สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 802 สาวใช้ตัวแสบ 706

ตอนที่ 802 สาวใช้ตัวแสบ 706
“โอเค พี่เข้าใจละ เธอออกไปก่อน!” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา โม่เสี่ยวหนงแลบลิ้นแล้วพูดขำ ๆ “งั้นหนูไม่รบกวนพี่สาวกับพี่เขยทอดรักกันแล้วนะ ขอแค่พวกพี่อย่าเข้าใจหนูผิดก็พอ”
โม่เสี่ยวหนงเดินออกไปแล้วปิดประตูห้อง อารมณ์เร่าร้อนของเขาได้หายไปตามที่เซี่ยชีหรั่นหวังไว้
อารมณ์ของเย่เชินหลินสงบลงอย่างเย็นเยือก สีหน้าเขาเริ่มดูไม่ดีแล้ว
“ส้งหลิงหลิงพูดแบบนี้คุณทำไมไม่บอกผมเลยล่ะ?” เขาถามเซี่ยชีหรั่น
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจแล้วพูดต่อ “บอกคุณแล้วได้อะไรล่ะ คุณไม่อยากเสียแม่นมของเย่เจิ้งเหิงไปไม่ใช่เหรอ ตอนเธอทำผิดรุนแรงกว่านี้คุณยังไม่ไล่เธอไปเลย”
“ติ๊งต๊อง! ลุกขึ้นมาใส่ชุดซะ!” เย่เชินหลินลุกขึ้นมาแล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม เขาถอดผ้าเช็ดตัวที่ห่อท่อนล่างของร่างกายออกแล้วโยนไปที่เตียง จากนั้นเดินไปหยิบชุดนอนในตู้เสื้อผ้ามาสวมใส่
“หลิน คุณจะทำอะไร?”
“ไม่ต้องถามหรอก รีบใส่ชุดแล้วไปกับผม!”
เย่เชินหลินพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา เซี่ยชีหรั่นก็ไม่ได้ถามอะไรอีก เธอลุกขึ้นแล้วถอดชุดนอนกระโปรงที่ถูกเขาฉีกขาดทิ้ง แล้วหยิบชุดนอนตัวใหม่ที่เย่เชินหลินโยนให้เธอมาสวมใส่
เมื่อเขาหันหลังไป เซี่ยชีหรั่นก็รีบสวมชุดเสร็จแล้วลงมาจากเตียง จากนั้นเธอแอบเหลือบมองหน้าเย่เชินหลินแล้วเห็นแววตาอันมืดมิดของเขายังคงอยู่
เขารู้สึกโกรธมากกว่าที่เธอคิดไว้ เธอคิดว่าถ้าเขารู้เรื่องนี้คงจะเฉยเมยกับการกระทำของส้งหลิงหลิงซะอีก เขาคงแกล้งไม่ได้ยินแล้วปล่อยให้มันผ่านไป แต่นี่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รู้จักผู้ชายคนนี้มากพอซะแล้ว
เย่เชินหลินจับมือเซี่ยชีหรั่นแล้วเดินออกไปจากห้อง เขามองหน้าเธอแล้วพูดอย่างจริงจัง “วันหลังถูกรังแกแล้วอย่าอยู่เงียบ ๆ แบบนี้อีกนะ ผมก็ว่าทำไมอารมณ์คุณจู่ ๆ ก็เปลี่ยนไป คุณคิดว่าผมจะปล่อยให้ส้งหลิงหลิงทำอะไรตามใจชอบเหรอ?”
“แล้วไม่จริงเหรอ? เธอตั้งใจทำให้ท้องเสียเพื่อจะได้ไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน คุณยังไม่เห็นว่าอะไรเลย ฉันก็คิดว่าฉันคงเทียบเขาไม่ได้หรอก ไม่ต้องถามก็รู้คำตอบ” เซี่ยชีหรั่นพูดเบา ๆ
ท่าทีของเย่เชินหลินทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกอุ่นใจ การกระทำของเขาทำให้ความอึดอัดในใจของเธอค่อย ๆ จางหายไป
ฟังจากน้ำเสียงของเธอก็รู้ว่าเธอทนทุกข์มามากแค่ไหน คิดหรือว่าผู้ชายของเธอจะไม่ยอมทำอะไรเพื่อเธอ?
“เรื่องนั้นเธอทำกับเด็ก ไม่ได้ทำกับคุณ ผมจะไม่ยอมให้เธอทำร้ายคุณหรอก” เย่เชินหลินหยุดเดินแล้วถอนหายใจและลูบผมเธอเบา ๆ
การกระทำของเขาทำให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกทราบซึ้งใจจนหลั่งน้ำตาออกมา
“หลิน ฉันขอโทษ ฉันเห็นแก่ตัวเกินไป” เซี่ยชีหรั่นพูดเบา ๆ
เย่เชินหลินโน้มตัวไปจูบแก้มที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอแล้วลูบผมเธอเบา ๆ อีกครั้ง เขาคิดในใจ คนซื่อเอ๋ย คนที่ควรขอโทษคือผมต่างหาก
เขารู้ดีว่าเธอถูกส้งหลิงหลิงทำร้ายจิตใจมากแค่ไหน เพราะส้งหลิงหลิงเป็นคนปากจัดอยู่แล้ว โดยเฉพาะเมื่อเธอมั่นใจว่าจะครอบครองเย่เชินหลินได้เธอจะรู้สึกได้ใจมาก
“ไปกันเถอะ” เย่เชินหลินโอบไหล่เซี่ยชีหรั่นไว้ ในตอนนี้น้ำตาเธอไหลจนแห้งหมดแล้ว
เธอเดินตามเย่เชินหลินไปตลอดทางและสมองของเธอไม่เคยหยุดคิดถึงปัญหาของส้งหลิงหลิงเกี่ยวกับการให้นมลูก
เมื่อเดินไปถึงบันไดขึ้นชั้นบนเซี่ยชีหรั่นก็หยุดเดินทันที
“มีอะไรเหรอ?” เย่เชินหลินถาม
“หลิน เราอย่าขึ้นไปเลย ฉันเข้าใจดีแล้ว” เมื่อพูดถึงตรงนี้ เซี่ยชีหรั่นก็ถอนหายใจอย่างแรง
“ถึงแม้ส้งหลิงหลิงจะแย่ แต่นมแม่มันสำคัญกว่าอะไร ตอนนี้เธอเริ่มหาวิธีมาจัดการกับฉันแล้ว แต่เธอไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายเด็ก เรื่องนี้ปล่อยมันผ่านไปเถอะนะ คุณอย่าไปหาเรื่องเธอเลย อีกอย่างลูกก็นอนแล้ว อย่าทำให้เธอต้องลำบากใจต่อหน้าลูกเลยนะ”
เขารู้ดีว่าเซี่ยชีหรั่นเป็นคนมีเหตุผลมาก เธอแค่ไม่รู้ถึงปัญหาทางร่างกายของตัวน้อยเย่เจิ้งเหิง ถ้าเธอรู้ล่ะก็ เธอต้องเป็นห่วงเด็กไม่แพ้เขา เธอจะอดทนต่อการกระทำของส้งหลิงหลิงมากกว่านี้อีก
เย่เชินหลินมองหน้าเซี่ยชีหรั่นด้วยความซาบซึ้ง แต่เขายังโอบไหล่เธอไว้แล้วเดินขึ้นบันไดนั้น
“ไม่เป็นไร ผมรู้ว่าควรทำอย่างไร ไปกับผมเถอะ เรื่องนี้เธอเป็นคนหาเรื่องเอง จะโทษใครไม่ได้”
“นี่……”
“ถ้าลูกไม่กินนมผงแล้วหย่านมแม่ไม่ได้ล่ะ? โตมาลูกต้องโทษฉันแน่น ๆ”
“เชื่อผมสิ คุณอย่ากังวลมากไป” มือของเย่เชินหลินที่โอบเอวเธอไว้เริ่มใช้แรงมากขึ้น เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจแล้วรู้สึกลำบากใจมาก เมื่อนึกถึงการกระทำของส้งหลิงหลิงแล้ว เธอคิดว่าถ้าเย่เชินหลินสามารถทำให้เด็กหย่านมแม่ได้แล้วทำให้ส้งหลิงหลิงออกไปจากที่นี่ได้ มันเป็นการดีที่สุดสำหรับเด็กคนนี้
เธอไม่ได้พูดอะไรและเดินขึ้นบันไดกับเย่เชินหลินอย่างเงียบ ๆ
“สวัสดีค่ะคุณชายเย่! สวัสดีค่ะคุณหญิง!” สาวใช้สองคนที่อยู่หน้าประตูห้องส้งหลิงหลิงกล่าวทักทายพวกเขาอย่างสุภาพ จากนั้นทั้งสองเปิดประตูและเย่เชินหลินก็พาเซี่ยชีหรั่นเดินเข้าไปในห้อง
ไฟในห้องยังเปิดอยู่ ส้งหลิงหลิงนั่งอยู่บนเตียงคนเดียวและเมื่อกี้เธอยังรู้สึกได้ใจอยู่เลย แต่เมื่อเห็นเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นเดินเข้ามาด้วยกันแบบนี้เธอก็รู้ว่าตัวเองต้องเผชิญกับอะไรอีก
ต่อให้ต้องเผชิญกับอะไรก็ตาม แต่เธอก็รู้สึกมั่นใจมาก เพราะถ้าได้ทอดสะพานให้กับเย่เชินหลินเมื่อไหร่เขาก็จะอยู่เคียงข้างเธออยู่ดี
เพราะเด็กมีปัญหา เขาจะยอมปล่อยให้แม่แท้ ๆ ของลูกออกจากที่นี่ได้ไงล่ะ?
“แหม่ เซี่ยชีหรั่น ดูเหมือนว่าเธอก็ขี้ฟ้องเหมือนกันนะ ไม่ต้องพูดก็รู้ว่าพวกคุณกำลังจะมากล่าวโทษฉันใช่ไหม?”
เย่เชินหลินมองหน้าเธออย่างเฉยเมยแล้วหันไปพูดกับสาวใช้สองคนนั้นด้วยความเย็นชา “ไปเรียกพ่อบ้านมา แล้วเรียกแม่บ้านทุกคนที่ดูแลคุณส้งกับเหิงเหิงมา ผมมีเรื่องจะคุยด้วย”
เขาไม่ได้ดุด่าเธอแต่กลับเรียกทุกคนมาประชุมกัน? ณ ตอนนี้ส้งหลิงหลิงเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ความทะเยอทะยานที่มีอยู่ก็ได้หายไปหมดและตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายมาก
“เชินหลิน ลูกหลับอยู่นะ คุณอยากพูดอะไรหรือเปล่า? เรียกคนมามากมายแบบนี้เดี๋ยวลูกจะตื่นนะ คุณ……”
เย่เชินหลินมองความตื่นตระหนกของเธอด้วยสายตาที่เย็นเยือก
ส้งหลิงหลิง คุณก็กลัวเป็นเหมือนกันเหรอ ตอนที่คุณทำเรื่องชั่ว ๆ ทำไมไม่คิดว่าจะมีช่วงเวลานี้ด้วย?
คุณคิดว่าผมจะทนคุณไปตลอดเหรอ? ผมอยากไล่คุณออกจากบ้านหลังนี้มานานแล้วและยิ่งกว่านั้นผมอยากให้คุณหายไปจากโลกนี้ด้วยซ้ำ!
สีหน้าแววตาของเย่เชินหลินดูเยือกเย็นมากจนทำให้ส้งหลิงหลิงรู้สึกกลัว
เรื่องใหญ่แบบนี้ หรือว่าเขาจะตัดสินใจไล่เธอออกไปจริง ๆ?
ส้งหลิงหลิงยิ่งคิดยิ่งกังวล เธอยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยถ้าถูกไล่ออกไปตอนนี้ แผนการที่สมบูรณ์แบบของเธอ โม่เสี่ยวหนงนอนกับเย่เชินหลิน แล้วทำให้เซี่ยชีหรั่นอกหักเสียใจ……แผนนี้ที่เธอคิดไว้ยังไม่ได้ลงมือทำเลยและลูกของเธอก็อาจจะถูกบังคับให้อยู่ต่อที่นี่ด้วย
ไม่ได้! เธอจะยอมไม่ได้เด็ดขาด
เมื่อเห็นเย่เชินหลินไม่ได้พูดอะไรกับเธอเลย ส้งหลิงหลิงก็รู้ตัวว่ายากที่จะเปลี่ยนใจเขาได้
ก่อนที่พ่อบ้านจะมาถึงที่นี่คงต้องใช้เวลาอีกสักพัก เธอจึงรีบใช้เวลานี้ให้เป็นประโยชน์เพื่อจะโน้มน้าวเย่เชินหลิน
“เชินหลิน ขอโทษนะ ฉันยอมรับว่าวันนี้ฉันทำผิดไปจริง ๆ ฉันไม่ควรไปหาโม่เสี่ยวหนงแล้วพูดอะไรกับเธอแบบนั้น ก็วันนี้ตอนฉันให้นมลูกอยู่เซี่ยชีหรั่นมาพูดจาดูถูกฉันน่ะสิ เธอบอกว่าฉันไม่รักลูกเลย ฉันเลยโมโหมากแล้วพูดจาไม่ทันคิด คุณให้อภัยฉันหน่อยนะ ได้ไหม?”
ส้งหลิงหลิงขอร้องด้วยน้ำตาแต่เย่เชินหลินกลับไม่สนใจเธอเลย
เขาทนกับการกระทำของเธอมานานมากพอแล้ว หลายครั้งที่เธอทำให้เขารู้สึกรังเกียจมาก ถ้าไม่ใช่เพราะลูกเขาคงไม่ทนถึงตอนนี้หรอก
ในเมื่อเขาตัดสินใจไปแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าส้งหลิงหลิงจะร้องไห้ขอร้องยังไงเขาก็จะไม่ใจอ่อนอีก
“เชินหลิน ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ คุณให้โอกาสฉันแก้ตัวอีกสักครั้งนะ ฉันรับปากว่าฉันจะดูแลลูกให้ดี นอกจากเรื่องนี้ฉันจะไม่คิดไม่ทำเรื่องอะไรอีกเลย ได้ไหม?” ส้งหลิงหลิงอ้อนวอนอีกครั้ง น้ำตาของเธอเอ่อล้นและแสดงสีหน้าที่ดูน่าสงสารมาก
ถ้าพวกเขาเพิ่งรู้จักเธอวันแรกก็อาจจะเห็นใจเธอได้ แต่ที่น่าเสียดายก็คือนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นรู้จักเธอ
เดิมทีเซี่ยชีหรั่นก็เป็นคนใจอ่อนเสมอ แต่ในเวลานี้ สมองเธอมีแต่เรื่องของส้งหลิงหลิงที่กระทำต่อเด็ก
เธอทำเกินไปจริง ๆ แม้คนอย่างเซี่ยชีหรั่นยังไม่สามารถเห็นใจเธอและสงสารเธอได้
เมื่อเห็นว่าเย่เชินหลินไม่มีการตอบสนองอะไร ส้งหลิงหลิงก็หันไปขอร้องกับเซี่ยชีหรั่น “ชีหรั่น เธอยกโทษให้ฉันได้ไหม? ก็เพราะฉันรู้สึกโมโหจึงคิดจะแยกเธอออกจากโม่เสี่ยวหนง ฉันรู้ว่าเย่เชินหลินจะให้อภัยฉันหรือไม่ก็ขึ้นอยู่ที่ตัวเธอแล้ว ฉันทำผิดไปแล้วจริง ๆ เธอจะทำกับฉันยังไงก็ได้ จะทุบตีหรือด่าฉัน ฉันก็จะยอม แต่ขอร้องช่วยขอกับเย่เชินหลินหน่อยได้ไหม อย่าทำร้ายลูกของฉันเพราะความผิดของฉันคนเดียวเลยนะ ลูกยังเด็ก ยังอ่อนแอมาก ลูกต้องการน้ำนมแม่นะ ชีหรั่น เธอเป็นคนนิสัยดี โปรดเห็นแก่ลูกฉันเถอะนะ……”
“พอที!” เย่เชินหลินขัดจังหวะส้งหลิงหลิงอย่างเย็นชาและพูดอย่างเฉยเมย “ผมไม่อยากได้ยินคำว่าลูกจากปากคุณอีก คุณคิดว่าคุณมีค่าพอที่จะเป็นแม่คนเหรอ? แม่ไก่ยังรู้จักปกป้องลูกไก่เลย แต่คุณกลับจงใจทำให้ท้องเสียเพื่อไม่มีน้ำนมให้ลูกกิน”
ในที่สุดเย่เชินหลินก็พูดออกมาจนได้ ถ้าเขายอมพูดเขาก็สามารถระบายความโกรธในใจออกมาได้ และมันอาจทำให้บทสรุปของเรื่องนี้มีการเปลี่ยนแปลงได้เหมือนกัน
ดูเหมือนว่าในความสิ้นหวังของส้งหลิงหลิงเธอได้เห็นความหวังอันริบหรี่อีกครั้ง เธอจึงรีบหันเดินไปที่เย่เชินหลินแล้วอ้อนวอนเขาอีกครั้ง “เชินหลิน ฉันรู้ว่าฉันทำผิดไปแล้ว ฉันผิดไปแล้วจริง ๆ แต่ลูกไม่ใช่ลูกของฉันคนเดียวนะ เป็นของคุณด้วย คุณถือว่าเป็นห่วงสุขภาพของลูกได้ไหม ให้ฉันให้นมลูกต่อนะ”
“ถ้าตอนนี้คุณอยู่เงียบ ๆ ผมอาจจะให้โอกาสคุณอยู่ต่อที่นี่อีกสักพัก แต่ถ้ายังร้องไห้งอแงต่อหน้าลูกไม่หยุดแบบนี้ผมจะไล่คุณออกไปจากที่นี่ทันที!” เย่เชินหลินสีหน้าเย็นเยือกและพูดคำว่าจะไล่เธอออกไปโดยไม่มีคำว่าเยื่อใย
ส้งหลิงหลิงไม่มีหน้าจะพูดอะไรต่ออีก เพราะเธอได้อ้อนวอนเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นต่อหน้าผู้คนมากมาย แถมไม่พอเธอยังถูกเย่เชินหลินดุด่าต่อหน้าคนอื่น ซึ่งทำให้ศักดิ์ศรีของคุณหญิงเจียวที่เคยมีได้หายไปหมดแล้ว