สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 814 สาวใช้ตัวแสบ 718

ตอนที่ 814 สาวใช้ตัวแสบ 718
เสี่ยวเหอมองพิจารณาเซี่ยชีหรั่น พบว่าเธอสวมชุดทำงานธรรมดามาก แถมไม่ใช่ชุดพนักงานของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ชัดเจนว่าไม่ใช่พนักงานของที่นี่
การเป็นคนของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ทุกคนต่างรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของบริษัท ในขณะเดียวกันก็ดูถูกพนักงานบริษัทอื่น เสี่ยวเหอก็เช่นกัน
โดยเฉพาะเธอยังเลื่อมใสในตัวของเย่เชินหลิน ยิ่งมีทัศนคติต่อผู้หญิงที่ขึ้นมาหาผู้อำนวยการของพวกเธออย่างน่าแปลกใจ
“ฉันขึ้นลิฟต์มา มีนัดกับคุณเย่ของพวกคุณ”
เสี่ยวเหอมองพิจารณาเซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง เธอช่างสวยมากจริงๆ เป็นความสวยที่ทำให้คนเห็นลืมไม่ลง
เธอเห็นเซี่ยชีหรั่นไม่มีท่าทางเหนื่อยหอบ หากปีนขึ้นบันไดมากจริงๆ คงไม่สามารถสงบนิ่งได้แบบนี้
“เชิญค่ะ ห้องทำงานของคุณเย่อยู่ด้านหน้า เพื่อความสะดวกฉันจะนำทางคุณไปค่ะ”ถึงแม้จะใช้คำว่าคุณ แต่ท่าทางของผู้ช่วยคนนี้เย็นชามาก
เซี่ยชีหรั่นนึกถึงหลินหลิงในตอนนั้น คิดว่าตอนนี้หลินหลิงไม่อยู่ กลัวว่าคนนี้จะเป็นทหารที่หลินหลิงพามา เพราะดูเหมือนเธอจริงๆ
“ขอบคุณค่ะ！”
เสียงขอบคุณอย่างสุภาพของเซี่ยชีหรั่นทำให้เสี่ยวเหอแปลกใจนิดหน่อย พูดตามเหตุผลใครที่ได้เห็นท่าทางแบบนี้ของเธอก็รู้ว่าเธอไม่ต้อนรับผู้หญิงที่มาเยี่ยมเยือนคนนี้
โดยทั่วไปในเวลาแบบนี้ทุกคนจะมีท่าทางสองแบบ แบบแรกคือโมโหมาก ส่วนอีกแบบคือพยักหน้าโค้งคำนับ แน่นอนว่าแบบหลังส่วนมากคือการขอความช่วยเหลือ
ผู้หญิงตรงหน้ากลับดูมีท่าทางสงบมาก จนกระทั่งตอนเธอพูดขอบคุณยังมีความนอบน้อมมาก
เสี่ยวเหอนำเซี่ยชีหรั่นเดินไปถึงหน้าประตูห้องทำงานของเย่เชินหลิน เคาะประตูเบาๆ
“เชิญ”เสียงด้านในห้องทำงานดังออกมา เย่เชินหลินไม่เงยหน้า จัดการงานในมือพร้อมพูดกับคนด้านนอก
เสี่ยวเหอเดินเข้ามา ยิ้มบางๆและพูดว่า：“ คุณเย่คะ แขกที่คุณนัดไว้มาถึงแล้ว”
“ฉันไม่ได้นัดใครไว้ ตอนนี้ฉันยุ่งมาก เธอช่วยฉันส่งแขกคนนั้นกลับไปที”เย่เชินหลินพูด
เซี่ยชีหรั่นได้ยินเสียงของเย่เชินหลิน รู้สึกตื่นเต้นมาก อาจเพราะเพิ่งจะรู้เรื่องที่เขาทำเพื่อเธอ จึงรีบร้อนอยากพบเขามาก
“คุณค่ะ คุณได้ยินแล้วใช่ไหม？คุณเย่บอกว่าไม่ได้นัดใครเอาไว้ ฉันไม่รู้ว่าคุณขึ้นมาได้อย่างไร เชิญคุณกลับไปค่ะ！” เสี่ยวเหอพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
แน่นอนเซี่ยชีหรั่นได้ยินเย่เชินหลินพูดว่ายุ่งมาก เธอไม่อยากรบกวนการทำงานของเขา ดังนั้นเธอเพียงพยักหน้ายิ้มบางๆ ไม่พูดอะไร หันหลังเดินกลับไป
เย่เชินหลินชะงักงัน จากนั้นหัวเราะอย่างเงียบๆ พูดขึ้นเสียงดัง：“ ไหนๆก็มาแล้ว เธอไปเชิญเข้ามาเถอะ”
เขาเอนหลังพิงเก้าอี้ สายตามองไปที่ประตู
ไม่ต้องบอกก็รู้ คนที่สามารถขึ้นมาบนชั้นของเขาได้มีแค่สองสามคน ถ้าเป็นผู้หญิง นอกจากแม่ของเขาก็คือเซี่ยชีหรั่น
“นี่……”เสี่ยวเหอลังเลสักพักหนึ่ง มองไปที่เซี่ยชีหรั่นอีกครั้ง พบว่าเธอมีรอยยิ้ม จากนั้นจึงไปเปิดประตู
“คุณเย่ยุ่งมาก ฉันกลัวจะรบกวนการทำงานของเขา ฉันรอข้างนอกจะดีกว่า”เซี่ยชีหรั่นยืนอยู่ที่เดิมและพูดด้วยรอยยิ้ม
“คุณเย่ ฉันสามารถเชิญให้คุณผู้หญิงคนนี้กลับไปได้นะคะ” เสี่ยวเหอตื่นตระหนก เธอเพิ่งรับงานต่อจากหลินหลิงไม่นาน รู้ว่าเย่เชินหลินเข้มงวดมาตลอด ครั้งนี้เธอไม่สามารถจัดการได้แถมยังปล่อยให้คนอื่นเข้ามา นี่นับว่าเป็นความผิดพลาดที่ใหญ่หลวง
“คนนี้ไม่ใช่คุณผู้หญิง เธอคือคุณนายเย่”เย่เชินหลินพูดช้าๆ จากนั้นลุกขึ้นยืน ทำท่าทางเชื้อเชิญและพูดว่า“เชิญครับคุณนายเย่ ไม่ว่าจะยุ่งแค่ไหนก็ไม่กล้าละเลยคุณนาย”
เซี่ยชีหรั่นไม่เคยเห็นเย่เชินหลินมีท่าทางตลกและน่ารักมาก่อน ทำให้เธอใจเต้นจนไม่สามารถบรรยายได้จริงๆ
คุณนายเย่？พระเจ้า！ทำไมเธอถึงได้พลาดอย่างโง่เขลาและต่ำช้าแบบนี้เสี่ยวเหอสีหน้าเปลี่ยนทันที รีบพูดขอโทษเซี่ยชีหรั่น：“ขอโทษค่ะคุณนายเย่ ฉันเพิ่งจะรู้ว่าคุณคือแขกผู้มีเกียรติ ฉัน……”
“ไม่เป็นไร นี่คืองานของเธอ เธอตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ คุณเย่มีเธอเป็นผู้ช่วย ฉันต้องดีใจกับเขา”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเรียบเฉย
สมมุติว่าเธอเพียงแค่ปฏิบัติต่อเธอด้วยทางเคร่งขรึมคงจะไม่เป็นอะไร แต่เสี่ยวเหอกังวลใจที่สุดคือเธออดยิ้มไม่ได้ตอนที่ออกมาจากห้องทำงานของเย่เชินหลิน เธอกลัวเซี่ยชีหรั่นมองออกว่าเธอมีความรู้สึกเลื่อมใสต่อเย่เชินหลิน
เธอต้องการที่จะอธิบาย แต่ไม่สามารถพูดออกมา ทำได้เพียงขอโทษด้วยความรู้สึกร้อนรน จากนั้นจึงพูดอย่างน่าเอ็นดูว่าต้องการรินน้ำชาให้เซี่ยชีหรั่น
“เธอไปทำงานเถอะ” เย่เชินหลินสั่ง เสี่ยวเหอจึงเก็บความรู้สึกร้อนรนเดินออกไปจากห้องทำงานของเขา และปิดประตูจากด้านนอก
“ที่รัก ทำไมถึงคิดมาหาผมเวลานี้？”เย่เชินหลินโอบกอดเซี่ยชีหรั่น ถามกระซิบข้างหู
เซี่ยชีหรั่นดิ้นหลุดออกจากอ้อมแขนของเขา เงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเขาอย่างจริงจัง พูดเบาๆว่า：“หลิน ฉันตั้งใจมาขอบคุณคุณ”
“ ต้องขอบคุณอย่างจริงจังอะไรแบบนี้？”
ฉันรู้เรื่องเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยแล้ว พี่เหอไท้กลับมา เขาพูดว่าตอนนั้นคุณลำบากใจ ฉันคิดว่าคุณโดนเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยผูกมัดเรื่องธุรกิจ คิดไม่ถึงว่าคุณทำเพื่อฉัน ฉันต้องขอบคุณคุณจริงๆ
“เด็กโง่ ขอบคุณอะไรกัน คุณไม่ควรขอบคุณผม เรื่องนี้ผมยังฉันการไม่เสร็จ แถมยังปล่อยให้ข่าวแพร่กระจายไปทั่ว ผมต้องขอบคุณที่คุณเชื่อใจผม ตอนนั้นผมคิดว่าคุณจะเลิกกับผมแล้ว”
เขายิ่งพูด เซี่ยชีหรั่นยิ่งรู้สึกซาบซึ้งใจ เธอแหงนหน้ามอง ใบหน้าเล็กเต็มไปด้วยความรักและความหลงไหลที่มีต่อเขา เธอไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกยุ่งเหยิงที่มีในตอนนี้อย่างไร ถือโอกาสเขย่งเท้าและโอบรอบคอของเขา ส่งมอบริมฝีปากของเธออย่างสั่นสะท้าน
ทั้งสองจูบกันเนิ่นนาน หากไม่เพราะช่วงสองวันนี้เซี่ยชีหรั่นเหนื่อยมาก เขาอยากจะมีช่วงเวลาใกล้ชิดแนบแน่นกับเธอในห้องทำงานอีกครั้งจริงๆ
แน่นอนเธอรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขาเปลี่ยนไป เธอหน้าแดงผลักเขาออก รีบพูดว่า：“ไหนคุณบอกว่างานยุ่งมาก？คุณรีบทำงานเถอะ ฉันก็จะกลับไปบริษัทแล้ว”
“ได้ ไปเถอะ ผมจะไปรับคุณกินข้าวกลางวัน”
เซี่ยชีหรั่นออกมาจากห้องทำงานของเย่เชินหลิน ได้รับสายจากโม่เสี่ยวหนงตอนเพิ่งจะออกจากตึก
เธอพูดว่าเธอชอบตึกของส่วยเทียนยีบิ่น อยากพาเธอไปดูด้วยกัน
“พี่ ผู้กำกับชวนชวนเรียกพบ ฉันต้องรีบไป ได้ยินพนักงานขายบอกว่า มีคนชอบห้องที่นี่หลายคน สองวันนี้อาจจะมีคนมาเซ็นสัญญา พี่ฉันชอบที่นี่มากๆเลย ตอนนี้พี่รีบไปดูแล้วจ่ายเงินค่าจองได้ไหม”
เซี่ยชีหรั่นฟังออกถึงความใจร้อนของโม่เสี่ยวหนง เธอซื้ออะไรก็ต้องเอาให้ได้ หากไม่ได้เธอจะจำไม่ลืมไปอีกนาน
“ได้ พี่จะไปตอนนี้ เธอไปทำงานเถอะ ส่งเบอร์โทรศัพท์ของพนักงานขายให้พี่ก็พอ”
เซี่ยอี้ชิงเดินมารับ เซี่ยชีหรั่นกำชับเขาว่า：“ฉันต้องการไปช่วยคนดูห้องที่ตึกส่วยเทียนยีบิ่น เรื่องนี้เธอต้องช่วยฉันเก็บเป็นความลับจากคุณเย่ ถ้าเขาถามว่าฉันอยู่ไหน ให้บอกว่าฉันกลับบริษัททำงานแล้ว”
“ครับ พี่เซี่ย”เซี่ยอี้ชิงรับปาก
หลังจากเซี่ยชีหรั่นขึ้นรถ เซี่ยอี้ชิงช่วยเธอสั่งคนขับ บอกว่าไปตึกส่วยเทียนยีบิ่น
ตึกส่วยเทียนยีบิ่นตั้งอยู่ในย่านที่เจริญที่สุดใจกลางเมือง แต่นับว่ามีสภาพแวดล้อมที่เงียบสงบ ราคาบ้านสามารถจินตนาการได้ นอกจากนี้ยังเป็นหนึ่งในอสังหาริมทรัพย์ราคาสูงอันดับต้น ๆ ในตงเจียง
เซี่ยชีหรั่นรู้แค่เพียงราคาบ้านที่นี่แพงมาก แต่กลับไม่รู้ว่าตึกส่วยเทียนยีบิ่นคือโครงการของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป
เธอบีบกระเป๋าถือของเธอ คิดถึงการตอบแทนพระคุณของพ่อบุญธรรมและแม่บุญธรรม แม้ว่าเธอจะต้องใช้เวลานานในการชำระเงินเหล่านี้คืน เธอก็ควรทำเพื่อพวกเขา
เธอรู้สึกเครียด เพื่อชำระหนี้ของบ้านหลังนี้ เธอต้องทำงานหนักมากๆ
โม่เสี่ยวหนงส่งเบอร์โทรศัพท์ของพนักงานขายให้เซี่ยชีหรั่น ทันทีที่เธอมาถึงตึกส่วยเทียนยีบิ่น พนักงานขายก็รีบมาต้อนรับทันที
“คุณคือ คุณนายเย่？”พนักงานขายแค่เห็นก็รู้สึกเหมือนเคยเจอเซี่ยชีหรั่นที่ไหนมาก่อน มองดูยี่ห้อรถของเธออีกครั้ง คนชอบซุบซิบนินทาอย่างเธอก็สามารถเดาฐานะของเธอได้
“สวัสดีค่ะ！”เซี่ยชีหรั่นไม่ตอบคำถาม
ความสงบและไม่แยแสของเซี่ยชีหรั่นทำให้พนักงานขายเงียบลงได้ เธอพูดด้วยความเคารพ：“คุณนายเย่ เมื่อสักครู่ห้องที่คุณโม่ชอบคือตึกเจ็ดชั้นสิบสอง ฉันจะพาคุณขึ้นไปดู เพียงแต่ อันที่จริงมีคุณผู้ชายอีกคนก็ชอบเหมือนกัน หลังจากคุณโม่กลับไป เขาโทรศัพท์เข้ามา ตั้งใจจะเข้ามาเซ็นต์สัญญาทันที……”
เซี่ยชีหรั่นรู้ว่า มีพนักงานขายหลายคนใช้เทคนิคขายแบบนี้เพื่อผลักดันยอดขาย ดังนั้นแม้ว่าเธออยากจะซื้อบ้านที่โม่เสี่ยวหนงชอบก็ตาม แต่เธอกลับไม่กระวนกระวายใจเพราะข้ออ้างของพนักงานขาย
เธอเพียงแค่ยิ้มอย่างมีมารยาท พูดว่า：“เธอช่วยพาฉันขึ้นไปดูห้องสักหน่อย ถ้าฉันชอบจริงๆ บางทีฉันอาจจะเจรจากับคุณผู้ชายคนนั้นด้วยตัวเองเมื่อเขามา”
“ได้ค่ะ คุณนายเย่ เชิญค่ะ！”
พนักงานขายพาเซี่ยชีหรั่นไปดูห้องที่โม่เสี่ยวหนงชอบ ไม่แปลกใจทำไมโม่เสี่ยวหนงจึงชอบ ห้องนั้นดีมาก
ตั้งแต่รูปแบบบ้านจนถึงแสงสว่าง กลับไปที่ความสูงของชั้น และพื้นที่สีเขียวทั้งหมดของที่ดิน ไม่มีอะไรที่ให้คนไม่พอใจ
ผู้ซื้ออีกรายก็เป็นคนที่มีศักยภาพมากเช่นกัน และอีกฝ่ายยังพูดว่าต้องการเซ็นต์สัญญา พนักงานขายสามารถมองออกว่าฝ่ายนั้นจริงจัง
ถ้าคุณนายเย่ก็ชอบห้องนี้ สำหรับเธอคงไม่ใช่เรื่องที่ดี
นี่เป็นโครงการย่อยๆของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ป ถ้าคุณนายเย่ชอบ นั่นคือคนวงใน หากคนวงในได้ห้องไป ไม่นับว่าเป็นผลการทำงานของพวกเธอ
ในมุมมองของความเห็นส่วนตัวเหล่านี้ พนักงานขายจึงไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นชอบห้องนี้
ดังนั้นในขณะเธอพาเซี่ยชีหรั่นเยี่ยมชม ยังพยายามหาข้อเสียสองสามอย่างของห้องนี้ เนื่องจากพูดอย่างถูๆไถๆ แม้แต่เซี่ยชีหรั่นก็รู้สึกแปลกๆ
พนักงานขายทั่วไปจะชมห้องของตนเองว่าดี ทำไมเธอจึงเลือกสิ่งไม่ดีขึ้นมาพูด
อย่างไรเสียนี่คือการปิดบังเย่เชินหลิน เวลาอิสระของเซี่ยชีหรั่นมีจำกัด ไม่อยากเสียเวลาดูห้องมากเกินไป
เธอเข้าใจว่าทำไมโม่เสี่ยวหนงถึงชอบห้องนี้ พ่อและแม่บุญธรรมไม่มีทางคัดค้านแน่นอน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจซื้อห้องนี้ทันที
เธอจำได้เมื่อมีการประชาสัมพันธ์ตึกนี้ มีคนบอกว่าบริษัทที่ดำเนินโครงการมีภูมิหลังดีมาก แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ใส่ใจว่าบริษัทนั้นมีชื่อว่าอะไร