สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 867 สาวใช้ตัวแสบ 771

ตอนที่ 867 สาวใช้ตัวแสบ 771
เดิมเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยคิดว่าคืนนี้ตัวเองจะได้หวานซึ้งกับเย่เชินหลิน กลับคิดไม่ถึงว่าเขายังกลับมา
การมาสายของเย่เชินหลินทำให้เธออดไม่ได้ที่จะคิดถึงภารกิจที่ล้มเหลวเมื่อคืน หรือว่าที่พวกหลุนต๋าปู้ถูกลอบทำร้ายจะเป็นฝีมือคนของเย่เชินหลิน? อีกอย่างยังเป็นตัวเขาสั่งการด้วยตัวเอง?
หากเขาอยู่ออสเตรเลีย จะมาถึงช้ากว่าเธอก็ถือว่าปกติมาก เธอเป็นองค์หญิงฝานหลายเธอมีเครื่องบินส่วนตัว สามารถไปได้ทุกที่อย่างเป็นส่วนตัว ส่วนเย่เชินหลินไม่ได้
เขาอาจจะต้องบินไปกวางเจาหรือปักกิ่งก่อน แล้วค่อยเปลี่ยนสายการบินมาตงเจียง แบบนี้เขาจะต้องมาช้ากว่าเธออย่างมาก
ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่เขาคาดคิด เธอก็ไม่อาจถามเขาอย่างตรงๆ ถึงแม้จะไม่ชอบหลินหลิง แต่เธอก็มาถึงตงเจียงแล้ว และหลินหลิงก็เป็นผู้ช่วยของเย่เชินหลิน ตัวเองจะเย็นชากับเธอก็ไม่เป็นการดี
คิดไปคิดมาแล้ว เธอก็พูดภาษาฝานหลายพูดกับล่ามที่ติดตามมาด้วยว่า “ฉันไปประทับที่บ้านพักของเขา”
ล่ามแปลคำพูดของเธอใกล้กับหลินหลิงฟัง หลินหลิงจึงจัดการพาเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเข้าไปพักที่บ้านพักเย่เชินหลิน
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นไปแล้ว เย่เชินหลินเคยพาเย่เจิ้งเหิงไปตรวจที่ต่างประเทศมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่เขาไปในนามว่าพาส้งหลิงหลิงไปท่องเที่ยวด้วยกัน
ต่อให้ผู้เชี่ยวชาญต่างประเทศก็เห็นความเหมือนดั่งในประเทศ ต่างก็เห็นว่าเด็กยังเล็ก อีกอย่างอาการของเด็กก็ค่อนข้างซับซ้อนกับพบเจอน้อย แนะนำให้ดูแลรักษาอย่างระมัดระวัง
พยายามให้เด็กมีสภาพจิตใจที่ปกติ จะต้องใกล้ชิดกับแม่ให้มากๆ
รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นจะไม่กลับมาอีกแล้ว เพื่อให้เย่เจิ้งเหิงแข็งแรงเร็วๆ ต่อให้เย่เชินหลินกระทำกับเธออย่างโกรธเคือง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรที่เกินเหตุ กลับกัน เขายังให้เธอได้มีอิสระมากยิ่งขึ้น
ในบ้านพักไม่มีเซี่ยชีหรั่น เย่เชินหลินก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง คู่กรณีของส้งหลิงหลิงคือเซี่ยชีหรั่น เธอไม่อยู่ เธอก็ไม่มีเหตุผลที่จะไปทำร้ายคนอื่น
เย่เชินหลินสั่งพ่อบ้านไว้ว่า ต่อไปไม่ต้องให้คนเฝ้าส้งหลิงหลิงไว้ตลอด 24 ชั่วโมงแล้ว
นอกจากนั้นเขายังให้ส้งหลิงหลิงใช้มือถือ ให้เธอได้ติดต่อกับคนที่บ้าน
อีกด้านหนึ่งเขารู้ว่าเธอยังเป็นห่วงคนที่บ้านพวกนั้น อีกด้านก็เป็นการเอาคนที่บ้านของเธอมาต่อลองเธอ สามารถเตือนเธออยู่ตลอดเวลาว่า คนที่บ้านของเธอยังต้องการการปกป้องจากเธอ
ส้งหลิงหลิงยุให้โม่เสี่ยวหนงวางยาเขา เดิมเย่เชินหลินอยากที่จะลงมือกับคนตระกูลส้ง สั่งสอนส้งหลิงหลิงเสียหน่อย
แต่คนของตระกูลส่ง รองประธานส้งยังอยู่ในคุก คุณนายส้งอายุเยอะแล้ว และต้องมาพบเจอกับปัญหาที่มีอยู่ จึงอ่อนแรงอย่างที่สุดแล้วส้งซูหาวพิการแล้ว เซียวเสี่ยวลี่ก็ท้อง ลงมือกับคนพวกนี้ก็ดูไร้ศีลธรรมเกินไป เย่เชินหลินจึงลงมือไม่ลง
ท้ายที่สุดแล้วเขาได้ส่งคนไปข่มขู่ส้งซูหาว ว่าถ้าเขามีเวลาก็ให้โทรไปหาพี่สาวของเขา ขอร้องให้เธอรักษาสถานะที่มีอยู่ในตระกูลเย่ เขาบอกว่าเขาไม่อยากตาย
แค่นี้ก็เพียงแล้ว ส้งหลิงหลิงได้ชัยชนะมาชั่วขณะ เซี่ยชีหรั่นไปแล้ว เธอก็ไม่อยากที่จะก่อเรื่องในตอนนี้อีก
ลูกของเธอยังมีปัญหา ความคิดที่สำคัญที่สุดของเธอตอนนี้ก็คือการได้นอนกับเย่เชินหลินอีกครั้ง หากสามารถทำให้ท้องได้อีก แบบนี้ต่อให้ลูกคนนี้เป็นอะไรไป เธอก็ไม่ต้องเป็นห่วงอนาคต
แน่นอนเรื่องแบบนี้หากจะทำขึ้นมาต้องยากกว่าครั้งที่แล้วแน่ เธอทำได้เพียงภาวนาขอให้เย่เจิ้งเหิงสามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกนานหน่อย เธอจะได้มีเวลาเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเย่เชินหลินให้ดีขึ้นหน่อย
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ย อยู่ในบ้านพักอย่างเบื่อหน่าย จึงให้ล่ามพาไปเดินเล่นรอบๆ ในบ้านพักมีองครักษ์เฝ้าอยู่เต็มไปหมด เย่เชินหลินก็ได้สั่งให้หลินต้าฮุยจัดบอดี้การ์ดชุดดำมาด้วย
องค์หญิงไม่เคยเป็นห่วงเรื่องความ ปลอดภัยของตัวเอง ดังนั้นไม่ว่าเธอจะเดินทางไปถึงไหนก็จะค่อนข้างวางใจ
“ในบ้านพักมีสวนดอกไม้ไหม?” เธอถามล่าม ล่ามก็หันไปถามหลินหลิง หลินหลิงตอบว่ามี แล้วก็เดินนำหน้าไป
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยได้กลิ่นหอมของดอกไม้ จึงพูดกับล่ามว่า “คุณกับผู้ช่วยหลินไปพักผ่อนเถอะ ฉันอยากเดินคนเดียว”
เธอเดินมาถึงสวนดอกไม้คนเดียว เห็นตรงไม่ไกลมีศาลา มีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังอุ้มเด็กหยอกกันเล่นอยู่ในศาลา
เธอเดินไปอย่างแปลก แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าส้งหลิงหลิง ใช้ภาษาอังกฤษถามเธอว่า “Whoareyou？”
ตอนนี้ส้งหลิงหลิงไปไหนมาไหนได้อย่างอิสระ จึงรู้อยู่แล้วว่าคนตรงข้ามเป็นใคร เธอรีบลุกขึ้น ใช้ภาษาอังกฤษทักทายองค์หญิงอย่างสุภาพ
เธอไม่เพียงอุ้มเด็กเล็กคนหนึ่งไว้ ยังสามารถใช้ภาษาอังกฤษได้อย่างคล่องแคล่ว นี่แสดงว่าเธอไม่ใช่สาวใช้ในบ้านพักของเย่เชินหลินแน่
เธอจำได้ว่าครั้งที่แล้วที่เธอมาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กแล้ว เธอยังเคยถามเย่เชินหลิน เย่เชินหลินบอกว่าเขามีลูกชายหนึ่งคน
ตอนนั้นเธอคิดว่าเป็นลูกที่เกิดกับเซี่ยชีหรั่น งั้นผู้หญิงตรงหน้าคนนี้…
เธอมองดูส้งหลิงหลิงอย่างละเอียด ถึงเธอจะสวยสู้เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ แต่ท่าทีไม่แพ้ใคร อีกอย่างการวางตัวของเธอก็แลดูรู้กาละเทศะ ดูก็รู้ว่าเป็นคุณหนูที่ผ่านการอบรมมาดี ไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไป
“คุณเป็นแม่ของเด็ก?” เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยใช้ภาษาอังกฤษถามส้งหลิงหลิงอีกครั้ง
ส้งหลิงหลิงพยักหัว ใช้ภาษาอังกฤษตอบอย่างชัดเจนว่า “ใช่เพคะองค์หญิง หม่อมฉันเป็นแม่ของเด็ก เมื่อก่อนเป็นคู่หมั้นของคุณเย่”
เห็นทีชื่อเสียงความเจ้าชู้ของเย่เชินหลินเป็นความจริงเสียแล้ว ผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่มาตลอด ตอนนั้นเซี่ยชีหรั่นก็อยู่ด้วย ตามที่เธอเคยได้ยินมาว่าในประเทศจีน หากผู้ชายที่รวยมีเงินมีอำนาจก็จะเคยชินกับการมีบ้านรอง บ้านน้อย เหมือนกับเย่เชินหลินที่มีผู้หญิงไว้ด้วยกันหลายคน สามารถอยู่ร่วมกันได้ ถือว่าไม่เลวจริงๆ
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเกิดรู้สึกสนใจส้งหลิงหลิงขึ้นมาทันที หรืออาจเป็นเพราะว่าเธออยากที่จะข้าใจเย่เชินหลินมากกว่านี้
เธอนั่งลงบนเก้าอี้ในศาลา ยื่นมือไปจับแก้มเย่เจิ้งเหิง แล้วทำเป็นถามอย่างเรียบเฉยว่า “ทำไมถึงเป็นคู่หมั้นคนก่อนล่ะ? ต่อมาทำไมถึงไม่เป็นภรรยา?”
ส้งหลิงหลิงรู้ว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยชอบเย่เชินหลิน ไม่อย่างนั้นทั้งๆที่ตัวเองเป็นถึงองค์หญิงทำไมยังมาพักที่นี่?
ต่อให้เซี่ยชีหรั่นไปแล้ว เย่เชินหลินก็ยังคงมองเธอน้อยครั้งมาก ความเมตตาที่เขามีต่อเธอในตอนนี้ล้วนเพราะลูก เธอรู้ ยังไงเซี่ยชีหรั่นก็ยังคงเป็นตัวอันตราย
ในเมื่อองค์หญิงยังไม่ลืมเย่เชินหลิน คิดว่ากับผู้หญิงที่เย้เชินหลินรัก เธอคงไม่ใจอ่อนแน่
คิดอยู่เช่นนี้ แล้วส้งหลิงหลิงก็หัวเราะอย่างขมขื่น พร้อมพูดว่า “ต่อมาเขาได้เจอกับผู้หญิงที่ชื่อเซี่ยชีหรั่น ตั้งแต่นั้นมาก็ถอนตัวไม่ขึ้น เขาบอกว่าบนโลกนี้เขาจะรักเธอเพียงคนเดียว คนอื่นๆไม่ว่าใคร หรือแม้แต่องค์หญิงผู้สูงส่ง ก็ไม่มีทางได้อยู่ในสายตาเขา”
ส้งหลิงหลิงแอบลอบสังเกตท่าทีของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย แล้วก็เห็นร่องรอยความโกรธของเธอจริงๆ เธอจึงรีบทำเป็นเหมือนว่าตัวเองพูดจาผิดไป อุ้มลูกลุกขึ้นพร้อมขอโทษว่า “ขอประทานอภัยเพคะ องค์หญิง องค์หญิงที่เขาพูดถึงไม่ได้หมายถึงท่าน เป็นเพียงแค่คำเปรียบเทียบ ท่านอย่าได้โกรธเลย”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยพิจารณาส้งหลิงหลิงดีๆ แล้วก็ใช้ภาษาอังกฤษพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันรู้แล้วว่าทำไมเธอถึงไม่ได้กลายเป็นภรรยาที่ถูกต้อง เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ชอบสร้างเรื่องโกหก”
ส้งหลิงหลิงคิดไม่ถึงว่าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยจะเป็นคนที่ดูคนเป็นขนาดนี้ ท่าทีบนใบหน้าแข็งทื่อขึ้นมาทันที
แต่ก็เพียงครู่เดียว ท่าทีของเธอก็กลับกลายมาเป็นปกติ ขอโทษเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอย่างหวาดกลัวอีกครั้ง
“ขออภัย องค์หญิง คำถามที่ท่านถามหม่อมฉันไม่กล้าพูดความเท็จ เย่เชินหลินพูดเช่นนี้จริงๆ ต่อให้หม่อมฉันกล้าหาญแค่ไหนก็ไม่กล้าปิดบัง” เธอเพิ่งพูดเสร็จ ด้วยเพราะอุ้มเด็กแล้วก้มตัวอยู่ตลอด ทำให้เด็กรู้สึกไม่สบาย จึงร้องไห้ออกมาอย่างเสียงดัง
สีหน้าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเยือกเย็น แต่เธอก็มีอายุที่สมควรแก่การมีบุตรแล้ว จึงมีความรู้สึกดีๆต่อเด็กอยู่บ้าง
เห็นส้งหลิงหลิงหวาดกลัวขนาดนั้น เธอขมวดคิ้ว พร้อมพูดว่า “ดูแลลูกของเธอก่อนเถอะ ฉันไปก่อนละ”
ส้งหลิงหลิงรีบป้อนนมลูก แล้วพูดกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอย่างขอร้องว่า “ขอให้ท่านอย่าเอาคำพูดไหนวันนี้บอกแกเย่เชินหลิน ลูกของหม่อมฉันต้องการความรักของพ่อ”
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยในฐานะที่เป็นองค์หญิงประเทศหนึ่ง จึงไม่ใช่คนที่ชอบพูดเรื่องความเท็จอยู่แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อก่อนเย่เชินหลินเคยมีผู้หญิงมาแล้วตั้งมากมาย ระหว่างพวกผู้หญิงของเขาแย่งชิงกันยังไง เธอไม่สนใจเลยสักนิด
เธอยิ่งไม่อยากพูดว่าร้ายส้งหลิงหลิงต่อหน้าเย่เชินหลิน ทำให้เขาโกรธส้งหลิงหลิง แล้วเป็นผลดีต่อเซี่ยชีหรั่น
“ฉันไม่พูดหรอก” เธอพูดอย่างสั้นๆ แล้วก็จากไป
ส้งหลิงหลิงคิดในใจ ถึงแม้เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยดูเหมือนจะตำหนิเธอ แต่ก็เพียงแค่อยากแสดงให้เห็นว่าเธอยึดมั่นในความเป็นธรรมมากแค่ไหนเท่านั้น
การยุแยงของเธอได้ผล จากที่เธอส้งหลิงหลิงเข้าใจเย่เชินหลิน เขาไม่มีทาง กระตือรือร้นกับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เมื่อเธอได้รับความเย็นชา ก็จะเอาความเสียใจและความแค้นนั่นไปลงที่เซี่ยชีหรั่น
ส้งหลิงหลิงไม่เคยทำอะไรที่เปล่าประโยชน์ เชื่อว่าครั้งนี้ก็เหมือนกัน
เซี่ยชีหรั่นเอยเซี่ยชีหรั่น ฉันเป็นหงส์ที่ปีกหักแล้ว ว่าตามอำนาจฉันสู้เธอไม่ได้แล้ว แต่ดีที่ฉันยังมีหัวสมองที่ชาญฉลาด รู้จักใช้ให้เป็นประโยชน์ รอดูกันต่อไปเถอะ
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยรอเย่เชินหลินอยู่เกือบทั้งคืน เธอนึกว่าเขาจะกลับมาถึงกลางดึก ยังกำชับสั่งผู้ติดตามไว้ว่า ไม่ว่าเย่เชินหลินจะกลับมาถึงกี่โมงก็ต้องไปรายงานเธอ
คิดไม่ถึงว่าเขาจะมาถึงช้ากว่าเธอตั้งหนึ่งคืน ถึงวันที่สองหลังจากฟ้าสว่างแล้วประมาณ 7 โมงกว่า เย่เชินหลินถึงค่อยมาปรากฏตัวที่บ้านพัก
เขาดูแล้วค่อนข้างเหนื่อยล้า เหมือนรีบร้อนกลับมา
“องค์หญิง ขออภัยที่ทำให้ท่านรอนาน” ท่าทีเย่เชินหลินถ่อมตัวมาก เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยกลับหัวเราะ พร้อมพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันชอบการทำกิจกรรมที่หวานซึ้งในยามเช้า คุณไปอาบน้ำก่อนไหม แล้วเรามาทำกิจกรรมยามเช้าด้วยกัน”
เธอรู้ว่าการที่เธอพูดแบบนี้เป็นการเสนอตัวเกินไป แต่ตอนนี้สิ่งที่เธอคิดมากที่สุดไม่ใช่เสนอตัวหรือไม่เสนอตัว สิ่งที่เธอต้องการก็คือทำให้เย่เชินหลินกลายเป็นคนของเธอ ยิ่งเร็วก็ยิ่งดี
เย่เชินหลินหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์ ขยับเข้าไปตรงหน้าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย ใช้ภาษาฝานหลายพูดว่า “ผมไม่ได้นอนมาถึงคืน เกรงว่าอยากแต่ก็ไม่มีแรง ทำให้องค์หญิงต้องผิดหวังเสียแล้ว ขอองค์หญิงให้เวลาผมฟื้นฟูร่างกายก่อน เพื่อให้ครั้งแรกของเรากลายเป็นสิ่งที่ลืมยากที่สุดไปตลอดชีวิต”