สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่98สาวใช้ตัวแสบ2

ตอนที่98สาวใช้ตัวแสบ2
เธอหวังถึงเขาอย่างโง่ๆก่อนที่จะจากไปยังได้เห็นเขาด้วยตารู้สึกตื่นเต้นและเต็มใจ
เธอตั้งสติได้ทันทีได้เปิดเผยความรู้สึกของตนเองออกไปกังวลเขาจะดูออกจึงรีบก้มหน้าเก็บเสื้อผ้าลุกจากเตียงแสร้งทำเป็นปกติเดินผ่านตัวเขาไปในเวลาที่ยิ่งอยู่ใกล้ไม่ไกลจากเขาในใจยิ่งเต้นแรงสวรรค์รับรู้เธออยากเห็นหน้าเขามากจดจำโครงร่างเงาของเขาแล้วจะไม่เห็นชีวิตประจำวันของเขาอีกคิดถึงอยู่เงียบๆ
เย่เชินหลินมองเธออย่างเย็นชาตอนที่เธอเดินผ่านตัวเขาไปคว้าจับมือเธออย่างฉับไวใช้แรงบีบสิ่งของในมือเธอเหวี่ยงหลุดมือร่วงหล่นพื้น
“ไปกับใครไห่ลี่หมิน”เขาขมวดคิ้วมุ่นน้ำเสียงเก็บกดซ่อนความโกรธเอาไว้ไม่อยู่
เซี่ยชีหรั่นมองเขาอย่างตกตะลึงสัมผัสดวงตาเต็มด้วยไปความโกรธที่ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องโกรธมากอย่างนี้หรือว่าเขารู้แล้วว่าเธอไปกับแม่ของเขาไม่ไม่ถูกต้องเขาถามเธอจะไปกับไห่ลี่หมินใช่ไหม
เขาคว้าข้อมือเธอเจ็บปวดมากท่าทีหยาบคายของเขาทำให้เธอยิ่งบาดใจใจหนึ่งเธอก็อยากหลุดพ้นจากความกดขี่ของเขาใจหนึ่งอยากอธิบายโดยด่วน“เจ็บนะคุณปล่อยฉันซิฉันไม่ได้ไปกับเขา”
“จริงหรือ”เขาดึงเธอเข้ามาใกล้หรี่ตาจ้องมองตาของเธอ
ท่าทีสงสัยของเขายิ่งทำให้เซี่ยชีหรั่นเป็นทุกข์มากขึ้นทำไมเขาถึงคิดเสมอว่าเธอมีความสัมพันธ์กับไห่ลี่หมินหรือถึงขนาดนี้แล้วเขายังไม่รับรู้ถึงความรู้สึกที่เธอชอบเขาใช่ไหม
“ไม่มี”ในเวลาที่เธอพูดสองคำนี้ออกไปมันมีความขับข้องใจทำอะไรไม่ได้แล้ว
ดูเหมือนว่าเขาจะรับรู้ความรู้สึกอารมณ์ของเธอแล้วใจของเย่เชินหลินอ่อนลงอย่างน่าประหลาดใจ
เธออาจจะแค่เก็บของเท่านั้นเขาสงสัยเธอในทางที่ผิดไปแล้วไหม
เป็นไปตามสัญชาตญาณเขาเหยียดแขนสองข้างต้องการสกัดกั้นเธอถามเธอช้าๆฟังเธออธิบาย
ซึ่งในเวลานี้เสียงประตูจากข้างนอกของพ่อบ้าน“คุณเย่”
“พูด”
“รถของคุณไห่จอดรอที่ประตูข้างนอกครึ่งชั่วโมงแล้วน่าจะจอดรอคนผมเข้ามาถามจะให้เชิญเขาเข้ามาไหมครับ”
มือแข็งแกร่งของเย่เชินหลินอยู่กลางอากาศความอ่อนโยนในตาของเขาถูกแทนทีด้วยความเกลียดรุนแรงเขาจ้องหน้าเซี่ยชีหรั่นอย่างเอาเป็นเอาตายตะโกนเกรี้ยวกราด“ไสหัว”
เขาเกือบถูกเธอหลอกซะแล้วผู้หญิงใจร้ายคนนี้เขาฉุนใช้อารมณ์บีบคางของเธอถามว่า“ยังไม่พูดอีก”
เซี่ยชีหรั่นตะลึงไห่ลี่หมินเขาทำอะไรที่ประตูข้างนอกเป็นเพราะว่ามีคนฟ้องเรื่องที่เธอวางแผนหนีตอนบ่ายเธอยังไม่ทันทบทวนอย่างละเอียดถูกเย่เชินหลินผลักลงบนเตียงแล้ว
“นังผู้หญิงคนนี้อยากไปก็ได้เหลือร่างกายไว้”เย่เชินหลินใกล้เป็นบ้าจึงกดที่ร่างเธอเอาไว้ออกคำสั่งเครื่องแบบสาวใช้ของเธอถูกฉีกขาดเป็นสองท่อนเธอทั้งตกใจทั้งอายลนลานเหยียดแขนปกปิดท่อนบน“เย่เชินหลินเรื่องราวไม่ใช้อย่างนี้คุณเข้าใจผิดแล้ว……”
เย่เชินหลินยังเต็มใจฟังเธออธิบายใจของเขาถูกความริษยาเผาไหม้ไปนานแล้วเวลานี้สมองเต็มไปด้วยความคิดอยากจะลงโทษเธอ……..
ตาของเขาแดงกล่ำรวบสองมือของเธอชูขึ้นเหนือหัวด้วยมือเดียวท่าทางที่น่าสงสารของเธอยิ่งกระตุ้นไฟโกรธของเขาเผาไหม้ความรักของเขา
“เย่เชินหลินคุณทำอย่างนี้ไม่ได้ฉันเกลียดคุณ”เสียงของเธอสั่นคลอนความหวาดผวาผสมกับความผิดหวัง
เธอข่มขู่เขาทำเป็นหูทวนลมความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่ทำให้เซี่ยชีหรั่นใกล้ที่จะอ่อนกำลังเจ็บที่ร่างกายยังไม่เท่าเจ็บที่หัวใจ
ทันที่ที่เขารุกรานเธอโดยใช้กำลังหัวใจของเธอแตกสลายแล้ว
เขาจ้องมองเธอด้วยความสง่างามของกษัตริย์น้ำเสียงเย็นชาถามว่า“เซี่ยชีหรั่นจำไว้ว่าใครเป็นเจ้าของเธอจำเอาไว้ใครเป็นผู้ชายของเธอ”
ใบหน้าของเธอเจ็บจนเปลี่ยนเป็นสีขาวสองตาอ้างว้างมองดูเขาแต่ไม่สามารถหยุดยั้งเขาเดินจากไปได้เลย
เธอจะไม่ต่อต้านและไม่มีกำลังที่จะต่อต้านอีกเธอไม่ควรทำให้เขาชอบไม่ควรลืมเสี่ยวจุนในเวลาเข้าใกล้เขาดังนั้นความเจ็บปวดที่ยิ่งใหญ่เป็นเธอที่ควรรับในตอนนี้เธอสงสารเวทนาตัวเอง
เธอมองเขาชั่วครูเพื่อให้ตัวเองจดจำเอาไว้เขาทำร้ายเธออย่างไรจากวันนี้จะไม่ชอบเขาอีก
ใจของเขาเปลี่ยนไปจนแข็งกระด้านเขาจะไม่ยอมใจอ่อนให้กับผู้หญิงคนนี้อีกจะไม่ยอมให้ความอ่อนโยนอีกต่อไป
เขาเข้าใจเธอเจ็บเขาต้องการทำให้เธอเจ็บเจ็บถึงได้จำ
ผ่านมานานเกือบจะเป็นศตวรรษแล้วการลงโทษได้สิ้นสุดลงในที่สุด
เซี่ยชีหรั่นเจ็บไปทั่วทั้งร่างกายนอนอยู่บนเตียงเหมือนถูกระบายด้วยพลังอารมณ์ทั้งหมดเหมือนชีวิตจะขาดดิ้นเธอหลับตาไม่มองเขาอีก
เลือดสีแดงสดเป็นหลักฐานความบริสุทธ์ของเธอปฏิกิริยาของเธอขัดขืนมาโดยตลอดดังนั้นเขาจึงไม่สงสัยนี้เป็นครั้งแรกของเธอสามารถพรากครั้งแรกของเธอเขารู้สึกผ่อนคลาย
เขาจัดระเบียบกางเกงนอนของตัวเองกวาดตามองอย่างเย็นชา
　　“ไม่ได้รับอนุญาตของฉันเธอคิดเลื่อนลอยไปเถอะจะไปออกจากบ้านตงแม้ครึ่งก้าว”เขาทิ้งประโยคอย่างเย็นชาเดินออกไปทางประตู