สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 883 สาวใช้ตัวแสบ 787

ตอนที่ 883 สาวใช้ตัวแสบ 787
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอยู่ในมือของเย่เชินหลิน หากเธอไม่ทำตามที่เขาบอก แล้วเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเสียชีวิตไป เธอต้องได้ตายตามไปด้วยแน่ๆ
แต่เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็ขึ้นชื่อเรื่องความโหดเหี้ยมเช่นกัน หากไม่เชื่อฟังคำสั่งของเธอ เธอก็คงต้องตายสถานเดียว
พนักงานบนเครื่องไม่รู้ว่าควรจะฟังใครดี ส่วนเย่เชินหลินนั้นร้อนใจจะแย่อยู่แล้ว
“เร็ว เร็วเข้า”เย่เชินหลินตะคอกใส่ผู้หญิงคนนั้น ก่อนจะบีบรัดลำคอเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยให้แน่นยิ่งขึ้นด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“อย่า….อย่า….ฟังเขา”เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยหายใจรวยรินลงเรื่อยๆ ผู้หญิงคนนั้นไม่กล้าลังเลอีกต่อไปแล้ว รีบเอ่ยขึ้น “ค่ะ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ ขอคุณโปรดปล่อยเจ้าหญิงของเราด้วย”
เมื่อเธอรับปากแล้ว มือของเย่เชินหลินจึงผ่อนลงมาเล็กน้อย
เขาแทบอยากจะบีบเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยให้แหลกคามือเดี๋ยวนี้เลย แต่เขายังทำแบบนั้นไม่ได้
เธอบอกว่าทันทีที่ขึ้นเครื่องเธอได้สั่งให้คนไปฆ่าเซี่ยชีหรั่น แต่ใช่ว่าลูกน้องของเธอจะทำงานเร็วขนาดนั้น และอีกอย่างเขาเองก็มีคน หลี่เหอไท้ก็มีคนคอยอารักขาเซี่ยชีหรั่นอยู่ พวกเขาก็ไม่ใช่พวกไก่อ่อนทำอะไรไม่เป็นสักหน่อย ไม่ปล่อยให้คนของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยสมหวังง่ายๆหรอก
ตอนนี้เขายังมีความหวังอยู่ หวังว่าคนที่คอยอารักขาเซี่ยชีหรั่นจะสามารถต่อสู้อย่างเข้มแข็ง รักษาความปลอดภัยของเธอให้ได้
ต่อมา เขาสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนอันแรงกล้าขึ้นบนเครื่องบิน ท่าทางกัปตันได้รับคำสั่งแล้ว เตรียมตัวเปลี่ยนทิศ
แต่เย่เชินหลินก็ยังไม่วางใจ เขากำคอเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไว้และลากเธอไปยังห้องนักบิน
พนักงานบนเครื่องทุกคนต่างทราบเรื่องที่เกิดขึ้นแล้ว เมื่อเห็นเย่เชินหลินลากเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเข้ามา พวกเขาต่างพากันขอร้องอ้อนวอน
“คุณเย่ ได้โปรดปล่อยเจ้าหญิงของพวกเราด้อยเถิด เงื่อนไขที่คุณยื่นมา พระราชาของพวกเราได้รับปากแล้ว”
เย่เชินหลินสีหน้าบึ้งตึง ไม่มองหน้าใครทั้งนั้น เพียงออกคำสั่งอย่างเยือกเย็น“เปิดประตูห้องนักบินให้ฉันเดี๋ยวนี้”
“เอ่อ…..”พนักงานบนเครื่องลังเล
หากเปิดประตูห้องนักบิน ก็มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะไปบังคับเครื่องบินเอง นี่คือกลางอากาศที่มีความสูงกว่าหมื่นเมตร หากให้คนที่ไม่มีความประสบการณ์การบินมาบังคับเครื่องบิน มันอันตรายเกินไป
และอีกอย่างดวงตาของเย่เชินหลินแดงก่ำไปหมด ราวกับเป็นบ้าไปแล้ว มันทำให้พวกเขายิ่งหวาดกลัวเข้าไปอีก
“อย่า…อย่าฟังเขา”เดิมทีเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยก็ตั้งท้องอยู่ ถูกทารุณแบบนี้ และเย่เชินหลินก็ยังบีบคอเธอไว้อีก จึงทำให้เธอพูดได้ยากลำบากมาก
เมื่อพวกบอดี้การ์ดของเธอเห็นองค์หญิงอยู่ในกำมือของเย่เชินหลิน ต่างหยิบปืนออกมาจะยิงเขา แต่ก็กลัวว่าตนเองจะช้าเกินไป จนทำร้ายเจ้าหญิง ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีใครขยับหรือทำอะไร
“วางปืนลงให้หมด แล้วโยนมานี่ พวกแกเอามือกุมหัวแล้วนั่งลงให้หมด”เย่เชินหลินออกคำสั่งเสียงทุ้ม พวกนั้นมองไปยังเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย
เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยส่ายหน้า พร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างยากลำบาก“ยิงมัน ยิงมันให้ตายไปเลย”
“ฝ่าบาท พวกข้าพระองค์มิกล้าพ่ะย่ะค่ะ หากมันหมุนหลบ ฝ่าบาทก็จะกลายเป็นเป้าหลบกระสุนของมัน ”บอดี้การ์ดเอ่ย
“เร็ว ไม่อย่างนั้นจะบีบเธอให้ตายเดี๋ยวนี้แหละ”เย่เชินหลินออกแรงบีบยิ่งขึ้น เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยโอดร้องขึ้นตามสัญชาตญาณ
เหล่าบอดี้การ์ดต่างหวาดกลัวสุดๆ ได้แต่ทำตามที่เย่เชินหลินสั่ง โยนปืนไปและกุมหัวนั่งลงไป
“เปิดประตูห้องนักบิน”เย่เชินหลินสั่งอีกครั้ง พวกเขาได้แต่ทำตาม เปิดประตูห้องนักบินออก
เย่เชินหลินใช้เท้าเตะปืนของพวกนั้นเข้าไปข้างในทั้งหมด เขาลากเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเข้าไปในห้องนักบิน ก่อนจะล็อกประตูห้องนักบินจากด้านใน
กัปตันเองก็เกิดเสียสมาธิเนื่องจากเขาบุกเข้ามา เครื่องบินจึงสั่นสะเทือนไม่หยุด
“เร่งความเร็ว บินกลับไป เร็วเข้า”
อยู่กลางอากาศแบบนี้ และอีกอย่างเขาก็ไม่ใช่พนักงานมืออาชีพ ไม่สามารถตัดสินได้ด้วยซ้ำว่ากัปตันทำตามคำสั่งเขาหรือไม่
แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยและไปควบคุมกัปตันได้ เพราะหากกัปตันลนลาน ก็ยิ่งไม่อาจคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
“ครับๆ คุณเย่ กำลังเร่งเดินทางกลับสุดกำลังครับ”กัปตันเอ่ยอย่างลนลาน
“บินมาประมาณสี่สิบนาที หากแกไม่สามารถบินกลับไปถึงภายในสามสิบนาที ฉันก็จะคิดว่าแกเล่นตุกติกกับฉัน ฉันจะให้ทุกคนบินเครื่องตายตามองค์หญิงของพวกแกไป”
“ครับๆคุณเย่ องค์หญิงของพวกผมอยู่ในมือของคุณ พวกผมไม่กล้าขัดคำสั่งคุณหรอกครับ”
“เปิดสัญญาณสื่อสารให้ฉันเดี๋ยวนี้”
กัปตันหันไปมองเจ้าหญิงหย่าฮุ่ย เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยส่ายหน้าเช่นเดิม
หากสัญญาณสื่อสารถูกเปิดออก เซี่ยชีหรั่นก็อาจจะถูกเย่เชินหลินช่วยไว้ได้ เธอไม่มีทางปล่อยให้เธอรอดไปได้เด็ดขาด
“เปิด”เย่เชินหลินออกคำสั่งอีกครั้ง กัปตันไม่ขยับเขยื้อนใดๆ เย่เชินหลินฟาดฝ่ามือลงไปบนหน้าเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยสุดแรงทีหนึ่ง
เสียงร้องมันเจ็บปวดของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยดังขึ้นพร้อมกับเสียงฝ่ามือ เย่เชินหลินไม่เคยลงมือทำร้ายผู้หญิงมาก่อน แต่ผู้หญิงคนนี้บังอาจทำร้ายผู้หญิงที่เขารักที่สุด
ในสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้ เขาอดทนอีกไม่ไหวแล้ว
กัปตันตะลึงงันไปกับสถานการณ์เช่นนี้ ได้แต่ปิดเครื่องรบกวนสัญญาณและเปิดสัญญาณสื่อสารออก และขณะนี้สัญญาณโทรศัพท์ของทุกคนบนเครื่องก็กลับมาเป็นปกติโดยอัตโนมัติ
“คุณเย่ การเปิดมือถือบนเครื่องบินมันอันตรายนะครับ”กัปตันร้องเตือนด้วยเสียงที่สั่นเทา เย่เชินหลินยังมีเวลาที่ไหนไปสนใจเรื่องอันตรายอะไรกัน
เขาต้องการรู้ถึงสถานการณ์ของเซี่ยชีหรั่นเดี๋ยวนี้ มือข้างหนึ่งของเขายังคงควบคุมเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งรีบกดโทรหาเซี่ยชีหรั่น
เสียงรอสายทางนั้นของเธอดังขึ้น หัวใจของเย่เชินหลินถูกบีบรัดไว้แน่น ตื่นเต้นจนแทบจะหยุดหายใจอยู่แล้ว
หากเธอไม่รับสาย ก็แสดงว่าเธออาจจะประสบเรื่องร้ายเข้าแล้ว
ไม่ ไม่มีทาง
ผู้หญิงที่น่าสงสารคนนี้ เธอควรจะมีอนาคตที่แสนสุข เธอต้องไม่เป็นอะไร เธอต้องไม่เป็นอะไรแน่ๆ
เย่เชินหลินภาวนาในใจอย่างร้อนรน เสียงโทรศัพท์ดังอยู่ราวสามวินาทีก็ถูกกดรับสายแล้ว แต่ทว่าช่วงเวลาสั้นๆเพียงสองสามวินาทีนี้ก็เกือบจะเอาชีวิตเย่เชินหลินไปแล้ว
เซี่ยชีหรั่นเหมือนจะรอคอยเขาอยู่ทุกเวลาทุกวินาที ดังนั้นโทรศัพท์มือถือของเธอจึงจะเปิดเครื่องไว้ตลอดเวลา และมักจะวางไว้ใกล้ตัวเธอที่สุด
โดยเฉพาะช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ เธอกับหลี่เหอไท้มาพักผ่อนที่บ้านพักตากอากาศของเขา ไม่มีอะไรทำ เธอก็จะดูรูปภาพพวกนั้นของเธอและเย่เชินหลินตลอดเวลา หวงรำลึกถึงความหลังของพวกเธอ
เธอนึกว่าเธอต้องรออีกนานจึงจะคุยสายกับเย่เชินหลิน และได้ฟังเสียงเขา แต่นึกไม่ถึงเลยว่าห่างจากคราวก่อนที่เจอกันเพียงสองสามวัน เขาก็เป็นฝ่ายโทรมาหาเธอแล้ว
ฟังเสียงเรียกสายที่คุ้นเคย เซี่ยชีหรั่นดีใจมาก รีบกดรับสายทันที เธอร้องเรียกไปเสียงหนึ่งอย่างตื่นเต้นสุดๆ“หลิน ใช่คุณหรือเปล่า”
ขอบคุณฟ้าดิน เธอยังมีชีวิตอยู่ ตอนนี้เธอยังปลอดภัยดี
เย่เชินหลินเกือบจะหลั่งน้ำตาลูกผู้ชายออกมาแล้ว
ขณะนี้สติที่แน่นเปรี๊ยะของเขาก็เริ่มผ่อนคลายลงแล้ว เขาเอ่ยพูดขึ้น น้ำเสียงแทบจะเป็นเสียงสะอื้น
“ฉันเอง ชีหรั่นที่รัก”เขาเอ่ยด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ เขาพยายามให้น้ำเสียงของตนสงบที่สุด ไม่อยากให้เธอรู้ว่าอันตรายกำลังจะมาเยือน
เขากลัวว่าสภาพจิตใจของเธอจะรับไม่ไหว เมื่อรู้ว่ามีอันตราย เธอจะลนลาน กลับจะยิ่งทำให้เธอตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายอีก
ชีหรั่นรี่รัก…เขาเรียกเธอว่าชีหรั่นที่รัก
คราวที่แล้วที่และคราวก่อนๆที่เจอกัน เขาเย็นชาอย่างนั้นตลอด และถึงขั้นจะตัดขาดความสัมพันธ์กับเธอด้วยซ้ำ
หรือว่าเขาจัดการเรื่องของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยเรียบร้อยแล้ว พวกเธอกำลังจะได้อยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม
ความดีใจโถมเข้ามาในใจของเซี่ยชีหรั่น น้ำตาก็เอ่อล้นลงมาเช่นกัน เธอเอ่ยตอบเขาด้วยเสียงสะอื้นไห้“หลิน ฉันเอง ฉันคือชีหรั่นที่รักของคุณ บอกฉันที เรากำลังจะได้อยู่ด้วยกันแล้วใช่ไหม”
“ใช่ ชีหรั่นที่รัก เรากำลังจะได้อยู่ด้วยกันแล้ว เธอบอกฉันหน่อย ตอนนี้เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปหาเธอเดี๋ยวนี้”
เซี่ยชีหรั่นยิ่งกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ นึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมาที่เธอเฝ้าคิดถึงเขา ไม่รู้ว่าใจของเธอดีใจสุดขีดหรือเสียใจสุดขีด แต่ตอนนี้มีความรู้สึกเจ็บปวดเล็กน้อย
น้ำเสียงของเธอสะอื้นยิ่งขึ้น ไม่สามารถเอ่ยพูดอะไรออกมาได้อยู่นานสองนาน
เธอตื่นเต้นขนาดนี้ ดูสิว่าช่วงนี้เธอยากลำบากเพียงใด เธอต้องเฝ้าคิดถึงเขาทุกเวลาทุกวินาทีแน่ๆ ขณะนี้เย่เชินหลินรู้สึกโทษตัวเองเหลือเกิน
ยังคงอันตรายเหมือนเดิม ถ้ารู้แต่แรกว่าเธอยังต้องมาเจออันตรายอะไรแบบนี้ เขาไม่ควรจะร่วมแสดงละครกับผู้หญิงจอมปลอมแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
เขาน่าจะคอยปกป้องผู้หญิงตัวน้อยๆของเขาตลอดเวลา คอยปกป้องอยู่ข้างกายเธอ ต่อให้ต้องตาย เขาก็จะตายพร้อมกับเธอ
เขาเข้าใจในความตื่นเต้นของเธอ แม้นว่าจะร้อนใจมาก แต่เขาก็ปลอบโยนเธออย่างใจเย็น“หยุดร้องได้แล้ว ชีหรั่นที่รัก ฉันจะไปพบเธอเดี๋ยวนี้ บอกฉันว่าเธออยู่ที่ไหน”
“อื้ม ฉันไม่ร้องแล้ว ไม่ร้องแล้ว หลิน ฉันกับพี่เหอไท้อยู่ที่บ้านพักตากอากาศข้างทะเลสาบนอกเมืองของเขา คุณรู้ไหมว่าบ้านหลังนี้อยู่ที่ไหน ขามาฉันไม่ได้สังเกต เอาแต่คิดถึงคุณ ฉันต้องไปถามเขาก่อน”
“งั้นฉันโทรหาเขาดีกว่า เธออยู่ที่ห้องไม่ต้องออกไป ฉันโทรหาเขาเอง เธอรอฉันนะ เดี๋ยวฉันก็ถึงแล้ว”เย่เชินหลินเอ่ยอย่างอ่อนโยน
“เธอรอไปตายเถอะ”เจ้าหญิงหย่าฮุ่ยร้องขึ้นเสียงหนึ่ง แต่น่าเสียดายที่เธอพูดภาษาจีนไม่เป็น ประโยคนี้เซี่ยชีหรั่นฟังไม่ออก
“คุณยังอยู่กับเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยอีกหรือ”เซี่ยชีหรั่นฟังไม่ออก แต่เธอฟังความดุดันในน้ำเสียงของเจ้าหญิงหย่าฮุ่ยออก
เย่เชินหลินยิ้มอย่างอ่อนโยน เอ่ยปลอบเธอ“ใช่ เธอจะไสหัวกลับประเทศฝานหลายเดี๋ยวนี้แหละ เขาบอกว่าไม่อยากให้ฉันอยู่กับเธอ แต่น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถกีดกันเราได้อีก ชีหรั่นที่รัก แค่นี้ก่อนนะ รอฉันอยู่ในห้อง อย่าออกมา ฉันกลัวว่าฉันไปแล้ว จะไม่ได้เห็นเธอทันที”
“ฉันจะรอคุณค่ะ ระหว่างทางคุณอย่ารีบร้อนนะคะ”เซี่ยชีหรั่นกำชับอย่างห่วงใย
เย่เชินหลินจูบเธออย่างรักใคร่ทีหนึ่ง ก่อนจะกดวางสาย
ความใจเย็นมีไว้สำหรับผู้หญิงของเขาเท่านั้น ทันทีที่พูดสายจบ เขาก็โทรศัพท์ไปยังหลี่เหอไท้ทันที
หลี่เหอไท้ก็รับสายอย่างรวดเร็วเช่นกัน เย่เชินหลินพูดกับเขาอย่างรีบร้อน“ฟังนะ หย่าฮุ่ยส่งนักฆ่าไปแล้ว ตอนนี้ทั้งเซี่ยชีหรั่นและนายต่างอันตรายมาก นายไปที่ห้องของเธอเดี๋ยวนี้ และคอยเฝ้าดูแลเธอทุกฝีก้าว บอกตำแหน่งที่อยู่ของนายมา ฉันจะส่งคนไปเดี๋ยวนี้”
ใจของหลี่เหอไท้ก็หล่นวูบเช่นกัน ก่อนจะรีบตอบเขา“ฉันอยู่ที่รีสอร์ทปี่ลี่สือของเมืองเฉิงหนาน”
รีสอร์ทปี่ลี่สือนั้น เย่เชินหลินก็รู้จัก เดิมเป็นที่อยู่ของผู้มีชื่อเสียงคนหนึ่งในตงเจียง เขาก็เคยถูกเชิญไปเช่นกัน