สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 800 สาวใช้ตัวแสบ 704

ตอนที่ 800 สาวใช้ตัวแสบ 704
“ส้งหลิงหลิง เธอออกมา ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเย็นชา
“มีเรื่องอะไร ดึกขนานนี้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุย”ท่าทางของส้งหลิงหลิงก็เย็นชาเช่นกัน วันนี้เธอปะทะกับเซี่ยชีหรั่นไปแล้ว ทั้งพอปะทะกันแล้วเย่เชินหลินยังปกป้องเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ยอมที่จะแสดงความสนิทสนมต่อหน้าเซี่ยชีหรั่นอีก
“ออกมา! ฉันไม่อยากจะพูดกับเธอต่อหน้าตูตู มีบางคำที่เด็กฟังแล้วไม่ดี”
“รู้ว่าไม่ดีต่อเด็ก ไม่ต้องพูดก็จบแล้วไหม? ฉันไม่จำเป็นต้องฟังสิ่งที่เธอจะพูด” ส้งหลิงหลิงนั่งอยู่บนเตียงไม่ขยับ น้ำเสียงเยาะเย้ย และรอยยิ้มเย้ยที่ได้ใจของเธอยิ่งทำให้เซี่ยชีหรั่นโกรธ
“ดูเหมือนตอนนี้เธอจะไม่ได้สนใจเลยว่าฉันจะพูดอะไรกับเธอ ไม่กลัวว่าลูกจะได้ยินรึไง? เธอกล้าที่จะฟัง ฉันก็จะพูดที่นี่”
“พูดมาเลย เธอมีอะไรจะพูดก็รีบพูดมาเลย อย่ามาเสแสร้งว่ากลัวลูกจะได้ยิน ถ้าเธอกลัวลูกจะได้ยินจริง เธอจะมาหาฉันดึกขนานนี้ทำไมกัน” ส้งหลิงหลิงตั้งใจให้เสียงดังกว่าเดิมแปดระดับ เพื่อให้สาวรับใช้ข้างนอกได้ยินอย่างชัดเจน
เธอต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่แม่แท้ๆของลูก ดังนั้นเธอไม่มีทางคิดเพื่อลูกจริงๆ สิ่งที่เธอพูดทั้งหมดว่าห่วงใยลูกคือปลอมทั้งสิ้น เสแสร้ง!
เซี่ยชีหรั่นฟังความหมายของเธอออก ตอนนี้เธอกำลังโกรธมาก แต่ก็ไม่คิดจะพัวพันกับรายละเอียดพวกนี้
“เธอน่าจะรู้ว่าฉันมาหาเธอเพราะว่าอะไร เธอตั้งใจไปหาเสี่ยวหนง เพื่อไปสร้างความแตกแยกให้ความสัมพันธ์ของเราสองคน เธอทำไมหน้าเนื้อใจเสือขนานนี้?” เซี่ยชีหรั่นก็บังคับระดับเสียงตัวเองไม่ค่อยได้แล้ว
เหมือนว่าโม่เสี่ยวหนงจะสารภาพเรื่องที่เธอไปหานางมาแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าสารภาพไปเท่าไหร่แล้ว เด็กคนนี้รู้จักพลิกแพลงเป็นด้วย
ส้งหลิงหลิงไม่ได้โกรธที่โม่เสี่ยวหนงเปิดโปงเธอ แต่กลับรู้สึกดีใจและปลื้มใจมาก
เธอหาคู่หูที่ทำเรื่องจนสำเร็จได้นั้นเป็นเรื่องที่เธอยินดีสุดๆ
เซี่ยชีหรั่นร้อนเป็นไฟ ส้งหลิงหลิงยิ่งสงบนิ่ง ใบหน้าของเธอสงบพลางตอบเซี่ยชีหรั่นเสียงเย็นว่า“ฉันไปสร้างความแตกแยกของพวกเธอตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ขอให้เธออย่ามาพูดซี้ซั้ว ฉันไปยินดีกับน้องเธอ ได้ยินมาว่าเธอแนะนำผู้ชายที่ดีมากๆให้กับเขา ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเสี่ยวหนง แต่ว่าฉันกับเธอล้วนเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน…”
“หุบปาก! เธอยังมีหน้ามาบอกว่าตัวเองเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลินอีกงั้นเหรอ? “เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วพลางขัดคำพูดของส้งหลิงหลิงด้วยความโกรธ
เธอโกรธมากๆจริงๆ นิสัยเดิมเป็นคนที่สงบนิ่งมาโดยตลอด แต่พอถึงตอนนี้โกรธมากจริงๆ ยิ่งนานไปเธอยิ่งควบคุมตัวเองได้ยากขึ้น
ส้งหลิงหลิงเห็นว่าเธอโกรธจนสั่นไปทั้งตัว หน้าน้อยๆแดงสลับขาว ขาวสลับแดง อย่าถามเลยว่ามันระบายความในใจเธอได้ขนานไหน นานมากแล้ว เธอทนเซี่ยชีหรั่นมานานมากๆแล้ว
เซี่ยชีหรั่นเธอโกรธเพราะเรื่องแค่นี้ จะไปนับว่าอะไรกัน? เธอรู้ไหมว่าตอนที่ฉันท้องฉันทนโกรธไปตั้งเท่าไหร่ ขมขื่นมากแค่ไหน ตกใจกลัวไปตั้งเท่าไหร่ เธอรู้ไหมว่าตอนที่ฉันอยู่เดือนต้องหดหู่แค่ไหน?
ต่อให้จะทำให้เธอโกรธจนตาย ฉันก็ยังไม่สามารถระบายความเกลียดจริงๆไปได้
“ทำไมฉันจะต้องอายที่จะพูด เซี่ยชีหรั่น ถ้าฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเขา ฉันจะคลอดลูกให้เขาได้ยังไง? เธอคงยังไม่ลืมเรื่องที่เธอเห็นกับตาว่าฉันกับเขาได้กันหรอกนะ? อัยหย่า! ฉันยังจำได้ว่าตอนนั้นเธอโกรธจนปากซีดปากสั่นไปหมด คงจะฝังใจลึกมากสิถึงจะถูก”
“เธอ ส้งหลิงหลิงเธอ…”เซี่ยชีหรั่นมือสั่น ไม่รู้จะตอบเธอยังไงไปชั่วขณะ
ส้งหลิงหลิงพูดมา ความทรงจำที่เจ็บปวดเหล่านั้นก็ฉายขึ้นมาในหัว
เซี่ยชีหรั่นหลับตาแน่น อยากจะลบความทรงจำที่เจ็บปวดนั้นออกไปจากสมอง
“ฉันทำไม ? เซี่ยชีหรั่น เธออย่าลืมนะ ฉันกับเย่เชินหลินเป็นคู่หมั้นกันมาก่อน เธอมาทีหลัง! เป็นเธอที่เสียบเข้ามาในความสัมพันธ์ของเราอย่างไร้ยางอาย เธอมันมือที่สามที่ไร้ยางอาย! มือที่สามที่หน้าด้าน!” ส้งหลิงหลิงดูท่าทางที่เจ็บปวดของเซี่ยชีหรั่นและตั้งใจพูดคำที่รุนแรงขึ้น
เซี่ยชีหรั่นกำหมัดไว้แน่น เธอยอมรับว่าปากของเธอนั้นไม่โง่ ตอนนี้เมื่อเผชิญหน้ากับคำถาม คำด่าของส้งหลิงหลิง เธอกลับไม่รู้ว่าจะต้องพูดอะไร
ที่ส้งหลิงหลิงพูดมามันก็ถูกหนิ เย่เชินหลินกับเธอเป็นคู่หมั้นกันมาก่อน เห็นอยู่ชัดๆว่าในตอนที่เธอกับเย่เชินหลินมีความรู้สึกต่อกัน พวกเขาก็มีความสัมพันธ์เป็นคู่หมั้นกันแล้ว
เซี่ยชีหรั่นกัดริบฝีปากและเปิดตามองไปที่ส้งหลิงหลิง เหตุผลหลักๆอันหนักแน่นในการมาหาเธอในตอนแรกหายไปอย่าอย่างไร้ร่องรอย
สาวรับใช้กลัวว่าถ้าทั้งสองโต้แย้งกันไปมาต่อไป จะเกิดเรื่องได้ สาวรับใช้ทั้งสองเป็นวิชาการต่อสู้ ภารกิจตอนที่เข้ามาในบ้านตอนแรกๆคือปกป้องความปลอดภัยของเซี่ยชีหรั่น ต่อมาพวกเธอก็ได้รับคำสั่งอีกว่าอย่าให้เกิดเรื่องกับส้งหลิงหลิง
ทั้งสองคนล้วนแต่มีเป้าหมายว่าทำให้พวกเธอปลอดภัย สาวใช้ทั้งสองจึงรีบเข้ามาในห้อง และยืนมองพวกเธออยู่ไม่ไกล
การกล่าวว่าของส้งหลิงหลิงมีคนได้ยิน พวกเธอจะต้องรู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายที่สุดในโลกแน่ หน้าของเซี่ยชีหรั่นร้อนแผดเผาอย่างรุนแรงมาก
เงียบไปพักหนึ่ง เซี่ยชีหรั่นถึงหาเสียงตัวเองเจอ
“ส้งหลิงหลิงสิ่งที่เธอพูดมาล้วนเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้เย่เชินหลินเป็นคู่หมั้นของฉัน ฉันไม่อนุญาตให้ใครมาทำลายความสัมพันธ์ของพวกเราได้” เธอพูดอย่างชอบธรรม แต่ว่าในตอนที่เธอพูดแบบนี้นั้น อันที่จริงก็ไม่มีความกล้าหาญสักเท่าไหร่แล้ว
เธออยากจะพูดว่าเย่เชินหลินรักเธอ แต่เย่เชินหลินกลับปกป้องส้งหลิงหลิงหลายต่อหลายครั้งแล้ว
“ฮ่าๆ เซี่ยชีหรั่นเธอไม่รู้สึกว่าที่เธอพูดมันน่าขำเหรอ? เธอไม่อนุญาต? หรือว่าตอนที่ฉันคบกันกับเย่เชินหลินเคยอนุญาตให้เธอมาทำลายความสัมพันธ์ของเราลงเหรอ? ฉันเคยบอกเธอรึไงว่าให้เธอเสียบเข้ามาได้ ฉันจะบอกเธอให้ ต่อให้ฉันจะไปหาโม่เสี่ยวหนงเพื่อสร้างความแตกแยกให้พวกเธอจริงๆ ก็แค่แก้แค้นเท่านั้น เธอคิดว่าเย่เชินหลินรักเธองั้นเหรอ? เขารักเธอแล้วทำไมต้องปกป้องฉันด้วยล่ะ? เขารักเธอได้มากกว่ารักลูกตัวเองงั้นเหรอ?”
ส้งหลิงหลิงพังทลายความคิดของโม่เสี่ยวหนงได้แล้ว เธอเชื่อว่าตัวเองจะสามารถพังทลายความคิดของเซี่ยชีหรั่นได้เหมือนกัน
วันนี้เซี่ยชีหรั่นเพิ่งจะได้รับความไม่เป็นธรรม ต่อให้เธอจะรักเย่เชินหลินมากเท่าไหร่ เธอไม่มีทางที่จะไม่คิดเล็กคิดน้อยต่อความรักที่เย่เชินหลินมีต่อลูกได้
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าส้งหลิงหลิงกำลังตั้งใจยุแยงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เชินหลิน เธอโกรธมาก เพราะที่ส้งหลิงหลิงพูดมานั้นไม่ผิดเลยสักนิด
เธอเงียบลงอีกครั้ง หายใจเข้าลึกๆช้าๆให้อารมณ์ของตัวเองสงบลงมา ถ้าเธอยังทะเลาะและโวยวายต่อไปเรื่อยๆ ถ้าเย่เชินหลินมาแล้ว จะหาว่าเธอไม่มีเหตุผล เธอจะต้องไม่เป็นไปตามความตั้งใจของส้งหลิงหลิง
เงียบลงครู่หนึ่ง เซี่ยชีหรั่นถึงได้ยิ้มเยาะออกมาพลางพูด” ส้งหลิงหลิง เธอไม่ต้องเสียเวลามายุแยงให้ฉันกับเย่เชินหลินผิดใจกันแล้ว เขาไม่รักฉัน ตอนนี้ฉันก็คงไม่ได้มายืนอยู่ต่อหน้าเธอหรอก และพวกเขาก็คงไม่เรียกฉันว่าคุณนายเย่ เขารักลูกถือว่าเป็นสัญชาตญาณของมนุษย์ เป็นคนก็ต้องรู้จักรักลูกตัวเอง อีกอย่างลูกก็ยังเด็กต้องการการปกป้อง ถ้าเขาเย็นชาและไม่รักลูกของตัวเอง คนแบบนี้ฉันก็ไม่มีทางรักหรอก ดังนั้นในเมื่อเขาปกป้องเธอ สำหรับเธอแล้วก็ไม่ได้มีความรู้สึกอื่นใด เขาก็แค่ทำเพื่อลูก
เซี่ยชีหรั่นเย็นลงได้ไวขนานนี้ นี่เกินความคาดหมายของส้งหลิงหลิงจริงๆ
และคำพูดของเซี่ยชีหรั่นก็เหมือนกับมืดคมๆ ส้งหลิงหลิงคิดไม่ถึงว่ามีดของเธอจะทำร้ายเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ แต่กลับถูกเซี่ยชีหรั่นทำร้ายแทน
เซี่ยชีหรั่นบอกว่าเธอเป็นเครื่องบำรุงลูก เธอเป็นแค่เครื่องมืองั้นเหรอ? ในตอนนี้หัวใจของส้งหลิงหลิงเย็นเฉียบและเจ็บปวด นึกภาพตำแหน่งของตัวเองในหัวใจของชายที่เธอเคยรัก เธออัดอั้นจนแทบหายใจไม่ออก
สนามรบที่ใช้คำพูดที่เฉียบคมเสมือนปืนและมีดนี้ ในที่สุดเซี่ยชีหรั่นก็ชนะ แต่เธอกลับไม่ได้ดีใจเลยแม้แต่น้อย
เธอจ้องตากับส้งหลิงหลิงและพูดอย่างเย็นชาอีกครั้งว่า” ส้งหลิงหลิง เธอใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีๆเถอะ อย่าคิดว่าเธอจะสามารถใช้ลูกมาเป็นเครื่องมือในการเหนี่ยวรั้งฉันได้ จำไว้ว่าเธออาจจะย้ายก้อนหินมาทับเท้าของตัวเองได้”
เตือนส้งหลิงหลิงจบ เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้หยุดอยู่ในห้องอีกแม้แต่วินาทีเดียว
ดีตอนที่พวกเธอโต้เถียงกันไม่ได้ดังจนทำให้เย่เจิ้งเหิงที่นอนอยู่ตื่นขึ้น ก่อนไปเธอมองไปที่ลูกที่น่าสงสารอีกครั้ง ในใจทอดถอนใจอย่างเจ็บปวดจนนับไม่ถ้วน
“เซี่ยชีหรั่น เรามาพนันกันไหม เธอว่าถ้าเธอเอาเรื่องที่ฉันไปหาโม่เสี่ยวหนงบอกเย่เชินหลินไป เขาจะไล่ฉันออกไปไหม? เธอบอกว่าเขารักเธอไม่ใช่เหรอ? เธอได้รับความไม่เป็นธรรม เขาควรจะระบายความโกรธให้เธอนะ ถ้าเขารู้ว่าฉันมันเลวขนานนั้น ทำให้เธอโกรธขนานนี้ เขาคงจะไล่ฉันออกไปอย่างไร้เยื่อใยแน่ น่าเสียดายที่เขาไม่มีทางทำแบบนั้น ไม่เชื่อเธอก็ลองดูสิ” คำพูดที่เอื่อยเฉื่อยของส้งหลิงหลิงดังขึ้นที่ข้างหลังของเซี่ยชีหรั่น ขาที่ก้าวเดินของเธอชะงักลง สุดท้ายก็ไม่ได้ตอบอะไรพลางเดินออกประตูไปเลย
เธอไม่ต้องการที่จะลอง เธอรู้ว่าส้งหลิงหลิงต้องชนะแน่ เธอจะต้องพ่ายแพ้
ถ้าเย่เชินหลินจะไล่เธอไป คงไล่ไปตั้งนานแล้ว ในตอนที่เธอตั้งใจไม่ให้นมลูก ในตอนที่เธอตั้งใจท้องเสีย เย่เชินหลินก็ไม่ได้ไล่เธอไปเลย ในตอนนั้นคนที่ส้งหลิงหลิงทำร้ายก็คือลูกเลยนะ ตอนนี้คนที่ส้งหลิงหลิงทำร้ายก็แค่เธอเซี่ยชีหรั่นเท่านั้น เย่เชินหลินยิ่งจะไม่ทำอะไรเธอแน่
เขาทำเพื่อลูกมาโดยตลอด เธอคิดไว้แต่แรกแล้วว่าถึงแม้จะต้องได้รับความไม่เป็นธรรมเพราะลูกอีกมากมายแค่ไหน เธอก็จะอดทนไว้ แต่ว่าเวลาผ่านไปยังไม่ถึงเดือนเลย เธอกลับพบว่าตัวเองเกือบจะรับมือไม่ไหวแล้ว
เธอสามารถยืนหยัดเพื่อความรักได้ แต่ว่าผู้ชายคนนั้น ความรักที่เขามีต่อเธอล่ะ? ทำไมต้องให้เธอน้อยใจและโกรธตลอดด้วย?
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าตัวเองเหมือนยืนอยู่ในอากาศที่เต็มไปด้วยหมอกควัน เธออยากจะหายใจ แต่กลับรู้สึกว่าหายใจติดขัด
เธอออกจากห้องไปอย่างหดหู่ ลงตึกไปอย่างหดหู่ เข้าห้องไปอย่างหดหู่
เธอเข้าประตูไป เย่เชินหลินก็ออกมาจากห้องน้ำในห้องนอนของเขาพอดี หยดน้ำที่อยู่บนตัวเขายังไม่ทันได้เช็ดให้แห้ง
ถ้าเป็นแต่ก่อน เขาในสภาพนั้นมักจะทำให้เซี่ยชีหรั่นใจเต้นและเขินอายได้ แต่ตอนนี้เธอกลับไม่มีกะจิตกะใจจะไปชื่นชม
เธอไม่ได้มองเขา ทำแค่เพียงเดินตรงไปที่ห้องตู้เสื้อผ้าของเขาพลางหยิบชุดกระโปรงนอนตัวหนึ่งออกมา และจะไปอาบน้ำเหมือนกัน
เธอหดหู่เกินไป หดหู่จนสูญเสียแรงที่จะเล่าออกไป ทั้งๆที่ในใจของเธอมีเป็นพันๆหมื่นๆปัญหาที่อยากถามเย่เชินหลิน เธอกลับไม่อยากจะพูดอะไรสักคำ
เย่เชินหลินที่มีสายตาที่เฉียบแหลม แน่นอนว่าจับสังเกตสีหน้าของเซี่ยชีหรั่นได้แล้ว เธอคือผู้หญิงที่เขาใส่ใจเป็นที่สุด การเปลี่ยนแปลงอารมณ์ของเธอนั้นยึดติดไว้ที่หัวใจเขาตลอดเวลา