สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 857 สาวใช้ตัวแสบ 761

ตอนที่ 857 สาวใช้ตัวแสบ 761
นั่นคือห้องนอนที่ไม่มีแสงสว่าง หน้าต่างถูกเย่เชินหลินผลักออก ใส่เสื้อสีดำนั่งอยู่ที่หน้าต่าง มองเซี่ยชีหรั่นอย่างเงียบๆ
ใช่เขาตั้งใจจะไม่ปรากฏตัว เขารู้ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่อยากเจอเขา
เขารู้ว่าเธอไม่ใช่ไม่อยากเจอเขา แน่นอนเธอคงเป็นไปไม่ได้บอกว่าจะลืมแต่สามารถลืมเขาได้จริงๆ
สุขภาพร่างกายของเย่เจิ้งเหิงไม่รู้เมื่อไหร่ถึงจะไม่มีอันตราย ตราบใดที่เขายังไม่แน่ใจอาการ ไม่อยากให้เธอเจ็บปวดตลอด
ไม่พบเธอ ก็จะทำให้เธอก้าวออกจากชีวิตที่มืดมนนั้นได้เร็วขึ้น
ถึงเขาจะเจ็บปวด ก็ไม่เป็นไร
เซี่ยชีหรั่นออกมาแล้ว ไม่เพียงแค่หลี่เหอไท้ไม่วางใจ โม่เสี่ยวจุนก็สังเกตเห็นเหมือนกัน เขากำลังจะบอกกับไห่ฉิงฉิง พอดีเห็นไห่ลี่หมินก็ออกจากประตู
ไห่ลี่หมินไม่ได้รบกวนเซี่ยชีหรั่นที่กำลังใช้ความคิด เธอนั้นจริงจังเกินไป เลยไม่รู้ว่าข้างหลังมีเสียงฝีเท้าตามมา
เขาตามเธออยู่ห่างๆ แค่อยากแน่ใจว่าเธอปลอดภัยจริง
ตาของเซี่ยชีหรั่นถูกน้ำตาปิดมืดมัว บวกกับไฟที่มืด เธอแทบจะมองไม่เห็นถนน และไม่ได้ก้มลงมองด้วย เท้าเลยแตะถูกก้อนหิน
ไห่ลี่หมินรีบวิ่งไปหาเซี่ยชีหรั่น ขณะเดียวกันได้ยินเสียงที่แตกหักของเขาจากหน้าต่างห้องรับแขก
“ระวัง ชีหรั่น”เขารับร่างของเซี่ยชีหรั่นที่โซเซได้ก่อนที่จะล้มลงพื้น
ถ้าปกติเซี่ยชีหรั่นเกือบล้ม ต้องตกใจร้องเสียงดังแน่นอน ณ เวลานี้ดูเหมือนจะสูญเสียความรู้สึกที่กลัวไปแล้ว ไม่ได้แสดงท่าทีสักนิดว่ากำลังเกิดอุบัติเหตุ แค่พูดออกมาเบาๆว่า”ขอบคุณ”
ไห่ลี่หมินพยุงเซี่ยชีหรั่นให้ยืนนิ่งๆ พูดอย่างยิ้มแย้ม ทำไมเกรงใจกับผมขึ้นมาล่ะ?ผมเคยบอกแล้วไง?ว่าผมจะชอบคุณตลอดชีวิต ถ้าหากสักวันหนึ่งคุณไปจากเย่เชินหลิน ผมต้องจีบคุณแน่นอน เซี่ยชีหรั่น ในเมื่อเลิกกับเขาแล้ว ก็รีบลืมเขาให้เร็วที่สุด คืนนี้เขาไม่มา ผมคิดว่าเขาคงไม่อยากผัวพันกับคุณอีก คุณคิดถึงอยู่ฝ่ายเดียวทำให้ผมเจ็บปวดแทน เซี่ยชีหรั่นให้ผมดูแลคุณนะ”
ห้องรับแขกที่มืดสนิท เย่เชินหลินกำมือไว้แน่น
ไห่ลี่หมินกลับกำลังคิดว่า เย่เชินหลินนายสมควรตาย นายทำให้ฉันเสียหน้าต่อหน้าผู้คน ให้ฉันหาจนหัวปั่น แต่นายถึงกลับหลบอยู่ในบ้านฉัน
นายมีความอดทนพอก็อยากออกมา ฉันจะดูว่านายจะทนได้นานถึงเมื่อไหร่
“ลี่หมิน ฉัน……”ไห่ลี่หมินไม่รอเธอเซี่ยชีหรั่นพูดปฏิเสธ รีบยื่นแขนสองข้าง โอบเซี่ยชีหรั่นเข้ามาในอ้อมกอด
“รับปากผม!”เขาพูด
ความกระตือรือร้นของไห่ลี่หมินทำให้เซี่ยชีหรั่นประหลาดใจ
“ไห่ลี่หมิน นี่คุณทำอะไร?ปล่อยฉันนะ” เพื่อรักษาหน้าไห่ลี่หมิน เซี่ยชีหรั่นเลยไม่ได้ร้องเสียงดังออกมา แค่ขมวดคิ้วพูดกับไห่ลี่หมินด้วยเสียงต่ำ
แต่ไหนแต่ไรเขาจะเป็นคนให้เกียร์เธอมาก เธอเชื่อว่าขอให้เธอแสดงออกมาอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจ เขาก็จะปล่อยเธอทันที
เย่เชินหลินที่แอบอยู่ในห้องรับแขกหน้าดำคร่ำเครียด มือจับขอบหน้าต่าง กลิ้งตกออกมา
ไห่ลี่หมินนายอยากตายหรือไง! ถึงกับกล้าขอรักจากเธอจริง เขายังไม่ตายไม่ใช่เหรอ? นายเป็นเพื่อนที่ดีของเขาแต่กลับแย่งผู้หญิงของเขา
อีกอย่างผู้หญิงคนนั้น นี่แค่ไปจากเขาแค่วันเดียว ก็รอไม่ไหวที่จะเข้าไปอยู่ในอ้อมอกผู้ชายแล้ว?
ไปไหนมาไหนคู่กับหลี่เหอไท้ก็จะไม่ว่าละ มาร่วมงานวันเกิด เขาไม่มา ดูแล้วไม่รู้สึกว่าเธอไม่มีความสุขเลย แล้วยังฉวยโอกาสมายั่วยวนไห่ลี่หมินอีก
เซี่ยชีหรั่น เธอไม่ชอบเขาไม่ใช่เหรอ?ทำไมไม่ผลักเขาออก ตกหน้าเขาสักฉาด? ดูว่าวันหลังเขายังจะกล้า ดูถูกเธอมั้ย
เย่เชินหลินเดินทีละก้าวทีละก้าวเข้ามาหาพวกเขา มุมที่ไห่ลี่หมินยืนสามารถมองเห็นเขาได้ เห็นเขาในที่สุดก็ทนไม่ไหวต้องกระโดดออกมาจงได้ ไห่ลี่หมินทนไม่ได้ที่จะเม้นปาก
แน่นอนเซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่าไห่ลี่หมินคิดทำอะไร เธอพูดเสียงต่ำอย่างจริงจังให้ไห่ลี่หมินปล่อยเธอ แต่เขาไม่ขยับ ยังไม่กลัวตายพูดต่ออีก :”ไม่ปล่อย! ชักนั่น รับปากผม ผมจะดูแลคุณให้ดี ทะนุถนอมตลอดทั้งชีวิต”
“คุณอยากทำแบบนี้ ไห่ลี่หมิน ฉันเคยพูดกับคุณแล้ว ฉันชอบเขาคนเดียว ถึงแม้จะเลิกกันแล้ว ฉันก็ยังชอบเขาเพียงคนเดียว คุณเป็นเพื่อนของเขา คุณไม่ควรทำแบบนี้ ปล่อยฉันนะ ถ้าทำแบบนี้อีกฉันโกรธแล้วนะ ตลอดชีวิตก็ไม่อยากเจอคุณอีก”
สายตาไห่ลี่หมินอาศัยแสงพระอาทิตย์ตกดินมองเห็นเย่เชินหลินหยุดเท้าลง แล้วยังไปยืนข้างๆ หลบเข้าไปในที่มืด
เขารู้อยู่แล้วกอดเซี่ยชีหรั่นแบบนี้เธอต้องไม่พอใจ
แต่เขาก็ไม่ได้ล้อเล่นทั้งหมด ถ้าหากเซี่ยชีหรั่นตกลง เขาก็พร้อมที่จะให้คำมั่นสัญญาเป็นจริง ใช้ทั้งชีวิตเพื่อดูแลปกป้องเธอ
คนอย่างเย่เชินหลินทำให้คนเข้าใจยาก ถ้าหากเขาไม่อิจฉา เขากระโดดออกจากห้องทำไม แต่หากเขาอิจฉา แล้วทำไมถึงไม่ปรากฏตัว?
เขาก็ทำได้แค่นี้แหละ ถ้าไปจูบเซี่ยชีหรั่นง่ายๆก็เท่ากับไม่ให้เกียรติเธอ เขาทำไม่ได้
ไม่อยากให้เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว่าเขากำลังหยอกล้อเธอ ไห่ลี่หมินรีบปล่อยเธอออก แต่การกระทำนี้หลินหลิงยืนอยู่ที่หน้าต่างงานเลี้ยงเห็นชัดเจนทุกอย่าง
หลินหลิงเดิมทีก็เย็นชาอยู่แล้วยิ่งเย็นชาเข้าไปอีก นึกถึงเมื่อคืนเธอรับปากไห่ลี่หมินอย่างมีความสุข ยังคิดว่าไห่ลี่หมินเป็นคนยิ่งใหญ่มาก เพื่อเย่เชินหลินกับเซี่ยชีหรั่นถึงกลับจัดงานวันเกิดให้
คิดไม่ถึงจริงๆ เขาถึงกับหลอกใช้เธอ จัดงานให้เย่เชินหลินนั้นหลอก แต่จีบเซี่ยชีหรั่นนั้นถึงจะเป็นเรื่องจริง
ดูไม่ออกจริงๆ เขาเป็นผู้ชายที่สารเลว พอนึกถึงเธอถูกคนแบบนี้จูบ ยังแย่งชิงความบริสุทธิ์ครั้งแรกของเธอและครั้งที่สอง เธอเกลียดเขานักและเกลียดตัวเองด้วย
ถ้าเธอรักเย่เชินหลินขนาดนั้น ทำไมพึ่งเลิกกับเขาก็มาพัวพันกับไห่ลี่หมินแล้วล่ะ
เซี่ยชีหรั่นมองไม่เห็นเย่เชินหลิน และไม่รู้ด้วยว่าหลินหลิงเห็นไห่ลี่หมินสารภาพรักกับเธอ
“ขอโทษ ชีหรั่น ผมอาจวู่วามเกินไป ใจร้อนไปหน่อย”ไห่ลี่หมินพูดเสียงหนักแน่น เซี่ยชีหรั่นได้แต่มองเขา เพราะดิ้นรนต่อต้านเขาจนถึงเวลานี้ก็ยังหายใจไม่ถ้วนท้อง
“ช่างเถิด ทุกคนก็มีช่วงที่ขาดสติ หวังว่าต่อไปคุณอยากทำแบบนี้อีก ฉันไปละ”เซี่ยชีหรั่นพูดจบก็หันตัววิ่งเข้าไปในงานเลี้ยง
ไห่ลี่หมินยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ เขารู้อยู่แล้วว่าสักพักเย่เชินหลินจะมาคิดบัญชีกับเขาแน่
อาจเป็นเพราะหลายวันนี้พักผ่อนน้อย เซี่ยชีหรั่นวิ่งไปไม่กี่ก้าวก็รู้สึกหมดแรง เลยเดินช้าลงแล้วย้อนกลับที่เดิมแสงอาทิตย์ส่อง ทำให้ สายตามองไปเห็นร่างที่คุ้นเคย
ฝีเท้าเธอหยุดอย่างอัตโนมัติ หลังจากนั้นสูบลมหายใจลึกๆถือซะว่ามองไม่เห็นอะไรทั้งนั้นแล้วก้าวเดินต่อไป
เย่เชินหลิน เป็นคุณ ใช่มั้ย?เป็นคุณแน่นอน ที่แท้คุณมาแล้ว
เธอฝืนยิ้มที่มุมปาก เขามาแล้ว แต่ไม่ปรากฏตัวหมายความว่าไง?
เขาทั้งๆที่เห็นไห่ลี่หมินกอดเธอ เมื่อก่อนเขาแคร์เธอขนาดนั้น เดี๋ยวนี้เขาเห็นเธอกอดกับผู้ชายคนอื่น เขาก็เปลี่ยนเป็นไม่รู้สึกอะไรแล้วเหรอ?
เซี่ยชีหรั่น คุณเห็นผมแล้ว แต่ทำไมแกล้งทำเป็นไม่เห็น? ไม่อยากเห็นผม อยากลืมให้หมดสิ้น ใช่มั้ย? ฝืนยิ้มที่มุมปากเช่นกัน ในเมื่อเธอแกล้งทำเป็นไม่เห็นเขา งั้นเขาก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าเธอเห็นเขาแล้วเหมือนกัน
เขาเดินช้าลง เดินไปทางที่เซี่ยชีหรั่นและก็เป็นทางที่ไห่ลี่หมินยืนอยู่
ถึงแม้ฝีเท้าเขาจะเบาแค่ไหน เซี่ยชีหรั่นก็ได้ยิน บ้านพักตากอากาศที่กว้างใหญ่ของไห่ลี่หมินมีกระถางต้นไม้เยอะแยะ เซี่ยชีหรั่นเดินไปที่กระถางต้นไม้สีเขียวแล้วหลบไปข้างหลัง
เธอไม่รู้ว่าคิดยังไง หรือเป็นเพราะเธออยากฟังเสียงผู้ชายคนนั้นมากจริงๆ เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าตกลงเขายังแคร์เธออยู่มั้ย เห็นไห่ลี่หมินกอดเธอ เขายังโกรธและหึงหรือเปล่า
เย่เชินหลินได้ยินข้างหลังมีเสียงเคลื่อนไหว ขมวดคิ้วนิดๆ แต่ไม่ได้หยุดเดิน
เขามาละ ไห่ลี่หมินเตรียมพร้อมที่จะรับมือ ไอ้หมอนี่ดูจากนิสัยกำปั้นคงต่อยที่หน้าเขาก่อนที่จะคุยกับเขาแน่ เขาไม่ยอมให้ใครมาทำแบบนี้กับเซี่ยชีหรั่นแน่
เย่เชินหลินกำกำปั้นเดินมาอยู่ต่อหน้าไห่ลี่หมินจริงๆ แต่ได้ยินเสียงเซี่ยชีหรั่น ยืนนิ่งแล้วเขาควายกำปั่นออก
เขามองไห่ลี่หมินอย่างสงบ เอามือเข้าไปในกระเป๋ากางเกง
“ทำไม เดี๋ยวนี้ไม่ใช้กำปั้นต่อยละ เปลี่ยนเป็นใช้ปีนเหรอ? ไห่ลี่หมินถาม
ที่ไหนได้ เย่เชินหลินแค่หยิบบุหรี่ออกจากกางเกงชุดสูทเปิดเสียงดังเพี้ยะ ดีดบุรี่ออกมาสองม้วน โยนให้ไห่ลี่หมินหนึ่งม้วน
“ทำไมต้องต่อยคุณ?” เย่เชินหลิน หืมเสียงเย็นชา หลังจากนั้นก็ทำเหมือนเขาไม่เห็นอะไรเลย แล้วหยิบไฟแช็คออกมา สูบเข้าไปช้าๆสองที
ท่าทางของเขาสง่างามมาก เหมือนกับอารมณ์ของเขาเวลานี้ดูสงบนิ่งมาก
“ฉันกอดเซี่ยชีหรั่น นายมองไม่เห็น? หรือว่านายแปลงเพศแล้ว หรือเพศความเป็นชายหายหมด?”ไห่ลี่หมินรับบุหรี่มาจับไว้ที่มือ เขาติดไฟแช็คให้ ไห่ลี่หมินไม่ได้ยื่นมือรับ
เย่เชินหลินยิ้มแบบไม่สนใจ พูด”เห็นแล้ว”
“ไม่โกรธ?นายไม่น่าจะไม่โกรธ”
“เลิกกันแล้ว ยังมีอะไรต้องเสียใจอีก ถ้าหากนายยังชอบเธอ นายมีสิทธิ์ ที่จะจีบเธอ”
คำพูดนี้พูดอย่างสบายๆ แต่หัวใจของเซี่ยชีหรั่นกลับเจ็บปวดจนแทบจะหายใจไม่ออก เธอเกือบลืมที่จะต้องหายใจ
คำพูดที่ไร้เยื่อใยขนาดนี้ เป็นคำพูดที่เย่เชินหลินพูดออกมาจริงเหรอ? เขาเคยพูดว่าจะรักเธอตลอดไป? หรือว่าเธอเป็นคนพูดที่จะเลิกกับเขาก่อน เป็นการทำร้ายจิตใจเขาเดินไป เขาเลยต้องปกป้องตัวเองแบบนี้?
ไห่ลี่หมินก็ขมวดคิ้วเหมือนกัน ตรงข้ามกับท่าทางสบายๆของเย่เชินหลิน
“นายประสาทแล้วเหรอ? นี่เป็นคำพูดของนายเหรอ? นายเคยบอกตลอดชีวิตนี้ห้ามฉันคิดอะไรกับเธอไม่ใช่เหรอ?
“วันเวลาไม่เหมือนเดิม ครั้งนี้เธอเป็นคนไปจากฉัน
ฉันเย่เชินหลินเคยขาดผู้หญิงมั้ย? เธอไปแล้ว ฉันไม่ไล่ตามแน่ ต่อไปเธอชอบอยู่กับใคร นั่นเป็นเรื่องของเธอ นายก็ไม่ต้องหาทุกวิถีทางมาให้เราคืนดีกันนะ ไม่มีประโยชน์”
“แต่ว่า เย่เชินหลิน จนป่านนี้นายยังไม่เคยบอกฉันเลยว่าตกลงเพราะอะไรพวกนายถึงต้องเลิกกัน ฟันฝ่าอุปสรรคมาเยอะแยะ ฉันคิดไม่ออกว่ามีเหตุผลอะไรถึงต้องเลิกกัน