว่าตัวเองจะมองได้ไม่ชัดเจนพอ เธอเอามือเช็ดน้ำตา แล้วดูซ้ำอีกรอบ
เย่เชินหลินดูเหมือนจะมีสติมากจริงๆ ไม่เหมือนโดยวางยาเลยแม้แต่นิดเดียว เขาจูบที่แก้มของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ดูเสน่หาเธอมาก ภาพเหล่านั้นจะปรากฏแค่ตรงหน้าของเซี่ยชีหรั่นเท่านั้นสิ
เธอไม่อยากจะเชื่อจริงๆ แต่เธอจ้องมองภาพนั้นอยู่นานจนไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมายืนยันว่าไม่เชื่อเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง
“เย่เชินหลิน เป็นไปไม่ได้ ฉันไม่เชื่อ คุณทำไมถึงจ้องมองผู้หญิงคนอื่นเช่นนี้ คุณจะต้องมีอะไรบางอย่างในมือของเธอ คุณจึงต้องทำเช่นนี้” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ มีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ ในเวลานี้ในใจเธอเจ็บจนจะทนไม่ไหวแล้ว ดูเหมือนว่าถ้าเธอไม่รู้ความจริงในวินาทีนี้เธออาจจะเจ็บปวดและไม่สามารถหายใจได้อีกต่อไป
“ไม่มี เซี่ยชีหรั่น เธอไม่ได้บังคับอะไรฉัน ฉันกับประเทศฝานหลายก็แค่ทำธุรกิจด้วยกัน และมีผลประโยชน์ร่วมกัน เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะมาควบคุมอะไรได้” เย่เชินหลินพูดอย่างใจเย็น
“แล้วทำไม คุณบอกฉันสิ ว่าทำไม” เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วอย่างแน่น
“มันลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง ฉันบอกให้คุณไป แต่คุณไม่ยอมไป ถ้าคุณอยู่ก็จะไม่เกิดขึ้นเรื่องเหล่านี้ขึ้น” เย่เชินหลินดูสงบลง สิ่งที่เขาพูดทำให้โม่เสี่ยวจุนรู้สึกยิ่งน่ารังเกียจมากขึ้น
“ไอ้สารเลว” เขาพุ่งเข้าหาเย่เชินหลินอีกครั้ง แล้วชกไปที่ไหล่ของเย่เชินหลิน
“ไปกับฉัน ไม่มีอะไรน่าเสียดายอีก” โม่เสี่ยวจุนจับมือเซี่ยชีหรั่น แต่เธอกำลังจ้องมองเย่เชินหลินอยู่
เห็นเขาโดนชก ในใจเธอก็ยังรู้สึกเจ็บปวด
“เย่เชินหลิน ขอร้องคุณอย่าพูดเช่นนี้ได้ไหม ฉันเชื่อในตัวคุณ ฉันเชื่อในตัวคุณจริงๆ”
“ฉันไม่ได้โกหกคุณ เซี่ยชีหรั่น นี่เป็นความผิดพลาดที่ผู้ชายทุกคนในโลกนี้พลาดได้ ถ้าคุณยินดีที่จะให้อภัยฉัน พวกเราก็จะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน อยู่ด้วยกันต่อไป แต่ถ้าคุณรับไม่ได้ที่ผู้ชายจะนอกใจได้เป็นครั้งคราว พวกเรา……..”
“พวกเราจะทำไม เย่เชินหลิน คุณอย่าพูดกับฉันว่า คุณจะพูดว่าเลิกคบกัน พวกเราเผชิญปัญหามาด้วยกันตั้งมากมาย พวกเราสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่า คุณกำลังทรยศต่อทุกสิ่งระหว่างเราเพียงเพราะความสุขชั่วขณะนั้นจริงๆหรือ” ใจของเซี่ยชีหรั่นกำลังจะถูกเขาฉีกเป็นชิ้นๆ เธอไม่รู้ว่าตอนนี้เธอควรจะทำอะไรเพื่อไม่ให้เขาพูด คำพูดที่ไร้เยื่อใยเหล่านั้นออกมา
ทั้งๆที่เธอไม่เชื่อ เธอก็ยังไม่ยอมรับ ทำไมเขาถึงต้องพูดว่าเขาเป็นคนสมัครใจเองด้วย
แต่ทำไมภาพที่เธอเห็นด้วยตาของเธอเองจึงเหมือนจริงมาก เธอดูไม่ออกว่าเขาไม่ได้สมัครใจ
“ฉันไม่บอกเลิกคุณ มีที่ไหนผู้ชายเป็นคนผิดแล้วยังบอกเลิกเอง เรื่องจริงก็เป็นเช่นนี้ อยู่ที่คุณ คุณต้องอยู่ต่อ ฉันก็ต้องยินดีแน่นอน แต่ถ้าคุณไม่ต้องการอยู่ต่อ ฉันก็เข้าใจ เซี่ยชีหรั่นฉันกำลังรอคำตอบของคุณอยู่”
“ไอ้บ้า ไอ้คนสาระเลว” โม่เสี่ยวจุนคว้าเซี่ยชีหรั่นไว้ สั่งเธออย่างรุนแรง “ไปกับฉันเดี๋ยวนี้ ไอ้คนสารเลวนี้ ไม่ต้องเจอมันอีก”
“เสี่ยวจุน ฉันไม่เชื่อว่าเขาจะทรยศฉันจริงๆ คุณกลับไปก่อนได้ไหม ให้ฉันคุยกับเขาใหม่ ฉันไม่เชื่อ” เซี่ยชีหรั่นขอร้องด้วยเสียงเบาๆ แต่โม่เสี่ยวจุนไม่ให้โอกาสเธออีก
เขาลงจากรถก่อน แล้วอุ้มเซี่ยชีหรั่นลงมาไปที่รถของไห่ฉิงฉิง
เย่เชินหลินมองดูทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างไม่แยแส เขาอยากจะรั้งเซี่ยชีหรั่นไว้ แต่ ณ เวลานี้ เขารู้ว่าเธอจำเป็นต้องสงบสติอารมณ์ก่อน
เขาก็ลงจากรถมา คนขับรอฟังคำสั่งอยู่ไม่ไกล
“คุณส่งคุณโม่กับคุณนายกลับเมือง” เย่เชินหลินสั่งคนขับรถ
“ชีหรั่น คุณลองคิดดูดีๆ ถ้าคุณยังยินดีจะอยู่กับฉันต่อไป ฉันจะไปรับคุณในภายหลัง” เย่เชินหลินพูด
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปาก น้ำตายังคงคลออยู่ในดวงตา
เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงเกิดเรื่องเช่นนี้ได้ ทั้งๆที่เธอเชื่อใจเขา แล้วทำไมต้องไปกับโม่เสี่ยวจุนด้วย
“คุณไม่ต้องคิดที่จะได้เจอเธออีก” โม่เสี่ยวจุนพูดอย่างไม่แยแส ปล่อยเซี่ยชีหรั่น เปิดประตูรถ ให้เธอนั่งหลังคนขับ เขาก็นั่งตามเข้าไป
คนขับรถของเย่เชินหลิน เขาไม่ได้ปฏิเสธ เซี่ยชีหรั่นอยู่ในรถ เขาจะไม่ขับรถด้วยตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัยของเธอ
“เสี่ยวจุน คุณให้ฉันอยู่ถามเขาก่อนได้ไหม ได้ไหม” เซี่ยชีหรั่นยังไม่ยอมแพ้ เธอต้องการคำตอบ
“ได้ ถ้าคุณไป ฉันจะขับรถกลับเอง” โม่เสี่ยวจุนสายตาเด็ดเดี่ยว เซี่ยชีหรั่นจึงตอบเสียงเบา “ก็ได้ ฉันกลับกับคุณก็ได้”
คนขับรถของเย่เชินหลินขึ้นรถ ถามที่อยู่กับโม่เสี่ยวจุน แล้วกลับหาทิศทาง
เซี่ยชีหรั่นมองผ่านหน้าต่างรถมองเย่เชินหลินที่ยืนอยู่ข้างทาง ใบหน้าไร้ความรู้สึก
เธอรู้สึกว่าเธอคิดไม่ผิด เขาไม่มีทางทรยศต่อความไว้ใจของเธอ
หลิน คุณรอฉันก่อนนะ ฉันจะกลับมาเร็วๆนี้
เสี่ยวจุนมาเพื่อฉัน ฉันปล่อยให้เขาตกอยู่ในอันตรายไม่ได้ คุณเข้าใจไหม คุณรอฉันก่อน
“หันกลับมา” โม่เสี่ยวจุนขมวดคิ้วแล้วหันหัวของเซี่ยชีหรั่นกลับมา ไม่ยอมให้เธอมองผู้ชายคนนั้นอีก
เธออาจจะเชื่อใจเย่เชินหลิน แต่เขาโม่เสี่ยวจุนไม่มีทางเชื่อเขา เขาถึงกับมีลูกกับคนอื่น ซึ่งแสดงว่าเขาเป็นคนเลวมาก
ที่อยู่ที่โม่เสี่ยวจุนบอก เป็นที่อยู่อพาร์ทเม้นท์ของไห่ฉิงฉิง พวกเขามาถึงประตู เพิ่งลงมาจากรถในรถ ไห่ฉิงฉิงเข้ามาต้อนรับอย่างร้อนใจ
“เสี่ยวจุน คุณกลับมาแล้ว ฉันตกใจมาก” ไห่ฉิงฉิงพูดอย่างตื่นตระหนก
เซี่ยชีหรั่นเห็นไห่ฉิงฉิง รู้สึกผิดในใจมาก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับโม่เสี่ยวจุนเพราะเรื่องของเธอ เธอจะต้องรู้สึกผิดต่อไห่ฉิงฉิงมากแค่ไหน
“ขอโทษนะฉิงฉิง เรื่องมันมาเร็วเกินไป ดังนั้นฉันจึงไม่ได้รอคุณกลับมาก่อนแล้วออกไป”
ไห่ฉิงฉิงรู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเซี่ยชีหรั่นแน่นอน โม่เสี่ยวจุนถึงได้รีบร้อนขนาดนี้
ตอนนี้พวกเขามีความสัมพันธ์กันแบบถึงเนื้อถึงตัวแล้ว คิดไม่ถึงว่าในใจเขาเซี่ยชีหรั่นยังมีความสำคัญมากกว่าเธอไห่ฉิงฉิง เธอรู้สึกขมขื่นในใจ
หลังจากที่เธอกลับมาก็ไปหาเขาที่ห้องทำงานของเขา เห็นหน้าจอของเขามีข่าวของเย่เชินหลิน ตอนออกไปเขาคงรีบมาก แม้แต่โทรศัพท์ก็ยังลืมเอาไปด้วย ขับรถเขาก็ยังไม่เก่ง เพื่อเซี่ยชีหรั่น เขาไม่ห่วงชีวิตตัวเองเลย
เรื่องของเย่เชินหลินกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เธอเห็นแล้วก็รู้สึกโกรธเหมือนกัน แต่ก็ไม่ถึงขนาดไม่สนชีวิตของตัวเองเพื่อไปหาเซี่ยชีหรั่น
ในเวลานี้ เมื่อเริ่มสงบสติอารมณ์ได้แล้ว โม่เสี่ยวจุนก็รู้สึกว่าเขาร้อนใจเกินไป เห็นได้จากสีหน้าของไห่ฉิงฉิงเขาก็สามารถรู้สึกได้ เธอไม่เหมือนที่ผ่านมา เธอไม่พอใจแล้ว
“ชีหรั่น เรื่องของเย่เชินหลินตกลงมันเกิดอะไรขึ้น” ไห่ฉิงฉิงไม่ได้สนใจคำพูดของโม่เสี่ยวจุน แต่หันมาคุยกับเซี่ยชีหรั่น
“ขอโทษนะ ฉิงฉิง เรื่องนี้ทำให้คุณกับเสี่ยวจุนต้องเหนื่อยด้วย เรื่องของเขา จนป่านนี้ฉันยังไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น สิ่งที่เย่เชินหลินพูด ฉันไม่เชื่อ”
โม่เสี่ยวจุนสีหน้าเคร่งขรึมอีกครั้ง มองเซี่ยชีหรั่นอย่างไม่พอใจ ถามเธอ “ตัวเขาเองยังยอมรับแล้ว ทำยังไงคุณถึงจะเชื่อ”
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจยาวๆ แล้วพูด “ขอโทษนะเสี่ยวจุน ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าคุณจะให้ฉันไม่เชื่อเขา ฉันก็ทำไม่ได้”
“ไม่ใช่ฉันไม่อยากให้คุณไม่เชื่อใจเขา แต่เขาเป็นคนก่อเรื่องนั้นขึ้นมาเอง คุณยังโง่และคิดปรารถนาว่าเขาจะไม่ทำเช่นนั้น เซี่ยชีหรั่นคุณกลายเป็นคนโง่เช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ คุณไม่ลองคิดๆดู ถ้าเขาไม่ได้ทำ เขาจะมีเหตุผลอะไรพูดว่าเขาเป็นคนทำ”
ใช่ เขามีเหตุผลอะไร เขาจะต้องถูกควบคุมโดยคนอื่น ต้องใช่แน่ๆ
……
เย่เชินหลินไม่ได้กลับมาในเมือง เขากลับไปที่รถบ้าน นอนลงบนโซฟา จ้องมองฝารถอย่างไม่ขยับ
โทรศัพท์ดัง เสียงเรียกเข้าไม่ใช่เสียงเรียกข้าวของผู้หญิงที่เขารัก เขารับสายอย่างเฉยเมย เสียงของไห่ลี่หมินที่ไม่มีท่าทีเกรงใจดังขึ้น “คุณยังไม่ตายเหรอ ทำไมไม่ยอมรับสาย เรื่องของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมันเป็นอย่างไรกันแน่ คุณหลงกลแผนเธอใช่ไหม”
“ไม่ใช่”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่แล้วคุณไปอยู่กับเธอทั้งคืนได้อย่างไร สมองคุณมีปัญหาใช่ไหม คุณจะให้เซี่ยชีหรั่นคิดอย่างไร จะทำอย่างไร คุณบ้าไปแล้วเหรอ” ไห่ลี่หมินพูดว่า ไม่สามารถพึ่งพาได้จริงๆไอ้พวกผู้ชาย แต่เขาไม่หวังว่าเพื่อนรักของเขาจะทำเรื่องเลวร้ายเช่นนี้ได้
แม้เมื่อก่อนเย่เชินหลินจะมีผู้หญิงหลายคน แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย แต่ทำไมเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เขาถึงไม่สามารถควบคุมตัวเองได้
พูดถึงงานเต้นรำครั้งที่แล้ว ก็ดูไม่ออกว่าเขามีใจให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยนะ ถ้าเขามีใจจริง ก็คงจะไม่พาเธอกลับไปที่เขา เขาโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ
“ไม่ใช่ เย่เชินหลิน คุณบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ ทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องปลอมใช่ไหม คุณไม่มีทางทำเช่นนั้น ฉันรู้จักคุณดี”
“ครั้งนี้คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันทำ ถ้าไม่มีอะไรก็อย่าพูดไปเรื่อย” เย่เชินหลินวางสาย ไม่อยากพูดอะไรอีก
ไห่ลี่หมินโทรมาอีกครั้ง เขาถอดปลั๊กออก โยนไปอีกที่
คิดว่าเซี่ยชีหรั่นอาจจะโทรหาเขาทุกเมื่อ เขาจึงลุกขึ้นเก็บกลับมาแล้วเสียบปลั๊กอีกครั้ง แล้วเปิดเครื่อง
เวลานี้เซี่ยชีหรั่นถูกไห่ฉิงฉิงและโม่เสี่ยวจุนพากลับไปที่อพาร์ทเม้นแล้ว ไห่ฉิงฉิงนึกถึงเรื่องที่เย่เชินหลินทำก็รู้สึกโมโหมาก เธอไม่ได้ไร้เดียงสาเหมือนเซี่ยชีหรั่น ในหัวของเขา เห็นผู้ชายเป็นคนเปลี่ยนแปลงไปมาตลอดเวลาเอาแน่ไม่ได้ เย่เชินหลินขยันเปลี่ยนผู้หญิงมากกว่าเปลี่ยนเสื้อผ้าเสียอีก เธอเห็นมานานแล้ว ดังนั้นสำหรับเรื่องที่เขากับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยขึ้นเตียงด้วยกัน เธอไม่แปลกใจเลย
“ผู้ชายแบบนี้ลืมได้ยิ่งเร็วยิ่งดี คุณอย่าไร้เดียงสาเกินไปเลย คุณรู้จักเขาไม่นาน ไม่รู้ชื่อเสียงของเขา เขาเป็นผู้ชายที่บ้าในกาม” ไห่ฉิงฉิงกัดฟันด้วยความแค้นพูดกับเซี่ยชีหรั่น
ไม่ว่าโม่เสี่ยวจุนและไห่ฉิงฉิงจะพูดอย่างไร เซี่ยชีหรั่นยังคงเชื่อความรู้สึกของตัวเอง เธอเชื่อในตัวของเย่เชินหลิน