สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 787 สาวใช้ตัวแสบ 691

ตอนที่ 787 สาวใช้ตัวแสบ 691　　
“โอเค ให้ฉันลองหน่อย ” เซี่ยชีหรั่นรับเย่เจิ้งเหิงน้อยมา ดวงตาสีดำของเด็กน้อยนั้นมองเธอสักพัก เหมือนกับว่าดูรู้เรื่องขึ้นมากกว่าเมื่อวานนิดหน่อย
“คุณดูซิ หลิน เขาเหมือนกับรู้จักฉันเลย ไม่ร้องไห้เลย ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างดีอกดีใจ
“เด็กคนนี้ ” เย่เชินหลินมองลูกชายด้วยความรัก เห็นเขานอนซบอยู่ที่อกของเซี่ยชีหรั่น เขาก็รู้สึกปลื้มใจและอิจฉานิดๆ
เซี่ยชีหรั่นเรียนรู้เร็วมาก แค่เพียงแป๊บเดียวก็สามารถทำได้เลย เธออุ้มเด็กน้อยไว้แนบกาย ตบเบาๆตามแบบที่พี่เลี้ยงทำ ผ่านไปแค่แป๊บเดียว เจ้าเด็กน้อยก็สะอึกแล้ว
“อั้ยยะ น่าทึ่งมากจริงๆ สะอึกจริงๆด้วย ตูตูเป็นเด็กดี เชื่อฟังแม่ดีๆนะ ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างเบิกบานใจ เสียงหัวเราะที่เบิกบานใจทำให้ เย่เจิ้งเหิงน้อยชอบมากๆ สายตาของเขาจ้องมองเซี่ยชีหรั่นตลอด ท่าทางน่ารักอย่างมาก
ใบหน้าของส้งหลิงหลิงแสดงถึงรอยยิ้ม แต่ในใจกลับรู้สึกขมขื่นและอิจฉา อยากจะลงจากเตียงแล้วไปแย่งลูกกลับมาจริงๆ
“หลิน คุณว่าถ้าฉันจุ๊บหน้าเขา เขาจะปฏิเสธไหม? ” เซี่ยชีหรั่นถามเสียงเบา
“คุณลองดูเถอะ ” เย่เชินหลินยิ้มๆแล้วพูด
เซี่ยชีหรั่นค่อยๆโน้มริมฝีปากเข้าใกล้ใบหน้าที่อ่อนนุ่มของเย่เจิ้งเหิงน้อย จุ๊บเบาๆนิดหนึ่ง เขาไม่ร้องไห้จริงๆ
“เขาไม่ร้อง! ดีจริงๆ! หลิน คุณมาจุ๊บเขาหน่อย คุณยังไม่เคยจุ๊บเขาใช่ไหม? ” เซี่ยชีหรั่นมองอย่างตั้งตารอคอย
เย่เชินหลินกวาดสายตามองไปที่เย่เจิ้งเหิงน้อยอย่างไม่สบอารมณ์ พูดพึมพำไปว่า : “ผู้ชายจุ๊บผู้ชาย น่าขนลุกจะตาย ไม่จุ๊บ ”
“อั้ยโย เขาเป็นผู้ชายอะไรกันล่ะ เขาเป็นแค่เด็กน้อยที่น่ารักคนหนึ่ง เป็นลูกของคุณ คุณรีบมาจุ๊บเขาเร็ว ให้เขาได้รู้สึกถึงว่าพ่อของเขารักเขามากแค่ไหนไงล่ะ ”
เย่เชินหลินไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นไม่สบอารมณ์ แน่นอนว่าในใจของเขา ก็ปรารถนาอยากจะอยู่ใกล้ๆลูกชายมาก
เขาเดินเข้าไปอย่างไม่สบอารมณ์นิดหน่อย ริมฝีปากโน้มเข้าไปใกล้ใบหน้าของเด็กน้อย เพิ่งจะเข้าใกล้ เจ้าเด็กน้อยก็ร้องว้ากร้องไห้ออกมา
ทันใดนั้น สีหน้าของเย่เชินหลินก็เปลี่ยนไปอย่างฉับพลันทันที เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกลุกลี้ลุกลน
ถึงแม้ว่าส้งหลิงหลิงจะไม่ชอบให้เซี่ยชีหรั่นเข้าใกล้ลูกชาย แต่เธอกลับหวังว่าเย่เชินหลินจะเข้าใกล้ลูกมากๆหน่อย เย่เชินหลินกล้าจุ๊บลูก นี้เป็นการก้าวหน้าที่ยิ่งใหญ่มาก ในตอนที่เธอกำลังปลาบปลื้มใจอยู่นั้นลูกก็กลับร้องไห้ขึ้นมา ทำให้เธอทั้งโกรธทั้งรีบร้อนจริงๆ
ลูกนะลูก ทำไมลูกไม่ใจสู้หน่อย ร้องไห้ทำไม?
“ขอโทษ ขอโทษนะตูตู แม่ไม่ดีเอง ไม่ควรให้พ่อจุ๊บคุณ โอเคแล้ว ไม่ร้องแล้วนะ แม่ร้องเพลงให้ฟัง ดีไหม? ร้องเพลง เสือสองตัว เสือสองตัว เสือสองตัววิ่งเร็วมาก วิ่งเร็วมาก……”
เซี่ยชีหรั่นทั้งสั่น ทั้งร้องเพลง เหงื่อไหลออกมาเต็มไปหมด ดีที่อารมณ์ของเย่เจิ้งเหิงไม่ได้แย่มาก ผ่านไปแป๊บเดียวเธอก็โอ๋ไม่ให้ร้องได้สำเร็จ
แค่ลูกร้องไห้ เย่เชินหลินก็รู้สึกกังวลเป็นอย่างมาก ใบหน้าตึงเครียด
“ชีหรั่น พวกเราไปทำงานกันเถอะ เอาลูกให้พวกเธอเถอะ ” เมื่อลูกไม่ร้องไห้แล้ว เย่เชินหลินก็พูดเสียงเบา
เซี่ยชีหรั่นมองเย่เจิ้งเหิงน้อยอีกครั้ง รู้สึกว่าเช้าวันนี้พวกเขาทั้งสองคนคุ้นเคยกันมากขึ้นแล้ว เธอมั่นใจมากขึ้น ว่าจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาได้
และสำหรับส้งหลิงหลิงนั้น เธอมีความมั่นใจที่สามารถเอาชนะใจเธอได้มากขึ้น
เธอเชื่อมั่น ว่าต้องมีสักวันที่เซี่ยชีหรั่นจะต้องตกอยู่ในมือของลูกคนนี้
“เด็กคนนี้ ข้าจะจุ๊บสักหน่อย เขายังกล้าร้องไห้อีก ” เย่เชินหลินยังคงภาคภูมิใจในตัวเอง คิดว่าถ้าเขาจุ๊บลูกของเขาสักหน่อย ลูกเขาจะรู้สึกซาบซึ้งประทับใจเป็นอย่างยิ่ง แล้วรีบยิ้มขึ้นมาทันที
ใครจะไปคิดว่าเซี่ยชีหรั่นจุ๊บเขาเขาจะดีใจ โลดเต้นอะไรขนาดนั้น เขาจุ๊บบ้าง ไม่เพียงแต่ไม่สนใจ ยังร้องไห้อีก
เซี่ยชีหรั่นยิ้ม แล้วพูดว่า : “คุณดูคางของคุณก่อน ถึงแม้จะโกนหนวดแล้ว แต่คางก็ยังแข็งอยู่ ไปถูกหน้าเขาอย่างนั้น เขาก็ต้องร้องไห้แน่นอน ”
“คางของผมแข็งขนาดนั้นเลย? ” เย่เชินหลินยกมือขึ้นลูบ พูด : “ไม่นับว่าแข็งนะ คุณไม่เคยบอกเลยว่าคางผมแข็ง ไม่เคยบอกว่าหนวดสั้นๆของผมจะแทงคนอา ”
“ผิวของฉันจะไปเทียบกับผิวของตูตูได้ยังไงล่ะ เขาเพิ่งจะเกิด บางกว่าไข่ที่ปอกเปลือกแล้วอีกนะ ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างขำๆ
“ไม่ ผมต้องพิสูจน์ก่อน ” เย่เชินหลินพูดจบ ก็โอบเซี่ยชีหรั่นเข้ามา แล้วเอาคางไปถูกับใบหน้าเล็กของเธอ หลังจากถูไปถูมา เขาก็มองที่ที่เขาถูเมื่อกี้ แดงขึ้นมาจริงๆ
“ผิวของคุณก็นุ่มเหมือนกับเจิ้งเหิงน้อย ดูเมื่อว่าที่เขาร้องนั้นก็มีเหตุผล ผมคิดว่าเขาไม่ชอบผมสักอีกนะ ”
“คุณก็กลัวคนอื่นไม่ชอบคุณเหรอ? ฉันนึกว่าคุณไม่แคร์ซะอีก ถ้าอยากให้เขาชอบคุณ คุณก็เอาท่าทางพ่อที่แสนดีออกมา ใกล้ชิดกับเขา เล่นกับเขาเยอะๆ ” เซี่ยชีหรั่นถือโอกาสแนะนำเขา เย่เชินหลินกลับทำเสียงเชอะใส่เธอ
“ลูกชอบผมล้วนเป็นมาตั้งแต่เกิด ถ้าต้องเล่นด้วยถึงจะชอบ ผมก็ไม่เล่นกับเขาหลอก ถ้าเขากล้าไม่ชอบผม ก็ดูว่าผมจะตีเขา ”
“คุณอย่าพูดจารุนแรงนะ คุณดูคุณซิทุกวันนี้แม้แต่คำว่าพ่อก็ยังไม่เรียกเลย พ่อตีคุณแล้ว? ”
เย่เชินหลินขมวดคิ้ว ใบหน้าเข้มขรึม หยิกไปที่ใบหน้ารูปไข่ของเซี่ยชีหรั่น พูดเสียงเข้มว่า : “อย่าพูดซี้ซั้ว คุณจะไปเข้าใจอะไร ”
“ใช่ ฉันไม่เข้าใจ ฉันแค่รู้ว่าคนโบราณมักพูดว่า แมวนอนอยู่บนหลังคานั้นก็เป็นเพราะส่งต่อรุ่นต่อรุ่นกันมา ฉันว่าคุณควรที่เปลี่ยนนิสัยแย่ๆหน่อยนะ คุณดูเสี่ยวห้านซิเขาเรียกพ่อแม่สนิทสนมติดปากขนาดนั้น สำหรับเด็กที่ร่อนเร่พเนจรแล้ว ได้เรียกพ่อแม่นั้นมีความสุขไม่มีอะไรมาเทียบได้ คุณอยู่กับพ่อแม่ว่าตลอดคุณไม่รู้สึก ตัวอยู่ในความสุขแต่คุณกลับไม่เห็นค่า ”
เซี่ยชีหรั่นพูดเหตุผลให้เย่เชินหลินฟังอย่างจริงใจ ก็แค่อยากให้เขาเป็นเด็กดีเหมือนกับเหยนชิงเหยียนก็เท่านั้น อย่ายั่วโมโหให้พ่อเขาไม่สบายใจอีกเลย
“ผมเรียกเขา เขาก็ไม่ชินหลอก ”
“ใครบอก เขาต้องชินแน่นอน ไม่เพียงแต่เคยชิน ยังดีใจมากๆอีกด้วย หลิน พูดจริงๆนะ ครั้งหน้าถ้าคุณกลับไปคุณเรียกดูดีไหม? ฉันให้กำลังใจคุณ อย่าเขินเลย เรียกพ่อมีอะไรหน้าเขินอายอีกล่ะ ”
“ใครเขินกันล่ะ ผมก็แค่ไม่ชอบเรียก ”
“ก็ได้ก็ได้ คุณไม่ได้เขิน งั้นคุณเรียกให้ฉันฟังหน่อย ฉันชอบฟัง ”
“พอแล้วพอแล้ว ไม่พูดเรื่องนี้แล้ว น่าเบื่อ ผมมีอีกเรื่องที่เกี่ยวกับโม่เสี่ยวหนง คุณฟังไหม? ” เย่เชินหลินเปลี่ยนเรื่อง เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเธอกล่อมไปได้ไม่น้อยแล้ว ก็จะไม่พูดมากอีก แล้วก็พูดตอบเย่เชินหลินไปว่า : “ฟัง ฟังแน่นอน เสี่ยวหนงมีเรื่องอะไร? ”
“ผมนึกคนที่เหมาะสมกับเขาออกแล้ว คนนั้นเป็นลูกชายของรองประธานตองเจียง ชื่อว่าเลี่ยวเหวยตง ครั้งที่แล้วตอนที่พวกเราหมั้นกัน เขาก็มาด้วย แต่ว่าคุณคงจำไม่ได้ วันนี้ผมให้คนไปถามเขาแล้ว ถ้าเขายินยอม ตอนเย็นพวกเราก็จะเชิญเขามากินข้าวที่บ้าน ให้สองคนได้เจอหน้ากัน ”
เซี่ยชีหรั่นมองเย่เชินหลินอย่างซาบซึ้งใจ พูดอย่างตื่นเต้นว่า : “จริงเหรอ? ถ้าเขายินยอม เสี่ยวหนงก็คงดีใจมากๆเช่นกัน เธออยากที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่มีเงินแล้วก็มีอำนาจจะตาย อีกอย่างเธอสวยขนาดนั้น นิสัยก็น่ารัก ถ้าประสบความสำเร็จก็ดีนะซิ หลิน คุณดีกับฉันมาก! ”
“เด็กโง่ ที่จริงหาคนที่มีดีกว่าเลี่ยวเหวยตงได้อีก ”แต่ว่าโม่เสี่ยวหนงคนนี้ทำให้เขารู้สึกไม่มั่นใจ เขาก็ไม่กล้าเป็นพ่อสื่อด้วย
“ปัจจัยอะไรก็ไม่สำคัญ เสี่ยวหนงเป็นคนค่อนข้างที่จะให้ความสำคัญกับรูปลักษณ์ภายนอก นั้นเป็นเพราะว่าเธอยังไม่เข้าใจ ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดของคนก็คือคุณธรรมและความรับผิดชอบ ผู้ชายขอแค่ไม่หลายใจ รู้จักที่จะทะนุถนอมผู้หญิงก็พอแล้ว ”
“มาตรฐานของคุณก็เป็นแบบนี้เหมือนกันเหรอ? ” เย่เชินหลินถามอย่างติดตลก
“แน่นอน ” เซี่ยชีหรั่นตอบอย่างจริงจัง
“มาตรฐานของคุณต่ำเกินไปแล้ว ” เย่เชินหลินพูดเสียงไม่พอใจของไปนิดหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นกลับพูดอย่างจริงจังว่า : “ไม่ต่ำ ที่จริงถ้าพวกผู้ชายทำเรื่องพวกนี้ได้ก็ไม่ง่ายแล้ว ก็อย่างเช่นเรื่องเจ้าชู้ มีผู้ชายคนไหนบ้างที่ทำได้? อีกอย่างเรื่องรักทะนุถนอม ก็ยิ่งยากไปกันใหญ่ ”
เซี่ยชีหรั่นแค่พูดความรู้สึกออกมา สีหน้าของเย่บางคนก็กลับเป็นเงียบขรึมในทันที
“แน่นอน ว่าผู้ชายของฉันทำได้แล้ว แถมยังสูงกว่ามาตรฐานที่ฉันตั้งไว้มากๆๆๆ ฉันโชคดีมากจริงๆ! ”เซี่ยชีหรั่นยิ้มหวาน คำพูดที่พูดออกมาเมื่อนำมาปะติดปะต่อนั้นก็ทำให้เย่เชินหลินมีความพอใจเป็นอย่างมาก
เซี่ยชีหรั่นถามรายละเอียดเกี่ยวกับเลี่ยวเหวยตงอีก ทั้งสองคนเดินไปด้วยพูดไปด้วย เดินไปกินอาหารเช้าที่ห้องอาหารด้วยกัน แล้วเย่เชินหลินก็ส่งเธอไปทำงาน
พูดคุยเรื่องโม่เสี่ยวหนงเสร็จ ก็ถึงบริษัทของเซี่ยชีหรั่นพอดี
“ตอนเที่ยงพวกเราไปกินข้าวที่ร้านอาหารตงเจียงด้วยกันนะ สิบเอ็ดโมงสี่สิบห้าผมจะรอคุณที่นี่ ” เย่เชินหลินพูดอย่างอ่อนโยน และจูบลงที่หน้าผากของเธอ
เธอรู้สึกถึงความหวานและดี ต่อการสนทนาแบบนี้แน่นอน
“ได้ ” เธอตอบอย่างเชื่อฟัง
เย่เชินหลินเห็นเธอเดินเข้าไปในอาคารสำนักงาน แล้วก็หมุนตัวกลับไปทำงาน
เซี่ยชีหรั่นอารมณ์ดีมากๆ เดิมทีคิดว่าเงาของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจะตามติดไปอีกนาน คิดไม่ถึงว่าผ่านไปแค่แป๊บเดียวก็หายไปแล้ว
เธอคิด ขอเพียงแค่ในใจยังมีความเชื่อใจอยู่ ปัญหาพวกนั้นก็จะไม่คงอยู่
“สวัสดีค่ะ หัวหน้าเซี่ย! ” ไม่ว่าเธอจะเดินไปที่ไหน ก็มีแต่คนทักทายเธอ การแสดงความเคารพแบบนี้ทำให้เธอรู้สึกลำบากใจ
ถ้าเป็นเพราะเธอประสบความสำเร็จมากมาย เพื่อนร่วมงานปฏิบัติต่อเธอเช่นนี้ เธอก็จะยอมรับ แต่ที่พวกเขาทำความเคารพอยู่นี้ไม่เกี่ยวกับการทำงานของเธอเลยสักนิด
พวกเขารู้มาก่อนว่าเธอเป็นน้องสาวของหลี่เหอไท้ ต่อมาก็รู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน เพราะฉะนั้นไม่มีใครกล้ายั่วโมโหเธอ แต่ลับหลัง ปากของพวกเขาก็ไม่เคยหยุดพูดเลย
พูดว่าเธอเหมือนแจกันดอกไม้ พูดว่าเธอใช้ใบหน้าที่เด็กเกาะผู้ชาย คำพูดที่ไม่น่าฟังเธอเคยได้ยินมาหมดแล้ว
ไม่ใช่ว่าเธอไม่อยากโต้ตอบ แต่ว่าเธอรู้ เธอให้พวกเขาปิดปาก ก็ทำได้แค่ให้พวกเขารู้สึกว่าเธอรำคาญและโกรธ และยิ่งทำให้รู้สึกว่าเธอหยิ่งผยองเจ้ากี้เจ้าการ
เพราะฉะนั้นมีทางเดียวที่จะสยบพวกเขาได้ก็คือเธอต้องตั้งใจทำงานอย่างจริงจัง ให้พวกเขาได้เห็นและชื่นชม
เซี่ยชีหรั่นเดินกลับไปที่ห้องทำงาน เอาความสนใจไปไว้บนการทำงาน ทำงานไปแป๊บหนึ่ง ก็ไปเข้าห้องน้ำ แล้วได้ยินพนักงานหญิงสองคนพูดว่า
“คุณเห็นข่าวหรือยัง? เมื่อคืนประธานหลี่ของพวกเราค้างคืนกับเจ้าหญิงอะไรสักอย่างนี้แหละ ”
“เห็นแล้วเห็นแล้ว ประธานของพวกเราเก่งจริงๆ หน้าตาหล่อ แม้กระทั่งเจ้าหญิงเขาก็เด็ดลงมาได้ ”