สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 779 สาวใช้ตัวแสบ 683

ตอนที่ 779 สาวใช้ตัวแสบ 683
“รู้แล้ว”
เจ้าตัวเล็กไปทำงานได้ตามปกติ ก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้ว ที่บริษัทของเขาก็มีงาน วันนี้ตอนสายๆต้องประชุมรวมครั้งใหญ่
ช่วงนี้ข้อตกลงน้ำมันปิโตรเลียมมีปัญหา เครือข่ายเงินทุนทั้งหมดของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปก็มีปัญหา เขาต้องตั้งใจแก้ไขปัญหานี้โดยเร็วที่สุด
ยังมีอีก จงหวีฉวนไม่เคลื่อนไหว จริงๆแล้ววางหมากลับๆอยู่ พ่อลูกเตรียมตัวประลองฝีมือ
จงหวีฉวน มักชอบใช้เงินอำนาจและเซ็กส์เพื่อแลกเปลี่ยนความสัมพันธ์ เขาก็ไม่ยอมเสียเงินให้เขา ดังนั้นเขาจึงต้องใช้เงินทุนจำนวนมากในบริเวณใกล้เคียง
เย่เชินหลินไม่ใช่คนที่เชื่อฟังกฎตราบใดที่เป้าหมายยังดีบางครั้งเขาก็ใช้อุบายที่พิเศษหน่อย
สถานการณ์ในตงเจียงตึงเครียดมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้ว่าจะไม่เห็นได้ชัดเจนก็ตาม
เขาต้องยึดครองก่อน ไม่ให้จงหวีฉวนมีโอกาสบังคับความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเซี่ยชีหรั่น
ถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่ลูกสาวของจงหวีฉวน ปัญหาก็จะไม่ซับซ้อนแบบนี้ พวกเขาพ่อลูกมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เขากลัวว่าหากใช้อุบายมากจะทำร้ายเซี่ยชีหรั่น ทำให้เธอเป็นห่วง เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคิดถึงวิธีที่ซับซ้อนและฉลาดกว่านี้
ไม่ว่าจะใช่วิธีไหน อยากจะกระชากเมืองตงเจียงลงจากเก้าอี้ ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะฉะนั้นเขาจะต้องรอบคอบ ห้ามมีการผิดพลาดแม้แต่นิดเดียว
ช่วงนี้มีปัญหาของ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย โผล่มาอีก แม้ไม่ใช่เขาเริ่มจัดการ แต่ว่าช่วงเวลาที่ปัญหานี้โผล่ออกมา มันสามารถเบี่ยงเบนความสนใจของสุนัขจิ้งจอกแก่ ๆ ได้อย่างพอดี
ขณะที่เย่เชินหลินกำลังครุ่นคิดกับปัญหานี้ มีคนเคาะประตูอยู่ด้านนอก ได้ยินเสียงของพ่อบ้าน
“เชิญ!”
พ่อบ้านบิดประตูเข้ามา แจ้งด้วยเสียงเบาๆ “คุณชายเย่ คุณส้งแจ้งว่าต้องการพบคุณ”
“เธอมีธุระอะไร?” เย่เชินหลินถามด้วยโดยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก
“ไม่ทราบ เธอไม่ได้แจ้งไว้ เพียงแต่รบกวนให้ผมมาเชิญคุณไป”
“รู้แล้ว” เย่เชินหลินพูดจบ ยืนขึ้นเขาจะไปทำงานเดินก็จะไปดู เย่เจิ้งเหิงแล้วค่อยไป ไม่รู้ว่าส้งหลิงหลิงผู้หญิงร้ายกาจนั่นคิดอะไรอยู่ ให้เธออยู่ที่นี่ ทำให้คนไม่สบายใจจริงๆ
เย่เชินหลินออกประตู พ่อบ้านตามมาข้างๆ ลังเลอยู่หลายครั้ง
“มีอะไรอยากจะพูดก็พูดมา” เย่เชินหลินพูด
“ครับ คุณชายเย่ ที่ผมอยากจะพูด ผมรู้ผมอยากจะปากมาก คุณชายเย่ผมไม่รู้ว่าทำไมคุณจะต้องให้ คุณส้งกับคุณชายน้อย อยู่ที่นี่ คุณแคร์ คุณนายเย่ขนาดนั้น ทั้งที่รู้เธอเห็นพวกเขาสองคนนั้นต้องไม่สบายใจ เพราะอะไรถึงต้องทำแบบนี้? คุณนายเย่มีความรักต่อ คุณชายน้อยเหมือนลูกแท้ๆ แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ใช่ลูกแท้ๆ”
พ่อบ้านพูดไป มองสีหน้าไป เห็นเย่เชินหลินไม่ได้มีความหมายที่จะห้ามเขา เหมือนเขาได้รับกำลังใจพูดต่อไปว่า “เรื่องวันนั้นสาวใช้มาพูดกับผมแล้ว ผมจะพูดอย่างยุติธรรมนะ จริงๆแล้วครั้งนี้ส้งหลิงหลิงไม่ได้ตั้งใจ ผมยังมีเสี่ยวเฟิงและอีกอย่าง คุณหลี่ของพวกเราก็เตือนเธอแล้ว เธอก็ยังทำอย่างนั้นอีก ส่วนตัวผมเมื่อก่อนก็เคยมีอคติกับคุณส้งเดี๋ยวนี้เป็นเพราะผมหวังดีกับคุณจริงๆ รู้สึกว่าไม่ควรให้เธออยู่ที่นี่จริงๆ แค่เธออยู่ที่นี่ก็จะมีแต่ผิดใจกัน คุณไม่รู้ตอนที่คุณนายเย่ไปเสียใจแค่ไหน เธอนั่งร้องไห้จนตาบวมอยู่ที่โซฟาห้องรับแขก
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว พ่อบ้านสังเกตเห็นกำหมัดแน่นของเขา
เขาอยากจะพูดเรื่องนี้กับเย่เชินหลินแบบเจอหน้ากันมานานแล้ว และเขาก็อยากจะขับไล่ผู้หญิงงูพิษคนนั้นออกไป
“ครั้งนี้ส้งหลิงหลิงไม่ได้ตั้งใจ เพราะเธอก็นั่งรอบเดือนนาน กินของพวกนั้นก็เลี่ยนแล้ว จากนี้ผมไม่อยากได้ยินคนวิพากษ์วิจารณ์บุคลิกเธออีก เธอคือแม่ของเย่เจิ้งเหิง มีคนมาวิพากษ์วิจารณ์แม่ เท่ากับวิจารณ์ลูก วิจารณ์ลูก ก็เท่ากับวิจารณ์ผม ผมหวังว่าคุณจะเข้าใจความหมายของผมนะ!” สีหน้าของเย่เชินหลินเย็นชามาก แม้กระทั่งพูดก็เข้มงวด
“รับทราบ คุณชายเย่ ผมเข้าใจแล้ว ผมจะไม่อนุญาตให้พวกเขามาวิพากษ์วิจารณ์อีก”
“อืม ช่วงนี้คุณก็ลำบากแล้ว” เย่เชินหลินพูด พ่อบ้านส่ายศีรษะแล้วพูดว่า “ผมไม่เหนื่อย นี่เป็นสิ่งที่ผมควรทำครับ”
เย่เชินหลินขึ้นตึก เด็กกำลังกินนมอยู่ในอ้อมกอดส้งหลิงหลิง
ตอนนี้เธอไม่สนใจนั่งรอบเดือนอะไรนั่นแล้ว การพูดที่ไม่สามารถอุ้มเด็กได้กลัวปวดเอว เธอแค่อยากทำให้เย่เชินหลินรู้ว่าเธอสนใจเด็กคนนี้
“อรุณสวัสดิ์คุณชายเย่!” กลุ่มสาวใช้และ พวกพี่เลี้ยงกล่าวทักทายพร้อมกัน
เย่เชินหลินพยักหน้าเพื่อสื่อความหมาย ว่าเขามาแล้ว พ่อบ้านรู้ว่าเขาจะไปคุยธุระกับส้งหลิงหลิง ก็เลยให้คนทั้งหมดออกไปหลังจากทักทายเสร็จแล้ว แล้วตัวเขาเองก็ออกไป ปิดประตูล็อคกลอนจากข้างนอก
วันนี้มีธุระอะไร? เย่เชินหลินถาม
วันนี้เขาเข้าบ้านมาไม่ได้มองไปที่เด็ก ส้งหลิงหลิงรู้สึกผิดหวัง เธอนั้นอยากจะพูดกับเขาเรื่องของเด็กๆ แต่ก็กลัวว่าเขาจะรู้สึกว่าเธอนั้นจงใจ เพราะฉะนั้นเธอก็เลยเลือกที่จะพูดตรงๆดีกว่า
“เชินหลิน หลังจากฉันมีลูกก็ผ่านไปนานแล้ว ก็จะครบเดือนแล้ว คุณว่าพอที่จะให้ฉันออกไปเที่ยวเองได้รึยัง ฉันรู้ว่าเรื่องที่ฉันทำครั้งที่แล้วนั้นใช้อารมณ์เกินไป ฉันรับรองว่าหลังจากนี้ฉันจะไม่ใช้อารมณ์แบบนั้นได้มั้ย? ฉันได้ยินมาว่าการได้ออกไปข้างนอกบ่อยๆ อารมณ์ดีขึ้น น้ำนมก็จะเยอะขึ้น ฉันอยากให้ลูกพวกเรานั้นกินอิ่ม”
” ได้ เธอออกไปข้างนอกได้ ถ้าเธอไม่กลัวว่าออกไปข้างนอกช่วงหลังพึ่งคลอดลูกจะทำร้ายร่างกายฉันก็จะไม่สน แต่เธอต้องจำไว้ เธอจะออกไปคนเดียวไม่ได้ อย่างน้อยต้องมีผู้ติดตามสองคน”
เขานั้นจะไม่ให้โอกาสที่เธอจะก่อเรื่องอีกต่อไป และเขาก็จะทำให้เธอเข้าใจว่าเขานั้นระวังตัวกับเธอ
” ได้ ขอบคุณนะ เชินหลิน คุณให้คนจำนวนเท่าไรติดตามฉันก็ได้ ฉันไม่สนใจ เพราะว่ายังไงฉันก็จะไม่ทำอะไรทั้งนั้น”
“อยากทำเธอก็ทำไม่ได้” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชาแล้วก็ไม่หยุดอยู่ที่ข้างตัวส้งหลิงหลิง เขานั้นรู้สึกรังเกียจเธอขึ้นเรื่อยๆจริงๆหลังจากที่เธอนั้นหิวจนท้องเสีย แม้แต่ชายตามองเธอ เขาก็ไม่อยาก
เย่เชินหลินปิดประตู สั่งงานพ่อบ้านข้างนอกเสร็จหลังจากนี้ส้งหลิงหลิงไปไหนมาไหนได้ แต่ต้องมีคนติดตามดูแล
ส้งหลิงหลิงฟังคำสั่งที่เย็นชาของเย่เชินหลิน คิดอยู่ว่าเธอนั้นถึงแม้จะพยายามจนสำเร็จแล้วแต่ก็ยังคงเหมือนนักโทษที่โดนคุมขังอยู่ในบ้านเดี่ยว ก็รู้สึกโศกเศร้าขึ้นมาทันที น้ำตาก็ไหลหยดลงมาอย่างไม่รู้สึกตัว
นึกถึงความเจริญของตระกูลส้งในอดีต นึกถึงความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางกายของเธอกับเขา เธอนั้นยิ่งคิดยิ่งรู้สึกคลื่นไส้
ในอดีต เธอก็เป็นดั่งดวงดาวบนฟ้า เธอก็ถึกฝูงคนรายล้อม ไม่คิดเลยว่ามีวันนึงเธอจะให้นมลูกด้วยตัวเอง และยังถูกคนควบคุมดั่งนักโทษ
ร้องไห้สักพัก น้ำตาหยดลงบนหน้าของทารก ทารกทำท่าเหมือนจะร้องไห้ เธอรีบยื่นมืออย่างร้อนรน เช็ดน้ำตาออกจากใบหน้าทารก
ส้งหลิงหลิงตอนนี้ไม่ว่าจะน่าสงสารแค่ไหนก็ต้องอดทน แม้แต่จะร้องไห้ตอนเสียใจก็ยังทำไม่ได้
เธอกัดริมฝีปากแน่น กลั้นน้ำตาที่ไร้ค่ากลับไป
เซี่ยชีหรั่น จำไว้เลย สิ่งที่ฉันได้รับในวันนี้ จะต้องให้แกคืนฉันเป็นสิบเท่าร้อยเท่า!
แค้น! มีแต่ความแค้นที่ทำให้เธอนั้นยืนหยัด มีแต่ความแค้นที่ทำให้เธอนั้นไม่บ้า
รอเย่เชินหลินจากไป ส้งหลิงหลิงให้นมเสร็จ ส่งเสียงเรียกพ่อบ้าน พ่อบ้านก็เข้าประตูมา ยืนรอคำสั่งของเธอตรงนั้น
พ่อบ้านก็คาดเดาความคิดของเย่เชินหลินไม่ออก ยังไงตอนนี้เขาก็เข้าใจแล้ว เย่เชินหลินยังคงปกป้องส้งหลิงหลิง และก็คาดหวังที่จะให้คนทั้งหมดเคารพส้งหลิงหลิง
ในฐานะที่เขาเป็นพ่อบ้านของบ้านหลังนี้ ยังไงก็ต้องทำตามคำสั่ง ต่อให้ในใจเขาไม่อยากทำตาม เขาก็ยังคงต้องยืนอยู่ด้วยความเคารพ
“คุณส้งมีคำสั่งอะไรไหมครับ ?”
“ให้นมลูกเสร็จแล้ว เรียกแม่เลี้ยงที่อุ้มลูกเข้ามาดูแลเขาหน่อย นอกจากนี้ ฉันกำลังจะลงไปเดินเล่นตอนนี้ฉันนั่งเหนื่อยแล้ว”
พ่อบ้านหลังจากได้ยินแล้วก็ออกจากประตูเพื่อไปจัดการทันที ให้แม่บ้านสองคนที่มีวิชาติดตัวติดตามส้งหลิงหลิง
ส้งหลิงหลิงลงจากอาคาร ในการติดตามของคนสองคน เดินวนอยู่ที่ห้องรับแขกสองรอบ
บ้านเดี่ยวหลังนี้เงียบมาก โม่เสี่ยวจุนขอรถกับพ่อบ้านแต่เช้าแล้วขับออกไป รอศูนย์รถเปิด เธอก็จะไปลองขับในเวลาแรก
เย่เชินหลินไปทำงานแล้ว เซี่ยชีหรั่นไม่อยู่
ถึงแม้ว่าส้งหลิงหลิงจะรู้สึกอารมณ์ไม่ดีแต่พอนึกถึงว่าเซี่ยชีหรั่นนั้นโกรธจนหนีไป เธอก็รู้สึกอารมณ์ดีขึ้น
เธอชื่นชมทุกสิ่งทุกอย่างในห้องรับแขกนี้ขณะเดินไปด้วย
เธอเชื่อว่า สักวันหนึ่ง เธอจะเป็นเจ้าของที่นี่อีกครั้ง เธอจะต้องทำให้ได้!
ตอนเช้า เย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นต่างก็ยุ่งอยู่กับงานที่บริษัทใครก็ไม่ได้ติดต่อใคร
เย่เชินหลินหาเวลาไม่ได้จริงๆ เขาไม่มีเวลาแม้จะดื่มน้ำ
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกแคร์เรื่องของโม่เสี่ยวจุน มือวางอยู่บนมือถือหลายครั้งแต่สุดท้ายก็ล้มเลิกความคิดที่จะโทรออกไป
พอถึงตอนเที่ยง เซี่ยชีหรั่นยังคงจ้องมองมือถือ
ในใจเธอคิด เย่เชินหลิน ฉันไม่ได้หาคุณ คุณก็ต้องหาฉันสิ ฉันก็ยังคงจะหลอกตัวเองได้ว่าอยากจะเจอคุณ
สิ่งที่ทำให้เธอผิดหวังคือ มือถือไม่ดังตลอด เธอไม่รู้ว่าหมอนั่นกำลังคิดอะไรอยู่ ในเมื่อเธอก็แสดงออกชัดเจนแล้วว่าเธอยกโทษให้เขา เธอก็ไม่ได้ทำไรผิด หรือว่ายังต้องให้เธอเป็นคนไปหาเขาหรอ?
สุดท้ายเขาก็ยังไม่ชัดเจนกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย พอคิดแล้วเซี่ยชีหรั่นก็ยังคงรู้สึกอึดอัดใจ เลยพยายามที่จะอดทนไม่ติดต่อหาเขา
เซี่ยชีหรั่นหยิบมือถือขึ้นมาใส่ในกระเป๋าถือ หยิบกระเป๋าถือออกไป คิดว่าจะไปกินข้าวเที่ยงง่ายๆ
ออกจากออฟฟิศ เซี่ยอี้ชิงก็เดินเข้ามา เธอถึงได้รู้ว่าเย่เชินหลินนั้นสั่งให้คนติดตามเธออีกแล้ว
“พี่เซี่ย วันนี้ตอนเที่ยงคุณเย่ต้องกินข้าวกับคนสำคัญ เพราะฉะนั้นมาเป็นเพื่อนเธอไม่ได้ ฉันจะไปกินเป็นเพื่อนเธอ”
เซี่ยอี้ชิงพูด
เขามีธุระนี่เอง มีธุระทำไมไม่โทรหาเธอแม้แต่สายเดียว? ไอ้หมอนี่ หรือว่าเขายุ่งจนแม้แต่โทรศัพท์ยังไม่มี?
ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ยังคงให้คนมากินข้าวเป็นเพื่อนเธอ เซี่ยชีหรั่นเริ่มรู้สึกโกรธน้อยลงบ้างแล้ว
“ได้ คุณอยากกินอะไร ฉันเลี้ยง” เซี่ยชีหรั่นพูด
“ฮ่าฮ่า พี่เซี่ย แน่นอนว่าผมฟังคุณ คุณอยากกินอะไรผมก็ไปกินกับคุณ ผมเป็นผู้ชายกินอะไรก็ได้ทั้งนั้น”