สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 834 สาวใช้ตัวแสบ 738

ตอนที่ 834 สาวใช้ตัวแสบ 738
เธอต้องหยุดมัน!
เธอต้องหยุดให้ได้!
เธอไม่สามารถปล่อยให้โม่เสี่ยวหนงถูกประณามได้!
น่าเสียดายที่ทุกอย่างสายเกินไป เมื่อเย่เชินหลินเดินเข้าไปในห้องโถงพร้อมกับเธอห้องโถงของโรงแรมก็เงียบมาก
ผู้คนกำลังจ้องมองไปที่หน้าจอและเห็นใบหน้าของโม่เสี่ยวหนงและตาหนวดได้อย่างชัดเจนบนหน้าจอ บทสนทนาของพวกเขาทำให้ผู้คนตกตะลึงอย่างสิ้นเชิงและแม้จะเป็นเวลานานที่ไม่มีใครตอบสนองต่อสิ่งที่เกิดขึ้นและไม่รู้ว่าจะจัดการกับมันอย่างไรดี
“ไม่ต้องห่วง ผมจะจัดการเอง!” เย่เชินหลินพูดสั้นๆกับเซี่ยชีหรั่นและรีบไปที่มุมของโรงแรมเพียงไม่กี่ก้าวแล้วตัดไฟที่คอมพิวเตอร์และโปรเจคเตอร์ทันที
เมื่อไฟถูกตัดฉากนั้นก็เปลี่ยนจากสภาวะเงียบสงบไปสู่การเดือดพล่านราวกับการระเบิด
ความคิดเห็นของผู้คนไม่มีที่สิ้นสุดและกล่าวถึงโม่เสี่ยวหนงอย่างไม่อยากเชื่อ
เลี่ยวซึ่งลี่สีหน้าอับอายและร้องเสียงเข้ม “เลี่ยวเหวยตง! เข้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้!”
เลี่ยวเหวยตงและโม่เสี่ยวหนงซึ่งกำลังรอการปรากฏตัวอยู่ที่ประตูด้านหลังของโรงแรมย่อมได้ยินเสียงข้างใน ในขณะนั้นโม่เสี่ยวหนงแทบไม่กลัวตาย
“เกิดอะไรขึ้น?” เลี่ยวเหวยตงขมวดคิ้วและถามโม่เสี่ยวหนง แต่โม่เสี่ยวหนงพูดตะกุกตะกักและไม่สามารถตอบได้
หลังจากนั้นไม่นาน เธอดูเหมือนจะพบเสียงของตัวเองและกระซิบว่า “ฉันขอโทษ ฉันขอโทษ เหวยตง ก่อนที่ฉันจะรู้จักคุณมีคนอัดวีดีโอไว้แบล็กเมลฉัน ฉันรู้ว่าคุณรักฉัน ช่วยชี้แจงให้ฉันได้ไหม ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน ฉันจะคงไม่มีหน้าไปมองใครได้อีก เหวยตง ฉันขอร้องคุณ ฉันไม่อยากเสียชื่อเสียง ฉันไม่ต้องการ”
เลี่ยวเหวยตงหายใจเข้าลึกๆ ยิ้มอย่างเย้ยหยันและกล่าวว่า “ตอนนั้นฉันหัวเราะที่ผู้ชายคนนั้นโง่ที่ภรรยาของเขามีรูปลามกหลุดและเขาก็ยังสนับสนุนภรรยาของเขาอยู่ ไม่คิดว่าฉันเลี่ยวเหวยตงจะมีวันนี้ ฉัน…”
“เลี่ยวเหวยตง! เข้ามาหาฉันเดี๋ยวนี้!” เลี่ยวซึ่งลี่เปลี่ยนจากคำรามต่ำเป็นคำรามด้วยอารมณ์ของ โม่เสี่ยวหนงไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้และร่างกายของเธอก็สั่น
“คุณเข้าไปกับฉันก่อน!” เลี่ยวเหวยตงคว้ามือของโม่เสี่ยวหนงและดึงเธอเข้าไปในห้องโถงของโรงแรม
โม่เสี่ยวหนงกลัวและอยากจะหนี แต่เขาถูกจับแน่นและถูกลากเข้าไปในห้องโถง
ทันทีที่เธอปรากฏตัว ฝูงชนที่ส่งเสียงดังก็หยุดเดือดอย่างน่าอัศจรรย์
เซี่ยชีหรั่นเห็นสายตาที่เฉียบคมของทุกคนพุ่งเข้าหาโม่เสี่ยวหนง เหมือนหัวใจของเธอถูกแทงด้วยความเจ็บปวด
ไม่ว่าคนอื่นจะคิดอย่างไรกับโม่เสี่ยวหนง ในใจของเธอคือน้องสาวสุดที่รักของเธอเสมอ
เซี่ยชีหรั่นกำลังจะปกป้องเธอจากสัญชาตญาณ เธอเดินไปโม่เสี่ยวหนงอย่างรวดเร็วและเย่เชินหลินก็เดินตามเธอไปทันที เขาจับมือของเธอเพื่อให้กำลังเธอ
พ่อแม่ตระกูลโม่สีหน้าไร้สีเช่นกัน พวกเขาไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับทุกคนได้อย่างไร
ไป๋จงเจี๋ยอยากให้เธอไม่เคยมีลูกสาวคนนี้มาก่อนในเวลานี้ เธอยืนนิ่งและมองไปที่โม่เสี่ยวหนงด้วยความตำหนิ
เพื่อป้องกันลูกสาวของเขา แม้ว่าพ่อโม่จะตำหนิเธอ แต่เขาก็ยังเดินไปหาโม่เสี่ยวหนง
“เลี่ยวเหวยตง! ผู้หญิงหน้าด้านแบบนี้! ยังจะแต่งงานกับเธออีกเหรอ บอกฉันต่อหน้าทุกคนว่าแกจะตัดการติดต่อกับเธอนับจากนี้เธอจะไม่มีวันเข้าบ้านฉันได้!” เลี่ยวซึ่งลี่ตะโกนใส่เลี่ยวเหวยตง
ทุกคนคิดว่า เลี่ยวเหวยตงจะทำตามที่พ่อของเขาพูด ชายคนหนึ่งพบว่าภรรยาของเขานอกใจในงานแต่งงานและทุกคนต่างก็เป็นสักขีพยาน ถ้าเขามีศักดิ์ศรีสักหน่อย เขาก็ไม่ควรมีเยื่อใยต่อผู้หญิงคนนี้อีก
แต่ทุกคนรู้ดีว่าเย่เชินหลินส่งโม่เสี่ยวหนงไปให้ เลี่ยวเหวยตงเขาไม่กล้าปฏิเสธการแต่งงานในที่สาธารณะหรอก เรื่องนี้กลายเป็นตัวแปรอีกอย่าง
ด้วยเหตุนี้ ทุกคนจึงตั้งใจมากอย่างมาก เพราะกลัวว่าจะหลุดฟังอะไรที่น่าสนใจไป
เลี่ยวซึ่งลี่เดิมเป็นคนขี้อายมาก เขากลัวเย่เชินหลิน ถึงแม้ตอนนี้เขาก็ยังคงกลัวเย่เชินหลินอยู่
กลัวการคุกเข่า เมื่อเผชิญกับศักดิ์ศรีตลอดชีวิต เขาจะยังคงเลือกความชั่วร้ายที่น้อยกว่าและต้องทำให้โม่เสี่ยวหนงอับอายต่อหน้าสาธารณชน
เซี่ยชีหรั่นเดินไปที่ด้านข้างของโม่เสี่ยวหนงและพูดเบาๆ “เสี่ยวหนง กลับบ้านกันเถอะ”
“ไม่!” เลี่ยวเหวยตงพ่นคำออกมาเสียงดังและหนักแน่น ทันใดนั้นเสียงรอบข้างกระดังระงม บางคนบอกว่าเขาจะไม่ทอดทิ้งโม่เสี่ยวหนงตกที่นั่งลำบากและบางคนบอกว่าเขายังคงโง่ที่อยู่ที่นี่ในขณะที่โดนสวมเขา หลายคนคิดว่าเลี่ยวเหวยตงกลัวเย่เชินหลินและไม่กล้าพูดถึงการยกเลิกสัญญาการแต่งงาน
แต่เดิม เลี่ยวเหวยตงเป็นที่ชื่นชอบของเย่เชินหลินและมีโอกาสได้แต่งงานกับน้องเมียที่สวยและน่ารักของเย่เชินหลินซึ่งเป็นที่อิจฉาของชายหนุ่มหลายคน แต่ในตอนนี้พวกเขาทุกคนโชคดีที่ไม่ได้รับความชื่นชอบจากเย่เชินหลิน มิฉะนั้นคนที่โชคร้ายจะเป็นตัวเอง
“แกกำลังพูดเรื่องอะไร ยังอายคนไม่พออีกหรือไง” คุณนายเหลียวยังดุลูกชายของเธอต่อหน้าสาธารณชน เอามือทาบที่หน้าอกของเธอ เธอโกรธจนเกือบจะเป็นลมแล้ว
“พ่อแม่ ผมชอบเสี่ยวหนง ผมรักเธอ สิ่งที่คุณเห็นเป็นเพียงความเอาแต่ใจของเธอ… ” เมื่อ เลี่ยวเหวยตงผ่านไปเพียงครึ่งทางเขาก็ถูกเย่เชินหลินขัดจังหวะด้วยใบหน้าที่เย็นชา
“พอแล้ว หยุดแสดงเถอะ เสี่ยวหนงกลับบ้านกับพวกเราเถอะ!”
“พี่เขย? คุณ… ” เลี่ยวเหวยตงขมวดคิ้วและถามอย่างแปลกประหลาด
เย่เชินหลินมองไปที่ใบหน้าของ เลี่ยวเหวยตงด้วยดวงตาที่แหลมคมที่ทำให้หัวใจของเขาเต้นแรง ทุกอย่างที่เขาจัดไว้สามารถพูดได้ว่าไม่มีที่ติ หรือว่าเย่เชินหลินจะสังเกตเห็นได้หรือไม่?
ถ้าเขารู้จริง จะปล่อยให้เขาประสบความสำเร็จได้อย่างไร?
คำถามนับไม่ถ้วนผ่านเข้ามาในใจของเลี่ยวเหวยตงเย่เชินหลินจะอยู่ในอารมณ์ที่จะอธิบายให้เขาฟังได้ยังไง เหตุการณ์นี้ไม่เพียงแต่ทำให้ตระกูลเหลียวและตระกูลโม่เสียหน้าเท่านั้น แต่ยังเทียบเท่ากับการตบบนใบหน้าของเย่เชินหลินโดยตรง
“ถ้าคุณไม่ชอบเธอ คุณก็แค่พูดออกมา ใช้วิธีคิดร้ายๆเพื่อทำลายชื่อเสียงของผู้หญิงแบบนี้มันไม่ควร!” เย่เชินหลินพูดประโยคนี้อย่างเย็นชาและดวงตาของเขาก็กวาดไปอย่างเคร่งขรึม จากนั้นทุกคนก็พูดกับเซี่ยชีหรั่นว่า “พาเสี่ยวหนง กลับบ้านของเรา!”
กลิ่นอายของเย่เชินหลินระงับทุกคนไว้ ไม่มีใครพูดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป ทุกคนเพียงแค่เฝ้าดูเซี่ยชีหรั่นดึงโม่เสี่ยวหนงและออกเดินไป
ในเวลาเดียวกัน เย่เชินหลินยังสั่งให้ผู้ติดตามของเขาพาประธานเย่และภรรยาของเขารวมถึงพ่อแม่ตระกูลโม่ของเขากลับบ้าน
หลายคนในตระกูลเหลียวมองกันและกัน เลี่ยวเหวยตงรีบตามเย่เชินหลินและอธิบายว่า “พี่เขย พี่เข้าใจผิด ผมไม่ได้ทำอะไรเลย”
“ฉันจะเอาให้หลักฐานให้นาย” เย่เชินหลินพูดอย่างเย็นชา สีหน้าของเขาดูคาดเดาไม่ได้ เลี่ยวเหวยตงอดสงสัยไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขา ถ้าเขาได้หลักฐานจริงๆ
เลี่ยวเหวยตงออกจากห้องโถงและขอร้องเย่เชินหลินอยู่ข้างหลัง บอกว่ามันไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลย
เขายังกล่าวอีกว่า “การแต่งงานเป็นเรื่องของเราสองคน แม้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น แต่ผมก็ยังอยากแต่งงานกับเสี่ยวหนง ผมรักเธอพี่เขย คุณพาเสี่ยวหนงมาหาผมได้ไหม?”
เขาจะพูดอะไรเย่เชินหลินก็ไม่ได้สนใจอีกต่อไป เขาเหลือบมองไปและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยลากเลี่ยวเหวยตงออกไป
“พี่คะ ชีวิตฉันจบแล้ว ชีวิตของฉันจบลงแล้ว!” โม่เสี่ยวหนงทำได้เพียงร้องไห้ เธอจับแขนของเซี่ยชีหรั่นไว้แน่น สีหน้าของเธอทำอะไรไม่ถูกเหมือนเด็ก
“ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ไม่นานทุกอย่างก็จะจบแล้ว มันจะผ่านไป กลับบ้านกับพี่นะ พักผ่อนก่อนแล้วทุกอย่างจะดีขึ้น” เซี่ยชีหรั่นปลอบโยนเบาๆและหยุดช่วยเช็ดน้ำตาเธอ
“ไม่ ฉันจบเห่แล้ว ต่อไปฉันจะมีหน้าไปเจอใครได้อีก เรื่องของฉันจะถูกแพร่กระจายทางออนไลน์ในไม่ช้าและคนทั้งโลกจะได้รู้ในไม่ช้า… ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกทำไม? พี่! ฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไปแล้ว!” โม่เสี่ยวหนงร้องไห้หนักขึ้น งานแต่งงานถูกยกเลิกหลังจาก เลี่ยวซึ่งลี่และภรรยาของเขาขอโทษแขกห้องโถงของโรงแรมแล้วพวกเขาก็ออกไป
เซี่ยชีหรั่นเห็นผู้คนออกมาและพูดอย่างรีบร้อน “เร็วเข้าเสี่ยวหนง ค่อยคุยตอนเรากลับบ้าน”
โม่เสี่ยวหนงกลัวว่าจะถูกชี้หน้าอีกครั้งจึงก้มศีรษะและเดินตามเซี่ยชีหรั่นไป
“หลิน เซี่ยอี้ชิงยังคงอยู่ในห้องน้ำผู้ชาย ช่วยดูคนที่ถ่ายวิดีโอของเธอ คุณช่วยฉัน…”
“ผมรู้แล้ว” หลังจากที่เย่เชินหลินพูดจบเขาก็สั่งหลินต้าฮุย “นายไปรับมือต่อจากเซี่ยอี้ชิงและคุมตัวคนนั้นไว้ เรื่องนี้จะต้องได้รับการตรวจสอบโดยเร็วที่สุดและวิดีโอจะต้องได้รับการป้องกันไม่ให้แพร่กระจายต่อไป หากมีการเผยแพร่ออกไปทางออนไลน์แล้ว นายต้องหาทางเคลียร์ให้เร็วที่สุด”
“ครับ คุณเย่!” หลินต้าฮุยรับคำสั่งและพาคนสองสามคนไปที่ห้องน้ำชายด้วยความรีบร้อน
ผู้คนเห็นเซี่ยชีหรั่นและโม่เสี่ยวหนงต้องการประณามอีกครั้ง แต่เมื่อพวกเขาสัมผัสกับดวงตาที่เย็นชาของเย่เชินหลินก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำและหยุดลงทันที
เซี่ยชีหรั่นใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้เพื่อดึงโม่เสี่ยวหนงให้เร่งความเร็ว เมื่อออกจากโรงแรมก็มีรถและเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยรออยู่แล้ว
เมื่อผู้สื่อข่าวรวมตัวกันรอบๆ ชายในชุดดำก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยเหลือเย่เชินหลิน เซี่ยชีหรั่นและโม่เสี่ยวหนงและพวกนักข่าวจึงสามารถถ่ายภาพจากระยะไกลเท่านั้น
เซี่ยชีหรั่นกลัวว่าโม่เสี่ยวหนงจะถูกถ่ายภาพจึงใช้มือปกปิดใบหน้าของโม่เสี่ยวหนง
หลังจากขึ้นรถ โม่เสี่ยวหนงก็เริ่มร้องไห้อีกครั้ง เย่เชินหลินแรกเริ่มรู้สึกเห็นใจเธออยู่บ้าง แต่ในเวลานี้ความเห็นอกเห็นใจได้หายไปอย่างสมบูรณ์แทนที่ด้วยความเบื่อหน่ายโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าวิดีโอที่เขาเห็นในเวลานั้นจะไม่ยาวนัก แต่ก็เป็นช่วงเวลาสั้นๆที่เขาสามารถเห็นได้ว่าโม่เสี่ยวหนงมีสติ
กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือเธอยินยอมทำแบบนั้นสมัครใจและตกหลุมพรางด้วยความโง่เขลา ในเวลานี้เธอดูเหมือนเหยื่อผู้บริสุทธิ์
เป็นไปได้ไหมว่าตอนที่เธอทำไปแล้ว เธอไม่พบเจตนาร้ายของอีกฝ่ายเลย?
เซี่ยชีหรั่นคอยปลอบโยนและสัญญาว่าโม่เสี่ยวหนงจะอยู่เคียงข้างเธอ
“เสี่ยวหนง พี่จะปกป้องเธอเอง เชื่อเย่เชินหลิน เขาจะจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างดี ทุกอย่างจะถูกลบออก อย่าเสียใจเลย พี่ไม่รู้จะเกลี้ยกล่อมเธอยังไงแล้ว”
“เขาสามารถลบบนอินเทอร์เน็ตค้นหาและทำลายสิ่งเหล่านั้นได้ แต่เขาจะล้างสิ่งมที่อยู่ในหัวของคนที่เห็นมันได้เหรอ ฉันจบเห่แล้ว! พี่ ฉันไม่อยากมีชีวิตอีกต่อไป พี่ปล่อยให้ฉันตายตอนนี้เถอะ!”