สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 865 สาวใช้ตัวแสบ 769

ตอนที่ 865 สาวใช้ตัวแสบ 769
เธอกลับไปนอนลงบนเตียงอีกรอบ คิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ก็ยิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้น
เริ่มแรกเมื่อวานหลี่เหอไท้ได้กลับไปนอนที่ห้องแล้ว แต่ในตอนที่เธอกำลังยืนคิดถึงเย่เชินหลินอยู่หน้าหน้าต่าง เขาก็กลับมาเคาะประตูอีกรอบ : “ ช่วงนี้นอนไม่ค่อยหลับใช่ไหม ? ”
“ก็ยังดี” เธอพูด
“ดูเธอสิ ใต้ตาดำก็ออกมาแล้ว ยังบอกว่าดี เธอมานี่ ฉันช่วยเธอนวด ฉันเคยเรียนการนวดมาเล็กน้อย ยังเอาน้ำมันหอมระเหยมา ”หลี่เหอไท้พูดแล้วหยิบขวดบางอย่างออกมา
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้ว่านั่นเป็นภาษาของประเทศไหน เธอดูไม่รู้เรื่อง
เขาพูดด้วยความจริงใจขนาดนั้น ที่ผ่านมาเธอก็มีปัญหากับการนอน คิดว่าถ้ายังไม่นอนหลับดีดี วันที่สองเธอก็คงไม่มีเรี่ยวแรงในการเดินทางแล้ว
“อืม พี่เหอไท้ ” เธอพูดพลางยิ้มไปด้วย ดังนั้นหลี่เหอไท้จึงเปิดขวดเล็กเล็ก และกลั้นหายใจราวกับว่าเขารู้สึกประหม่าเล็กน้อย
เขานำน้ำมันหอมระเหยถูในมือของเขา ยืนอยู่ตรงหน้าเซี่ยชีหรั่น ให้เธอหลับตา เขาช่วยเธอถูขมับของเธอสองสามครั้ง แล้วลูบที่ขอบแก้มและจมูกของเธอสักพัก
เธอเริ่มค่อยๆง่วงแล้ว เธอยิ้มแล้วพูด : “ น้ำมันหอมระเหยนี้เหมือนจะทำให้ง่วงจริงๆ ง่วงจัง พี่เหอไท้พี่กลับไปเถอะ ฉันอยากนอนแล้ว ”
“ได้ ฉันล้างมือแล้วจะไป ”หลี่เหอไท้พูดจบ หยิบขวดแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ
เซี่ยชีหรั่นไม่รู้แม้แต่ว่าหลี่เหอไท้ออกไปตอนไหน ความทรงจำสุดท้ายของเธอคือเขาบอกจะไปล้างมือ
หรือว่าเขาจะวางยาให้เธอ ?
เซี่ยชีหรั่นตกใจกับจุดนี้ แล้วรีบส่ายหัวพูดกับตัวเองว่าเป็นไปไม่ได้ พี่เหอไท้จะวางยาให้เธอได้ยังไง?
แม้เขาจะชอบเธอ เขาก็ไม่เคยพูดอะไร เขาไม่มีทางเป็นผู้ชายที่ใช้วิธีสกปรกไปหลอกร่างกายของผู้หญิง
อีกอย่างชุดที่เธอสวมอยู่ก็ยังเป็นของเมื่อวาน ร่างกายของเธอก็ไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับเรื่องแบบนั้น
แต่ถ้าไม่โดนวางยา เธอไม่มีทางนอนหลับสนิทเช่นนั้น เธอนึกถึงตอนที่เธอดื่มเหล้าที่โม่เสี่ยวหนงให้เธอในครั้งก่อน เธอก็หลับไปอย่างเร็วเหมือนครั้งนี้
ดูท่าแล้ว เขาคงวางยาจริงๆ แต่เป้าหมายของเขาไม่ใช่จะทำร้ายเธอ แต่จะปกป้องเธอ
ใช่ไม่ใช่เมื่อคืนคนพวกนั้นจะลงมือกันแล้ว ? เขาไม่อยากให้เธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงวางยาให้เธอ?
เธอลุกขึ้นใส่รองเท้าแตะ ยังไม่ทันล้างหน้า ก็รีบไปหาหลี่เหอไท้ที่ห้องข้างข้าง เคาะประตูเป็นเวลานานแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ เซี่ยชีหรั่นกังวลเล็กน้อย
หรือว่าเขามีอันตราย ?
เซี่ยชีหรั่นรีบกลับไปที่ห้องตัวเองแล้วหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาหลี่เหอไท้ ขอบคุณฟ้าขอบคุณดิน มือถือของเขาดังขึ้นแล้ว
เวลานี้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็ได้ตื่นแล้ว เธอยังคงรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่พลาดความสุขหลังจากเมื่อคืน หลี่เหอไท้พูดกับเธอเบาเบาว่า “ เธอคงจะเหนื่อยเกินไปจากการเดินทาง ไม่เป็นไร เรายังมีโอกาสอีกมากมายในอนาคต แต่วันนี้เป็นไปไม่ได้แล้ว ฉันต้องกลับไปอยู่กับน้องสาว ฉันไม่อยู่ทั้งคืน ก็ไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้างแล้ว ”
หลี่เหอไท้พูดเช่นนี้แล้ว เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็นึกถึงเรื่องที่หลุนต๋าปู้พวกเขาจะลงมือกับเซี่ยชีหรั่น
เธอก็อดใจไม่ไหวที่อยากรู้สถานการณ์ของเซี่ยชีหรั่นเมื่อคืน จึงเรียกองครักษ์ให้พวกเขาส่งหลี่เหอไท้กลับไป
เป็นเพราะเช่นนี้ หลี่เหอไท้จึงไม่ทันรับสายของเซี่ยชีหรั่น เขาโดนคนพาออกไปอีกรอบ แล้วพาเขาวนไปวนมาหลายรอยถึงจะปล่อยเขาลง
เซี่ยชีหรั่นรู้สึกว้าวุ่นใจมานานแล้ว นี่อยู่ต่างประเทศ เมื่อคืนนี้เธอยังเจอหลี่เหอไท้อยู่ แม้ว่าเขาจะหายตัวไป แต่ถ้าเขาหายไปไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็ไม่สามารถโทรแจ้งตำรวจได้
เธอไม่รู้ว่าควรติดต่อเขายังไง จึงได้แค่เปิดทีวีแล้วดูข่าวล่าสุด
หวังว่าจะไม่มีข่าวร้ายอะไร เธอแอบคาดหวังในใจ
ข่าวเช้ากำลังอัปเดต: เมื่อคืนที่ผ่านมา มีคนของฝานหลายนำอาวุธเช่นปืนต่างต่างพร้อมจับคน แต่โดนตำรวจออสเตรเลียจับกุมแล้ว
ต่อมาเซี่ยชีหรั่นก็เห็นหน้าตาของคนฝานหลายพวกนั้น ในนั้นมีคนที่คอยรับใช้เจ้าชายหย่าหลุน
หมายความว่า สิ่งที่เธอคาดเดาไม่ได้ผิด เมื่อคืนเกิดเรื่องอะไรสักอย่าง แต่ดูเหมือนจะเป็นฝั่งของหลี่เหอไท้ที่ชนะ ทำไมถึงไม่พบตัวเขานะ ?
ในระหว่างการกังวล ทันใดนั้นมือถือของเธอก็ดังขึ้น หลี่เหอไท้เป็นคนโทรมา ใจที่เป็นห่วงของเธอก็สบายใจขึ้นมาทันที
เธอรีบรับโทรศัพท์ เธอได้ยินเสียงอ่อนโยนของหลี่เหอไท้ : “ ชีหรั่น ฉันออกมาซื้ออาหารเช้าให้เธอ แถวนี้มีร้านอาหารจีน อาหารร้านนี้น่าจะถูกใจเธอ รอฉันก่อน. อีกสิบนาทีฉันจะกลับไป”
ฟังแล้วไม่มีอะไรเกิดขึ้น น้ำตาเซี่ยชีหรั่นไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว
เธอซาบซึ้งมาก ซาบซึ้งกับสิ่งที่หลี่เหอไท้ทำเพื่อเธอ เพื่อให้เธอไม่รู้อะไร เขาจึงต้องคิดละเอียดอ่อนขนาดนี้
เขาไม่ได้ปกป้องเธอน้อยไปกว่าเย่เชินหลินเลย เธอเกลียดจริงๆที่ความรู้สึกของคนไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ง่ายง่าย มิฉะนั้นถ้าเธอตกหลุมรักหลี่เหอไท้ มันจะจบลงอย่างมีความสุขใช่ไหม?
ไม่ เธอส่ายหัว แม้ความรู้สึกจะสามารถเปลี่ยนแปลง ได้ เธอก็ไม่เหมาะกับเขา เธอเคยเป็นผู้หญิงของเย่เชินหลิน พี่เหอไท้ของเธอควรจะหาผู้หญิงที่น่ารักใสซื่อ ตัวอย่างเช่นจงหยุนซาง
เธอปิดทีวีลง แล้วไปทำธุระส่วนตัว หลังจากเสร็จหลี่เหอไท้ก็กลับมาแล้ว บนมือมีอาหารจีนที่ซื้อให้เธอจริงๆ
เซี่ยชีหรั่นมองตาของเขา ใต้ตาดำเล็กน้อย ชัดเจนว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้หลับดี
“ชีหรั่น เมื่อคืนนอนหลับสบายใช่ไหม ? คุณสมบัติของน้ำมันหอมระเหยนั่นดีมาก ฉันล้างมือออกมา เธอก็หลับไปแล้ว ”หลี่เหอไท้พูด
การคาดเดาของเซี่ยชีหรั่นถูกต้อง เขาจงใจให้ยาจำนวนเล็กน้อยกับเธอ เธออาจจะไวกว่าและหลับไปทันทีที่สัมผัสมัน
หลังจากเธอหลับแล้ว เขาก็อุ้มเธอออกจากห้องนี้เอง แล้วส่งเธอไปห้องที่ลูกน้องเขาได้เตรียมไว้แล้ว
จากนั้น คนที่นอนในห้องก็คือผู้หญิงที่แทนตัวเธอ
เหตุเพราะไม่ได้เกิดเรื่องที่คาดเดาไว้ ก่อนฟ้าจะสว่าง เขาก็ให้ลูกน้องของเขาพาเซี่ยชีหรั่นอุ้มกลับไปที่ห้องต่อ
เขาต้องการอะไร เธอไม่มีทางรู้ แค่ให้เธอรู้ว่าเดินทางเที่ยวเล่นต่อ แต่มองดูแววตาของเธอเหมือนเธอจะรับรู้เพียงเล็กน้อย
เซี่ยชีหรั่นรับน้ำเต้าหู้กับหมั่นโถวมาจากหลี่เหอไท้ น้ำตาจึงค่อยๆไหลลงมา
“พี่เหอไท้ ฉันรู้แล้ว เมื่อคืนคนของพวกเขามาก่อเรื่องอีกแล้ว คุณได้ตีต่อยกับพวกเขาใช่ไหม ? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ? มือของคุณมีแผลไหม ? ” เซี่ยชีหรั่นถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่มี เธอคิดมากไปเอง เมื่อคืนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น ”หลี่เหอไท้พูดอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องโกหกฉันแล้ว พี่เหอไท้ ฉันรู้หมดแล้ว ฉันพึ่งดูข่าวที่คนฝานหลายโดนตำรวจจับกุมมา ฉันเห็นคนในภาพเป็นคนของเจ้าชายหย่าหลุน ฉันเคยพบพวกเขา ”
ข่าวนี้ก็ทำให้หลี่เหอไท้คิดไม่ถึงเช่นกัน ไม่น่าจะเป็นฝีมือของลูกน้องเขา มิฉะนั้นเขาต้องได้รับรายงานตั้งแต่แรกแล้ว
งั้นจะมีใครอีก ? ถ้าไม่มีคนแอบแจ้งความ ตำรวจออสเตรเลียก็คงไม่จับกุมได้ตรงเวลาเช่นนั้น
คนที่แจ้งความจะเป็นใครนะ
ในตอนที่หลี่เหอไท้กำลังครุ่นคิดเกี่ยวกับข่าวนี้ เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็รู้ข่าวนี้เหมือนกัน
เจ้าชายหย่าหลุนเห็นข้าวแล้วจึงมาถามเธอ ถามว่าเธอสั่งให้หลุนต๋าปู้ไปทำภารกิจนี้โดยที่ไม่ได้รับอนุญาตจากเขาใช่ไหม
“ฉันสั่งไปเอง แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่สำเร็จ” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยสารภาพโดยตรง
“ฉันคงจะดูถูกหลี่เหอไท้ไปแล้ว ไม่คิดว่าลูกน้องของเขาจะเก่งเช่นนั้น สามารถทำให้คนของเราไปที่สถานีตำรวจได้ ”
ถ้าเป็นไปตามเหตุผล คนของพวกเขาโดยเฉพาะหลุนต๋าปู้มีความสามารถที่ทรงพลังมากและเหมือนเจ้าหน้าที่มืออาชีพ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ตำรวจสามารถจับกุม
จึงได้แค่พูดว่า ความสามารถของลูกน้องหลี่เหอไท้แข็งแกร่งกว่าคนของพวกเขาเยอะ
“พี่เหอไท้ พี่กับคนของพี่ไม่ได้เป็นอะไรจริงหรอ ? ” เซี่ยชีหรั่นถามอีก
“ไม่เป็นไร เธอก็เห็นแล้ว คนที่โดนจับเป็นพวกเขา ฉันต้องไม่เป็นไรอยู่แล้ว เอาเถอะ วันนี้เราไปเที่ยวกันต่อเถอะ คนพวกนั้นก็โดนจับหมดแล้ว ครั้งนี้ไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ”
เซี่ยชีหรั่นถอนหายใจ พูด : “ พี่เหอไท้ พวกเรากลับประเทศกันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ”
เธอกลัวว่าทั้งสองฝั่งจะไม่จบไม่สิ้น พอถึงเวลาความปลอดภัยของหลี่เหอไท้จะโดนขู่ เธอต้องรู้สึกผิดกับคุณแม่และเสนาธิการหลี่แน่นอน
“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เราเปลี่ยนเส้นทางการท่องเที่ยว พวกเขาไม่มีทางรู้ ” หลี่เหอไท้พูด เซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขาอยากให้เธอพักผ่อน
“ได้ พี่เหอไท้ ฉันไปเปลี่ยนเสื้อที่ต้องออกไปก่อน”
“อืม ” หลี่เหอไท้ตอบรับแล้วปิดประตูให้เธอ กลับไปที่ห้องของตัวเอง เขาค้นเบอร์ของเย่เชินหลินแล้วโทรออก
“มีอะไร? โทรมาตั้งแต่เช้า ? ฉันยังออกกำลังกายยามเช้าอยู่” ท่าทางเย่เชินหลินดูเฉยชา มากกว่านั้นคือเย็นชา
“เป็นคุณใช่ไหม? ” หลี่เหอไท้ถาม
“เรื่องอะไร? ฟังไม่รู้เรื่อง”
“คนที่แอบปกป้องเซี่ยชีหรั่นคือคุณใช่ไหม ? เมื่อคืนเป็นคนของคุณที่จัดการคนฝานหลายพวกนั้นก่อนแล้วค่อยแจ้งความใช่ไหม ? คนพวกนั้นไม่ใช่คนธรรมดา ไม่มีทางสู้ตำรวจธรรมดาไม่ไหว ไม่ใช่คนของฉันทำ ก็ต้องเป็นคนของคุณที่ทำ”
“ไม่รู้ว่าคุณพูดอะไรอยู่ แต่ฉันจะบอกคุณอย่างชัดเจนว่า ฉันไม่ได้ทำอะไรกับเซี่ยชีหรั่น พวกเราเลิกกันแล้ว ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก ฉันไม่มีเหตุผลที่ต้องปกป้องเธอ เรื่องที่เกี่ยวกันเธอ ขอให้คราวหลังคุณไม่ต้องโทรหาฉันอีก ฉันไม่สนใจ” พูดจบ เย่เชินหลินจึงวางสายอย่างแน่วแน่
“ไม่ใช่คุณแล้วยังจะมีใครอีก” หลี่เหอไท้พูดพึมพำ โยนมือถือลงบนเตียง
ไม่นานเซี่ยชีหรั่นเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้วไปเคาะประตูห้องของเขา หลี่เหอไท้หยิบมือถือขึ้นมาและหยิบของจำเป็นแล้วเดินไป
“ชีหรั่น ” เขาเรียกเธอ เซี่ยชีหรั่นยิ้มแล้วพูด : “ หื้ม มีอะไร พี่เหอไท้ ? ”
“ไม่มีอะไร แค่อยากบอกว่ากระโปรงวันนี้ของเธอสวยมาก ”
สุดท้ายเขาก็ยังพูดไม่ออกว่าอาจจะเป็นเย่เชินหลินที่ปกป้องเธอ เพราะยังไงก็ไม่มีหลักฐาน อีกอย่างเย่เชินหลินยังไม่อยากยอมรับ เขาไม่ยอมรับ ถ้าเซี่ยชีหรั่นรู้ว่าเขายังดีกับเธอ เธอก็จะยิ่งลืมเขาไม่ลง เวลาเศร้าโศกของเธอก็จะยาวมากขึ้น