สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 855 สาวใช้ตัวแสบ 759

ตอนที่ 855 สาวใช้ตัวแสบ 759
……
เซี่ยชีหรั่นนอนลงบนเตียงหลังจากอ่านข้อมูลเสร็จแล้ว ไม่มีทางจะหลับได้ พลิกไปพลิกมา ไม่สามารถกำจัดเย่เชินหลินสามคำนี้ออกไปได้
จู่ๆโทรศัพท์ข้างเตียงก็ดังขึ้น แต่ไม่ใช่ทำนองที่คุ้นเคย เธอผิดหวังเล็กน้อย ยังคงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างอ่อนแรงและกดปุ่มรับสาย
“ชีหรั่น เสี่ยวหนงไปไหน” เป็นน้ำเสียงถามของไป๋จงเจี๋ย
แม้ว่าจะเกิดเรื่องเช่นนั้นขึ้นก็ตาม จนเธอกับเย่เชินหลินต้องแยกทางกัน ได้ยินไป๋จงเจี๋ยถาม ปฏิกิริยาแรกของเซี่ยชีหรั่นก็ไม่ใช่ความโกรธ
เธอลุกขึ้นนั่ง ขมวดคิ้วและถามแม่บุญธรรม “ติดต่อเธอไม่ได้ ฉันบอกพ่อแล้วว่าให้พวกคุณติดต่อเธอ”
“เธอปิดเครื่อง ปิดเครื่องตั้งนานแล้ว”
“จนป่านนี้ก็ยังไม่เปิดเครื่อง”
“ไม่เปิด เซี่ยชีหรั่น คุณทำอะไรเธอใช่ไหม ฉันจะบอกคุณ โม่เสี่ยวหนงเป็นลูกสาวของฉัน ถ้าคุณกล้าทำอะไรเธอ อย่าคิดว่าตอนนี้คุณเป็นลูกสะใภ้ของท่านประธาน ฉันก็จะไม่ปล่อยคุณไปแน่……..
เซี่ยชีหรั่นขมวดคิ้วแน่นขึ้น รีบขัดจังหวะพูดของไป๋จงเจี๋ย
ถ้าเธอไม่อธิบายให้ชัดเจน พวกเขาก็จะเดาไปเรื่อยๆ ถึงแม้จะตำหนิเธอ ก็ไม่ได้ช่วยสำหรับการค้นหาโม่เสี่ยวหนง ในเมื่อเธอก็ไม่มีความจำเป็นที่จะปิดบังพวกเขา โม่เสี่ยวหนงยังเด็ก บางทีพ่อแม่ของเธอยังสามารถสั่งสอนเธอได้ เธอยังสามารถเปลี่ยนแปลงได้
“แม่ ตอนนี้สิ่งที่แม่ควรจะทำคือหาเธอให้เจอ เพื่อยืนยันว่าเธอปลอดภัยดี ฉันไม่เคยทำอะไรเธอ แต่เมื่อคืนเธอวางยาเย่เชินหลินแล้วขึ้นไปที่เตียงของเขา เพราะเรื่องนี้ ฉันกับเย่เชินหลินจึงเลิกกันแล้ว” พูดกับปากเธอเองว่าโม่เสี่ยวหนงทำเรื่องอะไรไว้ น้ำเสียงของเซี่ยชีหรั่นมีความเย็นชาเล็กน้อย ไม่เพียงแค่เสียงพูด ใจของเธอก็เย็นชาด้วย
ไป๋จงเจี๋ยเหมือนจะไม่ตกใจเกี่ยวกับเรื่องที่โม่เสี่ยวหนงทำ พูดเหมือนเป็นเรื่องเซอร์ไพรส์ “พูดเช่นนี้ แสดงว่าคุณไม่ได้อยู่ที่วิลล่า เสี่ยวหนงอาจจะอยู่ในวิลล่าก็เป็นได้ คุณเลิกกับเย่เชินหลินแล้ว เขากับเสี่ยวหนงก็อย่างนั้น เช่นนั้นเขาก็ต้องรับผิดชอบเสี่ยวหนงใช่หรือไม่”
นี่คือแม่บุญธรรมของเธอ เซี่ยชีหรั่นรู้สึกเจ็บปวดในทันที อยากจะเรียกแม่บุญธรรมว่าแม่แต่ก็พูดไม่ออก
“คุณไปถามเย่เชินหลินเถอะ” พูดจบ เธอก็วางสายทันที แล้วล้มตัวนอนบนเตียง ร้องไห้อย่างไม่มีเสียง
ตั้งแต่เล็กจนโต พวกเขาทำอะไรกับเธอบ้าง เธอก็ไม่รู้สึกเสียใจ เธอมักจะบอกกับตัวเองว่าพวกเขาเป็นพ่อแม่ของโม่เสี่ยวหนง ลูกสาวที่ให้กำเนิดมีความสัมพันธ์ทางสายเลือด เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะปฏิบัติแตกต่างกัน แต่เหตุการณ์นี้ทำให้เธอเห็นใบหน้าของพวกเขาชัดเจนมากขึ้น ยิ่งกว่าครั้งที่ไป๋จงเจี๋ยพยายามให้เธอแต่งงานยังอยากทำให้เธอรู้สึกแย่
ในอดีตเธอต้องเสียใจเพราะคนของตระกูลโม่ ทุกครั้งโม่เสี่ยวจุนจะเป็นคนสอนเธอ หรือจะไปคิดบัญชีกับคนของตระกูลโม่เพื่อช่วยออกหน้าแทนเธอ
จู่ๆเธอก็อยากเจอโม่เสี่ยวจุน อยากจะบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
เสี่ยวจุนจะต้องยืนข้างเธอ เขาจะไม่เหมือนคุณพ่อโม่ คุณแม่โม่ที่ไม่แยกแยะผิดถูก
เซี่ยชีหรั่นร้องไห้สักพักก็ลุกขึ้นเปิดหาเบอร์โทรของโม่เสี่ยวจุน ลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ไม่ได้โทรไป
โม่เสี่ยวจุนไม่ใช่โม่เสี่ยวจุนคนเดิมแล้ว ข้างกายเขายังมีไห่ฉิงฉิง เธอจะทำให้ไห่ฉิงฉิงรู้สึกว่าพวกเขาสองคนยังตัดกันไม่ขาดไม่ได้
คนที่อกหักจากความรักอาจกระตือรือร้นที่จะพูดคุยเป็นพิเศษ เซี่ยชีหรั่นอยากได้คนคุยด้วยจริงๆ ระหว่างวันเธอก็คุยกับหลี่เหอไท้แล้ว จึงไม่อยากรบกวนเขาอีก
แม่กับเสนาธิการหลี่ก็น่าจะหลับแล้ว ถึงแม้ยังไม่นอน เซี่ยชีหรั่นก็ไม่อยากรบกวนผู้ใหญ่
คิดไปคิดมา สุดท้ายเธอตัดสินใจไม่รบกวนคนอื่นจะดีกว่า
ณ ตอนนี้ โทรศัพท์ของเธอดังขึ้นอีกครั้ง นึกว่าแม่บุญธรรมของเธอโทรมา เธอหยิบโทรศัพท์มาดู แต่เป็นไห่ลี่หมิน
“นอนหรือยัง” ไห่ลี่หมินถาม
“จะนอนแล้ว ทำไมคุณโทรหาฉันได้” เซี่ยชีหรั่นถาม ไห่ลี่หมินไปที่วิลล่าของเย่เชินหลิน แต่เซี่ยชีหรั่นไม่อยู่เขาก็รู้
“ฉันกลับมาตงเจียงแล้ว นานแล้วที่ไม่ได้สังสรรค์กับทุกคน ฉันจัดปาร์ตี้พรุ่งนี้ หวังว่าคุณจะมานะ”
ปาร์ตี้ เขาก็จะไปไหม เซี่ยชีหรั่นอยากถามมาก บางทีเธอเองก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังมองหาโอกาสที่จะได้พบกับเย่เชินหลินอีกครั้ง เธอจะอดใจได้อย่างไรที่จะไม่เจอเขา
เธอกัดริมฝีปาก ไม่ได้ถามคำถามที่อยากจะถาม
“คืนนี้เขาดื่มเยอะแล้ว” ไห่ลี่หมินพูด
“ดื่มเยอะมาก จะเหมือนครั้งที่แล้วไหม ตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เป็นไงบ้าง “ ความตึงเครียดของเซี่ยชีหรั่นทำให้ไห่ลี่หมินรู้สึกขมขื่นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามเขาก็ชอบเธอมานานพอสมควร
คิดๆแล้วเขาก็ทำเช่นนั้นต่อหลินหลิงเช่นกัน เขาสงบลงแล้วบอกไปตามจริง “ วันนี้เขาไม่เป็นไร แต่ต่อไปจะเป็นอะไรหรือไม่นั้น ก็ไม่ทราบเช่นกัน ฉันก็ไม่รู้ว่าระหว่างพวกคุณเกิดเรื่องอะไรขึ้น ตอนเย็นวันพรุ่งนี้คุณต้องมาให้ได้นะ”
ได้ยินเขาบอกว่าเย่เชินหลินไม่เป็นอะไร เซี่ยชีหรั่นรู้สึกโล่งอก และมีเหตุผลมากขึ้น
“ฉันไม่ไปดีกว่า คุณดื่มกับเขา คิดว่าคุณก็น่าจะรู้แล้วว่าพวกเราเลิกกันแล้ว เลิกก็เลิกแล้ว ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่ต้องเจอกันอีก”
เธอพูดถึงตรงนี้แล้วก็หยุดไป ก็พอจะเดาออก เหตุผลที่ไห่ลี่หมินจัดปาร์ตี้คืออะไร วันเกิดเย่เชินหลิน เขาน่าจะถือโอกาสฉลองวันเกิดให้เขา และที่สำคัญคือคิดจะช่วยให้พวกเขาคืนดีกันแน่ๆ
ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งที่ผ่านๆมา เรื่องของส้งหลิงหลิงก็ปะทุขึ้นแล้ว เธอไม่สามารถรับได้
“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของคุณลี่หมิน”
“ใครบอกว่าเขาจะมา” ไห่ลี่หมินถาม
“เขาไม่มาจริงๆเหรอ เขาไม่ใช่เพื่อนรักของคุณเหรอ คุณจัดปาร์ตี้จะไม่เชิญเขาได้อย่างไร ลี่หมิน ช่วงนี้เขาอารมณ์ไม่ค่อยดี คุณเชิญเขาไปเถอะ ให้เขามีอะไรทำบ้าง”
เธอพูดเช่นนั้นแสดงว่าเป็นห่วงเย่เชินหลิน ไห่ลี่หมินส่ายหัว คิดในใจว่า เมื่อชาติที่แล้วเขาติดหนี้บุญคุณคู่รักคู่แค้นสองคนนี้ใช่ไหม
“ตกลง เช่นนั้นฉันก็จะเชิญเขามาแล้วกัน”
“อืม”
“คุณอยู่ที่ไหน อยู่บ้านแม่เหรอ” ไห่ลี่หมินถาม
“อืม ฉันอยู่ที่บ้านแม่” เซี่ยชีหรั่นพูดเบาๆ
“เข้านอนเร็วๆ แม้จะเลิกกันแล้ว คุณก็ต้องดูแลตัวเองดีๆ”
“อืม”
วางสายโทรศัพท์ เซี่ยชีหรั่นยังอยากคุยต่อ เธออยากได้ยินชื่อของเขา ข่าวของเขาจากปากของไห่ลี่หมิน
เขาดื่มมาก จะไม่มีอะไรจริงๆเหรอ เธอจับโทรศัพท์ในมืออยากจะโทรหาพ่อบ้านเพื่อถามมาก แต่คิดๆแล้วในบ้านของเขามีคนที่คอยดูแลเขามากมาย เขาไม่น่าจะมีอะไร ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเขาจริงๆ ไห่ลี่หมินก็คงจะไม่ออกมา
เธอเงียบไปสักพักก็มีสายเข้า เป็นไป๋จงเจี๋ยอีกครั้ง
ไม่อยากรับสายเธออีก คิดๆแล้วเธอก็อายุไม่น้อย สุขภาพก็ไม่ดี สุดท้ายเซี่ยชีหรั่นก็อดไม่ได้ กดปุ่มรับสาย
“เซี่ยชีหรั่น กว่าฉันคิดหาวิธีติดต่อเย่เชินหลินได้ คุณรู้ไหมเขาพูดกับฉันอย่างไร้มารยาทมาก ยังบอกอีกว่าเสี่ยวหนงออกไปแล้ว คุณพูดใส่ร้ายเสี่ยวหนงใช่หรือไม่ ฉันเลี้ยงคุณมาตั้งหลายปี คุณไม่คิดรู้จักตอบแทนบุญคุณเหรอ เย่เชินหลินกับเสี่ยวหนงก็ขึ้นเตียงด้วยกันแล้ว ด้วยนิสัยของคุณก็คงไม่อยากอยู่กับเขาแล้ว คุณคิดดู คุณไม่อยากอยู่กับเขา คุณยังกีดกันน้องสาวคุณอยู่กับเขาอีกเหรอ ทำเช่นนั้น ก็ถือว่าคุณทำไม่ถูกแล้ว” ไป๋จงเจี๋ยพูด
“ขอโทษ ต่อไปขอให้คุณไม่ต้องโทรหาฉันอีก” เซี่ยชีหรั่นพูดอย่างเย็นชา แล้วกดวางสายอย่างรวดเร็ว แล้วปิดเครื่องทันที
คำพูดของไป๋จงเจี๋ยไม่ได้ทำให้เธอมีน้ำตาอีกต่อไป มีแค่ความเสียใจ
ความเสียใจนี้ปกปิดความเป็นห่วงที่เธอมีต่อโม่เสี่ยวหนงแล้ว ทันใดนั้นเธอรู้สึกว่าเธอไม่มีแรงที่จะไปเป็นห่วงใครอีกแล้ว
เซี่ยชีหรั่นเงียบไปชั่วขณะ นึกถึงข้อความที่โม่เสี่ยวหนงส่งให้เธอก่อนไป ก็ยังคงไม่สบายใจเล็กน้อย
เธอเปิดโทรศัพท์อีกครั้ง ส่งข้อความให้ไป๋จงเจี๋ย โม่เสี่ยวหนงออกจากวิลล่าของเย่เชินหลินแล้ว ถ้าเกิดสี่สิบสี่ชั่วโมงพวกคุณก็ไปแจ้งตำรวจเถอะ
ไป๋จงเจี๋ยไม่ได้โทรกลับมาอีกเลย เซี่ยชีหรั่นเดาว่าเธอน่าจะได้ข่าวของโม่เสี่ยวหนงแล้ว ไม่เช่นนั้นด้วยนิสัยของเธอ เธอจะไม่มีทางสงบลงแน่ๆ
โม่เสี่ยวหนงจะชั่วร้ายแค่ไหน เธอก็ไม่หวังว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรกับเธอ
ดึกป่านนี้ เซี่ยชีหรั่นแทบจะนอนไม่หลับทั้งคืน
เย่เชินหลินที่ดื่มแทบไม่ได้สติก็ค่อยๆมีสติขึ้นมา มองขึ้นไปบนเพดาน คิดถึงผู้หญิงของเขา เจ็บปวดใจมาก
วัถัดไป เซี่ยชีหรั่นเหนื่อยมาก หลี่เหอไท้ถามเธอว่าพักผ่อนที่บ้านก่อนไหม เธอบอกว่าจะเป็นผู้ช่วยชั่วคราวของเขา ไม่พักแล้ว
หลี่เหอไท้นัดพบกับลูกค้าสองสามคน เซี่ยชีหรั่นจึงยุ่งกับพบลูกค้ากับข้อมูล ยุ่งเช่นนี้ ดูเหมือนว่าจะสามารถลดความคิดถึงที่เธอมีต่อเย่เชินหลินได้บ้าง
สิ้นสุดวันที่วุ่นวาย หลี่เหอไท้พูดกับเซี่ยชีหรั่นว่า “ฉันจะพาคุณไปทานข้าวที่ใหม่สำหรับมื้อค่ำคืนนี้”
“ตกลง” เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ถามว่าเป็นที่ไหน ก็ตอบรับหลี่เหอไท้และไปด้วยกันแล้ว
ในเวลาเดียวกัน หลินหลิงรับคำสั่งของไห่ลี่หมินโทรหาเย่เชินหลิน
“คุณเย่ คุณไห่บอกว่าจะฉลองวันเกิดให้คุณ ให้ฉันเตรียมปาร์ตี้ให้ สถานที่คือบ้านพักริมแม่น้ำของคุณไห่ ฉันเชิญคุณหนูจง คุณหนูไห่และคุณโม่เรียบร้อยแล้ว ยังมี…….”
“ฉันไม่ไป” เย่เชินหลินตอบด้วยน้ำเสียงทุ้ม
“คุณเย่ ถ้าคุณไม่มา ฉันก็จะไม่สามารถอธิบายกับแขกได้” หลินหลิงรู้สึกกังวล เธอไม่อยากให้ไห่ลี่หมินรู้สึกว่าเธอไม่มีความสามารถ
“คุณอธิบายไม่ได้ก็ให้คนแซ่ไห่อธิบายแทน เขาเป็นคนบอกให้คุณเตรียมไม่ใช่เหรอ ไม่รู้ว่าคุณเป็นผู้ช่วยของเขาตั้งแต่เมื่อไหร่”
หลินหลิงรู้ว่าเย่เชินหลินอารมณ์ไม่ดี เขาพูดเช่นนี้ เธอก็ไม่โกรธ เธออยากจะเกลี้ยกล่อมเย่เชินหลิน ก็ได้ยินเสียงที่วุ่นวายในโทรศัพท์
ไม่รู้ว่าไห่ลี่หมินมายืนข้างตัวเธอตั้งแต่เมื่อไหร่
“ฉันพูดเอง แขกใกล้จะถึงแล้ว รบกวนคุณไปช่วยฉันรับแขกที่หน้าประตูหน่อย” ไห่ลี่หมินพูด หลินหลินพยักหน้าแล้วเดินออกไป
ไห่ลี่หมินโทรศัพท์ โทรไปหลายรอบกว่าเย่เชินหลินจะรับสาย
“ฉันบอกแล้วไม่ไป ยังมีธุระอื่นอีกไหม” เย่เชินหลินน้ำเสียงแย่มาก ไห่ลี่หมินก็ก้มหน้าและพูดอย่างจริงจังว่า “คุณรู้ไหมกว่าฉันจะเชิญทุกคนมาได้ต้องพยายามแค่ไหน คุณคิดว่าคนอื่นเต็มใจมาเหรอ วันนี้คุณจะมาหรือไม่มาก็ต้องมา ถ้าคุณไม่มาฉันจะตามจีบเธอแล้วนะ”