สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่ 952 สาวใช้ตัวแสบ 856

ตอนที่ 952 สาวใช้ตัวแสบ 856
“เข้าไปกันเถอะ” เซี่ยชีหรั่นพาจงหยุนซางและทั้งสองเข้าไปในบ้าน
“ชีหรั่น เธอดื่มเหรอ?” จงหยุนซางได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากเซี่ยชีหรั่นแล้วถามเธอด้วยความสงสัย โดยปกติแล้วเซี่ยชีหรั่นไม่ได้เป็นคนชอบดื่ม หลี่เหอไท้ก็มองไปที่เซี่ยชีหรั่น เพราะความสัมพันธ์ของเซี่ยชีหรั่นกับเย่เชินหลินก็ดีกันแล้ว ทำไมเซี่ยชีหรั่นถึงยังดื่มแอลกอฮอล์อีกด้วย? เขามองหน้าเซี่ยชีหรั่นและหวังว่าจะได้รับคำตอบจากเธอ
เมื่อเห็นดวงตาที่ร้อนแรงของเขาทั้งสองเซี่ยชีหรั่นก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ได้แต่ยิ้มพูด “เปล่าหรอก ฉันสบายดี” ไม่มีใครเชื่อคำพูดของเธอ เซี่ยชีหรั่นหน้าแดงขนาดนี้เห็นได้ชัดว่าต้องมีเรื่องใหญ่แน่นอน
เธอจะบอกได้ไหมว่าเครียดเรื่องการมีลูกอยู่? แน่นอนเธอพูดไม่ได้ เซี่ยชีหรั่นได้แต่สีหน้าขมขื่น เธอไม่รู้ว่าจะเปลี่ยนเย่เชินหลินให้กลับไปเป็นเหมือนเดิมได้อย่างไร เย่เชินหลินที่เต็มไปด้วยความเร่าร้อนจนทำให้เธอทนไม่ไหวแทบทุกวันและจะทำให้ผู้ใหญ่ได้สมหวังสักที มันเป็นสิ่งที่ดีกว่าสิ่งอื่นใดจริงๆ
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้พูดอะไรต่อ จึงทำให้จงหยุนซางและหลี่เหอไท้ยากที่จะซักถามเธออีก
“ช่วงนี้สบายดีไหม?” ความจริงเซี่ยชีหรั่นอยากถามถึงความสัมพันธ์ความรักของเขาทั้งสอง แต่เกรงว่ามันเป็นคำถามที่ตรงเกินไป อาจทำให้จงหยุนซางรู้สึกเขินได้ เธอจึงเลือกที่จะถามอ้อมๆ เพื่อให้พวกเขาสบายใจ
“พวกเราจะมีเรื่องอะไรให้กังวลอีกล่ะ เธอมากกว่านะที่ต้องดูแลตัวเองดีๆ ดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่าเธอไม่สบายอยู่” จงหยุนซางพูดด้วยความเป็นห่วง เธอไม่คิดมากเกี่ยวกับคำถามของเซี่ยชีหรั่น
แต่หลี่เหอไท้รู้ว่าเซี่ยชีหรั่นไม่ได้อยากถามแค่นี้ เธออยากรู้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขานั้นไปถึงไหนกันแล้ว เขารู้ว่าจงหยุนซางค่อนข้างใสซื่อ นิสัยเธอกับเซี่ยชีหรั่นไม่ใช่สไตล์เดียวกัน แต่เธอก็มีเสน่ห์ในแบบของเธอเหมือนกัน
เซี่ยชีหรั่นไม่ได้ถูกลิขิตให้เป็นของเขา แต่เป็นจงหยุนซาง หลี่เหอไท้มองไปที่ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนั้น บางทีมันอาจไม่ใช่เรื่องเลวร้ายที่จะใช้ชีวิตร่วมกับผู้หญิงคนนี้ไปตลอดชีวิต
เขาคุยกันสักพักจงหยุนซางก็ได้รับสายจากเยว่มู่หลาน เธอจึงหันไปมองเซี่ยชีหรั่นด้วยความรู้สึกขอโทษในฐานะผู้อาวุโสกว่า เพราะแม่ของเธอมีธุระต้องการให้เธอกลับไป จงหยุนซางจึงไม่อยากให้เยว่มู่หลานต้องไม่สบายใจ
“ชีหรั่น งั้นเรากลับก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่” หลี่เหอไท้ก็กล่าวลาเธอเช่นกัน เพราะจงหยุนซางติดรถเขามาด้วย ในฐานะผู้ชายและยังเป็นสุภาพบุรุษคนหนึ่ง หลี่เหอไท้จึงต้องรับผิดชอบหน้าที่ของคนขับรถ
“งั้นพี่เหอไท้ไปส่งพี่หยุนซางก่อนก็ได้ค่ะ” เซี่ยชีหรั่นยิ่งมองยิ่งรู้สึกเขาทั้งสองเหมาะสมกันมาก
จงหยุนซางกำลังจะปฏิเสธเขา แต่หลี่เหอไท้ได้ขับรถเข้ามาจอดอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว เธอจึงคิดว่าถ้าปฏิเสธไปคงดูไม่ดี
“ขับช้าๆ นะคะ” เซี่ยชีหรั่นยิ้มพูด “ว่างๆ แวะเข้ามาเที่ยวหาหนูใหม่นะคะ ช่วงนี้ไม่สบายอยู่บ้านเหงามากเลย” ทั้งสองโบกมือลาเซี่ยชีหรั่นแล้วจากไป
จงหยุนซางมองชายคนขับรถและคิดอยากชวนเขาขึ้นไปนั่งในบ้าน แต่เมื่อคิดถึงพ่อแม่แล้วเธอก็พูดไม่ออก
“โอเค งั้นคุณเข้าบ้านเลยนะ ผมกลับก่อนละ” หลี่เหอไท้จอดรถแล้วลงไปเปิดประตูให้จงหยุนซาง
“ขอบคุณนะ!” จงหยุนซางพูดด้วยความจริงใจและหลี่เหอไท้พยักหน้ายิ้มแล้วส่งเธอเข้าไปในสวนหน้าบ้านก่อนจะออกไป
ก่อนที่จงหยุนซางจะเปิดประตูเข้าบ้าน เธอหันร่างบอบบางของเธอมองไปที่รถเก๋งคันที่เพิ่งสตาร์ทออกไป เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกตอนนั้นได้ แต่มันช่างเป็นความสุขที่แสนอบอุ่นเมื่อผู้ชายคนหนึ่งส่งเธอถึงบ้านแล้วยังรอเธอเข้าบ้านอย่างปลอดภัยก่อนที่จะขับรถออกไป
จนกว่ารถของหลี่เหอไท้จะขับออกไปจากสายตาเธอถึงจะผลักประตูเข้าบ้าน!
บรรยากาศเงียบสงบในคฤหาสน์หลังสุดหรูนั้น จงหยุนซางหยิบรองเท้าแตะออกมาและได้เห็นพ่อแม่ของเธอนั่งอยู่บนโซฟา
“คุณพ่อคะ คุณแม่คะ!” จงหยุนซางกล่าวทักทายโดยไร้รอยยิ้มบนใบหน้า
“หยุนซาง ลูกไปไหนมา?” จงหวีฉวนขมวดคิ้วถามเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน!
จงหยุนซางมองไปที่เยว่มู่หลานสักพักถึงจะยิ้มตอบ “หลี่เหอไท้ให้หนูช่วยไปเลือกของเขาให้หน่อยค่ะ!” จงหยุนซางรู้ตัวว่าพ่อแม่ของเธอไม่ชอบให้เธอพูดถึงเซี่ยชีหรั่น ถ้าหากเป็นหลี่เหอไท้ก็อาจจะไม่ปฏิเสธ
สายตาแวบแรกนั้นรวดเร็วมาก เยว่มู่หลานมองไปที่จงหยุนซางซึ่งไม่ทันสังเกตสีหน้าแววตาของเธอ แต่ในขณะที่จงหยุนซางหยุดเงียบไปสักพักจงหวีฉวนก็สงสัยแล้ว อาจเป็นเพราะเยว่มู่หลานไม่อยากฟังเรื่องของเซี่ยชีหรั่น เธอจึงไม่กล้าพูดความจริงก็ได้ ดูเหมือนว่าหยุนซางต้องไปหาเซี่ยชีหรั่นมาแล้วแน่เลย?
“โอเค งั้นพวกเธอสองแม่ลูกคุยกันต่อนะ พ่อมีธุระต้องไปหาไห่ลี่หมินก่อน” จงหวีฉวนพูดด้วยเสียงสูงและเดินจากไป ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะรู้ข้อมูลของเซี่ยชีหรั่น ซึ่งเขาก็ไม่ได้ติดต่อกับไห่ลี่หมินมาสักพักแล้ว จะเงียบหายไปนานก็คงไม่ดี อีกอย่างการที่เป็นคนเข้าหาคนอื่นก่อนย่อมมีโอกาสที่มากกว่า
จิ้งจอกเฒ่าจงหวีฉวนตัวนี้ต้องเรียกไห่ลี่หมินออกมากินข้าวด้วยกันอีกแน่เลย!
เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ไห่ลี่หมินเป็นคนจัดการตระกูลเย่โดยตรง แต่ก็เป็นไม่ได้เหมือนกันที่จะไม่มีโอกาสเข้าถึงกิจการของคฤหาสน์ตระกูลเย่เลย เพราะไห่ลี่หมินคนนี้ก็คือจุดบอดอยู่แล้ว?
เย่เชินหลิน ปล่อยให้นายสุขสบายเป็นเวลานานขนาดนี้ ผมควรถึงเวลาลงมือแล้วใช่ไหม?
ขณะนี้เย่เชินหลินที่ทำงานอยู่ในบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปนั้นยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองตกเป็นเป้าหมายของใครบางคนไปแล้ว เขายังคิดว่าหลังเลิกงานเย็นวันนี้จะกลับไปเซอร์ไพรส์เซี่ยชีหรั่น
วันนี้เดินผ่านแผนกฝ่ายบุคคลและได้ยินเหล่าพนักงานกำลังพูดคุยเกี่ยวกับของขวัญที่ได้รับในวันวาเลนไทน์นี้ โดยเฉพาะสาว ๆ ในนั้นเก็บของขวัญวันวาเลนไทน์ของตนมาอวดกันในบริษัท หนึ่งในนั้นยังบอกด้วยว่าจะให้สามีของเธอซื้อของขวัญเพื่อชดเชยให้เธอ
วันวาเลนไทน์นี้เซี่ยชีหรั่นยังคงยุ่งกับความคิดตัวเองและไม่มีเวลามาใส่ใจในวันพิเศษนี้
เย่เชินหลินหันไปมองสาวๆ ที่กำลังสนทนากันอยู่ ทุกคนก็รีบแยกย้ายทันที แล้วเขาจะเอาของขวัญอะไรให้เธอล่ะ? เขาคิดไม่ออกจริงๆ ดังนั้นเจ้าชายเย่คนนี้จึงแสร้งทำเป็นแผนสูงแล้วเรียกหลินต้าฮุยเข้ามาพบ
“ต้าฮุย นายช่วยไปจัดงานประกวดในบริษัทให้หน่อย งานประกวดนี้ชื่อว่าวาเลนไทน์ที่สวยงามที่สุด เงื่อนไขคือใครสามารถคิดการเซอร์ไพรส์ที่ดีที่สุดได้จะเป็นผู้ชนะ และผู้ชนะจะได้รับโบนัสฮันนีมูนพักร้อนเป็นจำนวนเงินห้าหมื่นหยวนจากบริษัท” เย่เชินหลินคิดว่าตัวเองจะไม่มีวันใส่ใจรายละเอียดเหล่านี้แล้ว แม้แต่ผู้หญิงคนไหนๆ ก็ไม่เคยได้รับความพยายามจากเขาเช่นนี้ แต่เซี่ยชีหรั่นทำได้แล้ว
หลินต้าฮุยเกาหัวแล้วเดินออกจากออฟฟิศเย่เชินหลินด้วยความมึนงง เขายังคงสงสัยจุดประสงค์ของกิจกรรมวันวาเลนไทน์ที่สวยงามที่สุดนี้ของคุณเย่อยู่ดี
เมื่อพนักงานของบริษัทฝู้ซื่อกรุ๊ปได้ยินว่ามีโบนัสทุกคนจึงเกิดความกระตือรือร้นอย่างสูง ทุกการเซอร์ไพรส์ที่แสนพิเศษนั้นก็ได้กระหน่ำเข้าไปในออฟฟิศส่วนตัวของเย่เชินหลินราวกับว่าเกล็ดหิมะบนท้องฟ้าร่วงหล่นลงมาโถมทับ ในขณะนี้เจ้าชายเย่ถอนหายใจด้วยสีหน้ายิ้มแย้มและภาคภูมิใจกับประสิทธิภาพการทำงานของเขามาก!
หลินหลิงไม่รู้ว่าเย่เชินหลินมีธุระอะไรกับเธอและเธอก็ได้เข้าไปเคาะประตูห้องของเขาด้วยความสงสัย
“เข้ามาสิ” แม้แต่คำพูดของเย่เชินหลินก็เต็มไปด้วยความยินดี
“คุณเย่เรียกหนูเหรอคะ?” หลินหลิงถามด้วยความเคารพ
“คุณเข้ามาช่วยดูหน่อยว่าผมควรเลือกช้อยส์ไหนดี” เย่เชินหลินโบกมือเรียกหลินหลิงเข้าไป ช้อยส์เหล่านั้นทำให้เขาดูจนลายตาไปหมด เขาคิดว่าหลินต้าฮุยเป็นผู้ชายคนหนึ่งอาจไม่สามารถเข้าใจผู้หญิงอย่างละเอียดได้ เพราะไม่มีผู้หญิงคนไหนจะสำคัญไปกว่าเซี่ยชีหรั่นอีกแล้ว ดังนั้นเขาจึงตั้งใจจะมอบสิ่งที่ดีที่สุดให้กับเธอ จึงได้เรียกหลินหลิงเข้ามาช่วยเขาเลือกอีกแรง
หลินหลิงสัมผัสได้อีกครั้งของการเป็นอยู่ของเซี่ยชีหรั่นในใจเขา เธอไม่สามารถเป็นเพียงผู้ช่วยส่วนตัวที่ใสซื่อของเขาได้อีก ตอนนี้แม้แต่ตัวเธอเองยังสงสัยว่าเธอเป็นผู้ช่วยธรรมดาใสซื่อคนหนึ่งหรือเป็นผู้ช่วยที่กำลังคิดไม่ซื่อกับเจ้านายอยู่
เย่เชินหลินตื่นเต้นจนอดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อนึกถึงภาพการเซอร์ไพรส์ที่เขาเตรียมไว้และรอยยิ้มบนใบหน้าเล็กๆ ของเซี่ยชีหรั่น หลินหลิงได้แต่กลืนความขมขื่นลงคอเมื่อนึกถึงไห่ลี่หมิน ผู้ชายคนนั้นจะมาเซอร์ไพรส์เธอเหมือนเย่เชินหลินรึเปล่านะ? และเธอก็ไม่เข้าใจตัวเองทำไมถึงคิดถึงไห่ลี่หมินคนลามกคนนั้นได้
“หนูคิดว่าชอยส์นี้ดีค่ะ มอบกุหลาบ 99 ดอก แสดงถึงความรักอันก้าวไกลและยืนยาวค่ะ” หลินหลิงพูดอย่างเคร่งขรึมและไม่มีรอยยิ้มบนใบหน้าที่สวยงามของเธอเลย มีเพียงเธอเท่านั้นที่รู้ตัวว่ากำลังอิจฉาเซี่ยชีหรั่นอยู่ เธอถึงได้สุ่มซอยส์ธรรมดาโดยไม่ได้ใส่ใจอะไรเลย
เย่เชินหลินมองหน้าหลินหลิงแต่ไม่ได้พูดอะไร หลินหลิงก็เดาใจคุณชายเย่คนนี้ไม่ออกเหมือนกัน
“คุณลงไปเถอะ แล้วก็ช่วยผมสั่งดอกกุหลาบ 999 ดอกนะ” เย่เชินหลินไม่ได้ปฏิเสธคำแนะนำของหลินหลิง แต่เขาเพียงแค่เปลี่ยนจำนวนของดอกกุหลาบเท่านั้น บางทีอาจเพราะเขาไม่อยากหักหน้าหลินหลิงหรือบางทีเขาอาจจะคิดอะไรบางอย่างอยู่ ซึ่งเจ้าชายเย่ไม่ได้พูดอะไรมากกว่านั้นและหลินหลิงก็ไม่สามารถเข้าใจความคิดของเจ้าชายเย่คนนี้ได้เหมือนกัน
ตอนเย็นหลังเลิกงานเย่เชินหลินนึกได้ว่าช่วงนี้ก็ใกล้เข้าฤดูใบไม้ผลิแล้ว เขาจึงให้หลินหลิงช่วยไปสั่งทำชุดฤดูใบไม้ผลิให้เซี่ยชีหรั่นเป็นพิเศษ ต้องเป็นชุดที่นิยมใส่กัน ต้องทันสมัยและต้องพิเศษด้วย
เมื่อหลินหลิงได้รับคำสั่งจากหลินต้าฮุยเธอก็รู้สึกสงสัยว่าเย่เชินหลินกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ถึงได้มีคำสั่งพิเศษเช่นนี้ โดยปกติถ้าเป็นสาวๆ ทั่วไปเขาจะให้เตรียมแค่ชุดธรรมดาและอีกอย่างการแต่งตัวของเซี่ยชีหรั่นก็ไม่เคยยุ่งยากขนาดนี้มาก่อน ณ ตอนนี้หลินหลิงได้แต่คิดถึงงานเต้นรำในคืนนั้น เธอคิดว่าเซี่ยชีหรั่นนั้นโชคดีมาก ผู้ชายที่เธอชอบมาหลายปีแต่สุดท้ายถูกเซี่ยชีหรั่นเอาไปครองอย่างง่ายดาย หลินหลิงจึงรู้สึกแย่มาก
เย่เชินหลินไม่รู้ว่าหลินหลิงผู้งดงามราวกับราชินีน้ำแข็งคนนี้กำลังคิดย้อนถึงอดีตอยู่ เขาได้แต่ถือดอกไม้ 999 ดอกแล้วกลับบ้านอย่างมีความสุข
เขายังแจ้งข่าวให้พ่อบ้านทราบเป็นพิเศษและให้แม่บ้านทุกคนห้ามบอกใครว่าเขากำลังกลับไป เขาอยากเซอร์ไพรส์เซี่ยชีหรั่นเป็นการพิเศษเพื่อถือว่าเป็นการตอบแทนเธอสำหรับช่วงที่ผ่านมา
เย่เชินหลินถือดอกไม้ 99 ดอกในมือ ส่วนที่เหลือก็ให้หลินต้าฮุยรับผิดชอบเอาเข้าไปในบ้าน เมื่อประตูเปิดออก เขาคิดว่าเซี่ยชีหรั่นจะรอเขาอยู่ในห้องนอน แต่ทันทีที่เปิดประตูเข้าไปเย่เชินหลินก็ได้เห็นคนที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุด
“เชินหลิน คุณกลับมาแล้วเหรอ” เมื่อเห็นเย่เชินหลินเปิดประตูเซี่ยชีหรั่นก็ดีใจจนลุกขึ้นยืนทันที เธอกำลังจะเดินไปหาเขาแต่เมื่อเห็นกุหลาบในมือของเย่เชินหลินแล้วเธอก็หยุดลงทันที เธอเอียงศีรษะด้วยความสงสัยและไม่รู้ว่าวันนี้เป็นวันพิเศษอะไรเชินหลินถึงต้องกลับมาพร้อมกับดอกกุหลาบสีแดงมากมายนี้
“เชินหลินกลับมาแล้วเหรอ!” จงหวีฉวนลุกขึ้นยืนแล้วพูดอย่างอ่อนโยน ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขานั่งคุยกับเซี่ยชีหรั่นก่อนหน้านี้และหากเย่เชินหลินไม่ได้รู้จักเขาดี เย่เชินหลินก็อาจคิดว่าจิ้งจอกแก่จงหวีฉวนตัวนี้แสดงละครได้เก่งมาก
ความจริงแล้วเย่เชินหลินไม่จำเป็นต้องสนใจคนเสแสร้งเหมือนจงหวีฉวนคนนี้หรอก แต่ไหนๆ ชีหรั่นก็ยอมให้เขาเข้าบ้านแล้ว เซี่ยชีหรั่นคงตัดความสัมพันธ์อันแน่นแฟ้นนี้ไปไม่ได้จริงๆ
“ประธานจงมีเวลาว่างเยอะเลยนะครับ ไม่ทราบว่าจะว่างแบบนี้ไปตลอดเลยไหม” เสียงพูดของเย่เชินหลินค่อนข้างดัง เขาถือดอกกุหลาบแล้วเดินเข้าไปหาเซี่ยชีหรั่น
เธอได้แต่มองหน้าเย่เชินหลินและไม่รู้จะอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันนี้อย่างไร
วันนี้ประธานจงโทรมาและเธอตั้งใจจะไม่รับสายเขา แต่เขาพยายามโทรซ้ำติดต่อกันหลายสายจนสุดท้ายเซี่ยชีหรั่นก็ได้รับสายของเขา ทันทีที่รับสายเธอก็ได้ยินคำพูดความเป็นห่วงเป็นใยจากจงหวีฉวนผ่านเสียงตามสายนั้น
“ชีหรั่น ได้ข่าวว่าเธอไม่สบาย พ่อเป็นห่วงมากนะ พ่ออยากโทรหาเธอแต่กลัวเธอจะคิดมาก” จงหวีฉวนพูดจาโลดโผน จนผ่านไปสักพักเซี่ยชีหรั่นก็ยังไม่ได้พูดอะไร
“ชีหรั่น เธอกับพ่อมีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเลยนะ พ่อจะคิดทำร้ายเธอได้ไงล่ะ ถ้าไม่จริงจังแบบนั้นพ่อจะรู้ท่าทีที่แท้จริงของเย่เชินหลินที่มีต่อลูกได้อย่างไร?” จงหวีฉวนเริ่มใช้ความเป็นครอบครัวมาอ้าง แม้เซี่ยชีหรั่นจะมองออกและเธอก็ฉลาดพอ แต่เธอไม่สามารถมองข้ามความสัมพันธ์ทางสายเลือดนี้ได้จริงๆ ดังนั้นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้จงหวีฉวนเข้ามาในบ้านนี้ได้