สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่95ปล่อยฉันไปเถอะ3

ตอนที่95ปล่อยฉันไปเถอะ3
ดีที่ขอบเสื้อยูนิฟอร์มฤดูใบไม้ร่วงสูงหน่อยเธอใช้แรงดึงยูนิฟอร์มให้สูงขึ้นปกปิดรอยจูบ
“เสี่ยวหนงเมื่อคืนเธอคิดดีแล้วหรือยัง”เธอถาม
“พี่สาวฉันคิดถึงพี่แล้วพี่ให้ฉันอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนพี่อีกสองวันได้ไหม”
เซี่ยชีหรั่นรู้จักเธอเป็นคนมีชั้นเชิงแต่คาดไม่ถึงเธอจะมีท่าทีแข็งกล้าจะเป็นการกระตุ้นนิสัยดื้นรั้นของเธอจึงวางน้ำเสียงที่นุ่มนวล
“เธอก็อยู่ที่นี่สองสามวันก็ได้แล้วค่อยกลับไปเรียนหนังสือ”
“ขอบคุณค่ะพี่สาวพี่แสนดี”
โม่เสี่ยวหนงกำลังพูดใช้กอดเซี่ยชีหรั่นเอาไว้แน่น
สวรรค์ได้ยินคำอธิษฐานของเซี่ยชีหรั่นบ่ายวันนี้ฝู้เฟิ่งหยีมาแล้วจริงด้วย
ส้งหลิงหลิงแนะนำตัวโม่เสี่ยงหนงให้ฝู้เฟิ่งหยีอย่างจริงจังเห็นแก่หน้าของส้งหลิงหลิงฝู้เฟิ่งหยีปฏิบัติต่อโม่เสี่ยวหนงนับว่าเป็นมิตร
ฝู้เฟิ่งหยีมีความเคยชินเข้าพักผ่อนตอนบ่ายหลังทานข้าวเที่ยงส้งหลิงหลิงฝู้เฟิ่งหยีกลับเข้าห้อง
เซี่ยชีหรั่นสังเกตตั้งแต่ต้นจนจบพอเห็นส้งหลิงหลิงไปแล้วโม่เสี่ยวหนงก็นอนหลับแล้วเธอออกจากห้องเงียบๆไปเคาะประตูห้องของฝู้เฟิ่งหยี
ขอเพียงฝู้เฟิ่งหยีตกลงเธอสามารถออกจากตงวิลล่าได้และเข้าใกล้เป้าหมายอีกหนึ่งก้าว
เวลาเดียวกันก็ความหมายว่าเธอจะไปจากคนที่ทำให้เธอใจเต้นและผู้ชายที่ทำให้เธอกลัวคิดถึงจุดจุดนี้จิตใต้สำนึกเธอมองอยู่ที่ประตูห้องนอนของเขา
ประตูห้องนอนเย่เชินหลินปิดแน่นเวลานี้เขาคงนอนหลับแล้ว
“เข้ามา”เสียงของฝู้เฟิ่งหยี
เซี่ยชีหรั่นสูดหายใจเข้าลึกตั้งใจดึงคอเสื้อลงต่ำให้รอยจูบปรากฏออกมาซิดีฝู้เฟิ่งหยีเห็นเข้าแล้ว
“เป็นเธอมีเรื่องอะไร”เห็นคนที่จะเข้ามาเป็นเซี่ยชีหรั่นฝู้เฟิ่งหยีไม่คาดคิด
“คุณนายค่ะฉันอยากปรึกษาท่าน”เซี่ยชีหรั่นพูดด้วยความเคารพ
“นั่งซิ”
ฝู้เฟิ่งหยีมองเห็นโซฟาที่อยู่ข้างหน้าแสดงอาการบอกให้เธอนั่ง
ในเวลาที่มองดูเธอเธอสังเกตที่คอเธอมีรอยฟกช้ำสีม่องอ่อนอยู่หนึ่งรอยเธอผ่านโลกมาก่อนแค่มองก็รู้ว่านั้นคืออะไร
แต่มีบางอย่างแปลกประหลาดเชินหลินได้รับบาดเจ็บที่ไหนลักแห่งหรือ
คิดย้อนกลับไปเขาเคยกระซิบบอกกับเธอเขาบาดเจ็บไม่มากหรือว่าแกล้งเจ็บ
หลังจากเธอไตร่ตรองเห็นเซี่ยชีหรั่นไม่นั่งจึงถามอีกครั้ง“มีอะไรจะพูด”
“คุณนายค่ะฉันมาในวันนี้อยากจะขอร้องอย่างไม่เกรงใจฉันอยากไปจากที่นี่แต่ฉันยังต้องการงานท่านสามารถให้ฉันไปทำงานเป็นคนรับใช้ที่บ้านท่านได้ไหมค่ะอย่างนี้ฉันจะได้ออกห่างจากคุณเย่และรักษางานเอาไว้ได้
ฝู้เฟิ่งหยีกวาดตามองไปที่รอยจูบนั้นอีกครั้งไตร่ตรองดูคิดว่านี้เป็นวิธีที่ดีที่ยังไม่ได้ลองดู
เธอคิดหลายครั้งที่อยากให้เธอไปเป็นห่วงจะเหมือนปีก่อนๆในเวลาที่จัดการเรื่องนั้นกับเซี่ยชีหรั่นผลลัพธ์ที่ได้ช่างรุนแรง
พาเธอไปด้วยถ้าเซี่ยชีหรั่นอยากเจอเธอจริงยังสามารถกลับไปเจอที่บ้านหลังเก่าได้เขาไม่ยอมไปเยี่ยมพ่อแม่กลับบ้านน้อยครั้งนานวันเข้าอาจจะหลงลืมคิดให้รอบคอบนี้เป็นความคิดที่ดี
เซี่ยชีหรั่นคาดหวังว่าฝู้เฟิ่งหยีจะตอบตกลงเธอกลัวว่าตนเองยังคิดวิธีแยกตัวเธอออกจากเย่เชินหลินที่ดีกว่านี้ไม่ออก
การคาดการณ์ล่วงหน้าของเธอก็ไม่เลวฝู้เฟิ่งหยีรับปากอย่างรวดเร็ว
“ได้ซิพรุ่งนี้ในเวลาที่ฉันออกไปจะพูดกับโม่ออร์ให้บอกว่าแม่บ้านที่บ้านมีเรื่องพาเธอไปรับใช้ฉันสักระยะหนึ่งเธอตกลงก็ได้แล้ว”
“ขอบคุณค่ะคุณนายขอบพระคุณเป็นอย่างยิ่ง”
เซี่ยชีหรั่นเดินเบาๆกลับห้องเห็นโม่เสี่ยวหนงยังอยู่ในท่านอนท่าเดิมเดียวกับตอนที่เธอออกไปไม่มีพิรุธอะไร
ตอนนี้ทั้งหัวใจเธอคิดถึงแต่เย่เชินหลิน
จากนี้ไปจะไม่ใจเต้นบ้าคลั่งอีกและไม่ตำหนิตัวเองอีก
ทุกอย่างจะผ่านไป
เธอเอนกายนอนบนเตียงตาจ้องมองวอลล์เปเปอร์สีม่วงในใจยังขจัดคำสามคำเย่เชินหลินออกไม่ได้
เขาเอ็นดูเธอช่วยเธอเขาเคยลูบหัวของเธอเคยพูดคำพูดที่ไม่มีใครเคยพูดกับเธอมาก่อน“เด็กดีนอนเถอะนะ”
คิดขึ้นได้ดวงตาของเธอเปียกชื้นโดยไม่รู้ตัว
วางไม่ได้ก็จำเป็นต้องปล่อย
เธอบอกกับตัวเองขอเพียงแค่เขาสบายดีไม่ว่าเธออยู่ไกลสักแค่ไหนรู้เพียงแค่เขามีความสุขปลอดภัยก็พอ
แล้วเขาจะปลอดภัยไหมข้างกายเขายังมีศัตรูต่อเข้าแถวอีกยาวถ้าเกิดว่าเขาตกไม้ตายเขาโดนวางยาหรือใช้วิธีอื่นทำร้ายเขาจะทำอย่างไรดี
ไม่นะเธอไม่สามารถฝ่าฝืนเหมือนที่ทำผิดครั้งก่อนจะไม่ผิดหวังหลังจากเขาเกิดเรื่องอีก
ไห่ลี่หมิงพูดว่าถ้าหลิวเสิ้งเปิดเผยเธอจะตกอยู่ในอันตรายเธอคิดหาวิธีได้ไหมทำให้เขาอยู่ในที่ไม่เปิดเผยเหตุการณ์ถูกขับไล่ออกไป
เซี่ยชีหรั่นครุ่นคิดอยู่นานในที่สุดคิดได้หนึ่งความคิดแม้ไม่สามารถบอกได้ว่าไร้ข้อผิดพลาดน่าจะยังมีโอกาสชนะอยู่มาก
ในเวลาที่เธอกำลังคิดหาวิธีสมองของโม่เสี่ยวหนงก็ไม่พักผ่อน
เธอได้ยินชัดเจนมากเซี่ยชีหรั่นต้องการจากไปไปกับแม่ของเย่เชินหลินเธอคิดว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องดีหวีซานซานบอกแล้วว่าถ้าเกิดเรื่องถูกจับได้แล้วเธอจะเป็นคนแรกถือมีดลงมือผ่าตัดโม่เสี่ยวหนง