สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 918 สาวใช้ตัวแสบ 822

ตอนที่ 918 สาวใช้ตัวแสบ 822
“เป็นห่วงเธอมากแน่ๆ ล่ะ ฉันเห็นท่าทางนั้น หน้าซีดเซียว เหมือนจะป่วยแล้ว” 
เธอก็รู้ แต่ตอนนี้เธอทำอะไรได้ล่ะ ที่นี่ติดปีกก็หนีไปไม่รอด
“ชีหรั่นอ่า พ่อไม่ได้ว่าลูกนะ ลูกต้องหาทางออกไปให้เร็วหน่อยจริงๆ ล่ะ สุขภาพแม่เธอไม่ดี ฉันว่าถ้าเธอเป็นห่วงเธอแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ ไม่ช้าก็เร็วต้องกังวลจนป่วยแน่” 
เซี่ยชีหรั่นเงียบ
เธอคิดว่าเธอค่อนข้างจะรู้จุดประสงค์ที่จงหวีฉวนมาหาเธอแล้ว
“คุณคิดว่าฉันควรหาทางออกไปเร็วๆ ยังไงล่ะ? ดูเหมือนหลักฐานทั้งหมดมันชี้ว่าฉันเป็นคนฆ่าเธอ เวลาก่อเหตุ แรงจูงใจในการก่อเหตุ และลายนิ้วมือฉันบนอาวุธสังหาร เรื่องพวกนี้ดูเหมือนฉันจะเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้นะ? ” 
จงหวีฉวนถอนหายใจก่อนพูดขึ้น “ใช่ ฉันเคยถามเกี่ยวกับคดีเธอ ตามหลักการคืออยู่ในขั้นตอนการสืบสวน ฉันไม่เหมาะที่จะเข้าร่วม ใครใช้ให้เธอเป็นลูกสาวฉันล่ะ ฉันไม่วางใจ แถมถามด้วยตัวเองและฝ่าฝืนข้อบังคับ……”
“คุณไม่จำเป็นต้องพูดจาน่าฟังพวกนี้หรอก หัวหน้าจง คุณเป็นคนยังไงก็รู้อยู่แก่ใจก็พอแล้ว การเล่นบทพ่อที่แสนดีต่อหน้าฉันมันเป็นความพยายามที่ไม่จำเป็นและสิ้นเปลือง คุณมาเพื่ออะไรก็พูดมาตรงๆ อยากให้ฉันกดดันเย่เชินหลินหรือกดดันประธานเย่?”
เซี่ยชีหรั่นสมแล้วที่เป็นลูกสาวเขา มองเห็นสิ่งต่างๆ อย่างทะลุปรุโปร่งมาก
จงหวีฉวนครุ่นคิดอยู่ไม่กี่วินาทีก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
เขาไม่อยากทำให้เซี่ยชีหรั่นไม่พอใจ ลูกสาวคนนี้ทั้งสวยและฉลาด เขาอาจจะได้ใช้เธอในอนาคต
“ยัยทึ่ม เธอนี่ทั้งฉลาดทั้งทึ่มจริงๆ เลยนะ เธอโดนใส่ร้าย เรื่องนี้เธอเองก็รู้อยู่แก่ใจ พ่อก็รู้ เธอคิดว่าฉันยอมให้ลูกสาวของฉันรับผิดชอบข้อกล่าวหานี้เหรอ? สิ่งหนึ่งที่เธอเดาถูกคือเธอต้องกดดันตระกูลเย่ แต่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันหมายถึงทั้งหมด เธอต้องรู้ว่าในห่วงโซ่อำนาจทั้งหมดไม่ได้มีแค่พ่อเธอและเย่เฮ่าหรันสองคน คนที่อยากชนะเลือกตั้งไม่ได้มีแค่ฉัน ยังมีคนอื่นอีก บางอย่างมันอยู่เหนือการควบคุมของฉัน หวังว่าเธอจะเข้าใจความลำบากใจของพ่อ” 
“ฉันไม่เข้าใจเรื่องพวกนี้ที่คุณพูด และไม่สนใจด้วย ฉันมีแค่ประโยคเดียวที่อยากบอกคุณ หัวหน้าจง ฉันจะไม่ขอให้พ่อเย่ทำสิ่งที่ละเมิดหลักการเพื่อเรื่องส่วนตัวของฉัน คุณอยากทำยังไงก็ทำไป ฉันยอมติดคุก ตัดสินประหารชีวิต ฉันจะไม่ยอมก้มหัว ไม่สารภาพผิดและไม่ทำร้ายพวกเขา!”
“เธอ!” จงหวีฉวนพูดเธออย่างโกรธๆ เธอไม่เข้าใจจริงๆ ว่าเจ้าเด็กบ้าคนนี้ทำไมดื้อรั้นแบบนี้ แม่เธอก็ยอมแล้ว เธอมีทิฐิสูงมากจริงๆ 
จริงๆ แล้วจุดประสงค์เขาง่ายมาก ก็คือให้เธอร้องไห้กับเย่เชินหลิน ให้เขาทำอย่างไรก็ได้เพื่อช่วยเธอออกไป เขาก็จะจัดการง่ายแล้ว
เขารอเย่เชินหลินมาก้มศีรษะให้เขา สัญญากับเขาว่าจะไม่ช่วยพ่อเขาสู้อีกต่อไป เขาก็สามารถคิดวิธีทำให้เซี่ยชีหรั่นพ้นคดีไปได้
“ได้โปรดกลับไปเถอะ! ” สีหน้าเซี่ยชีหรั่นเย็นชาสุดขีด พูดจบ เธอก็ไม่มองเขาเลย เดินไปที่ประตูทางเข้าและเปิดประตู 
“ข้างนอกไม่มีใครมาเยี่ยมเธอแบบผิดกฎหมายได้ จำได้ไหม? ใครปล่อยให้คนมาเยี่ยมก็ยอมรับความเสี่ยงเอง!” จงหวีฉวนอธิบายเสร็จก็เดินออกไปโดยไม่หยุด
ตอนแรกเซี่ยชีหรั่นอยากให้เย่เชินหลินกลับมา พวกเขาจะได้เจอกัน ไม่คิดว่าจะแตกคอกับจงหวีฉวน โกรธจนบังคับเธอแบบนี้
เธอไม่มีน้ำตา ในใจมีแค่ความเศร้า
เย่เชินหลิน กลัวว่าคุณกลับมาฉันจะไม่สามารถเจอคุณได้แล้ว คุณต้องดูแลตัวเองให้ดี อย่าทำร้ายร่างกายเพื่อฉันเด็ดขาด เธอคิดเงียบๆ 
หนึ่งชั่วโมงต่อมา เย่เชินหลินก็มาถึงตัวเมืองในที่สุด เขาได้รับการแจ้งจากหลินต้าฮุยแล้ว รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นโดนกักขังที่สถานกักกันชานเมืองทางตอนใต้
เขารีบขับมาที่ชานเมืองทางตอนใต้ หลินต้าฮุยก็รีบเข้ามาทักทายเขา 
ฤดูหนาวเหน็บแบบนี้ เย่เชินหลินเหงื่อแตกไปทั้งร่าง ยืมแสงไฟรถยนต์ หลินต้าฮุยสังเกตเห็นสีหน้าเย่เชินหลินซีดเซียว
“คุณเย่ มันเกี่ยวข้องกับแผลคุณหรือเปล่า? ” เขาถามอย่างเป็นห่วง
“ฉันไม่เป็นไร พร้อมหรือยัง? ฉันอยากไปเจอเธอ!”
หลินตาฮุยส่ายศีรษะพูดขึ้น “เราไม่มีทางเข้าไปได้ ได้ยินคนข้างในพูดว่าหัวหน้าจงสั่งด้วยตัวเองว่าห้ามใครเข้ามาเยี่ยมมันจะฝ่าฝืนกฎระเบียบ”
“ไอ้ตาแก่บ้านี่!” เย่เชินหลินทำหน้าหนักอึ้ง กำหมัดแน่น
กล้าเล่นงานผู้หญิงของเขา! ดูเหมือนมันไม่อยากมีชีวิตอยู่!
“ต้าฮุย คืนนี้ส่งชายชุดดำสิบคนมาให้ฉัน ล้อมรอบตระกูลจงเอาไว้!” เขายอมเสี่ยงทุกอย่างแล้ว แม้ว่าจะเด็ดศีรษะของตาแก่ได้ก็ไม่สามารถคลายความเกลียดชังที่มีต่อมันได้
“ไม่ได้ครับคุณเย่”
ที่ผ่านมาหลินต้าฮุยแค่พูดว่า ครับ คุณเย่ คราวนี้เขาต่อต้านเขาอย่างโจ่งแจ้ง
“ทำไมไม่ได้? ” เย่เชินหลินคว้าคอเสื้อหลินต้าฮุยเอาไว้ อยากจะซัดเขาจริงๆ
ผู้หญิงของเขาอยู่ด้านใน! เขารู้ไหม?
คนที่สงบเยือกเย็นแค่ไหน หญิงผู้เป็นที่รักตกอยู่ในอันตรายก็ว้าวุ่นใจกันทั้งนั้น ยิ่งห่วงก็ยิ่งว้าวุ่น
“ไอ้จิ้งจอกเฒ่ามันจงใจให้สื่อรายงานเรื่องนี้ ความคิดเห็นมีแต่บอกว่าเย่เชินหลินจะทำสิ่งที่ผิดกฎหมายเพื่อเซี่ยชีหรั่น ถ้าคุณผลีผลามในตอนนี้ก็แค่ทำให้ตัวเองตกหลุมพราง คุณเย่ เรายังมีวิธีอื่น จะต้องมีอย่างแน่นอน ผมปรึกษาทนายความแล้ว ระหว่างการควบคุมตัวทนายสามารถไปเยี่ยมเธอได้ ไม่นานเราก็จะได้ข่าวเกี่ยวกับเธอด้านใน ผมกับหลินหลิงได้ติดต่อทนายที่มีชื่อเสียงหลายคนที่เชี่ยวชาญด้านการป้องกันคดีอาญา ผมเชื่อว่าเราจะคืนความบริสุทธิ์ให้กับคุณนายเย่โดยเร็วที่สุดอย่างแน่นอน” 
เย่เชินหลินหลับตากำหมั่นแน่นทุบประตูรถอย่างแรง จากนั้นบาดแผลเขาก็เริ่มถูกดึงจนเจ็บ
หลินต้าฮุยรีบประคองเขา พูดกับเขาว่า “คุณเย่ คุณกลับไปพักผ่อนก่อนเถอะ ถ้าคุณนายเย่รู้ว่าคุณเป็นห่วงแบบนี้ เธอก็จะปวดใจเหมือนกันนะ”
“ทนายที่พวกนายเชิญมาถึงตงเจียงหรือยัง?” เย่เชินหลินถาม
“ยังครับ!”
“ให้หลินหลงส่งเฮลิคอปเตอร์ไปรับ คืนนี้ต้องมาถึง ฉันจะไปศึกษาแผนตลอดทั้งคืน” เย่เชินหลินพูดเสียงทุ้ม
เขาอยากคุยกับจงหวีฉวน แต่ก็ต้องรู้ว่าตัวเองทำอะไรเพื่อเซี่ยชีหรั่นได้ เรื่องนี้ต้องทำสองสิ่งพร้อมกัน
“คุณเย่ ตอนนี้เรายังไม่เข้าใจในคดี ถึงทนายจะมาถึงแล้ว……”
“รีบไป!” เขาไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้ทนายมันไม่ค่อยมีประโยชน์? ต้องรอให้ทนายไปพบเซี่ยชีหรั่น จากนั้นทนายถึงจะมีประโยชน์อย่างแท้จริง
เขาอยากให้ทนายไปเจอเซี่ยชีหรั่นทันที
“ครับ คุณเย่” หลินต้าฮุยรีบโทรหาหลินหลง ให้เธอทำตามคำสั่งของเย่เชินหลิน
เย่เชินหลินไม่ยอมออกไปแน่ๆ เขาให้คนขับรถบ้านมา หลังจากที่ทนายสองสามนายมาถึง เขาก็ประชุมในรถบ้านตลอดทั้งคืน
หลินต้าฮุยพูดถูกต้อง ตอนนี้พวกเขายังไม่รู้รายละเอียดของคดี แค่วิเคราะห์สถานการณ์ได้จากบางรายงานเท่านั้น
เซี่ยชีหรั่นนอนอยู่บนเตียงแคบ ไม่ง่วงเลย ทั้งคืนลืมตามองเพดานสีขาว คิดถึงเย่เชินหลิน
เนื่องจากเธอไม่สารภาพผิด ไม่ก้มศีรษะ ก็ไม่รู้ว่าจะได้เจอเขาเมื่อไร
ได้ยินว่าคดีอาญาอาจจะใช้เวลายาวนานมาก โดยเฉพาะหลังจากที่เธอทำให้หัวหน้าจงโกรธ ไม่แน่เธออาจจะต้องถูกกักขังตลอดไป ไม่ถูกตัดสินก็ไม่ปล่อยตัว
เช้าวันรุ่งขึ้น มีคนนำอาหารเช้ามาให้เธอ เธอไม่ได้ทานเลย
ผ่านไปสักพักหนึ่ง เธอได้ยินมีคนเรียกเธอ บอกว่าทนายความเธอมาแล้ว อยากเจอเธอ
ดูเหมือนเธอจะเห็นความหวังเล็กๆ ไม่ว่าอย่างไร มีทนายความแล้ว เธอก็ไม่ต้องดิ้นรนอยู่ในเหวมืดเพียงลำพังโดยไม่เข้าใจสถานการณ์
เธอก้าวเดินอย่างหนักอึ้ง เดินมาถึงทางเข้าประตูห้องสำหรับพบปะ ประตูถูกเปิดออก เธอเห็นชายร่างกายสูงใหญ่คนหนึ่งนั่งตรงหน้า มองแผ่นหลังแล้วคล้ายเย่เชินหลินจริงๆ 
อีกฝ่ายหันศีรษะมา เซี่ยชีหรั่นเบิกตาด้วยความประหลาดใจ มองเขาอย่างเหลือเชื่อ เย่เชินหลินจริงๆ !
“เป็นคุณได้ยังไง? ” 
จงหวีฉวนบอกว่าไม่ว่าใครก็ห้ามมาเยี่ยมเธออย่างผิดกฎหมายไม่ใช่เหรอ? ทำไมเย่เชินหลินมาได้?
เย่เชินหลินอยากจะพุ่งเข้าไปตรงหน้าแล้วกอดเธออย่างแรงจริงๆ น่าเสียดายที่ตอนนี้เขาทำได้แค่ทำท่าอย่างเป็นทางการเท่านั้น
“ฉันคือทนายที่ได้รับมอบหมายจากครอบครัวคุณ เย่เชินหลิน ฉันมาที่นี่เพื่อคุยเรื่องคดีนี้กับคุณ! ” เขาข่มอารมณ์ตื่นเต้นเอาไว้ พูดขึ้นเสียงเบา
แต่เซี่ยชีหรั่นไม่สามารถกลั้นน้ำตาให้ไหลได้ เธอไม่รู้ว่าเย่เชินหลินทำอย่างไรเพื่อมาเจอเธอ แถมยังมาเร็วขนาดนี้ เขาต้องใช้ความคิดมากมายแน่ๆ
เธอเห็นรอบๆ ขอบตาเขาดำ เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้นอนทั้งคืน เช่นเดียวกับเธอ
เธอมองสีปากอย่างระมัดระวัง มันซีดเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยดี ใบหน้าเหนื่อยล้า
สิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีความสุขได้ก็คือดวงตาเขายังคงสดใส เห็นเขาแวบเดียวเธอก็เห็นความหวังแล้ว
ความน้อยใจ ความอยุติธรรมทั้งหมด ดูเหมือนมันจะหายไปทั้งหมดตราบใดที่มีแววตาปลอบโยนของเขา
เย่เชินหลินวางกระเป๋าเอกสารบนโต๊ะเบาๆ เดินมาด้านหน้าเซี่ยชีหรั่น กอดเธอไว้อย่างแน่น
เขาเฝ้านอกประตูใหญ่ทั้งคืน ทั้งๆ ที่อยู่ใกล้เธอขนาดนี้ แต่ไม่มีทางปลอบโยนและทำให้เธอเข้มแข็งได้เลยสักนิด เขากังวลใจมากจริงๆ 
ตอนที่เขาเพิ่งมาบริหารบริษัทฝู้ซื่อ เพราะธุรกิจเกี่ยวข้องกับปัญหาทางกฎหมายหลายประการ เขาชอบศึกษาหาความรู้ ตอนนั้นก็เรียนหนังสือไปพร้อมกับศึกษากฎหมายด้วยตัวเองจนได้ใบรับรองทนายความ