สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 900 สาวใช้ตัวแสบ 804

ตอนที่ 900 สาวใช้ตัวแสบ 804
เย่เชินหลินยังคงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและท้ายที่สุดเขาก็ยังพูดด้วยความเย็นชา “เราจะไม่คุยเรื่องนี้อีก”
หลังจากพูดจบเขาก็ลุกขึ้นและเดินกลับไปในห้องผู้ป่วย
เซี่ยชีหรั่นเดินตามอยู่ข้างหลัง เธออยากพูดกับเขาต่อแต่ก็รู้ว่าพูดไปก็ไร้ประโยชน์แล้ว ตอนนี้เธอทำได้เพียงรอส้งหลิงหลิงกลับมาให้เร็วที่สุด ถ้าเธอกลับมาเองบางทีเย่เชินหลินอาจจะใจอ่อนก็ได้
จนกระทั่งถึงเวลาค่ำ ส้งหลิงหลิงก็ยังไม่ได้มา
ตัวเล็กเย่เจิ้งเหิงต้องรับยาสลบอีกครั้ง และสภาพของเขาในวันนี้แย่กว่าวันก่อนๆ
เย่เชินหลินหน้าบูดบึ้งทั้งวัน เซี่ยชีหรั่นรู้ดีว่าเขายังคงโกรธที่เธอไปหาส้งหลิงหลิงโดยไม่ได้รับอนุญาตในเช้าวันนี้
เธอต้องการยืนหยัดความคิดของเธอเพื่อที่จะช่วยตัวเล็กเย่เจิ้งเหิงให้ได้ ดังนั้นเขาไม่สนใจเธอ เธอก็จะไม่สนใจเขา เว้นแต่เขาจะยอมให้ส้งหลิงหลิงกลับมา
ทั้งสองคนเผชิญหน้ากับความเงียบและไม่มีใครยอมพูดก่อน
หลังจากที่เซี่ยชีหรั่นกลับจากบ้านตระกูลส้ง เซียวเสี่ยวลี่ก็ได้ขอร้องส้งหลิงหลิงให้ถือโอกาสนี้รีบกลับไปหาลูกและไปสารภาพผิดต่อเย่เชินหลิน
“ฉันจะรอให้เย่เชินหลินมาเอง” ส้งหลิงหลิงพูด
“โห พี่ พี่ลองคิดดูสิว่าคนอย่างคุณเย่จะยอมมาที่นี่เองเหรอ? ไม่มีทางหรอก พี่อย่ารอจนกว่าสายเกินไปถึงจะคิดได้นะ”
ส้งซูหาวก็พูดอยู่ข้างๆ “พี่ พี่เป็นความหวังของครอบครัวเรานะ หลานชายของผมจะเป็นอะไรไปไม่ได้นะ ผมเชื่อว่าสักวันโชคชะตาจะเข้าข้างครอบครัวตระกูลส้งของเราตราบใดที่หลานชายของผมยังอยู่ดี”
“พวกเธอหยุดพูดได้แล้ว ฉันขอเวลาคิดก่อน ถ้าพรุ่งนี้เย่เชินหลินไม่มา ฉันจะไปในคืนพรุ่งนี้” ส้งหลิงหลิงพูดอย่างเหลือทนและตอนนี้ส้งซูหาวและเซียวเสี่ยวลี่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก
หมอได้บอกไว้ว่าในช่วงที่เด็กอารมณ์ไม่แปรปรวนให้พาเขาออกไปเดินเล่นข้างนอก ให้เขาได้สัมผัสกับบรรยากาศที่ผ่อนคลายบ้างจะดีที่สุด
แม้เด็กยังเล็ก แต่เขาก็มีอารมณ์เหมือนผู้ใหญ่ การที่เขาได้ออกไปข้างนอก ไปสัมผัสกับบรรยากาศใหม่ๆ จะทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายและอาจจะลืมความเคยชินที่มีต่อแม่ก็ได้
เมื่อเซี่ยชีหรั่นได้ยินแล้วเธอก็อาสาอุ้มลูกออกไปเดินเล่นที่บริเวณทางเดิน
ในขณะที่เธอออกไป เย่เชินหลินก็ได้ถือโอกาสโทรหาหลินต้าฮุย
“คุณเย่ครับ มีงานจะมอบหมายใช่ไหมครับ?”
“นายพาเซี่ยชีหรั่นไปหาส้งหลิงหลิงใช่ไหม?”
เมื่อหลินต้าฮุยได้ยินคำพูดนี้ก็รู้ว่าเย่เชินหลินกำลังโกรธ เขาจึงรีบพูดต่อ “ใช่ ใช่ครับ ผมคิดว่าคุณนายหญิงตั้งใจทำเพื่อคุณนายครับ ผมจึงปฏิเสธแกไม่ได้ครับ”
เขารู้ว่าต้องเป็นแบบนี้อยู่แล้ว อย่าหาว่าหลินต้าฮุยใจอ่อนเลย เขาก็รู้สึกหวั่นไหวต่อคำพูดของเซี่ยชีหรั่นเหมือนกัน หรือว่าเขาควรเรียกส้งหลิงหลิงกลับมาจริงๆ
เขาหรี่ตาแล้วมองออกไปนอกหน้าต่างและถามหลินต้าฮุยต่อ “วันนี้วันที่เท่าไหร่?”
แม้คำถามของเขาค่อนข้างแปลก แต่หลินต้าฮุยก็ตอบอย่างตรงไปตรงมา “18 มกราคมครับ”
“ดี ส้งหลิงหลิงชอบเลขแปด งั้นคืนนี้เลยนะ!” เย่เชินหลินพูดอย่างช้าๆ
คำพูดคำนี้ของเขาก็คือคำพิพากษาประหารชีวิตส้งหลิงหลิง ความจริงเขาอยากรอให้ผ่านพ้นช่วงนี้ไปก่อนถ้าเซี่ยชีหรั่นไม่ได้ไปหาเธอ เพราะการลงมือช่วงนี้มันอาจจะเร็วเกินไปและอาจจะทำให้เกิดความสงสัยได้
เขาเกรงว่าตัวเองจะใจอ่อนไปก่อน จึงตัดสินใจให้หลินต้าฮุยลงมือในคืนนี้
“คุณเย่ครับ คุณหมายความว่าให้ลงมือ?” หลินต้าฮุยถามเพื่อความมั่นใจอีกครั้ง
“ใช่ ไปจัดการเลย”
“ครับคุณเย่!” หลินต้าฮุยไม่อยากคิดมากอีกต่อไป เพราะเขารู้ว่าเย่เชินหลินแม้จะเสียลูกไปแต่เขาจะดีขึ้นในสักวัน แล้วหลังจากนี้เขาจะสามารถมีลูกกับเซี่ยชีหรั่นและชีวิตคู่อันสดใสนั้นยังรอพวกเขาอยู่
“อย่าให้คนชุดดำไปทำนะ มันชัดเจนเกินไป นายหาคนที่เคยมีเรื่องกับตระกูลส้งหรือส้งซูหาวไปจัดการ แล้วก็พยายามหาคนธรรมดาจะดีที่สุด” เย่เชินหลินเน้นย้ำอีกครั้ง
สถานการณ์ปัจจุบันของตระกูลส้งในตอนนี้ ขอแค่มีชายธรรมดาคนหนึ่งเข้าไปหาเรื่องพวกเขาก็ไม่สามารถหยุดมันได้อย่างแน่นอน ซึ่งเย่เชินหลินก็เข้าใจดี
“รับทราบครับคุณเย่ ผมจัดคนไว้หลายคนแล้วครับ มีคนหนึ่งเคยถูกส้งซูหาวทำร้ายจนซี่โครงหักไปสองซี่และยังมีอีกคนที่แฟนถูกส้งซูหาวจับไปข่มขืน คนพวกนี้ไม่ยอมปล่อยครอบครัวส้งไปอย่างแน่นอนครับ ถ้าคุณเย่ไม่ได้สั่งห้ามทำร้ายตระกูลในวันนั้น ผมคิดว่าพวกเขาน่าจะฆ่าส้งซูหาวไปนานแล้วครับ”
“คนเดียวก็พอ” เย่เชินหลินพูด
“ตอนนี้ครอบครัวส้งก็สภาพนี้แล้ว อย่าให้คนบริสุทธิ์ถูกทำร้ายอีกเลย โดยเฉพาะนายหญิงส้งก็อายุมากแล้ว ให้ท่านได้ใช้ชีวิตวัยชราอย่างสงบดีกว่า”
คุณเย่ยังคงมีความเห็นอกเห็นใจผู้อื่น หลินต้าฮุยรู้สึกประทับใจและคิดว่าเขากับนายหญิงก็มีความคล้ายคลึงกันอยู่
หลังจากวางสายลงเย่เชินหลินมองออกไปนอกหน้าต่างนั้นอีกครั้ง เหมือนภาพครั้งแรกที่เขาได้พบกับส้งหลิงหลิงได้ปรากฏขึ้นในหัวของเขา
วันนั้นส้งหลิงหลิงแต่งชุดกระโปรงยาวสีส้มด้วยรูปร่างที่ค่อนข้างดึงดูดสายตา ทันทีที่เธอปรากฏตัวก็มีผู้ชายมากมายล้อมรอบเธอ แต่สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่เขาเพียงผู้เดียว
เย่เชินหลินคิดว่าถ้าหากไม่มีวันนั้น ครอบครัวตระกูลส้งคงไม่ต้องทุกข์ยากอย่างเช่นในวันนี้
“เชินหลิน ฉันรักคุณ” เขายังจำได้ว่านี่คือคำพูดของส้งหลิงหลิงในคืนก่อนที่เขาจะหมั้นกับเธอ
เขายังตำหนิเธอในเวลานั้นโดยบอกว่าเขาไม่เชื่อในความรักหรอก
ภาพเหตุการณ์ในอดีตปรากฏขึ้นทีละฉากๆ ในหัวเขา แต่วันนี้เป็นจุดจบของส้งหลิงหลิงแล้ว สีหน้าของเย่เชินหลินก็ยังคงดูเคร่งขรึมมาก
เวลานี้เขาหวังว่าทุกคนจะมีชีวิตหลังความตาย และในชีวิตต่อไปของส้งหลิงหลิงเธอจะสามารถล้างบาปทั้งหมดที่เคยสร้างไว้แล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้งอย่างตั้งใจ
นอกจากนี้ไม่รู้ว่าตัวน้อยเย่เจิ้งเหิงของเขาจะรู้ไหมว่าแม่กำลังจะตาย และในฐานะพ่อคนนี้จะสามารถรั้งชีวิตลูกได้ไหม?
ถ้าตัวเล็กเย่เจิ้งเหิงสามารถอยู่รอดและเติบโตไปได้ วันหนึ่งเขาจะโทษพ่อคนนี้ไหม?
ยัยตัวเล็ก พ่อไม่ได้อยากฆ่าเธอหรอกนะ……เย่เชินหลินถอนหายใจ
ส้งหลิงหลิง ถึงอย่างไรแล้วเราก็เคยเป็นคู่หมั้นกัน ผมมีคำเดียวที่จะมอบให้คุณ
ขอให้ไปดีนะ!
เซี่ยชีหรั่นอุ้มตัวเล็กเย่เจิ้งเหิงกลับไปในห้องผู้ป่วยในขณะที่เย่เชินหลินยังคงนั่งเงียบๆ อยู่บนโซฟาในห้องด้วยสีหน้าอันไร้ความรู้สึก
แน่นอนเธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินสั่งการลงมือกับส้งหลิงหลิงล่วงหน้าเพราะเธอไปหาเธอ
เธอยังคงคิดว่าจะยืนหยัดความตั้งใจของตนและให้เขายอมเธอโดยเร็วที่สุด
ช่วงเวลาประมาณตีหนึ่งในค่ำคืนที่เงียบสงบ หลินต้าฮุยขับรถไปที่บ้านของตระกูลส้งอย่างลับๆ เพื่อให้แน่ใจว่าทุกอย่างปลอดภัย
หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากเย่เชินหลิน หลินต้าฮุยจึงส่งคนมาฆ่าส้งหลิงหลิงเพียงคนเดียวตามคำสั่ง
บุคคลนั้นมีชื่อว่าซานหยาน ซึ่งเขาเป็นคนที่ถูกส้งซูหาวทำร้ายจนซี่โครงหัก เขาถือมีดยาวและแอบเข้าไปในบ้านตระกูลส้งในความมืด
คนๆ นี้ไม่ได้เป็นคนดีแต่แรกอยู่แล้ว การปล้นบ้านถือเป็นเรื่องชำนาญสำหรับเขา เขาจึงเปิดประตูเข้าไปในบ้านได้อย่างง่ายดาย
ส้งหลิงหลิงนอนอยู่ในห้องรับแขก ในใจยังคิดอยู่ว่าเธอจะเผชิญหน้ากับสถานการณ์ในปัจจุบันอย่างไร
ลมหนาวยังคงพัดพาเข้ามาจากหน้าต่างในห้องรับแขก ต่อให้ไม่มีเรื่องต้องกังวลเธอก็นอนไม่หลับอยู่ดี
ขณะที่ซานหยานเข้าไปในบ้าน แม้จะเป็นการเคลื่อนไหวที่เงียบแต่ก็หนีไม่พ้นการได้ยินของส้งหลิงหลิง
“ใครน่ะ?” เธอถามด้วยความตกใจแล้วรีบลุกขึ้นไปเปิดไฟ
ซานหยานรู้ว่าในห้องนั้นมีเพียงส้งหลิงหลิงกับส้งซูหาวที่เป็นคนพิการและภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ของส้งซูหาว ซึ่งไม่มีใครในนี้สามารถหยุดเขาได้อย่างแน่นอน
เขาถือมีดยาวแล้วรีบเข้าไปในห้องรับแขกโดยที่ไม่กลัวว่าใครจะสังเกตเห็น
ส้งหลิงหลิงตบสวิตช์ไฟในห้องจนสว่างจึงทำให้ส้งซูหาวได้ยินเสียงนั้นแล้วรีบลุกขึ้นทันทีและถามส้งหลิงหลิงว่า “พี่ เกิดอะไรขึ้น?”
ส้งหลิงหลิงเห็นชายร่างผอมสูงคนหนึ่งแต่งตัวมิดชิดเห็นเพียงดวงตาคู่เดียวกระโจนเข้ามาหาเธอพร้อมกับใบมีดเล่มยาวในมือ ทำให้เธอรู้สึกกลัวจนใจหายใจคว่ำ
“ช่วยด้วย! ซูหาว มีคนจะฆ่าพี่!” เธอกรีดร้องเสียงดังจนทำให้ส้งซูหาวตกใจแล้วรีบเดินวิ่งกะเผลกออกไปโดยไม่สนใจอะไร
เขาวิ่งไปตะโกนไป “พี่ ไม่ต้องกลัว ผมมาแล้ว”
ส้งหลิงหลิงลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนมาสักพักแล้ว เธอพยายามจะวิ่งเข้าไปในห้องนอนของแม่เพื่อจะปิดประตูหนีและขอความช่วยเหลือ
แต่ตอนนี้เธอตกใจกลัวจนแขนขาสั่นไปหมด เธอวิ่งได้เพียงสองสามก้าวก็ถูกซานหยานเข้ามาจับตัวเธอไว้ทัน
“นายจะฆ่าฉันทำไม? ต่อให้ฉันต้องตายจริงๆ ก็ขอให้ฉันรู้สาเหตุหน่อยสิ?” ส้งหลิงหลิงเห็นมีดยาวของซานหยานกำลังจะตกลงมาที่เธอ แต่เธอก็พยายามถามคำถามเขาในยามที่ตื่นกลัวที่สุด
เดิมทีซานหยานยกมีดขึ้นและพร้อมที่จะจบชีวิตส้งหลิงหลิงในทันที
แต่เมื่อเขาเหลือบมองเห็นรูปลักษณ์ของส้งหลิงหลิง เธอสวมใส่ชุดนอนผ้าฝ้ายบางสีน้ำตาลแดงและด้วยการที่เธอพยายามวิ่งหนีอย่างรวดเร็วเพื่อเอาตัวรอดจากเขา จึงทำให้สายรัดเอวชุดนอนของเธอหลุดออกจนเห็นเรือนร่างภายในของเธอ
ซานหยานก็เคยผ่านผู้หญิงมากมาย แต่โดยส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นผู้หญิงตามผับบาร์ ซึ่งผู้หญิงอย่างส้งหลิงหลิงแล้ว ด้วยรูปลักษณ์ความงามที่โดดเดี่ยวกว่าใครและยังเป็นลูกสาวของอดีตผู้หลักผู้ใหญ่ด้วย มันจึงเป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเห็นในชีวิต
เขามองไปที่หน้าอกของส้งหลิงหลิงอย่างไม่หยุดด้วยสายตาหื่นกาม
อันที่จริงแล้วเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าใครต้องการชีวิตของส้งหลิงหลิง เพราะเขาได้รับงานผ่านคนกลางมาอีกที ด้วยที่เขาจะได้รับเงินสองล้านหยวนทันทีหลังจากที่ฆ่าส้งหลิงหลิงแล้วและจะไม่มีใครรู้ว่าเขาเป็นผู้สังหารด้วย
นอกจากนี้ผู้จ้างงานยังเตรียมตั๋วเครื่องบินเพื่อให้เขาหลบหนีคดีไปอยู่ที่ประเทศเวียดนามเรียบร้อยแล้ว
เขามาที่นี่คนเดียวและไม่คิดว่าจะมีคนตามมาดูงานด้วย ดังนั้นเขาจึงคิดว่าจะขอเสพสุขกับสาวสวยคนนี้ก่อนค่อยลงมือฆ่าก็ยังไม่สาย
ไหนๆ เธอก็ต้องตายอยู่แล้ว ถ้าไม่ใช้งานก่อนมันก็คงจะเสียเปล่า!
ส้งหลิงหลิงสังเกตเห็นถึงการเคลื่อนไหวของเขาหยุดลงและยังเห็นสายตาอันหื่นกามของเขามองมาที่ตัวเธอด้วย เธอจึงรู้ทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
เพื่อที่จะถ่วงเวลาเธอจึงนึกถึงการไหลตามน้ำเขาไปก่อน
ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่หวงร่างกายของเธอเลย แต่ในสถานการณ์แบบนี้การอยู่รอดของเธอและครอบครัวสำคัญที่สุด
“อย่า……อย่าเข้ามา ได้โปรด……ไว้ชีวิตฉันเถอะนะ……” การร้องขอชีวิตของส้งหลิงหลิงทำให้ซานหยานมีความสุขอย่างไม่ต้องสงสัย
เขานึกถึงส้งซูหาวและกลุ่มลูกน้องของเขาที่รุมทำร้ายเขาจนซี่โครงหักต่อหน้าแฟนสาว
ทำไมคนจ้างงานต้องการให้เขาฆ่าส้งหลิงหลิงแต่ไม่ให้แตะต้องใครคนอื่นในบ้านเลย มิฉะนั้นเขาคิดว่าอยากเอาชีวิตของส้งซูหาวไปด้วยจริงๆ