สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 786 สาวใช้ตัวแสบ 690

ตอนที่ 786 สาวใช้ตัวแสบ 690　
เย่เชินหลินรับโทรศัพท์สีหน้าเคร่งขรึม ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา ：“มีเรื่องอะไร? ”
เขาเย็นชาขนาดนี้ จะทำให้โม่เสี่ยวหนงตกใจได้ เซี่ยชีหรั่นรีบลุกขึ้นนั่ง ใช้สายตาเป็นการบอกใบ้กับเขาว่าอย่าพูดแบบนี้
โม่เสี่ยวหนงเบิ่งตากว้างมองที่โทรศัพท์แล้วคิดในใจว่า ตอนเช้าเขายังคุยกับเธออยู่ดีๆอยู่เลย พอถึงตอนเย็นหลังรับโทรศัพท์ของเซี่ยชีหรั่นน้ำเสียงของเขาก็เปลี่ยนไป
ดูเหมือนว่า เซี่ยชีหรั่นจะต้องพูดอะไรกับเขาแล้วแน่ๆ
พี่สาวอาพี่สาว คุณเป็นพี่สาวแท้ๆของฉัน ฉันยังไม่ทำอะไรเลยนะ คุณก็กันฉันขนาดนี้ซะแล้ว ดูเหมือนว่าถ้าฉันไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง ก็คงต้องทำให้คุณผิดหวังมากแน่ๆ
เธอพยายามให้ตัวเองยิ้มอย่างไม่คิดอะไรมาก พูดว่า: “พี่เขย ก็ไม่ใช่เรื่องรถหลอกเหรอ วันนี้ฉันต้องตากับรถปอร์เช่……”
“พรุ่งนี้ผมจะให้คนติดต่อคุณไป ” เย่เชินหลินพูดเสร็จ กำลังจะตัดสายโทรศัพท์ซะ แต่เซี่ยชีหรั่นกลับรีบยื่นมือมาหยิบ ถามอย่างรีบร้อนว่า : “เสี่ยวหนงคุณโทรศัพท์มาจากที่ไหนอะ? ดึกขนาดนี้แล้วทำไมถึงยังไม่นอน? ”
ดูซิ เธอทำถ้าเป็นห่วงเป็นใยน้องสาวอย่างฉันต่อหน้าเย่เชินหลิน แสดงได้เก่งจริงๆ
“ไม่ได้อยู่ที่ไหน ก็อยู่ที่กองถ่ายไง ฉันไม่พูดแล้ว พี่ คุณกับพี่เขยรีบนอนเถอะ ฉันรู้ว่าตอนกลางคืนพวกคุณจะจู๋จี๋กัน ขอโทษ รบกวนพวกคุณแล้วล่ะ หลังจากนี้ฉันสัญญาจะไม่โทรมาตอนดึกๆแบบนี้อีกแล้ว บายบาย ” โม่เสี่ยวหนงรีบตัดสายโทรศัพท์อย่างรีบร้อน เซี่ยชีหรั่นยังอยากจะถามเธอ ว่าอยู่กองถ่ายไหน
เรื่องที่โม่เสี่ยวหนงจะเอารถ เย่เชินหลินไม่พูดกับเซี่ยชีหรั่นแน่นอน สำหรับเขาแล้ว รถแค่คันเดียวไม่ใช่เรื่องอะไร
แต่ว่าเซี่ยชีหรั่นมีความเข้าใจผิดนิดหน่อย เขาไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ ก็เลยพูดอธิบายให้เธอฟังว่า : “วันนี้ตอนเช้าตอนที่ผมกลับมาโม่เสี่ยวหนงบอกว่าเธอไม่มีรถของตัวเอง รายรับไม่ค่อยดี อยากได้รถสักคัน ผมสัญญากับเธอไปแล้ว ให้เธอไปเลือก เธอเลือกแล้ว เมื่อกี้โทรมาบอกกับผมว่าอยากจะซื้อรถปอร์เช่ ”
เธอเม้มปาก มองเย่เชินหลิน พูดเสียงเบาว่า : “ขอโทษจริงๆ คุณไม่ต้องอธิบายอะไรกับฉันแล้ว ฉันไม่ควรที่จะสงสัยคุณแม้แต่นิดเดียว ไม่ควรจริงๆ เห้อ! ไม่น่าเธอถึงไม่กล้าพูดกับฉัน ที่แท้ก็กลัวว่าฉันจะไม่ให้คุณซื้อให้เธอ ”
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกผิด เธอไม่เพียงแต่รู้สึกผิดกับเย่เชินหลิน และยังรู้สึกผิดกับโม่เสี่ยวหนงอีกด้วย
คืนวันนี้เธอโทรหาเย่เชินหลินเพื่อขอร้องเขา เวลาที่เธอขอร้องใครปากเธอจะหวานมากเป็นพิเศษ ไม่เพียงแต่กับเย่เชินหลิน กับเธอก็เหมือนกัน เป็นเพราะว่าเธอคิดมากเกินไปแท้ๆ
“หลิน คุณว่าช่วงนี้ฉันเป็นอะไร เมื่อกี้ก็ทะเลาะกับคุณ ตอนนี้ก็สงสัยคุณ หรือเป็นเพราะว่าฉัน……ฉันเปลี่ยนเป็นเกลียดคุณมากขึ้นอีก? ” เซี่ยชีหรั่นยิ่งพูดน้ำเสียงยิ่งลดต่ำลง เธอไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนี้เลย
“ไอ้เด็กโง่! ” เย่เชินหลินเชยคางเล็กๆของเธอขึ้น จ้องมองไปที่ดวงตาที่มีเสน่ห์ของเธอคู่นั้น พูดอย่างอ่อนโยนว่า : “คิดมากอะไรน่ะ? คุณเปลี่ยนเป็นห่วงผมมากขึ้นแล้ว ไม่ใช่เปลี่ยนเป็นเกลียดผมมากขึ้นนะ คุณกลัวว่าคนอื่นจะแย่งผมไป เป็นเรื่องปกติ ”
“จริงเหรอ? ” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างไม่มั่นใจ
เธอกลัว เธอกลัวถูกทอดทิ้งจนเข้ากระดูก ใครให้เธอเป็นเด็กที่ถูกทอดทิ้งก่อนล่ะ
“จริง อย่าคิดมากไปเลย นอนๆ เป็นเด็กดีนะ ” เย่เชินหลินจูบลงที่หน้าผากของเธอ ปลอบโยนอารมณ์ที่ไม่คงที่ของเธอ
เซี่ยชีหรั่นเงียบไปแป๊บหนึ่ง แล้วพูดเสียงเบาว่า : “คุณไม่ควรสัญญาที่จะซื้อรถให้เธอ รถปอร์เช่แพงจะตายนะ เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่ยังเรียนไม่จบอย่างเป็นทางการเลยจะขับรถแพงๆขนาดนั้นไปทำไม? เธอก็แค่ชอบโอ้อวด นี่ไม่ใช่เรื่องดี อีกอย่างเธอยังชอบอยู่ด้านนอกคนเดียวอีกด้วย ถ้าถูกตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นขึ้นมาจะทำยังไง? อันตรายมากเลยนะ ”
“ไม่เป็นไร คุณไม่ต้องกังวล ตอนนี้เธอเดินไปไหนก็จะพูดว่าเป็นน้องสาวภรรยาผม ไม่มีใครกล้าแตะต้องเธอแน่นอน อีกอย่างเธออยากได้รถของตัวเอง ก็ไม่ใช่เรื่องเสียหายอะไรมากมาย เธอเป็นน้องสาวของคุณ ผมให้รถเธอแค่คันเดียวก็ไม่เป็นไร ถ้าเธอต้องการอีก ผมก็จะซื้อบ้านให้เธอ ให้เธอมีที่อยู่ จะได้ไม่ต้องมาทะเลาะกับคุณบ่อยๆอีก ”
“ฉันไม่เกี่ยงที่จะทะเลาะกับเธอ ฉันหวังว่าจะให้เธออยู่ข้างๆฉันอีกต่างหาก ฉันยังพอที่จะควบคุมเธอได้ เสี่ยวหนงก็เหมือนม้าป่า ไม่สนใจเธอสักนิด เธอมักจะผยองได้ทุกวัน ” เซี่ยชีหรั่นพูดถึงโม่เสี่ยวหนง ก็มักจะพูดด้วยน้ำเสียงเอ็นดู และจนปัญญาขึ้นมา น้ำเสียงแบบนั้นเหมือนน้ำเสียงที่แม่พูดถึงลูกสาวไม่มีผิด
จากปฏิกิริยาเมื่อกี้ของเธอ ไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้เรื่องโม่เสี่ยวหนง เพราะว่าเธอรู้ถึงได้เป็นห่วงเธอ ปล่อยวางเธอไม่ลง นี่เป็นสิ่งที่เย่เชินหลินเจ็บปวดมากที่สุด
ดูเหมือนว่า เขาต้องรีบหาผู้ชายให้กับโม่เสี่ยวหนงเร็วๆซะแล้ว ข้อหนึ่ง คือเธอมีคนค่อยดูแล เซี่ยชีหรั่นก็จะสบายใจ ข้อสอง มีผู้ชายที่แข็งกร้าวสักคนเอาชนะเธอได้ โม่เสี่ยวหนงก็จะประพฤติตัวดี จะไม่สนใจเขาที่เป็นพี่เขย
เย่เชินหลินโอบเซี่ยชีหรั่นเอนนอนลง เขาคิดหาคนในวัยที่เหมาะสมกันที่อยู่รอบตัวเขา ในที่สุดก็นึกคนที่เหมาะสมออก
คนนั้นเป็นคุณชายของรองประธานเมืองตงเจียง ชื่อว่า เลี่ยวเว่ยตง
รองประธานเลี่ยวคนนี้มีอนาคตที่ไม่เลว ดูจากฐานะแล้ว โม่เสี่ยวหนงอยู่กับ เลี่ยวเว่ยตงก็นับว่าคบคนที่ร่ำรวยกว่า แน่นอน ว่าถ้าโม่เสี่ยวหนงมองจากฐานะน้องสาวของเซี่ยชีหรั่น ก็นับว่าเลี่ยวเว่ยตงคบคนที่ร่ำรวยกว่า เพราะฉะนั้นแล้วก็นับว่าทั้งสองคนเท่าเทียมกัน
สำหรับ เลี่ยวเว่ยตงก็นับว่าเป็นคนจริงแท้ คุณสมบัติไม่นับว่าดีมาก แต่ก็นับว่าดี
เลี่ยวเว่ยตง หาผู้หญิง จุดมุ่งหมายเดียวของเขาก็คือผู้หญิงคนนั้นต้องสวย พวกความประพฤติ เขาไม่ค่อยให้ความสำคัญ โม่เสี่ยวหนงเหมาะกับปัจจัยของเขาพอดี เย่เชินหลินคิดว่า ทั้งสองคนนี้ค่อนข้างเหมาะสมกัน
……
เดิมทีหลี่เหอไท้ไม่อยากจะมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เขาไม่จำเป็นต้องคงความบริสุทธิ์ไว้เพื่อใคร แต่แค่ผู้หญิงแบบนี้ เขาแค่ไม่รู้สึกสนใจก็เท่านั้น
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับเจ้าเล่ห์มาก หลังจากนั้นเขาอยากถามอะไรเธออีก เธอก็ไม่พูด
เขานำการฝากฝังอย่างแรงกล้าของจ้าวเหวินอิงมาด้วย จ้าวเหวินอิงทำเพื่อเขามามากมาย หลายปีมานี้เขาไม่ได้ทดแทนเลย ตอนนี้ ผู้หญิงที่สวยงามเหมือนดอกไม้ได้อยู่ตรงหน้าแล้ว เขาแค่รักกับเธอสักพักก็สามารถรู้เรื่องราวที่อยากรู้ได้ ที่จริงสำหรับเขาแล้วไม่ยากเลย
ยิ่งไปกว่านั้น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยใกล้ชิดเขามากๆ อีกทั้งมักจะใช้ร่างกายที่อวบอิ่มเสียดสีกับร่างกายที่ไวต่อความรู้สึกของเขาทุกจุด เขาเป็นผู้ชายปกติ มีความต้องการก็เป็นเรื่องปกติ
“คืนเดียวคุณได้ถึงหกครั้งจริงๆเหรอ? ตามที่ฉันรู้มา ปกติผู้ชายเอเชียกำลังสู้รบไม่ค่อยแข็งแรงนะ ” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกระซิบที่ข้างหูของหลี่เหอไท้ ใช้ภาษาอังกฤษที่มีเสน่ห์ถามเขา
หลี่เหอไท้ยิ้มด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย มือใหญ่ยื่นไปจับคอเสื้อของเจ้าหญิงอย่างไม่เกรงใจ เสียงฉีกกระโปรงเต้นรำของเธอดังขึ้นมา แล้วกดเธอลดที่กำแพง ริมฝีปากของเขารีบจูบลงทันที
เขารู้ว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยต้องชอบผู้ชายที่ป่าเถื่อนแน่ๆ เธอไม่ชอบผู้ชายที่เหมือนแกะน้อยที่ค่อยระมัดระวังเรื่องบนเตียงอย่างแน่นอน
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยร้องอย่างมีความสุขจริงๆ คิดไม่ถึงว่าหลี่เหอไท้ที่อ่อนโยนสง่างามยังมีด้านป่าเถื่อนแบบนี้ด้วย ความป่าเถื่อนแบบนี้ทำให้เธอใกล้ที่จะบ้าคลั่งอย่างมีความสุขอีกแล้ว
มือของเธอสอดเข้าไปในผมของเขา พยายามยืดอกอย่างสุดความสามารถ หวังอยากจะให้เขาดูดมากขึ้น ใช้แรงเพิ่มมากขึ้นอีก
เธอเป็นเจ้าหญิง ใครกล้าฉีกกระโปรงเธอขาด แต่มีหลี่เหอไท้ที่กล้า เธอรู้สึกว่าช่วงเวลานี้ เธอไม่ใช่คนที่เอาชนะผู้ชายที่แข็งแกร่งอีกต่อไป เธอกลายเป็นผู้หญิงที่บอบบาง เธอชอบความรู้สึกอย่างนี้มาก
เธอเร่าร้อนมาก เหมือนกับงูที่พันเขา พวกเขาทั้งสองคนผสมผสานกันกับดนตรีเต้นรำที่เร่าร้อน เชื่อมกันไปอย่างไม่หยุด……
“เป็นยังไง? ผมกับเย่เชินหลิน ใครทำให้คุณพอใจมากกว่ากัน? ” หลังจากเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยได้รับการปลอดปล่อย หลี่เหอไท้ก็ก้มลงไปถามที่หน้าผากของเธอ
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยยังคงหอบอยู่ เงียบไปครู่หนึ่ง เธอก็พูดอย่างไม่มีแรงว่า : “เหมือนกัน คิดไม่ถึงเลยว่าผู้ชายตะวันออกอย่างพวกคุณสองคนจะมีแรงที่น่าตกใจและทักษะที่เต็มเปี่ยมอย่างนี้ฉันชอบมากจริงๆ ”
“เหรอ? งั้นก็เอาอีก! ผมจะต้องเอาชนะเย่เชินหลินถึงจะพอ! ” หลี่เหอไท้สีหน้าเคร่งขรึม กดทับลงไปที่เธออีกครั้ง
……
ฟ้ายังไม่สว่าง เย่เชินหลินก็ตื่นนอนออกไปออกกำลังกายแล้ว เซี่ยชีหรั่นยังคงนอนหลับสบายอยู่ เขาไม่ได้เรียกเธอ
เซี่ยชีหรั่นถูกนาฬิกาโทรศัพท์ปลุกให้ตื่น ตื่นขึ้นมาก็พบว่าเธอตื่นสายกว่าปกติไปครึ่งชั่วโมง
เธอรีบลุกไปล้างหน้าบ้วนปากอย่างรีบร้อน ในใจยังรู้สึกแปลกใจอยู่ เธอตั้งนาฬิกาปลุกตอนเจ็ดโมงแท้ๆ ทำไมถึงกลายเป็นเจ็ดโมงครึ่งไปได้?
เธอแปรงฟันเสร็จก็รู้ว่า ต้องเป็นไอ้เจ้าหนุ่มคนนั้นที่อยากให้เธอนอนเยอะๆแน่ๆ ตั้งใจเลื่อนนาฬิกาปลุกของเธอออกไป
ดูเหมือนว่าเธอจะโชคดีจริงๆ พบผู้ชายที่ทำการใหญ่แต่ก็ยังระมัดระวังได้ดี
เธอฉีกยิ้มไร้เดียงสาออกมานิดหนึ่ง เซี่ยชีหรั่น เพื่อผู้ชายคนที่คุณรักที่สุด คุณต้องพยายามมากกว่านี้นะ!
เธอรีบล้างหน้าบ้วนปากอย่างรวดเร็ว เย่เชินหลินหลังจากออกกำลังกายตอนเช้าเสร็จก็อาบน้ำแล้วเดินเข้าประตูมา
“กินอาหารเช้า กินเสร็จผมจะไปส่งคุณที่ที่ทำงาน ” เย่เชินหลินพูด
“ไปดูตูตูก่อน พวกเราต้องสร้างความเคยชินก่อนไปทำงานต้องไปดูเขาก่อน อย่างนี้ หลังจากนี้เขาก็จะตั้งตาคอยรอพวกเราเลิกงาน ” เซี่ยชีหรั่นท่าทางจริงจังมาก เย่เชินหลินจูบลงหน้าผากของเขา พูดว่า : “ได้ ”
ทั้งสองคนเดินขึ้นไปบนบ้าน ส้งหลิงหลิงตื่นตั้งนานแล้ว เธอตื่นเพราะว่าถูกลูกของเธอโวยวายกินนมตอนเช้า
ตอนที่เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นมานั้น ลูกก็กินอิ่มแล้ว ถูกพี่เลี้ยงอุ้ม กำลังตบหลังของเขาเบาๆ
“ทำไมต้องตบเขา? เบาๆหน่อย! ” เย่เชินหลินขมวดคิ้ว น้ำเสียงเข้มงวด
ท่าทางของเขาเข้มงวดมาก แม้แต่เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกแปลกใจนิดหน่อย
“ขอโทษค่ะคุณเย่! ฉันจะระวัง! ”พี่เลี้ยงคนนั้นรีบตอบกลับทันที
ส้งหลิงหลิงกลับยิ้มอย่างอ่อนโยน พูดอธิบายแทนพี่เลี้ยงคนนั้นว่า: “เชินหลิน ลูกน้อยกินนมเสร็จต้องตบหลังเบาๆนะ ไม่อย่างนั้นเขาจะอ้วกออกมาได้ง่าย ถ้าอ้วกแล้ว ก็จะร้องไห้หนักมาก ”
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง งั้นหลังจากนี้ก็ระวังเรื่องการใช้แรงหน่อย ” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา
“ใช่ ฉันก็พูดอย่างนี้เหมือนกัน ให้ตอนที่พวกเธอตบนั้นให้ใช้แรงเบาๆ ”
“ต้องตบยังไง คุณสอนฉันได้ไหม? ” เซี่ยชีหรั่นถามพี่เลี้ยงคนนั้น
“ได้ค่ะ คุณนายเย่ ที่จริงเรื่องนี้ง่ายมาก ก็ทำอย่างนี้ วางมือ ตบลงไปเบาๆที่ด้านหลังช่วงด้านบนนิดหนึ่งของเขา รอให้เขาสะอึก ก็แสดงว่าเสร็จเรียบร้อย ”