สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 807 สาวใช้ตัวแสบ 711

ตอนที่ 807 สาวใช้ตัวแสบ 711
เย่เชินหลินคิดในใจว่าถึงเวลาที่ต้องขอเซี่ยชีหรั่นแต่งงานแล้วใช่ไหม
เขาเตรียมแหวนแต่งงานไว้แล้ว แต่เขาอยากขอเธอแต่งงานในบรรยากาศที่โรแมนติกที่สุดเพื่อให้เธอได้ประทับใจและไม่มีวังลืมการเซอร์ไพรส์ของเขา ดังนั้นเมื่อแหวนที่เขาสั่งไว้มาถึงก็ได้นำไปซ่อนไว้เรียบร้อย
“ล้อเล่นจริง ๆ นะ ทำไมยังมีคนขี้งอนขนาดนี้ ถ้าคุณยังโกรธอยู่ฉันก็จะขอโกรธบ้างนะ” เซี่ยชีหรั่นเอียงศีรษะมองเย่เชินหลิน
“ยัยบื้อเอ้ย จะล้อเล่นอะไรแบบนี้ ตั้งใจหาเรื่องใช่มั้ย?” เย่เชินหลินหน้าบึ้งใส่เซี่ยชีหรั่น และในน้ำเสียงของเขาแผงด้วยความหมายที่เขาทั้งคู่รู้กัน
“กินข้าวกันเถอะ เสี่ยวหนง กินผักเยอะ ๆ นะ ถ้าเธอจะแต่งงานตอนนี้จริง ๆ ฝั่งแม่สามีเธอต้องหาว่าเธอผอมเกินไปแน่เลย” เซี่ยชีหรั่นพยายามเปลี่ยนเรื่องสนทนา
เย่เชินหลินรู้ว่าเธอขี้อาย เขาจึงหยุดแกล้งเธอต่อแล้วก้มหน้ากินข้าวอย่างเงียบ ๆ
พ่อบ้านและสาวใช้ทุกคนก็ต่างพากันแอบดีใจแล้วหัวเราะเบา ๆ เมื่อเห็นความรักความหวานของเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่น
หลังอาหารเย็นเย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นพากันไปนั่งเล่นที่สวนหน้าบ้าน
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่บนตักของเย่เชินหลินแล้วพูดเบา ๆ “หลิน สองวันนี้คุณได้เห็นข่าวของพี่เหอไท้กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไหม?”
“ก็เห็นอยู่นะ” เย่เชินหลินพูด
คาดว่าตอนนี้ไม่มีใครที่ไม่เคยเห็นข่าวของพวกเขาแล้วล่ะ ไม่ว่าจะเป็นรายการโทรทัศน์หรือหนังสือพิมพ์และสื่อหลาย ๆ สื่อต่างก็พูดถึงความสัมพันธ์ของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยและหลี่เหอไท้ที่กำลังคบหากัน
ปาปารัสซี่หลายคนก็ได้ตามการเคลื่อนไหวของเขาทั้งสอง ไม่ว่าจะเป็นวิลล่าริมหาดหรือร้านอาหารของว่างทั่วไปต่างก็มีรูปสวีทของพวกเขาทั้งสอง
หลี่เหอไท้ในรูปมันอ่อนน้อมเรียบร้อย ซึ่งต่างจากตัวจริงมาก ถ้าดูจากในรูปเขาค่อนข้างชวนให้หลงไหลมาก
แต่ความเป็นจริงนั้นเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้นเลย ทุกอย่างที่เห็นเขาก็แค่ตั้งใจทำให้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยดูเท่านั้น
เซี่ยชีหรั่นไม่เชื่อว่าเย่เชินหลินจะเป็นคนหลายใจจริง ๆ เขาก็ไม่ยอมเชื่อเหมือนกัน หลังจากที่ได้รู้จักกัน เขารู้สึกว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่มีแต่นมแต่ไม่มีสมองเลย ซึ่งมันกลับกันมากกว่า สำหรับเธอแล้วนอกเหนือจากความกระตือรือร้นที่มีต่อผู้ชาย เธอยังมีมุมมองเชิงลึกที่ไม่เหมือนใครและมีความคิดที่เป็นตัวของตัวเองมาก
หลี่เหอไท้มักจะรู้สึกว่าทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องความรักของเย่เชินหลินกับเธอนั้น เธอตั้งใจอยากพูดถึงรายละเอียดที่ใกล้ชิดของเขามาก สิ่งนี้ไม่ได้ทำให้เขาเชื่อว่าเย่เชินหลินจะเข้าทางใคร แต่เขากลับรู้สึกว่าความสัมพันธ์อันใกล้ชิดของเย่เชินหลินกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยนั้นเป็นการจัดฉากมากกว่า
เขาก็แค่คาดเดาและไม่มีอะไรที่สามารถนำมาเป็นหลักฐานได้
เขาไม่อยากใส่ร้ายเย่เชินหลินแต่ก็ไม่อยากตามใจเขาเหมือนกัน เขาคิดว่าไหน ๆ ก็มาทำตามคำสั่งของจ้าวเหวินอิงแล้ว และตัวเองยังได้เสียสละไปแล้วด้วย เขาต้องรู้เรื่องนี้อย่างกระจ่างให้ได้
หลังจากมาที่ประเทศฝานหลายแล้ว เขาก็ได้ติดต่อกับจงหยุนซาง
จงหยุนซางก็ยังคงเฉยเมยเหมือนเคย ซึ่งทำให้เขาฟังไม่ออกว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับความสัมพันธ์ของเขาและเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย
“หยุนซาง ช่วงนี้เป็นไงบ้าง?” เขาถาม
จงหยุนซางยิ้มเบา ๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประชดเล็กน้อย “ก็ดีนะ แต่ไม่ดีเท่าคุณหรอกมั้ง”
แม้ว่าเขาสองคนจะมีความสัมพันธ์แบบปลอม ๆ แต่บางคนก็รู้ว่าเขากำลังคบหากัน และบางครั้งตัวของหลี่เหอไท้เองก็รู้สึกผิดต่อจงหยุนซางเหมือนกัน
บรรยากาศทั้งสองคุยกันในสายค่อนข้างเงียบ บางทีอาจเป็นเพราะมีลักษณะนิสัยที่คล้ายกัน จึงไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรกัน
“อยากให้ผมกลับไปเร็ว ๆ ไหม?” ในที่สุดหลี่เหอไท้ก็ถามเธอ จงหยุนซางจึงตอบกลับ “ดูเหมือนว่าคุณยังไม่ควรกลับมานะ เพราะภารกิจของคุณยังไม่สำเร็จ”
แค่คำพูดลอย ๆ คำเดียวของจงหยุนซางทำให้หลี่เหอไท้รู้สึกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อ้าปากเห็นไรฟัน เพราะเธอรู้ทันแทบทุกเรื่อง
บางทีอาจเป็นเพราะเหตุนี้เธอถึงไม่มีความสุขเอาซะเลย เพราะคนที่รู้ทันคนอื่นมักจะหาความสุขให้ตัวเองได้ยาก
“หลิน ฉันรู้สึกเป็นห่วงพี่เหอไท้กับพี่หยุนซางมากเลยนะ คุณว่าเขาไม่ได้คบกันจริง ๆ ใช่ไหม แต่ฉันรู้สึกว่าพี่หยุนซางมีใจแล้วนะ วันนี้ฉันเห็นข่าวของพี่เหอไท้กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยในโซเชี่ยล เขาดูเหมือนรักกันมากเลยนะ ถ้าหากพี่หยุนซางมีใจแม้แต่นิดเดียว เธอก็เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่หึงหวงหรอก”
“ยัยบ๊อง ว่างเกินไปใช่ไหมถึงได้ไปอ่านข่าวในอินเตอร์เน็ตน่ะ” เย่เชินหลินสีหน้าเคร่งขรึม ที่จริงเขาไม่ได้กลัวเซี่ยชีหรั่นจะเห็นข่าวของหลี่เหอไท้กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหรอก แต่เขากลัวเธอจะเห็นรูปที่เขาจูบกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยมากกว่า ถ้าเธอเห็นกับตาเธอจะรับมันได้ยังไงล่ะ?
“เฮ่อ ฉันก็ไม่อยากอ่านหรอกนะ แต่คุณก็รู้ว่าข่าวมันแชร์ไปหมดทุกที่ ฉันเปิดโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นแล้ว ช่วยไม่ได้จริง ๆ”
“ก็อย่ากดเข้าไปอ่านสิ บางทีข่าวปลอมบนโซเซี่ยลมีตั้งเยอะแยะ”
เซี่ยชีหรั่นนั่งตัวตรงแล้วมองที่เย่เชินหลินและถามเขาอย่างจริงจัง “คุณจะหมายความว่าข่าวของคุณกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็ไม่ใช่เรื่องจริงสินะ จริงมั้ย?”
เธอมองเขาอย่างคาดหวัง และเขารู้ดีว่าเธอไม่สามารถเพิกเฉยได้หรอก ใครจะยอมให้แฟนตัวเองไปนอนกับผู้หญิงคนอื่นล่ะ นอกจากเขาไม่ได้รักกัน
“ยัยบ๊อง หูเบาจริง ๆ เลยนะ” เย่เชินหลินลูบผมเธอเบา ๆ เพื่อหลีกเลี่ยงคำถามของเธอ
แต่เซี่ยชีหรั่นยังคงค้างคาใจอยู่ เธอจึงขยับเข้าไปหาเขาแล้วกระซิบพูด “เย่เชินหลิน ตอนนี้มีแค่เราสองคน คุณบอกความจริงกับฉันหน่อยได้ไหม? ฉันรู้ว่าคุณไม่ทรยศฉันหรอก และฉันก็รู้ว่าคุณฉลาดมากพอที่จะให้เธอมาหลอกคุณ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม? คุณบอกความจริงกับฉันนะ ฉันจะไม่เล่าให้ใครฟัง ได้มั้ย?”
เย่เชินหลินมองหน้าเธออย่างเคร่งขรึม สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปหลายครั้ง สุดท้ายเขาดึงเธอเข้ามากอดไว้ในอ้อมแขนแล้วพูด “ถ้าคุณเชื่อใจผมแล้ว ก็อย่ามีความสงสัยสิ”
“ชอบรังแกคนอื่นจริง ๆ เลยนะ” เซี่ยชีหรั่นบ่นพึมพำ เย่เชินหลินจึงหัวเราะแล้วจับคางเธอขึ้นมาและวางจูบลงที่ริมฝีปากเธอเบา ๆ จากนั้นค่อยกระซิบพูด “อันนี้เรียกว่ารังแกตรงไหนล่ะ เรื่องบนเตียงมากกว่าที่เรียกว่ารักแก”
“น่าเกลียด!” เซี่ยชีหรั่นเขินจนหน้าแดงแล้วชกเย่เชินหลินเบา ๆ
ทั้งสองนั่งต่อในศาลาสักพัก เซี่ยชีหรั่นก็บอกว่าเธออยากไปหาเจ้าตัวเล็กแล้ว
“หลิน ฉันชอบคิดถึงเขาตอนทำงานน่ะ ฉันชอบเขาแล้วจริง ๆ คุณเชื่อไหม?” เซี่ยชีหรั่นเงยหน้าพูดกับเย่เชินหลิน
“ยัยบ๊อง ผมต้องเชื่อแน่นอนสิ”
ถ้าเธอไม่ชอบเด็กแล้วจะยอมเช็ดก้นให้เด็กเหรอ? สำหรับผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่เคยมีลูก ยิ่งเธอเป็นคนรักสะอาดด้วย มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยอมทำเรื่องแบบนี้เลย
“คุณเชื่อก็ดีแล้ว ต่อไปฉันต้องเข้าหาเขาให้มากกว่านี้ ฉันเชื่อว่าสักวันเขาต้องยอมรับฉันได้”
“ลำบากคุณแล้วนะ” เย่เชินหลินลูกผมเธอเบา ๆ แล้วพูดอย่างจริงใจ
หลังจากทั้งสองกลับเข้าไปในบ้านก็ตรงขึ้นชั้นบน ส้งหลิงหลิงได้ย้ายกลับมาห้องเดิมแล้ว และของใช้ทั้งหมดของเธอก็ถูกย้ายกลับมาเรียบร้อย
เย่เชินหลินสั่งให้ส้งหลิงหลิงห้ามออกจากห้องนี้นอกจากไปเข้าห้องน้ำ
เมื่อเขาทั้งสองเข้าไปในห้องก็เห็นส้งหลิงหลิงกำลังให้นมลูกอยู่ เจ้าตัวเล็กก็กำลังกินอย่างจริงจังและเงียบสงบมาก เหมือนเขารู้ว่าน้ำนมที่กินอยู่นี้มันมีค่ามากแค่ไหน
เซี่ยชีหรั่นมองไปที่เด็กแล้วรู้สึกเอ็นดู ต่อให้ใครจะดีกว่าเขาแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วเด็กก็ยังต้องการแม่มากที่สุด
แม้เธอจะรู้ดีว่าส้งหลิงหลิงไม่น่าจะมีการเปลี่ยนแปลงอะไรมาก แต่ตอนนี้เธอก็ได้แต่ภาวนาให้ส้งหลิงหลิงทำดีต่อลูกบ้าง และหวังให้เธอกลับตัวกลับใจได้สักที
เมื่อส้งหลิงหลิงเห็นเซี่ยชีหรั่นเข้ามาก็รู้สึกได้ใจมาก เธอนั่งอยู่ด้านในห้อง แม้จะนั่งอยู่เงียบ ๆ แต่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอเป็นฝ่ายชนะเซี่ยชีหรั่น
“ชีหรั่น เธอกลับมาแล้วเหรอ?” ส้งหลิงหลิงพูดทักทายเธอไปก่อน เธอพูดเสียงเบามาก เหมือนส้งหลิงหลิงในอดีตได้ตายจากไปแล้ว ตอนนี้เธอเหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคนอย่างสิ้นเชิง
“อื้ม” เซี่ยชีหรั่นไม่สนใจว่าเธอจะจริงใจหรือไม่ ขอเพียงเธอตั้งใจทำดีต่อหน้าลูก เซี่ยชีหรั่นก็จะยอมรับมัน
“ตัวเล็กใกล้จะกินอิ่มแล้ว พวกคุณอยากเล่นกับเขาไหม?” ส้งหลิงหลิงถาม
เย่เชินหลินยังคงเฉยเมย สำหรับการเปลี่ยนแปลงของส้งหลิงหลิงนั้น เขาไม่เคยเชื่อใจเลย
ส้งหลิงหลิงไม่ได้พูดอะไรมากไปกว่านี้ หลังจากที่เธอให้นมลูกอย่างตั้งใจจนเสร็จเรียบร้อย เธอก็กระซิบพูดกับลูกสองคำแล้วส่งเด็กให้กับเซี่ยชีหรั่น
“เจ้าตัวเล็ก ลูกต้องโตไว ๆ นะ ถ้าโตแล้วคุณพ่อคุณแม่จะได้พาลูกออกไปเที่ยวข้างนอก” เซี่ยชีหรั่นคิดว่าอากาศข้างนอกค่อนข้างดี และเธออยากพาลูกออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์บ้าง จะได้เป็นประโยชน์ต่อร่างกายของเด็ก
แต่เสียดายเด็กยังไม่ครบเดือน จึงไม่เหมาะกับการพาเด็กออกไปตากลมข้างนอก
ในขณะที่เย่เชินหลินและเซี่ยชีหรั่นกำลังเล่นกับตัวเล็กเย่เจิ้งเหิง โม่เสี่ยวหนงก็มาเคาะประตูห้อง
“เข้ามาสิ เสี่ยวหนง” เซี่ยชีหรั่นพูด โม่เสี่ยวหนงก็รีบเปิดประตูเข้าไป
“เธอมาทำไม?” เซี่ยชีหรั่นถาม โม่เสี่ยวหนงเข้าไปหยิกแก้มเล็ก ๆ ของเจ้าตัวเล็กเย่เจิ้งเหิงเบา ๆ แล้วพูดต่อ “เข้ามาดูหลานน่ะสิ เจ้าตัวเล็กยิ่งโตยิ่งหล่อแล้วนะ วันหลังหนูก็จะมาช่วยพี่สาวดูแลหลานด้วย ถือว่าเรียนรู้ไปด้วยละกัน เมื่อกี้เหวยตงส่งข้อความมาบอกว่าแม่ของเขาก็อยากให้เขาแต่งงานเหมือนกัน หลังแต่งก็อยากให้เรามีลูกกันทันทีเลย”
แน่นอนว่าคำพูดของโม่เสี่ยวหนงนั้นก็แค่ประโยคแก้ตัว เธอแค่อยากเข้ามาตีสนิทกับเด็ก วันหลังจะได้มีข้ออ้างเข้ามาหาส้งหลิงหลิง
เธอตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้เย่เชินหลินมาครอบครอง เพราะเธอจะได้ไม่ต้องฝืนคบกับเลี่ยวเหวยตงที่น่ารำคาญอีก ให้เล่นละครแบบนี้ไปตลอดมันเหนื่อยเหมือนกันนะ
“พี่ หนูขออุ้มหลานหน่อยได้ไหม?” โม่เสี่ยวหนงถาม
เซี่ยชีหรั่นหันไปมองเย่เชินหลิน เพราะลูกเป็นของเขา เธอควรได้รับการอนุญาตจากเขาก่อน
เย่เชินหลินเห็นว่าเซี่ยชีหรั่นไม่คัดค้านการมาเยี่ยมของโม่เสี่ยวหนง และพวกเขาทั้งหมดก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาจึงไม่กลัวโม่เสี่ยวหนงจะคิดร้ายอะไร จากนั้นยิ้มพูดเบา ๆ “คนอย่างเสี่ยวหนงก็รักเป็นเหมือนกันเหรอเนี่ย เธอคงจะเห่อเด็กมากกว่านะ เอาสิ อยากอุ้มก็อุ้มเลย แต่ระวังเหนื่อยนะ”
แน่นอนโม่เสี่ยวหนงรู้ว่าคำพูดของเย่เชินหลินนั้นมีเลศนัย แต่เธอก็แสร้งทำเป็นใสซื่อ แล้วพูดต่ออย่างจริงจัง “ก็แค่อุ้มเด็กจะเหนื่อยได้ไงล่ะ พี่เขยก็เวอร์ไป โอ้โห หลานตัวน้อยเนื้อแน่นจังเลย น่ารักที่สุด หนูกลัวว่าหนูได้อุ้มแล้วจะติดใจจัง”
“ถ้าพ่อแม่ของเด็กอนุญาตแล้วเธอก็มาอุ้มสิ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มพูด