สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 854 สาวใช้ตัวแสบ 758

ตอนที่ 854 สาวใช้ตัวแสบ758
“ไม่ทราบ”
“ไม่ทราบ คุณเป็นผู้ช่วยคนสนิทของเขา ทำไมถึงบอกฉันว่าไม่รู้เรื่องส่วนตัวของเขา”
หลินหลิงหายใจเข้าลึกๆ อยากด่าเขาให้จริงๆ อยากถามเขาว่ากินอิ่มเกินไปเหรอ ดึกขนาดนี้แล้วยังมาถามเธอเรื่องนี้ เรื่องพวกนี้เขาทำไมไม่ถามเย่เชินหลินด้วยตัวเอง ยังมีอีกอย่าง เขากับเซี่ยชีหรั่นก็สนิทกันมาก ยังคงเป็นแฟนตัวยงของของเธอด้วย ทำไมมาถามคนนอกอย่างเธอ
“ฉันไม่ทราบจริงๆ กลับมาถึงฉันก็ช่วยคุณเย่จัดเตรียมเรื่องงานแต่งงาน”
“ตอนนี้ก็ยังจัดเตรียมอยู่ ช่วงนี้เขาไม่ได้ให้คุณหยุดงานเหรอ”
เขารู้จักเย่เชินหลินดี อาจจะเป็นเพราะเขาตามจีบเซี่ยชีหรั่นจึงให้ความสำคัญเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขาทั้งสองเป็นพิเศษ
ใจของหลินหลิงจู่ๆก็เจ็บปวด ปวดร้าวและระทมทุกข์เล็กน้อย
“มี แต่เขาบอกว่าอย่าเพิ่งดำเนินการตอนนี้ นี่คือทั้งหมดที่ฉันรู้ คุณไห่ ถ้าไม่มีธุระอะไรแล้วก็เชิญกลับเถอะ”
“ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีปัญหากันจริงๆ” ไห่ลี่หมินขมวดคิ้ว เขากำลังจะบอกว่าใกล้ถึงวันเกิดของเย่เชินหลินแล้ว เขาอยากจะปรึกษาหลินหลิงเพื่อเตรียมงานวันเกิดให้เขา ดูว่าจะสามารถใช้โอกาสนี้ช่วยทั้งสองคนได้หรือไม่ แต่ได้ยินเสียง ปัง จากห้องหลินหลิง
ปรากฏว่าตอนออกมาหลินหลิงออกมาอย่างเร่งด่วน หนังสือถูกเปิดอยู่วางไว้โต๊ะบนหัวเตียง มุมนั้นพัดลมเป่าตลอดเวลา จึงพัดหนังสือตกลงมา
ไห่ลี่หมินอยากจะไปดูที่ห้องหลินหลิงอีกครั้ง คราวนี้เขามีเหตุผลที่จะเข้าไปแล้ว
“คุณรู้ไหมว่าใครเป็นใครก็พากลับบ้าน มีโจรหลายคนก็คอยหลอกผู้หญิงที่ไม่มีสมองอย่างพวกคุณ พอพวกคุณเผลอ เขาก็จะขโมยของ ฉันขอไปดูหน่อย” ไห่ลี่หมินพูดสองสามคำเพื่อปูทาง โดยไม่สนใจว่าหลินหลิงจะปฏิเสธหรือไม่ รีบเข้าไปห้องนอนเธอ เปิดประตูเข้าไป
ในห้องนอนไม่มีใคร มีแค่หนังสือที่ตกอยู่บนพื้นหนึ่งเล่ม
“เจอไหม” หลินหลิงถามอย่างเย็นชา เธออยากให้ไห่ลี่หมินคิดว่าในนั้นมีคนอื่นอยู่ เสียดายที่เขาจับได้ว่าเธอพูดโกหก
“ไม่เจอ น่าจะซ่อนตัวแล้ว ฉันว่าคนคนนี้มีจุดประสงค์ที่ไม่บริสุทธิ์” ไห่ลี่หมินพูดไปด้วยแล้วเดินไปรอบ ๆ ห้องและเอื้อมมือไปดึงตู้เสื้อผ้าของหลินหลิง
หลินหลิงทนไม่ไหว รีบตามไปแล้วกดประตูตู้เสื้อผ้าไว้
“ไม่ต้องหาแล้ว ไม่มีใคร”
“ถ้าไม่มีคน แล้วคุณจะตื่นเต้นทำไม คนแบบนี้ปกปิดไม่ได้” ไห่ลี่หมินดึงเธอออก ออกแรงดึงประตูตู้เสื้อผ้าเปิดออก มือใหญ่ลูบไล้เสื้อผ้าของเธอจนหมด ถึงได้เชื่อว่าข้างในไม่มีคน
หลินหลิงจ้องมองเขาอย่างโหด รีบมาปิดตู้เสื้อผ้า ในขณะนั้นไห่ลี่หมินได้เห็นชุดชั้นใน ในตู้เสื้อผ้าของเธอที่ทำให้ผู้ชายเพ้อฝันได้
“มองอะไร” หลินหลิงบ่น ไห่ลี่หมินมองชุดนอนของเธอขณะที่เธอปิดตู้
สติสัมปชัญญะทรุดลงทันที เลือดของเขาพลุ่งพล่าน ดึงตัวเธอมากอดไว้ จูบลงที่ปากของเธออย่างดุเดือด
ไห่ลี่หมินจูบหนักมาก ช่วงเวลาที่ถูกจูบ หลินหลิงรู้สึกใจแน่นขึ้น สมองว่างเปล่าไปชั่วขณะ
เขารู้สึกว่าร่างกายของเธอสั่นเล็กน้อยในอ้อมแขนของเขา นี่น่าจะหมายความว่าเธอไม่ปฏิเสธการจูบของเขา
ไห่ลี่หมินกดไปข้างหน้า กดเธอไว้ตรงตู้เสื้อผ้า
ร่างกายของหลินหลิงสั่นมากขึ้น จากนั้นดูเหมือนเธอจะมีสติขึ้นทันที ผลักเขาทันที
“ผั๊วะ” ดังขึ้น หลินหลิงตบไปที่หน้าของไห่ลี่หมิน
เธอใช้แรงมาก บนหน้าของไห่ลี่หมินปรากฏรอยนิ้วมือชัดเจนทันที
“คนเลว” หลินหลิงด่าไห่ลี่หมินด้วยเสียงที่สั้น ไห่ลี่หมินดูเหมือนจะมีสติขึ้นทันที
ปกติเขาไม่เคยยอมให้ผู้หญิงตบเขา แต่ครั้งที่แล้วเขาบังคับขืนใจเธอไปแล้ว ถ้าคนเขาไปฟ้องขึ้นมาจริงๆ ฟ้องเขา เขาไม่ต้องยอมรับมันด้วยเหรอ ถ้าครั้งนี้ไม่ใช่เพราะแรงตบของหลินหลิง เขาก็จะต้องควบคุมไม่ได้เหมือนครั้งที่แล้ว
แม้ตัวเขาเองก็ยังไม่รู้ว่าเขาทำอะไรลงไป เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้มาก่อนทำไมมาเจอผู้หญิงเย็นชาคนนี้แล้วถึงได้หลงทิศหลงทางเช่นนี้
ก็เจอผู้หญิงมามากมาย เธอแค่ไม่ได้ใส่เสื้อชั้นใน ก็ทำเอาเขาลืมไปเลยว่าตัวเองเป็นใคร
“ออกไป” หลินหลิงตะโกนอีกครั้ง ไห่ลี่หมินเห็นผมเธอถูกเขาทำให้ยุ่งเหยิงกว่าเดิม ริมฝีปากของเธอเริ่มแดงขึ้นจากการจูบของเขา
ถึงแม้เขาจะมีสติขึ้น แต่ความหื่นกระหายไม่สามารถระงับได้ แต่อย่างใด
ดูเหมือนในใจของเขาจะพูดว่า จัดการเธอ ไม่สำคัญว่าเธอจะเคยพลอดรักกับใคร เขาก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว กอดเอวหลินหลิงไว้ ริมฝีปากที่เร่าร้อนกดเข้ากับลำคอสีชมพูของเธอทันที เธอถูกเขากดกับประตูตู้เสื้อผ้าที่เย็นเฉียบอีกครั้ง
“ปล่อยนะ ปล่อยฉัน ขอร้อง……ฉันไม่เอา……” หลินหลิงสะอึกสะอื้น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความกลัว
ถ้ามีอะไรกับเขาอีกครั้งจริงๆ เธอจะยังสามารถซ่อนตัวอีกครั้งได้ไหม เธอจะเผชิญกับตัวเองอย่างไร
ไห่ลี่หมินมาในคืนนี้คิดว่า พ่อของเธอน่าจะรู้แล้ว เป็นแบบนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า ดีไม่ดีเขาอาจจะทำจนเคยตัว
หลินหลิงเรียกร้องความเป็นอิสระเสมอมา เธอจะไม่ยอมให้ชีวิตของเธอต้องวุ่นวายกับผู้ชายที่ไม่สามารถอธิบายได้
ไห่ลี่หมินตัวแข็งไปสักครู่ จากนั้นก็ปล่อยเธอ
“ขอใช้ห้องน้ำหน่อย” เขาพูดจบด้วยเสียงนิ่งเฉย เหมือนจะหลบหนี
ไห่ลี่หมินราดน้ำเย็นลงบนร่างของตัวเองอย่างไม่หยุด ลาดอยู่นานกว่าจะระงับสัตว์ประหลาดที่อยู่ข้างในร่างได้
เรื่องที่เขาจะมาพูดยังพูดไม่จบเลย หลินหลิงก็ร้องไห้ขอร้องเขา ทำให้เขารู้สึกโทษตัวเองและใจอ่อน ไม่ต้องสนใจว่าเธอจะเป็นผู้หญิงประเภทไหน เธอก็ต้องมีช่วงที่ไม่อยากได้ไหม เย่เชินหลินพูดถูก เขาไม่มีอำนาจในการบังคับให้ผู้หญิงทำเรื่องนั้นกับเขา
เมื่อไห่ลี่หมินกลับไป หลินหลิงก็โล่งใจด้วย เธอนั่งลงบนพื้นอย่างหมดแรง คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งจะเกิดขึ้น อีกนิดเดียวเธอก็จะถลำเข้าไปอีกแล้ว
เพราะการกอดจูบและสัมผัสของไห่ลี่หมิน ร่างกายของเธอก็ร้อนผิดปกติเช่นกัน ถ้าไม่ใช่เพราะเขาใช้ห้องน้ำอยู่ เธอก็อยากจะไปอาบน้ำเช่นกัน
ได้ยินเสียงเปิดประตูของไห่ลี่หมิน หลินหลิงลุกขึ้นทันที เลือกชุดที่สุภาพที่สุดในตู้ แล้วหยิบเสื้อในออกมาด้วย หลังจากนั้นปิดประตูและล็อกเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างรวดเร็ว
“คุณไปเปลี่ยนเสื้อก่อน ฉันจะคุยกับคุณแล้วก็จะกลับแล้ว” ไห่ลี่หมินพูดกับหลินหลิงที่นอกประตู
ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ปฏิบัติกับเธอเหมือนเมื่อกี้แล้ว หลินหลิงถอนหายใจ เปิดประตูออกมา
ไห่ลี่หมินมองหลินหลิง รู้สึกอายเล็กน้อยจึงหลบสายตา หลินหลิงเดินตามเขาด้วยสีหน้าที่เย็นชา
ทั้งสองนั่งลงบนโซฟาที่ตรงข้ามกัน หลินหลิงไม่พูดสักคำ
ไห่ลี่หมินเงียบไปชั่วขณะก่อนที่เขาจะกล่าวอย่างเคร่งขรึม “ขอโทษ ฉัน……”
“ไม่ต้องพูดขอโทษแล้ว มีเรื่องอะไรคุณรีบพูดมาเลยดีกว่า ฉันจะพักผ่อนแล้ว” หลินหลิงขัดจังหวะเขาอย่างเย็นชา ความจริงสภาพจิตใจของเธอแย่กว่าไห่ลี่หมินเสียอีก เธอรู้สึกผิดหวังอย่างมากกับการไม่เคารพตัวเอง ทำได้แค่ใช้ความเย็นชาในการปกปิด
“มะรืนนี้เป็นวันเกิดของเย่เชินหลิน ฉันอยากจะจัดงานวันเกิดให้เขาที่บ้านริมแม่น้ำของฉัน ทางฉันไม่มีผู้ช่วย อยากจะขอให้คุณช่วย ฉันอยากจะใช้โอกาสนี้ช่วยพวกเขา”ไห่ลี่หมินท่าทางจริงจังมาก หลินหลิงจึงรู้ว่าเขาไม่ได้ฉวยโอกาสตอนเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินเลิกกัน ตรงกันข้ามยังคิดจะช่วยเหลือพวกเขา ในความคิดของเธอมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
วันนี้หลินต้าฮุยยังเตือนหลินหลิงว่าเซี่ยชีหรั่นกลับบ้านแม่ของเธอแล้ว เขาให้หลินหลิงทำเป็นไม่รู้เรื่อง ถ้ามีโอกาสให้พูดชื่อของเซี่ยชีหรั่นที่ข้างหูเย่เชินหลินบ่อยๆด้วย
พวกเขาทุกคนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าพวกเขาจะลงเอยกันเร็วๆ หลินหลิงใช้เวลาคิดสองนาที พยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ ฉันจะช่วยคุณ แต่ทางด้านอารมณ์ของเย่เชินหลินไม่ค่อยดี เขาอาจจะไม่เห็นด้วยที่จะไปบ้านคุณเพื่อฉลองวันเกิดของเขา”
“คุณช่วยเชิญ ไห่ฉิงฉิงพวกเธอในนามงานวันเกิดของเขา เชิญทุกคนในแวดวงตงเจียงมาด้วย เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็จะมาเอง พรุ่งนี้เช้าฉันจะมารับคุณ ฉันจะพาคุณไปดูที่บ้านฉันก่อน จะต้องมีพนักงานชั่วคราวกี่คน อาหารอะไรบ้างสำหรับมื้อค่ำส่วนนี้ต้องขอรบกวนคุณ ฉันรู้ คุณอยู่ข้างกายเย่เชินหลินมานานขนาดนี้ จัดงานแค่นี้ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยมาก”
คำชื่นชมของไห่ลี่หมินทำให้หลินหลิงหน้าแดงเล็กน้อย ไม่รู้ทำไมเมื่อได้ยินเขาว่าเธอเก่ง เธอก็จะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
เขารู้สึกผิดต่อหลินหลิงเล็กน้อย แต่การพูดเช่นนี้เป็นการเชื่อมั่นเธอ นึกไม่ถึงว่าเธอจะแสดงท่าทางน่ารักขนาดนี้ออกมา
ไห่ลี่หมินรู้สึกแปลก ๆ เล็กน้อย กลัวการทำผิดซ้ำ ๆ ซาก ๆ เขายืนขึ้นพูดว่า “ดึกแล้ว ฉันจะไม่กวนคุณแล้ว ขอบคุณคุณมาก รบกวนคุณด้วย รอจัดการเรื่องนี้เสร็จแล้ว ฉันจะขอเลี้ยงข้าวคุณ”
ประโยคสุดท้ายทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนแน่นแฟ้นขึ้นเล็กน้อย เหมือนเป็นเพื่อนกัน
การแสดงออกของหลินหลิงผ่อนคลายลงเล็กน้อย แต่สีหน้ายังคงเย็นชา
“ไม่ต้องขอบคุณฉัน ฉันทำสิ่งนี้ไม่ได้เพื่อคุณ แต่เพื่อคนที่ฉันชื่นชอบ”
ไห่ลี่หมินตะลึง หลังจากนั้นพูดอย่างเหน็บแนม “ใช่ๆ ฉันเกือบลืมไปแล้ว คุณรู้จักผู้ชายมานับไม่ถ้วน ในใจยังคงชอบเย่เชินหลินมากที่สุด ฉันกลับแล้ว”
ประตูนิรภัยถูกปิดดังปัง หลินหลิงยืนนิ่งสักพัก
หากวันนี้เธออ่อนโยนเล็กน้อย ในเวลานี้เธอกับไห่ลี่หมินจะทำอะไรอยู่นะ
หลังจากรุ่งสาง เขาจะเป็นอย่างไร จะพูดว่าเขาชอบเธอหรือไม่
หลินหลิงส่ายหน้า กำจัดความคิดโรแมนติกของเด็กผู้หญิงออกไป ผู้ชายไว้ใจไม่ได้ มักจะโหยหาเมียสามเมียสี่ แม้ว่าผู้ชายบางคนจะไม่เที่ยวซ่อง ในใจพวกเขาผู้หญิงก็ไม่ได้เป็นอันดับหนึ่ง
เธอคิดว่า ชาตินี้เธอจะไม่แต่งงาน จะรอเย่เชินหลินตลอดไป อยู่แบบเหงาๆ อย่างน้อยใจก็ได้สงบ
คิดเช่นนั้นแล้ว เธอก็คิดถึงที่ไห่ลี่หมินบอกว่า พรุ่งนี้เช้าเขาจะมารับเธอ
“พรุ่งนี้ฉันควรจะสวมใส่ชุดไหนดี ใส่ชุดแฟนซี เขาจะต้องคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงไม่ดีแน่ ๆ ใส่แบบเรียบร้อย ทำให้รู้สึกเป็นทางการไปไหม” หลินหลิงพึมพำ แล้วหงอยเหงาเศร้าซึมและรู้ตัวว่าเธอยังคงคิดถึงคนที่น่ารังเกียจคนนั้น