สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 785 สาวใช้ตัวแสบ 689

ตอนที่ 785 สาวใช้ตัวแสบ 689
เย่เชินหลินยื่นมือมาอีกครั้ง ครั้งนี้กระโปรงของเซี่ยชีหรั่นก็ไม่เหลือแล้ว
สองมือของเซี่ยชีหรั่นปกปิดข้างบนได้ปกปิดข้างล่างไม่ได้ เขายังทำเป็นมองดูเธอ ท่าทางนั้นดูขยะแขยงอย่างไม่อยากพูด
เขามั่นใจขนาดนั้นว่าจะสามารถได้เธอหรือ? เธอจะไม่ให้ได้สมใจ
เซี่ยชีหรั่นกัดริมฝีปากอย่างแรง กว่าจะคิดได้ กลับถูกร่างกายที่หนักของเขา ทับอยู่ด้านบน
กลัวทับเธอแบน มือของเขาจึงค้ำไว้อยู่บ้าง ควบคุมเธอไว้บนเตียงกับเขา เขามองเธออยู่นิ่งๆ แล้วเก็บสีหน้าท่าทีที่ทะเล้น เขาเปลี่ยนกลายเป็นจริงจังน่าเกรงขามอย่างมาก
“เซี่ยชีหรั่น คุณรักผมมาตลอด เชื่อผม ทำไมคุณต้องสงสัยผมกับเรื่องส้งหลิงหลิงที่ผมตั้งใจปกป้องคุณล่ะ? เชื่อผม ไม่ว่าผมจะทำเรื่องอะไรล้วนเป็นสิ่งที่ผมคิดดีแล้ว มีบางครั้งมีบางเรื่องผมพูดไม่ได้ แต่ผมก็ต้องมีเหตุผลของผม สักวันหนึ่ง ผมจะบอกคุณทุกอย่าง ตอนนี้ ผมพูดไม่ได้ คุณให้ผมจัดการคนเดียว อย่าพูดขึ้นมาอีก”
เซี่ยชีหรั่นเข้าใจคำพูดขอเขาบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง พูดแบบนี้ เรื่องลูกเขาก็มีอะไรที่ลำบากใจ?
แต่เรื่องของลูกไม่เหมือนเรื่องเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เธอคิดยังไงก็คิดไม่ออกว่าเขาจะมีอะไรที่พูดไม่ได้
แต่ว่าคำพูดของเขาก็ใช่ว่าจะไม่มีเหตุผล เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ ไม่รู้จริงๆว่าควรจะทำอย่างไรกับเขาแล้ว
จากไปหรือ? เธอเองก็ทำไม่ลง เพราะความรักของเขา เธอรู้สึกได้
บางทีอาจเป็นเพราะตัวเธอเองรีบร้อนเกินไป ถึงได้คิดอยากให้ไล่ส้งหลิงหลิงไปตั้งแต่ตอนนี้หรือ?
นั่นเป็นลูกของพวกเขา เธอสงสัยแบบนี้ เย่เชินหลินยังปล่อยเธอทำตามอำเภอใจแบบนี้ หากไม่ใช่เพราะเขารักเธอ เขาจะยอมให้เธอยุ่งเรื่องพวกนี้?
ความคิดของเซี่ยชีหรั่นก็วุ่นวายขึ้นมาทันที ถึงขั้นไม่รู้ว่าเธอควรที่จะวางตัวยังไง ไม่รู้ว่าลังเลแค่ไหน
เย่เชินหลินไม่ให้เธอได้มีเวลาลังเล เขาโน้มริมฝีปากของเขาลงไป จูบริมฝีปากเธออย่างดูดดื่ม
เย่เชินหลินรู้สึกผิดต่อเธอ เขาจึงเอาความรู้สึกผิดพวกนี้กลายมาเป็นจูบที่หอมหวาน จูบไปทุกส่วนบนร่างกายเธอ
ความเล้าโลมของเขาทำให้เธอรู้สึกเคลิ้ม วินาทีนี้ เธอก็ไม่อยากที่จะคิดอะไรมากแล้ว
ฝานหลายที่ไกลแสนไกล ตอนนี้หลี่เหอไท้กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็กำลังจูบอยู่อย่างหวานซึ้ง เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเคลิบเคลิ้มมาก หลี่เหอไท้มีความสามารถในการจูบมาก ทำให้เธอยากที่จะควบคุมตัวเอง เธอกอดคอของเขา ให้เขาจูบหนักยิ่งกว่าเดิม
มือใหญ่ของหลี่เหอไท้เคลื่อนไหวอยู่บนร่างกายของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ลูบนวดเบาๆในทุกๆส่วนแล้วค่อยไป ทำให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยแทบคลั่ง
“อืม…” เธอส่งเสียงคางอย่างอดทนไม่ไหว ขาของเขาเสียดสีกางเกงของเขาอย่างกล้าหาญ
“คุณก็ยั่วยวนเย่เชินหลินแบบนี้หรือ?” หลี่เหอไท้กระซิบถามเธอ
“ใช่ ฉันยั่วยวนแบบนี้กับผู้ชายทุกคน รวมถึงเย่เชินหลิน”
สีหน้าหลี่เหอไท้ยิ่งเคร่งขรึม ถึงแม้ร่างกายของเขาก็มีความต้องการ ตอนนี้เขายังมีสติ ยังไม่ลืมว่าเขามาเพื่ออะไร
“องค์หญิง คุณเต้นรำเก่งมาก เรามาเต้นกันต่อ ไม่รีบ” หลี่เหอไท้ขยับออกห่างองค์หญิงเล็กน้อย แล้วก็เต้นด้วยกันอีกครั้ง ตามดนตรีบรรเลง
ถึงแม้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอยากที่ขึ้นเตียงกับเขาอย่างมาก แต่ยังไงก็เป็นองค์หญิงคนหนึ่ง อีกฝ่ายยังไม่รีบ เธอจะรีบร้อนเกินไปก็ไม่งาม
………..
มองดูเซี่ยชีหรั่นที่เหงื่อท่วมตัว อ่อนปวกเปียกไม่มีแรง แล้วก็ไม่พูดว่าจะไปอีกแล้ว เย่เชินหลินพอใจมาก
“ยัยดื้อ คุณพักผ่อนก่อน ผมจะไปอาบน้ำ คืนนี้คุณเหนื่อยมากแล้ว ไม่ต้องอาบแล้ว ตอนเช้าค่อยอาบ” เขาพูดขึ้น
“อืม” เซี่ยชีหรั่นพยักหัวอย่างอ่อนแรง
เย่เชินหลินหยิกใบหน้าน้อยๆของเธอเบาๆ พร้อมพูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “นี่สิถึงจะเป็นผู้หญิงของผม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ต่อไปห้ามพูดว่าไปอีก ไม่อย่างนั้นคุณจะรู้สึก”
“ฉันจะพูดว่าไป คุณทำเลวฉันก็ต้องไปสิ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างโกรธเคือง
“คุณทำไม่ลงหรอก ยัยดื้อ” เย่เชินหลินจูบหน้าผากเธอ หัวเราะเบาๆ แล้วก็ออกจากห้องนอนไปอย่างอิ่มอกอิ่มใจ
เซี่ยชีหรั่นค่อนข้างผิดหวังเล็กน้อย ทำไม่ลงหรือ? เธอทิ้งเขาไม่ลงจริงๆ
ในเมื่อทิ้งไม่ลง เธอจึงต้องใจกว้างมากกว่าเดิม อดทนมากกว่าเดิม เชื่อว่าเขามีเหตุผลที่พูดไม่ได้จริงๆ ขอแค่เหตุผลนั้นไม่ใช่เพราะรักส้งหลิงหลิงก็พอ
เซี่ยชีหรั่นเหนื่อยล้ามาก ถึงขั้นไม่มีแรงไปอาบน้ำ เย่เชินหลินไปแล้วยังไม่ถึงสองนาที เธอก็เข้าสู่ภวังค์แห่งการหลับใหลไปแล้ว
เวลานี้ มือถือเย่เชินหลินที่วางอยู่บนหัวเตียงดังขึ้น เซี่ยชีหรั่นยื่นมาไปหยิบมาดูอย่างสะลึมสะลือ
บนจอมีปรากฏชื่อสามพยางค์ “โม่เสี่ยวหนง”
สามคำนี้ทำให้ความง่วงของเธอเมื่อกี้หายไปจนหมด ดึกขนาดนี้ เสี่ยวหนงไม่กลับมา กลับโทรมา หรือเธอมีธุระอะไรหรือเปล่า?
สิ่งแรกที่เซี่ยชีหรั่นคิดได้ก็คือเธออาจจะตกอยู่ในอันตราย คิดว่านี่อาจจะเป็นสายที่โทรมาเพื่อขอความช่วยเหลือ เธอจึงรีบกดรับสายทันทีโดยไม่คิดอะไร
ยังไม่ทันที่เธอจะพูดอะไร แต่อีกฝ่ายภาวนาให้มีคนรับสายตั้งนานแล้ว จึงรีบพูดขึ้นก่อนว่า
“คุณทายสิฉันเป็นใคร?” น้ำเสียงโม่เสี่ยวหนงแฝงไปด้วยความอ้อยอิ่ง ฟังก็รู้ว่าตั้งใจ แฝงไปด้วยความน่ารัก แฝงไปด้วยความเบาหวิว เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้ว
ทั้งสองคนล้วนเป็นคนที่เธอไว้ใจ ตามหลักแล้วพวกเขาไม่ควรที่จะติดต่อกันลับหลังเธอ
ทำไม ในมือถือเย่เชินหลินถึงมีชื่อโม่เสี่ยวหนงบันทึกไว้ และตอนที่โม่เสี่ยวหนงโทรมา ยังใช้น้ำเสียงที่เซ็กซี่แบบนั้นพูดจา?
ในวินาทีนี้ ภายในใจเซี่ยชีหรั่นเย็นเฉียบ มือของเธอถึงขั้นเริ่มสั่นเทา
เธอไม่พูดอะไร โม่เสี่ยวหนงที่รอฟังอยู่ ก็หัวเราะเบาๆแล้วพูดว่า “โอ๊ย แม้แต่เสียงของฉันก็ฟังไม่ออกหรือ? ฉันคือเสี่ยวหนง พี่เขย…”
คำว่าพี่เขยสองคำนี้ โม่เสี่ยวหนงพูดเน้นอย่างสนิทสนม และมีเสน่ห์ คิ้วเซี่ยชีหรั่นยิ่งขมวดแน่นกว่าเดิม
โม่เสี่ยวหนง นี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่?
ตอนนี้หัวใจของเธอแทบที่จะลืมเต้น เธอกลัวทุกอย่างจะเหมือนในทีวีแบบนั้น โม่เสี่ยวหนงพูดขึ้นมาว่าสักวันหนึ่งพวกเขาลืมกันไม่ลงอะไรแบบนั้น
บางทีอาจเป็นเพราะเธอคิดมากไป ผู้หญิงล้วนเป็นพวกที่ค่อนข้างคิดมากเกินไป
เธอไม่ควรสงสัยคนที่เธอรัก และก็ไม่ควรสงสัยน้องสาวของเธอ
คิดได้เช่นนี้ เซี่ยชีหรั่นก็พูดขึ้นเสียงเบาว่า “ฉันเอง เสี่ยวหนง พี่เขยเธอไปอาบน้ำ มีธุระอะไรหรือเปล่า?”
“พี่?” โม่เสี่ยวหนงค่อนข้างตกใจ หลังจากนั้นก็กลับมามีสติเหมือนเดิม ไม่มีอะไรน่าตกใจ เธอไม่ได้พูดอะไรที่ไม่ควรพูดสักหน่อย ก็แค่น้ำเสียงค่อนข้างแบบนั้นเอง เธอเชื่อว่าเซี่ยชีหรั่นที่ไร้เดียงสาคงไม่คิดมากหรอก หากคิดมาก เธอก็หาเรื่องโกรธเธอ ยังไงก็จัดการได้อยู่แล้ว
“ฉันเอง มีธุระอะไรหรือ?” น้ำเสียงเซี่ยชีหรั่นค่อนข้างเย็นชา
“ฉัน ฉันไม่สะดวกที่จะบอกพี่ เอาอย่างนี้….”
“ไม่สะดวกที่จะพูด ก็รอเย่เชินหลินออกมาก่อน เธอค่อยมาบอกเขาก็แล้วกัน” เซี่ยชีหรั่นโกรธแล้วจริงๆ ดูเหมือนเธอจะไม่เคยใช้น้ำเสียงแบบนี้คุยกับโม่เสี่ยวหนง
หลังจากที่พูดเสร็จ เธอก็กดวางสายทันที
ในหัวสมองของเธอยังมีเสียงที่โม่เสี่ยวหนงเรียกพี่เขยวนเวียนอยู่ ยังมีคำนั้นที่ถามเขาว่าเธอเป็นใคร
บางทีภายในใจลึกๆเธออาจจะไม่เชื่อใจโม่เสี่ยวหนง เธอรักโม่เสี่ยวหนง กลับไม่เชื่อใจเธอ จุดนี้เธอเองก็สับสนเหมือนกัน
เธอถอนหายใจ และตอนนี้เย่เชินหลินก็กำลังอาบน้ำเสร็จและเดินออกมาพอดี แล้วก็ได้ยินเธอถอนหายใจ
“เป็นอะไร? ยังคิดถึงเรื่องส้งหลิงหลิงหรือ?” เย่เชินหลินขมวดคิ้วถาม
“ไม่ใช่” เซี่ยชีหรั่นส่ายหัว ดูแล้วก็ยังคงเศร้าไม่มีความสุข
เธอคงเอาแต่ใจมากเกินไปแล้ว เธอรู้สึกว่าเธอไม่ควรสงสัยเย่เชินหลิน เย่เชินหลินไม่ใช่คนที่จะเอากับน้องสาวภรรยาได้แบบนั้น แต่ทำไมดึกดื่นค่ำคืนโม่เสี่ยวหนงถึงโทรมาหาเขา แล้วในมือถือของเขาก็บันทึกชื่อของเธอไว้?
คิดว่าอย่าสงสัย แต่เธอก็ยังสงสัยอยู่ บางครั้งเธอก็ไม่ได้ไร้เดียงสาอย่างที่ตัวเองคิดจริงๆ เธอก็รู้จักสงสัยหวาดระแวงคนอื่นอยู่
เธอจะไม่สนใจอะไรเลยก็ได้ อะไรก็ให้โม่เสี่ยวหนงได้ มีเพียงเย่เชินหลิน ชายคนรักของเธอเพียงคนเดียว เธอแบ่งปันให้ไม่ได้
“เป็นอะไรกันแน่ครับ? คุณน่าจะรู้ว่าความคิดของผู้หญิงยากที่จะคาดเดาที่สุด มีอะไรคุณก็พูดมาตรงๆเลยครับ” เย่เชินหลินนั่งลงข้างเตียง ขมวดคิ้วพูด
เซี่ยชีหรั่นเอามือถือยื่นให้เขา พูดขึ้นด้วยเสียงเบาว่า “ที่จริงก็ไม่มีอะไร ก็แค่เมื่อกี้เสี่ยวหนงโทรมาหาคุณ ฉันถามว่ามีธุระอะไร เธอไม่พูดกับฉัน ฉันคิดว่า…”
“คิดว่าอะไร? คุณคงไม่คิดว่าผมกับโม่เสี่ยวหนงมีอะไรกันใช่ไหม?” เย่เชินหลินได้ยินเซี่ยชีหรั่นเข้าใจเขาผิดแบบนี้ ในใจก็ไม่พอใจ ใบหน้าเคร่งเครียด น้ำเสียงก็ไม่ดีอย่างที่สุด
เขามีปฏิกิริยาแบบนี้ที่จริงในใจเซี่ยชีหรั่นก็ดีใจอยู่ เธอพบว่ากับความรัก เธอค่อนข้างคิดเล็กคิดน้อยเกินมาก
“ขอโทษค่ะ ฉันอาจจะคิดมากไป ฉันรู้ว่าฉันไม่ควรที่จะคิดแบบนี้ ฉันก็แค่อดทนใจไม่ได้ในทันที ฉันกลัวคุณจะถูกแย้งไป” เซี่ยชีหรั่นพูดขึ้นเสียงเบา ท่าทางของเธอเหมือนภรรยาขี้น้อยใจมาก เย่เชินหลินกลับโกรธแล้วจริงๆ ในขณะที่เธอสำนึกผิดอยู่แบบนี้ เขาก็หายโกรธแล้ว
“ยัยดื้อ” เขาพูดคำหนึ่งแล้วก็โอบเธอมากอด พร้อมพูดอย่างไม่พอใจว่า “น้องสาวคนนั้นของคุณ มีคุณคนเดียวแหละที่เห็นว่าเธอดี สำหรับผมแม้แต่เล็บเท้าคุณก็เทียบไม่ติด”
“ห้ามพูดเธอแบบนี้ เสี่ยวหนงทั้งสวยทั้งน่ารัก นิสัยร่าเริงแจ่มใสมีเสน่ห์ เพราะฉันคิดว่าเธอมีดี จึงกลัวว่าฉันไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ”
เธอชอบแย่งของฉันมาตั้งแต่เด็ก ฉันรู้ ดังนั้นฉันจึงเป็นกังวลมาก คำพูดข้างหลังนี้เธอไม่ได้พูดออกมา
ต่อให้เธอสงสัย เธอเป็นกังวล เธอก็ไม่ได้อยากให้เย่เชินหลินมีความคิดอคติกับโม่เสี่ยวหนง เธอยังคงอยากที่จะให้เย่เชินหลินรู้สึกดีกับโม่เสี่ยวหนงเหมือนน้องสาวแท้ ยังไงถ้าไม่มีโม่เสี่ยวหนงก็คงไม่มีเธอในวันนี้
“วางใจเถอะ ต่อให้เธอดีแค่ไหน ผมก็ไม่มองเธอหรอก” เย่เชินหลินพูดขึ้นอย่างมั่นใจ ลูบนวดเส้นผมของเธอ แล้วพูดว่า “นอนเถอะ หากคุณยังไม่นอน พรุ่งนี้ผมจะไม่ให้คุณไปทำงาน”
“ฉันนอน ฉันนอน ฉันนอน” เซี่ยชีหรั่นแลบลิ้น หลับตา เวลานี้มือถือเย่เชินหลินก็ดังขึ้นมาอีก เป็นโม่เสี่ยวหนงที่ร้อนรนจนต้องโทรมาอีก