สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 777 สาวใช้ตัวแสบ 681

ตอนที่ 777 สาวใช้ตัวแสบ 681
โม่เสี่ยวจุนดีใจจนหุบปากไม่ได้ ถึงกับยกมือเต้นระบำ
” ขอบคุณพี่เขยค่ะ! พี่ใจดีมาก! ฉันจะช่วยพี่สุดความสามารถ…”
“ไม่จำเป็น”เย่เชินหลินลุกขึ้นยืน เม้มปากก้าวยาวแล้วเดินไป
“พี่เขย ไม่จำเป็นหมายความว่าอะไรคะ? พี่จัดการกับพี่สาวได้ใช่มั้ย เดิมทีเขาก็โกรธอยู่แล้ว ยังมามีเรื่องของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอีก  เขาคงไม่อภัยให้พี่ง่ายๆหรอก?” โม่เสี่ยวหนงตามหลังไล่ถาม
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องยุ่ง ถ้าขืนตามฉันอีก ก็จะไม่ได้รถ”
“ได้ได้ได้ ฉันไม่ยุ่ง ฉันไม่ยุ่ง”โม่เสี่ยวหนงแลบลิ้น รีบวิ่งเข้าห้องรับแขกที่ตัวเองพักอยู่ วันนี้เธอมีงานให้ทำแล้ว เธอก็จะเลือกรถที่ดังที่สุด ไปทดลองขับรถดีกว่า
 บนตึกเงียบสงบมาก เย่เจิ้งเหิงกำลังหลับ แต่ส้งหลิงหลิงยังไม่นอน
เธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินกลับมาเมื่อไหร่ เซี่ยชีหรั่นไปแล้ว เธอรอคอยทุกวินาทีหวังให้เย่เชินหลินรีบๆกลับมา
เย่เชินหลินผลักประตูเข้าไป ส้งหลิงหลิงดีใจรีบลุกจากเตียง  พูดเสียงต่ำ”เชินหลิน คุณกลับมาแล้วเหรอ?”
“อืม”เขาตอบคำเดียวเดินไปข้างเตียงดูลูก เด็กหายใจสม่ำเสมอหลับสนิทมาก
เขายื่นมือลูบแก้มนุ่มๆเล็กๆของลูก แล้วหันมาถามส้งหลิงหลิง” เขาไม่มีท้องเสียใช่มั้ย?”
” ไม่เสีย เชินหลิน เขาไม่ได้ท้องเสีย และไม่ได้ร้องไห้ ดีทุกอย่าง”
” งั้นคุณพักผ่อนเถอะ”
เย่เชินหลินพูดจบก็หันตัว ส้งหลิงหลิงเรียกเขาไว้ด้วยเสียงที่เบาๆ
“ขอโทษค่ะ เชินหลิน เป็นความผิดฉันเอง ทำให้คุณกับเซี่ยชีหรั่นเข้าใจผิด คุณรีบไปรับเขากลับมาเถอะ เขาก็เป็นห่วงลูกของเรา เขาเห็นลูกเราเป็นลูกของตัวเองแล้วจริงๆ”
ส้งหลิงหลิงเมื่อก่อนจะไม่พูดแบบนี้ เธอมีแต่จะฉวยโอกาสซ้ำเติมเซี่ยชีหรั่นเดี๋ยวนี้ เธอกลับพูดว่าที่เซี่ยชีหรั่นทำไปเพราะเป็นห่วงลูก ทำให้คนต้องเปลี่ยนแปรงชื่นชมเธอ
ส้งหลิงหลิงก็รู้สึกได้ว่าตัวเองฉลาดกว่าเมื่อก่อนเยอะ เธอมองเย่เชินหลินอย่างสงบ รอคอยที่เขาจะมองเธอด้วยสายตาชื่นชมสักครั้ง
ที่ไหนได้เย่เชินหลินกลับใช้น้ำเสียงที่เย็นชาและดูถูก พูดว่า “คุณไม่ได้เป็นคนยิ่งใหญ่และไม่เห็นแก่ตัวหรอก แล้วก็ไม่ต้องแกล้งทำเป็นเหมือน คนไม่เห็นแก่ตัวนะ ในใจหวังแต่อยากให้เซี่ยชีหรั่นไปเร็วๆ คุณจะได้เป็นคุณนายหญิงที่นี่ไง?เก็บความหวังที่น่าสงสารของคุณเถอะ โอกาสนั้นจะไม่มีวันเป็นของคุณตลอดไป”
เย่เชินหลินน้ำเสียงเย็นชามาก พูดจบ ไม่คิดจะอยู่ต่อ ก้าวออกจากห้องทันที
ส้งหลิงหลิงมองตามหลัง นูนปากขึ้นอย่างผิดหวัง
เย่เชินหลิน คุณหยิ่งยโสอะไร คุณเก่งกาจแค่ไหน แต่ก็มีเรื่องขัดแย้งกับเขาจนได้ไม่ใช่เหรอ?
ฉันส้งหลิงหลิงสามารถทำให้พวกคุณขัดแย้งแยกจากชั่วคราวได้ ก็สามารถทำให้พวกคุณแยกจากกันตลอดชีวิตได้เหมือนกัน ไม่เชื่อก็คอยดู!
เย่เชินหลินอาบน้ำเสร็จ ค่อยเข้าห้องตัวเอง หยิกโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาหลินต้าฮุย
“เรื่องข้อตกลงน้ำมันช่วงบ่ายเริ่มดำเนินการตามปกติใช่มั้ย?”เขาถาม
“ดำเนินการแล้วครับ คุณเย่”
“อืม”เย่เชินหลินตอบคำเดียว
“ขอโทษครับ คุณเย่ ผมขอพูดเรื่องไม่ควรพูดหน่อย ท่านทำเพื่อข้อตกลงน้ำมันเสียสละขนาดนี้ เพราะคุณนายหญิงไม่อภัยใช่มั้ยครับ?”
เย่เชินหลินชักสีหน้า พูดอย่างเย็นชา”รู้ว่าไม่ควรพูดก็ยังจะพูด ไม่ใช่ธุระของนาย!”
พูดจบ เขาวางสายโยนโทรศัพท์ไปอีกข้าง หลังจากนั้นก็เปิดคอม ดูข้อมูลในนั้นอีกรอบ
ขนาดนี้หลี่เหอไท้กับจงหยุนซางกำลังนั่งอยู่ที่ร้านน้ำชาที่เงียบสงบแห่งหนี่งพูดคุยด้วยเสียงเบา
“หยุนซาง ผมจะไปประเทศฝานหลาย สักเที่ยวหนึ่ง ผมรู้สึกว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่เห็น ผมจะไปฝานหลายเพื่อยืนยันหน่อย แต่ว่าถ้าจะเข้าใกล้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ก็ต้องมีการเสียสละ ไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้ คุณถือสาหรือเปล่า”หลี่เหอไท้พูด
ทำเรื่องเสียสละ…จงหยุนซางนึกถึงครั้งที่แล้วในงานพรอมสถานการณ์ที่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกับหลี่เหอไท้เต้นรำ ในใจเข้าใจทันทีที่เขาพูดว่าเสียสละนั้นหมายถึงอะไร
ใครๆก็รู้ความคิดเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเป็นคนเปิดเผย สำหรับหลี่เหอไท้ที่มีเสน่ห์คนนี้ หากเขาเป็นฝ่ายเริ่มที่จะให้เธอหลงก่อน คาดว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยคงไม่ปฏิเสธแน่
ไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธ เธอคงยิ้มรับอย่างเร่าร้อนแน่นอน
ไม่รู้เพราะอะไรจงหยุนซางกลับมีความรู้สึกไม่ยินยอมเล็กๆขึ้นมาในใจ แต่สำหรับเธอคิดแล้ว เธอไม่มีสิทธิ์ที่จะไม่ยินยอม ทุกคนก็เข้าใจว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน แต่ความจริงไม่ใช่เลย เธอมีสิทธิ์อะไรไปห้ามเขาล่ะ?
“ไม่ถือสาแน่นอน เรื่องนี้คุณควรถามคนที่คุณแคร์มากกว่า ถามน้องสาวฉิน”จงหยุนซางรอยยิ้มหวานแล้วพูดอย่างสบายๆ
“เธอยิ่งไม่ถือสา เธอสนใจแต่ว่าเย่เชินหลินขึ้นเตียงกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหรือเปล่า”หลี่เหอไท้ฝืนยิ้ม ต่อหน้าจงหยุนซางเขาไม่จำเป็นต้องปิดบังความรู้สึกที่เขาชอบเซี่ยชีหรั่น
จงหยุนซางถอนหายใจอีกครั้งพูดว่า “คุณไปทำความเข้าใจเรื่องราวความเป็นมาทั้งหมดหน่อยก็ดี ถ้าหากเย่เชินหลินมีเรื่องแบบนั้นกับเธอจริงๆ ฉันก็จะไม่สนับสนุนพวกเขาอีก เซี่ยชีหรั่นเป็นน้องสาวฉัน ฉันไม่มีทางเห็นน้องอยู่กับคนจิตใจโรเรอย่างเขา”
“ได้ หยุนซาง ถ้างั้นคืนนี้ผมก็เริ่มเลย ช่วงที่ผมไม่อยู่คุณดูแลตัวเองให้ดีนะ ผมกลับมา พวกเราก็หมั่นกัน ถ้าหากคุณยังยินยอม”
หยุนซางยิ้ม แล้วพูดว่า “คุณไปเถอะ”
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่ที่เตียงเงียบๆ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหลี่เหอไท้จะไปหาเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยสืบหาความจริงเพื่อยืนยันให้เธอ ก็ไม่รู้ว่าผลที่เขาจะได้มาคือยังไง…
ไม่มีเย่เชินหลินอยู่ข้างกาย คืนนี้เซี่ยชีหรั่นหลับไม่สนิทเลย
เหมือนกับเธอ หลายคนที่เป็นห่วงเธอก็นอนไม่หลับเหมือนกัน เย่เชินหลินเหนื่อยมาก แค่หลับๆตื่นๆ นอนหลับไม่สนิท
ไห่ลี่หมินกับโม่เสี่ยวหนงก็เช่นกัน คอยห่วงใยสถานการณ์ของเซี่ยชีหรั่น
ไห่ฉิงฉิงนอนอยู่ข้างกายโม่เสี่ยวจุนฟังเสียงหายใจที่แพรวเบาของเขา รู้อยู่ว่าเขาไม่ได้หลับ เขากำลังทั้งรักและห่วงใยเซี่ยชีหรั่น แต่เธอกลับเจ็บปวด และเสียใจกลับตัวเอง
เธอคิดว่า ตลอดชีวิตของเซี่ยชีหรั่นคงไม่ราบรื่นตลอดและจะไม่เจออุปสรรค แต่ขอให้เธอมีปัญหาอะไรนิดเดียว เขาก็จะช่วยเธอดูแลทันที
เมื่อก่อนเธอไม่เคยรู้ว่ารสชาติของความหึงหวงเป็นยังไง พอเป็นผู้หญิงของโม่เสี่ยวจุนจริงๆ เธอรู้สึกว่าจะคิดมากกว่าเมื่อก่อนเยอะ
เธอทำไม่ได้หากต้องจ้องมองแบบหน้าตาเฉย และยิ่งทำไม่ได้กับการทำตัวสบาย
ไห่ฉิงฉิงถึงแม้จะไม่พูด โม่เสี่ยวจุนก็รู้สึกได้ถึงอารมณ์ของเธอ
เขาก็รู้สึกผิดต่อเธอ ถ้าหากเขาทำใจจากเซี่ยชีหรั่นได้ละก็ เจอเหตุการณ์เช่นนี้เขาก็คงไม่ไล่ตามเธอขึ้นไปอย่างไร้เหตุผลแบบนี้
ชีหรั่นกลายเป็นความเคยชิน อีกอย่างที่เซี่ยชีหรั่นไปเข้าใกล้เย่เชินหลินก็เพราะไปแก้แค้นแทนเขา ถ้าหากเธอไม่มีความสุข เขาก็จะไม่สบายใจ
เขาถอนหายใจนัดไม่ถ้วน อยากยื่นแขนกอดไห่ฉิงฉิง อยากบอกเธอจากใจจริงว่าขอโทษ แต่คำพูดง่ายดายแค่สามคำนี้ เขากลับพูดไม่ออกปาก
เขารู้สิ่งที่ไห่ฉิงฉิงต้องการไม่ใช่สามคำนี้ สิ่งที่เธอต้องการคือความจริงใจจากผู้ชายอย่างเขา ใจเดียวไม่เป็นสอง ในใจไม่มีผู้หญิงคนอื่นมาแทนที่ แต่ทั้งหมดนั้นเขาทำไม่ได้
โม่เสี่ยวจุน ถ้าหากฉันไม่ให้คุณติดต่อเซี่ยชีหรั่น ฉันให้คุณดีกับฉันคนเดียว คุณทำได้มั้ย? ไห่ฉิงฉิง มองตามหลังที่แข็งตรงของเขา แล้วถามในใจ
เธอรู้สึกว่าผู้หญิงที่เข้มแข็งอย่างเธอพอเจอผู้ชายที่เธอแคร์จริงๆเข้า กลับกลายเป็นขี้ขลาดมาก แม้แต่ความกล้าที่จะถามยังไม่มี เธอกลัวถ้าถามออกไป เขาก็จะจากเธอไปทันที
เธอไปจากเขาไม่ได้แล้ว สักพักก็ไม่เห็นเขา ในใจของเขานั้นเสียใจว่างเปล่าไปหมด
ไห่ฉิงฉิงไม่ส่งเสียงออกมาแม้แต่นิด ลมหายใจของเธอก็เหมือนหลับสนิทอย่างนั้น โม่เสี่ยวจุนกลับรู้ว่าเธอไม่ได้นอน
เขาไม่รู้ว่าเวลานี้เขาสามารถทำอะไรให้เธอดีใจได้บ้าง ทั้งสองก็เงียบสงบอย่างนี้ ไม่มีใครพูดอะไร แกล้งทำเป็นหลับ
หลังจากนั้นนานมาก ไห่ฉิงฉิงยื่นมือออกมาหนึ่งข้าง ยื่นไปทางเอวของเขา
อุ้งมือที่ว่างเปล่านั้น สุดท้ายก็ไปอยู่บนเอวเขา
เดิมเธอไม่อยากสนใจเขา ไม่พูดต่อหน้าประท้วงเขา แต่เธอจมลึกมากกว่าเขา เธอทำไม่ได้
เธอเอนตัวไปหาเขา ใบหน้าแนบแผ่นหลังของโม่เสี่ยวจุน แนบเบา ๆ และถอนหายใจเล็กน้อย
โม่เสี่ยวจุนจับมือเธอไว้ พลิกตัวเธอกดทับที่ร่างเธอ ริมฝีปากที่บางและเย็นประทับจูบไห่ฉิงฉิงที่เปิดปากเล็กอย่างตกใจ
เขาร้อนแรงมาก หมุนพลิกลิ้นที่หวานชื่นของเธอ
วินาทีนี้ไห่ฉิงฉิงทั้งไม่ได้รับความยุติธรรมทั้งสุขใจ เธอรู้นี่คือโม่เสี่ยวจุนรู้สึกละอายต่อเธอ เขาละอายใจถึงมาจูบเธอ อยากใช้ร่างกายมาชดเชย
เธอไม่อยากได้วิธีชดเชยแบบนี้ เธอหวังอยากให้ผู้ชายคนนี้รักเธอจริงๆ
เธออยากผลักเขาออก แต่ก็เสียดายภาพสวยงามนี้　　
ยื่นมือห้ามเขาไว้ แต่ถูกโม่เสี่ยวจุนดึงออกอย่างเอาแต่ใจ แม้แต่กระโปรงของเธอก็ถูกเขาดึงออก ใช่ เขามีแต่วิธีนี้ที่จะแสดงถึงเขาใส่ใจและเห็นเธอเป็นคนพิเศษ
ไห่ฉิงฉิงกัดริมฝีปากตัวเอง ยอมรับความรักที่เขามอบให้ ความสามารถบางอย่างคือสวรรค์ให้มา อย่างเช่นโม่เสี่ยวจุนตอนอยู่บนเตียง ความเล้าโลมร้อนแรงของเขา ทุกครั้งก็จะทำให้ไห่ฉิงฉิงมีความสุขจนบ้าคลั่ง
“ฉิงฉิง!” เขาเรียกไห่ฉิงฉิงด้วยเสียงต่ำ น้ำตาของไห่ฉิงฉิงค่อยๆไหลออกมา
“เจ็บไหม?”
ไห่ฉิงฉิงส่ายศีรษะ พูดด้วยเสียงต่ำ” ฉันไม่เจ็บ เสี่ยวจุน ใช้แรงหน่อย…ฉันไม่เจ็บ..”
โม่เสี่ยวจุนโค้งตัวขุด เริ่มใช้แรงขึ้น ไห่ฉิงฉิงกัดริมฝีปากแน่น เธออยากร้องมาก แต่เธอทนไว้ไม่ได้ร้อง
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่ห้องรับแขกข้างๆ เธอไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงของพวกเขา ไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเธอกำลังแสดงท่าทีท้าทายเธออยู่
“อย่ากัด!” โม่เสี่ยวหนงพูดเสี่ยงจริงจัง”อยากร้องก็ร้อง ”
“ไม่ ไม่เซี่ยชีหรั่นยังอยู่ อืม…”ไห่ฉิงฉิงกำลังพูดอยู่ โม่เสี่ยวจุนพุ่งเข้ามาเสียงเธอลอกออกมาจากปาก