สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 818 สาวใช้ตัวแสบ 722

ตอนที่ 818 สาวใช้ตัวแสบ 722
เธอเดินไปตรงหน้าเขาอย่างเงียบๆ ถูกแขนยาวดึงข้อมือไว้ เธอจึงนั่งลงไปบนตักของเขา
อ้อมกอดแบบนี้ ดูเหมือนเซี่ยชีหรั่นจะห่างหายไปนาน
โกรธเคืองกับเขา เธอไม่ใช่คู่ต่อสู้จริงๆ เธอคิดถึงเขาตลอดเวลา อยากไปหาเขา
แม้ว่าเธอจะทำผิดก่อนก็ตาม ตอนเขาดึงเธอเข้ามาใกล้เขา จู่ๆเธอก็รู้สึกน้อยใจขึ้นมา
“บอกผมมา ทำไมคุณถึงดีกับหลี่เหอไท้ ทำไมคุณไม่เกรงใจเขา ผมต้องการความชัดเจน”
ถึงแม้น้ำเสียงของเขาจะไม่เย็นชาเหมือนตอนกลางวัน แต่ดวงตานกอินทรีคู่นั้นกลับจ้องมองมาที่เธออย่างมุ่งมั่น รอคำตอบของเธอ
ถ้าเธอกล้าพูดว่าเป็นเพราะหลี่เหอไท้คือพี่ชายของเธอ เขาจะไม่หลีกเลี่ยงเธอ
“หมายความว่าอะไร？ หลิน ฉันไม่มีอะไรไม่เกรงใจเขาที่ต้องมาอธิบายกับคุณ”
“ยังคิดปิดบังผมหรอ？” เย่เชินหลินใบหน้ามืดมน คิ้วขมวดขึ้นทันที
“ไม่มีนะ ฉันไม่มีอะไรปิดบังคุณ……”
“เซี่ยชีหรั่น！วันนี้คุณใช้บัตรของหลี่เหอไท้ซื้อห้องให้ตระกูลโม่ คุณคิดว่าผมไม่รู้หรอ？”เย่เชินหลินทนไม่ได้พูดแทรกเธอ
“ที่แท้คุณโกรธเพราะเรื่องนี้ คนโง่ บัตรนั้นไม่ใช่ของพี่เหอไท้ แต่เป็นของแม่ฉัน”
เซี่ยชีหรั่นพูดแบบนี้ ดูเหมือนเย่เชินหลินจะยังไม่เชื่อ เธอยื่นมือไปนวดคิ้วของเขา ใช้เสียงอ่อนโยนอีกครั้ง
“เอาล่ะ ไม่ต้องขมวดคิ้วแล้ว ฉันอยากซื้อห้องให้พ่อแม่บุญธรรม แต่ไม่มีเงินมากขนาดนั้น ฉันรู้ว่าหากยืมเงินจากผู้ชายคุณต้องไม่พอใจแน่นอน ดังนั้นเมื่อวานฉันจึงพูดกับแม่ตอนพวกเราไปหา เธอบอกว่าบัตรใบนี้พี่เหอไท้ให้เธอเป็นของขวัญวันเกิด พอดีเธอไม่ได้ใช้มันชั่วคราว จึงเอาให้ฉันก่อน”
ในที่สุดคิ้วของเย่เชินหลินก็คลายออก เพียงแต่สีหน้ายังคงไม่ดี
“คุณไม่เชื่อฉันหรอ หลิน？” เซี่ยชีหรั่นถามต่อ
“ผมเชื่อคุณ ผมยังถือว่าคุณคือคนสำคัญที่สุดสำหรับผมเย่เชินหลิน คุณกลับไม่เชื่อผม ไม่เห็นว่าผมคือคนของตนเอง คุณมีความจำเป็น แต่กลับไม่มาหาผม เซี่ยชีหรั่น ถ้าคุณเป็นผม คุณจะโกรธหรือเปล่า สมมุติผมต้องการทำอะไรสักเรื่อง เป็นเรื่องที่คุณทำได้ และคนอื่นก็สามารถทำได้ แต่ผมกลับไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่นแทนคุณ คุณจะคิดอย่างไร？”เย่เชินหลินถอนหายใจข้างใน เขาก็ไม่ต้องการทำสงครามเย็นกับเธออีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงเลือกเปิดเผยความรู้สึกของตนเอง
เซี่ยชีหรั่นฟังออกว่าน้ำเสียงของเขามีความจำใจ จึงพูดด้วยรอยยิ้มบางๆว่า：“ฉันรู้ว่าฉันทำไม่ถูก ยังไม่ได้หรอ？จากนี้ถ้าฉันมีเรื่องอะไรก็ตามจะบอกคุณเป็นคนแรก ไม่ไปขอความช่วยเหลือจากคนอื่น คุณอย่าโกรธเลยนะคะ”
นี่ก็พอได้ เย่เชินหลินส่งเสียงออกทางจมูกอย่างเย็นชา จากนั้นพูดว่า ：“หลังจากนี้ล่ะ？ครั้งนี้ก็ห้ามใช้เงินของคนอื่น”
“ฉันใช้เงินของแม่ ไม่ใช่เงินของคนอื่น”
“แม่ของคุณก็ไม่ได้ คุณไม่คิดบ้างหรอ การที่คุณขอความช่วยเหลือจากแม่เพราะไม่มีเงิน เธอจะคิดกับผมยังไง？ถ้าเธอรู้สึกกับผมไม่ดี ผมไม่เป็นอะไร เพียงแต่เธอจะกังวลเกี่ยวกับคุณ ”เย่เชินหลินพูดอย่างจริงจังและออกมาจากใจ
“หลิน ฉันโชคดีจริงๆที่เจอคุณ”เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างอ่อนหวาน หอมแก้มเขาเบาๆ
“คุยเรื่องจริงจัง อย่ายั่วยวนผม”เขาพูดทำหน้าดุ
เธอก็ไม่ได้คิดจะยั่วยวนเขา แค่เพียงเขาคิดกับเธอแบบนี้ เธอจึงรู้สึกประทับใจแค่นั้นเอง
“ช่วงบ่ายมีคนโอนเงินค่าห้องที่คุณจ่ายเข้าหมายเลขบัตรที่คุณรูดแล้ว พรุ่งนี้คุณเอาบัตรไปคืนแม่ได้เลย”
“อะไรนะ？ ทำไมคุณไม่บอกฉันสักคำก็……”
“อะไรกัน คุณยังคิดจะเกรงใจผมอีกหรอ？”
เซี่ยชีหรั่นยิ้มอย่างประจบ พูดว่า：“ เปล่านะ เปล่านะ ฉันไม่ได้เกรงใจคุณแล้ว คุณคือคู่หมั้นของฉัน ฉันจะเกรงใจอะไรคุณ”
เย่เชินหลินกวาดตามองไปที่เธออย่างเย็นชา ความหมายคือ คุณยังจำได้ว่าผมคือคู่หมั้นของคุณก็ดี
“หลิน คุณสามารถสัญญากับฉันเรื่องหนึ่งได้ไหม？”เซี่ยชีหรั่นถามเบาๆ
“พูดมา เรื่องอะไร”
“หลังจากนี้คุณอย่าโกรธฉันดีไหม？ฉันเดาว่าคุณคงยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน ฉันรู้สึกสงสารคุณ”อาจเป็นความเข้าใจผิด ถึงอย่างไรเมื่อสักครู่ที่เธอมองเย่เชินหลิน ก็รู้สึกว่าเขาดูผอมกว่าตอนเพิ่งคบกับเธอมาก
“ไม่สามารถสัญญาได้ ต้องดูการกระทำของคุณ”
“โอเค ต่อไปฉันจะระวัง ตอนนี้ฉันจะไปห้องครัวต้มอะไรมาให้คุณกิน คุณจะไปกับฉันไหม？”
“อืม”เย่เชินหลินพยักหน้า เซี่ยชีหรั่นแอบยิ้ม คิดในใจว่าผู้ชายคนนี้กลัวหิว
เมื่อเขาตอบตกลง ท้องของเขาก็ส่งเสียงร้องออกมาสองครั้งทันที เซี่ยชีหรั่นหัวเราะออกมาเสียงดัง
เย่เชินหลินทำหน้าเก้อเขิน ยกคางของเธอขึ้น จูบลงไปอย่างร้อนแรง
ไม่ใช่ว่าเขาโดนเธอยั่วโมโหจนหิวแบบนี้หรอ ยัยตัวเล็กยังกล้าหัวเราะเยาะเขา แบบนี้ต้องโดนเขาจัดการ
เซี่ยชีหรั่นโดนเขาจูบสักพัก เกือบตายอยู่ภายใต้กรงเล็บของเขา
“เอาล่ะ เอาล่ะ หลิน คุณลุกขึ้นเดี๋ยวนี้ เลิกทรมานฉันได้แล้ว ถึงแม้คุณต้องการเล่นบทโหด ก็ค่อยว่ากันหลังกินข้าวเสร็จดีไหม？”
รู้ว่าเธอเจ็บจริงๆ เขาจึงปล่อยเธอไปชั่วคราว
ทั้งสองคนเดินจูงมือไปห้องครัว ระหว่างทาง เย่เชินหลินถามเซี่ยชีหรั่นขึ้นมา：“ผู้จัดการที่ตึกส่วยเทียนยีบิ่นบอกว่าวันนี้ยังมีอีกคนที่สนใจห้องที่คุณซื้อ ทำไมอีกฝ่ายถึงยอมยกให้คุณ พวกคุณรู้จักกันหรอ？”
พูดถึงเรื่องนี้ เซี่ยชีหรั่นอดขมวดคิ้วไม่ได้
“ฉันไม่รู้จักเขาและไม่เคยเจอมาก่อน อีกฝ่ายดูเหมือนเป็นลูกครึ่ง เขาเรียกฉันว่าคุณนายเย่ เหมือนรู้จักฉัน แถมยังพูดอีกว่าพวกเราจะได้พบกันอีกเร็วๆนี้ หลิน ฉันคิดถึงเรื่องนี้แล้วรู้สึกไม่สบายใจ รู้สึกว่าแววตาของเขาแปลกๆ”
ยัยตัวเล็กนับว่าตรงไปตรงมา เย่เชินหลินโอบเอวเธอ พูดอย่างอ่อนโยน：“เขาคงเห็นคุณหน้าตาดี ดังนั้นจึงเอาแต่มอง ปกติมาก อย่าไปสนใจเขาเลย ไม่สบายใจเปล่าๆ”
เย่เชินหลินพูดแบบนี้ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกจิตใจสงบมาก
โดยเฉพาะเมื่ออยู่ภายใต้อ้อมกอดของเขา เธอก็รู้สึกเหมือนตนเองไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว แม้ว่าคนๆนั้นจะมีเจตนาอะไรก็ตาม เย่เชินหลินจะปกป้องเธอ
“อืม ฉันจะไม่คิดแล้วค่ะ ถึงอย่างไรทุกวันนอกจากทำงานก็อยู่ที่นี่ ไม่มีโอกาสเจอคนอื่นอยู่แล้ว”
เย่เชินหลินไม่พูดอะไรต่อ ใบหน้าของเขาดูปกติ แต่ในใจกลับคิดถึงคำพูดของเจ้าชายหย่าหลุน ที่บอกว่าจะเจอกับเซี่ยชีหรั่นในไม่ช้า
เขาเหมือนกับน้องสาวไม่มีผิด ชอบทำให้ทุกคนอยู่ไม่สุข
เจ้าชายหย่าหลุนเสด็จมาตงเจียงอย่างกะทันหัน แน่นอนว่าต้องมีเหตุผลบางอย่าง เขาแค่พบกับเซี่ยชีหรั่นก็ยอมยกห้องให้เธอ นี่ยิ่งน่าแปลก
หรือว่าเขาฟังคำพูดของน้องสาว ตั้งใจมาชมความสวยของเซี่ยชีหรั่น มีเจตนาจะจีบเธอ？
คุณต้องการอะไร ไม่ว่าจะพยายามสักแค่ไหน น้องสาวของคุณไม่มีทางทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรา คุณเองก็เหมือนกัน
เซี่ยชีหรั่นต้มซุปง่ายๆให้เขา เพราะไม่อยากเสียเวลา หลังจากทำเสร็จ เย่เชินหลินจึงนั่งกินในห้องครัวเลย
เซี่ยชีหรั่นล้างจาน เช็ดมือแห้ง ถึงจะออกไปเดินเล่นข้างนอกกับเขาต่อ
“หลิน ห้องชุดซื้อเรียบร้อย พ่อแม่บุญธรรมของฉันใกล้จะมาแล้ว ไม่รู้ว่าถึงตอนนั้น คุณจะสามารถไปกินข้าวกับพวกเขาสักมื้อได้ไหม ไม่ว่าคุณจะรู้สึกกับพวกเขายังไง แต่พวกเขาก็เลี้ยงดูฉันมา ฉันซาบซึ้งในบุญคุณพวกเขา”เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
“ตอนพวกเขามา ผมจะส่งคนไปรับพวกเขา”
เธอรู้ว่าผู้ชายที่เธอรักเป็นคนใจกว้าง เรื่องที่ผ่านไปแล้วเขาไม่เก็บมาใส่ใจ
“พรุ่งนี้พวกเขามา วันนี้เสี่ยวหนงไม่กลับ เดาว่าเธอคงไปหาเลี่ยวเหวยตง พรุ่งนี้เช้าฉันจะถามเธอ ว่าพวกเขาจะมาถึงกี่โมง”
“ได้ พรุ่งนี้ตอนพวกเขามา ให้ตรงมากินข้าวที่นี่เลย”เย่เชินหลินพูด
“ขอบคุณค่ะ หลิน”เซี่ยชีหรั่นหยุดเดิน มองหน้าเย่เชินหลิน พูดอย่างจริงใจ
ความชื่นชมของเธอมาจากหัวใจ แม้ว่าเธอจะไม่คิดว่าเงินเป็นสิ่งสำคัญ จะไม่ยอมขายตัวเองเพื่อเงิน แต่หลังจากอยู่กับเย่เชินหลิน เธอเข้าใจจริงๆว่าบางครั้งเงินก็สำคัญ
หากไม่มีเงิน ไม่มีรู้ว่าเมื่อไหร่เธอจะสามารถทดแทนบุญคุณพ่อแม่บุญธรรมได้
แน่นอนเย่เชินหลินยินดีจ่ายเงินให้กับเธอ ยินดีที่จะเปลี่ยนแปลงเพื่อเธอ ยินที่ทำเพื่อเธอมากมาย เธอนอกจากจะรักเขา จะไม่ชื่นชมเขาได้อย่างไร
“ทำไมคุณชอบพูดขอบคุณกับผู้ชายของคุณอยู่เรื่อย？เรื่องของคุณก็คือเรื่องของผู้ชายของคุณ”
“ค่ะ ฉันจะไม่พูด”เซี่ยชีหรั่นกอดแขนของเย่เชินหลินต่อ
พวกเขาคืนดีกัน ทุกอย่างดีมาก หัวใจของเธอกลับมาเต็มอีกครั้ง ความรู้สึกหดหู่หายไปทั้งหมด
คืนนี้โม่เสี่ยวหนงอยู่กับเลี่ยวเหวยตง ทั้งสองฝั่งนัดกันเรียบร้อย หลังจากนี้อีกสามวันจะเป็นการพบหน้าของทั้งสองครอบครัว เพื่อคุยเรื่องงานแต่งงาน
ในเมื่อมาถึงก้าวนี้ เลี่ยวเหวยตงต้องการมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับโม่เสี่ยวหนง เธอที่โหยหามานานก็ไม่ปฏิเสธอีกต่อไป
ทั้งสองคนซาบซึ้งลุ่มหลงอยู่ในโรงแรมตงเจียง ฝีมือบนเตียงของโม่เสี่ยวหนงลืมไปได้เลย ส่วนเลี่ยวเหวยตงก็คู่ควรที่จะเป็นปรมาจารย์ ดังนั้นทั้งสองแค่มองตาก็รู้ใจ
แต่หลังจากความหลงใหล ถึงแม้เลี่ยวเหวยตงจะรู้สึกปลดปล่อยอย่างยิ่งก็มีความรู้สึกน่าเสียดายอยู่บ้าง เขารู้สึกว่าโม่เสี่ยวหนงสุดยอด ไม่รู้จริงๆว่าผ่านผู้ชายมาแล้วกี่คน
เขาคิดแบบนี้ แต่เพราะฐานะของเธอ เขาจึงไม่กล้าพูดออกมาอย่างเปิดเผย ทำได้เพียงคิดอยู่ในใจ
เขายังต้องกำหนดเรื่องแต่งงาน และอีกอย่างยังต้องรีบแต่งเธอเข้าบ้าน
เขาคิด ไม่ว่าจะพูดอย่างไร ถึงแม้โม่เสี่ยวหนงจะค่อนข้างเปิดกว้างเรื่องชายหญิง แต่นิสัยยังค่อนข้างดี เป็นภรรยาก็ถือว่าดี
วันต่อมาเซี่ยชีหรั่นถึงจะได้รับการติดต่อจากโม่เสี่ยวหนง เสียงของเธอมีความขี้เกียจ แค่ฟังก็รู้ว่ายังไม่ตื่นนอน
“พี่มีธุระอะไรหรอ ถึงได้โทรมาเช้าขนาดนี้ ฉันยังไม่ตื่นเลย เมื่อคืนฉันเหนื่อยแทบแย่”
“เมื่อคืนเธอกับเลี่ยวเหวยตง……”เซี่ยชีหรั่นไม่ค่อยกล้าถาม โม่เสี่ยวหนงกลับใจกว้างกว่าเธอมาก
“ไอ๊หยา พี่ เรื่องแบบนี้ยังต้องถามอีกหรอ？ พี่ไม่ใช่เด็กแล้วนะ ยังไม่รู้อีกว่าพวกเราเป็นอย่างไรกัน？พวกเราหมั้นกันแล้ว อยู่ด้วยกันเป็นปกติ นอกจากนี้พวกเราสองคนก็เข้ากันได้ดี”