สาวใช้ส่วนตัวของนายซาตาน – ตอนที่99สาวใช้ตัวแสบ3

ตอนที่99สาวใช้ตัวแสบ3
เซี่ยชีหรั่นพยายามลืมตาขมวดคิ้วถาม“คุณเคยถามอยากไปก็ได้ทิ้งร่างกายไว้นี้ตอนนี้คุณได้สิ่งที่ต้องการฉันสมควรเป็นอิสระได้แล้วซิ”
เขาหยุดเดินหันหัวกลับมาริมฝีปากเผยอเล็กน้อย“รอฉันเบื่อแล้วเธอจะได้มีอิสระ”
พูดจบเขาไม่สนใจเธออีกกระแทกประตูออกไป
“พ่อบ้าน”เขาส่งเสียงเรียกเดินไปที่ทางเดิน
พ่อบ้านถูกเย่เชินหลินด่าแล้วไม่กล้าไปไหนไกลยืนไม่ไกลจากห้องรับแขกที่เซี่ยชีหรั่นอยู่ได้ยินเสียงเขาเรียกจึงรีบวิ่งเข้าไปหา
“คุณเย่เรียกมีอะไรให้รับใช้”
“ไปเรียกไห่ลี่หมินเข้ามาหาฉันฉันจะรอเขาที่ห้องรับรองแขก”
“ครับคุณเย่”
เย่เชินหลินกลับเข้าห้องนอนอาบน้ำเย็นอย่างเรีบเร่งแล้วไปที่ห้องรับแขกนั่งที่โซฟาทำหน้านิ่งรอไห่ลี่หมิน
รถจอดอยู่ที่วิลล่าข้างนอกอันทีจริงเป็นรถของไห่ลี่หมินวันนี้เซี่ยชีหรั่นได้ส่งศัตรูของเขาให้แล้วดังนั้นเขาจงใจเดินทอดน่องนอกประตูบ้านสกุลเย่
พ่อบ้านส่งคนมาเชิญเขาเข้ามาไห่ลี่หมินไม่แปลกใจสักนิดเดียว
“คุณไห่เชิญด้านใน”พ่อบ้านบอกไห่ลี่หมินด้วยความเคารพนับถือ
เขาเดินก้าวเข้าไปในประตูอย่างสงบเย่เชินหลินจ้องมองเขาอย่างนิ่งเฉยพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน“คุณไห่เย็นมากแล้วมาเดินเล่นถึงบ้านของฉันที่น่าสนใจจริง”
ไห่ลี่หมินยิ้มเบาๆ“ฉันก็คิดว่าฉันน่าสนใจไม่เลว”
สีหน้าของเย่เชินหลินยิ่งเย็นชา
“น่าเสียดายในเวลาที่คุณอยู่ข้างนอกกำลังรอเหมือนคนโง่เธอกำลังเพลิดเพลินกับร่างกายท่อนล่างของฉัน”คำพูดของเย่เชินหลินทำให้ไห่ลี่หมินกระตุ้นคิ้วขมวดเล็กน้อยยิ้มอย่างเย็นชาถามเขากลับหนึ่งคำ“คุณแน่ใจว่าเพลิดเพลินไม่ใช้ว่าถูกบังคับให้อดทนหรือ”
การแสดงออกของเย่เชินหลินยังไม่เปลี่ยนไปเพียงยกมุมปากพูดอย่างช้าๆ“สิ่งนั้นไม่สำคัญสำคัญแค่ฉันได้สัมผัสเธอคนอื่นต่างมองเห็นหน้าของเธอ”
สมมุติไห่ลี่หมินสามารถแย่งคนบ้านสกุลเย่เขาจะทำโดยไม่ลังเลแต่เขากับเย่เชินหลินในใจต่างรู้ดีเขาไม่มีทางลงมือทำ
“ฉันยินดีที่จะรอเธอและฉันพร้อมที่จะทิ้งผู้หญิงคนอื่นๆแต่งเธอเป็นภรรยาฉันเชื่อผู้ชนะในทีสุดจะต้องเป็นฉัน”ไห่ลี่หมินพูดดังสนั่นจะนั่งก็ไม่นั่งหันหลังเดินจากไป
ไห่ลี่หมินประกาศศึกรบแล้วกลับเป็นผู้หญิงคนนั้นที่ปากแข็งยิ่งนักไม่ยอมรับเธออยากไปกับเขามาโดยตลอด
เย่เชินหลินหน้าตาเคร่งขรึมนั่งในห้องรับแขกสีหน้าเอาจริงเอาจัง
ในเวลาที่โม่เสี่ยวหนงอาบน้ำเดินกลับห้องภายในห้องดูผิดปกติเซี่ยชีหรั่นอยู่ที่นั้นนอนหลับตาร่างกายปกปิดเพียงกระโปรงที่ขาดรุ่ยท่อนล่างมีรอยเลือดไหลมองแค่นี้ก็เข้าว่าเป็นเรื่องอะไรแต่เธอแสแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่องถามด้วยความเป็นห่วง“ขุ่นพระพี่สาวพี่ประจำเดือนมาไม่รู้เรื่องหรือ”
เซี่ยชีหรั่นเพิ่งลืมตาจ้องมองน้องสาวที่รักและห่วงแหนเกือบจะยี่สิบปีอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ที่เธอพูดถูกใหม”น้ำเสียงเธอมีความน่าเกรงขามเสียงพูดกลับไม่ดังเธอถูกทำร้ายจนเธอไม่มีแรงพูดเสียงดังแล้ว
“ฉันพูดอะไรหรอไอหยาเธอไม่มีผ้าอนามัยหรอ”
เซี่ยชีหรั่นมองเธอด้วยสายตาไม่สามารถหลับตาได้อีก
ช่างเถอะเธอไม่เข้าใจอยู่แล้วรู้อยู่แล้วว่าเป็นเธอยังต้องการจะถามอะไรอีกหรอ
โม่เสี่ยวหนงตรวจดูใบหน้าเธออย่างละเอียดแน่นอนว่าเธอโกรธจริงตอนนี้เธอไม่ใช่เด็กกำพร้าที่ทุกคนรังแกภายในบ้านอีกแล้วเธอเป็นที่รักใคร่หวงแหนของเซี่ยชีหรั่นเธออาจจะได้พึ่งพาเธอในอนาคต
เธอรีบปั้นหน้ายิ้มนั่งข้างเซี่ยชีหรั่นพูดเสียงอ่อนโยน“พี่สาวที่ฉันอยากพูดฉันยอมรับแต่ฉันทำเพื่อพี่พี่อยากจะไปพี่ไม่ได้โง่ใช่ไหมเขารักพี่พี่มอบครั้งแรกให้กับผู้ชายแบบนี้ควรจะมีความสุขถึงจะถูกนะพี่คิดดูถ้าพี่เลือกพี่เสี่ยวจุนเขาสามารถให้พี่อะไรได้แต่พี่เชินหลินไม่เหมือนกันถ้าพี่เป็นเมียของเขาต่อไปจะเสพสุขมั่งคั่งร่ำรวยอย่างไม่มีทีสิ้นสุดนะถ้าเกิดไม่สามารถเป็นเมียได้เป็นเมียน้อยสามคลอดลูกชายให้เขาต่อไปจะได้เป็นคนรวยทั้งชีวิตไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ววันๆขับรถหรูได้อยู่คฤหาสน์ได้อยู่ในระดับไฮเอนด์
เซี่ยชีหรั่นลืมตามองเธออย่างโกรธไม่ลงตำหนิอย่างเข้มงวด“โม่เสี่ยวหนงเธอต้องทานยาโดยด่วนแล้วจริงๆไม่ต้องมาพูดกับฉันอีกฉันไม่อยากคบกับคนที่มีแต่เรื่องเงินอยู่ในหัวมีแต่ความเพ้อฝันฉันไม่มีน้องสาวแบบเธอ”
“ฉันทำไมละฉันคิดแบบนี้มีอะไรไม่ถูกต้องจำเป็นต้องเหมือนพี่ที่ทำตัวเองเกือบจะเอาชีวิตไม่รอดอย่างนี้ถึงจะเรียกว่าสูงส่งหรือทำตัวสูงส่งมันคุ้มค่าเงินเท่าไรช่างมันเถอะเพิ่งเห็นพี่ถูกกระทำมาจะไม่สนความคิดเห็นธรรมดาๆของพี่ไปนอนดีกว่า”
เซี่ยชีหรั่นไม่พูดอะไรอีกหลับตาภาวนาให้กลับมาแข็งแกร่งปีนขึ้นมาได้อีกไม่นานเดินไปตู้เสื้อผ้าหยิบชุดนอน
ถึงเธอจะเหนื่อยต้องกำจัดผู้ชายคนนั้นที่ทิ้งร่องรอยการทำลายบนร่างกายของเธอ
ทั่วทั้งภายในคฤหาสน์เงียบสงบเซี่ยชีหรั่นก้าวเท้าสองเท้าที่ปวดเมื่อยไปห้องน้ำใหญ่เปิดน้ำเอาตัวเองจุ่มลงไปในอ่างอาบน้ำ　　
ฉากอันโหดร้ายที่เขาทำกับเธอผุดขึ้นมาในหัวสมองของเธอเธอส่ายหัวอยากกำจัดทิ้งกลับกำจัดไม่ออกเธอเคยไร้เดียงสาคิดว่าเขารักใคร่และชอบพอเธออยู่บ้างไม่มากก็น้อยตอนนี้เธอจะไม่คิดอย่างนั้นอีกแล้วถ้าเขาสงสารเธอบ้างสักนิดเดียวไม่ควรพรากครั้งแรกของเธอไปอย่างโหดร้ายแบบนี้รู้แต่แรกเธอต้องผ่านพ้นความเจ็บปวดเขายังคงเหมือนศัตรูที่กระทำกับเธอ